All Chapters of Body Shot: Chapter 91 - Chapter 100

 “O Rekdi, nasaan si buntis?” Bungad sa akin ni Eric, pagkaupong pagkaupo ko sa dining area. Nagsipagtinginan pa ang mga taong ito sa likuran ko sa pag aakalang nahuli lang sa paglalakad ang girlfriend ko. Iba talaga ang charm ng babaeng mahal ko, heto ako sa harapan ng staff ko pero hindi man lang ako binati o alukin ng almusal bagkus ay unang hinanap si Stacy. Nasaan na kaya ang loyalty ng mga ito, nasa akin pa rin kaya o nandoon na kay Stacy?“Itigil n’yo na ang paglingon, wala siya ngayon. Hindi ko siya kasama.” Malungkot na sabi ko. Kagabi pa lang na nagsabi si Stacy na hindi siya sasama sa akin sa pag uwi sa bahay ko ay sobra na ang lungkot na naramdaman ko. At kanina naman, habang papunta ako rito sa location ay ramdam na ramdam ko na may kulang. Wala na akong kasabay papunta rito, walang nakaupo sa tabi ko. Wala iyong magandang tanawin na parati kong nakikita tuwing babaling ako sa kanan habang nagmamaneho ako.“

 Nagising ako dahil sa katok sa pintuan ng kwarto ko. “Stacy, anak. Gising ka na ba?” mahinang tanong ni Daddy sa likod ng pintuan pagkatapos ay muling kumatok ng tatlong beses.“Opo, Dad. Kagigising ko lang po.” Pagkatapos kong mag unat ay tinatamad at inaantok ko pang tiningnan ang relo sa uluhan ko.Pagkakita na ala una na ng hapon ay napabalikwas ako ng bangon. “Omg! Ala una na!”May usapan kami ni Richard na pagkatapos ng meeting nila ay dito na siya sa bahay namin didiretso, dito na siya kakain ng lunch. Pero mukhang imposible yata iyon, ala una na pero wala pa akong nailuluto na kahit anong pagkain.Pagkarating namin ni Dad kaninang umaga galing sa ospital ay nagpaalam siya sa akin na magpapahinga na muna sa kuwarto niya. Habang ako naman, since masyado pang maaga para magluto ng pananghalian dahil alas nuwebe pa lang kanina ay nagpasya rin na umidlip na muna pagkatapos ong mag-shower. Alam ko na idl

 “Hala! Bakit ang dami?” Narinig kong tanong ng girlfriend ko pagkapasok na pagkapasok namin sa dining area nila. Nakahanda na kasi sa mesa ang mga pagkaing dala ko kanina. Magkatulong kaming nag ayos nito kanina ni Mr. Mendoza habang in-interrogate niya ako kanina. Yes, iyon nag tingin ko sa ginawa niya kanina sa akin. Sa akin ay wala namang problema doon dahil totoo naman lahat ng sinabi ko. Talagang mahal ko si Stacy at malinis ang hangarin ko sa kanya. Kung papayag nga lang ito ay willing na willing akong pakaslaan siya kahit na anong oras.“See?” Ang daddy niya naman. “Kaya naman walang point ang pagwo-worry mo kanina anak, kahit yata abutin ng isang linggo ay hindi pa rin natin mauubos ang lahat ng ito.”“Sobra sobra naman ang dala mo, tatlo lang naman tayong kakain eh.” Sabi ni Stacy sa akin pagkaharap niya sa akin. Sa totoo lang, noong maihain namin iyon ay na-realize ko rin medyo naparami nga ang nad

 “Ngayong boyfriend ka na ng anak ko, I guess ay wala na naman akong magagawa kung hindi ang tanggapin ka bilang parte ng buhay ni Stacy.” Nakikinig lang ako sa mga sinasabi ni Mr. Mendoza sa akin. “Alam mo naman na ngayon lang kami uli nagkasundong mag ama kaya ayaw kong gumawa ng mga bagay na magiging dahilan para sumama ang loob niya sa akin. Hindi ko gusto na magkaroon uli siya ng dahilan na magalit sa akin at tuluyan na akong hindi pansinin at kausapin.”  Kanina pa ako rito at ang sabi niya ay natutulog raw si Stacy. Gusto niya nga sanang gisingin na noong dumating ako pero pinigilan ko siya. Naisip ko rin naman ang posibilidad na natutulog pa si Stacy habang papunta ako rito kanina dahil hindi siya sumasagot sa mga tawag at text messages ko. Mas gusto ko na makapagpahinga muna siya para makabawi siya sa pagod at puyat bunga ng pagbabantay niya ng ilang gabi sa Daddy niya sa ospital. Kailangan niya na bawiin ang lak

 Bago pa man na may masabi akong hindi maganda kay Stacy ay nagpasya na akong mauna sa kanyang lumabas ng sasakyan. Mas mabuti pa na umiwas na muna ako. Hindi maganda na magsabay ang init ng ulo naming dalawa, hindi maganda na magsalubong kami dahil sigurado ako na lalo lang lalala ito at ayaw ko naman na mangyari iyon.  Hindi naman siguro masama ang mapuno kahit man lang minsan? Hindi ko lang kasi talaga maintindihan kung bakit ayaw niyang intindihin ang mga sinasabi ko sa kanya, ayaw niyang tanggapin ang pinapaliwanag ko. Nakakasawa na dahil paulit ulit na lang kami. Ang tigas ng ulo niya, ang tigas tigas din ng puso. Awang awa na ako kay Miss Amanda na wala namang ginawa kung hindi ang mahalin ang Daddy niya, pati na kay Mr. Mendoza ay naaawa rin ako. Naiipit na siya, gusto niyang bumawi sa tingin niyang mga naging pagkukulang sa anak niya pero hindi niya rin pwedeng pabayaan si Miss Amanda at ang relasyon nila. Baka imbes na makapagpahinga at marelax ang puso a