Semua Bab Love by Accident (The Billionaire's Escort): Bab 31 - Bab 40

Nang naayos ko na ang lahat ng mga gamit na dadalhin ko ay pinuntahan ko si Ate Luz para isama sa pagdalaw sa puntod ni nanay."Meghan, sigurado kana ba diyan sa desisyon mo? Mababait ba yang mga amo? Napapabalita pa naman ngayon na maraming katiwala ang inaabuso ng kanilang mga amo." Nag-aalalang tanong niya habang inaayos ang bulaklak sa ibabaw ng puntod ni nanay. Sinabi ko kasi sa kanya na mamasukan ako bilang katulong. Gustong-gusto kong magtapat sa kanya ngunit hindi ko pa magawa dahil sa usapan namin ni Brandon na magiging sekreto muna ang lahat. Sadyang hindi pa lang ngayon ang tamang panahon.Nakaramdam ako ng guilt habang nakatingin sa abalang si Ate Luz. Noon pa man ay tumayo na siyang pangalawang ina sa akin kaya't alam kong hindi tama na ilihim ko sa kanya ang lahat. Nagpakawala muna ako ng malalim na buntong-hininga bago sumagot."Opo ate, wag po kayong mag-alala. Tsaka dadalaw pa rin po ako minsan sa bahay. Kayo na po muna ang bahalang tumingin-tin

[Meghan's POV] Ilang linggo na rin simula ng tumira ako dito sa bahay ni Brandon. Halos araw-araw ay may nakikita akong pagbabago sa treatment niya sa akin. Yung nararamdaman ko na ang pagiging concern niya gaya nalang ng pagdadala niya ng preskong prutas at pagkain pagkauwi niya. Bihira nalang rin niya akong sungitan at napapangiti ko na rin siya sa simpleng biro ko. Hindi na awkward sa akin ang kausapin siya at ramdam kong ganoon rin siya sa akin.Ayaw niya ring magpagod ako kung kaya't pinapapunta niya rito ang on-call caretaker niya para may katuwang ako sa paglalaba at paglilinis ng buong bahay at bakuran.Yung kadalasan ko lang ginagawa rito ay ang ipagluto siya at syempre ang alagaan siya at mahalin ng walang kapalit.Wala na ata akong ibang mahihiling pa dahil di ko man maramdaman na mahal niya ako ay sobrang natutuwa naman ako sa mga pinapakita niya.Nakaupo ako sa bench sa bakuran ng bahay para lumanghap ng sariwang hangin n

 [ Brandon's POV ] Nasa terrace ako ngayon habang hawak2x ang baso ng vodka. Honestly, hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko. Para akong sasabog at alam kong may kinalaman ang nangyari sa amin ni babae kanina. Sobrang dismayado ako, akala ko kaya niya ng iwan ang lintik na trabaho sa bar ngunit sadyang nasa dugo niya na ata ang ganoong gawain."That woman pisses me this much!" Tiim-bagang na tugon ko habang iniinom ang vodkang hawak ko. Nakatingin lang ako sa liwanag ng buwan habang dinaramdam ang pag-aalab ng galit sa aking puso.Nasa ganitong sitwasyon ako ng biglang nagsalita si mommy."So kumusta ang emergecy mo kanina? Wanted to tell something? The way you stare at the moon outside mukhang malalim ang iniisip mo." Naputol ang pagmumuni-muni ko ng marinig ang seryosong boses ni mommy."Mom, ikaw pala. Do you want to drink? May wine ako sa fridge I can get that for you." Aya ko sa kanya but she nodded."No s

[ Meghan's POV ] Maaga akong nagpaalam kay Ate Luz. 4:00AM palang ay bumiyahe na ako pauwi sa bahay ni Brandon. Kahit sobrang bigat pa ng dibdib ko ay kinailangan ko pa ring tumupad sa kasunduan namin. Actually, never naman nawala yung sakit pero kinailangan ko pa ring magpatuloy dahil kung susukuan ko siya dahil lang sa mga babae niya ay parang napakababaw na dahilan iyon kompara sa dahilan na kailangan kong patunayan ang sarili ko sa kanya para itama lahat ng mga panghuhusga niya alang-alang na rin sa pagtanggap niya ng buo sa magiging anak namin."Hinahanap niya kaya ako? Mukhang wala naman atang pakialam yun sa akin." Malalim ang naging buntong-hininga ko sa kaisipang ito. Ni hindi nga ako nakakatulog ng maayos gabi-gabi kakaisip kong ano ang pwede kong gawin para mapalapit ulit sa kanya. Hanggang sa biyahe ay lutang pa rin ang utak ko.Sakto namang hindi pa traffic sa daan kaya't mabilis akong nakarating. Nilakad ko pa ang babaan ng jeep papas

  "Kuya, pwede niyo po ba akong mahintay? Kukunin ko lang po yung mga gamit ko." Pakiusap ko sa driver ng taxi para hindi na ako hahagilap ng masasakyan paalis.   Pansin siguro nito ang pag- iyak ko kaya napatitig pa ito sa namamaga kong mata bago sumagot. "Wala pong problema ma'am." Aniya kaya't mabilis akong bumaba para kunin ang mga gamit ko.   Nang makapasok sa loob ay muli na naman akong napahikbi. Di ko mapigilan maging emosyonal habang nilalagay sa bag ang mga gamit ko. I'm going to miss him! Sobra! Feeling ko'y mahihirapan akong hindi na siya makita araw-araw. Sobrang sakit lang kasi na kahit hindi naman ganoon kasaya ang pagtira ko dito, memorable pa rin lahat dahil kasama ko siya. Nasanay na ako na kahit dinedeadma niya lang ako ay masaya na akong mapagsi