บททั้งหมดของ ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก: บทที่ 171 - บทที่ 180

เสียงระฆังเตือนภัยดังขึ้นในหัวของลูน่า “ฉันไม่รู้ว่าคุณพูดเรื่องอะไร” เธอรีบปฏิเสธในทันที“เธอรู้แน่ว่าฉันพูดเรื่องอะไร” เอเดรียนขยับเปลี่ยนท่าและพิงโซฟาอย่างสง่างาม “คุณลูน่า อย่าลืมสิว่าฉันก็เคยเป็นนักออกแบบเครื่องประดับมาก่อนที่แม่ของโจชัวจะจากไป นอกจากนั้น ฉันก็มีเครือข่ายในวงการนี้เยอะเชียวล่ะ”เขาฉีกยิ้มก่อนจะพูดต่อ “ฉันอ่านประวัติของคุณแล้ว คุณพยายามจะปกปิดตัวตนที่แท้จริงของตัวเอง ฉันเลยมั่นใจว่าสิ่งสุดท้ายที่คุณต้องการคงเป็นการที่ฉันเปิดเผยตัวตนของคุณที่นี่แน่ ๆ เลย”ลูน่าขมวดคิ้ว หลังจากความรู้สึกตะลึงลานในตอนแรกหายไป ตอนนี้เธอกลับรู้สึกสงบอย่างประหลาด เธอมองเอเดรียนอย่างระมัดระวังแล้วพูดเสียงเบา “คุณรู้ได้ยังไงคะ?”ทำไมเอเดรียนถึงสืบเรื่องของเธอ “คุณอาจจะสงสัย ฉันไม่ได้ตั้งใจสืบเรื่องคุณหรอก” เอเดรียนหัวเราะเล็กน้อย “ฉันรู้แล้วว่าที่จริงเนลลี่เป็นนักออกแบบเครื่องประดับชื่อดังที่ชื่อคุณวาย และเพราะอย่างนี้ ฉันก็เลยศึกษาผลงานชิ้นก่อน ๆ ของเธอดู ฉันพบว่าจันทร์เจ้าเคยเป็นคุณครูให้กับเธอ และหลังจากที่ถามไปเรื่อย ๆ ฉันก็เจอข้อมูลหนึ่งที่ระบุถึงจันทร์เจ้าผ่านเครือข่ายในยุโรป”

“ไก่ทอดแสนอร่อย!”ไก่ทอดถูกจัดเสิร์ฟในสิบนาทีถัดมา และเนลลี่ก็กระโดดไปรอบ ๆ อย่างมีความสุข นีลเองก็ร่าเริง แต่เขายังคงแอบเหลือบมองลูน่าอย่างกังวล “คุณแม่ครับ...”“กินกันได้แล้ว” ลูน่าพูดด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย เธอเองก็นั่งอยู่ที่โต๊ะรับประทานอาหารเช่นกัน “นี่ค่ะ ลองชิมซุปเห็ดนี่ดูสิคะ” ลิลลี่พูดอย่างมีชีวิตชีวาขณะที่วางถ้วยซุปลงตรงหน้าทุกคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ “คุณลูน่ากลัวว่าไก่ทอดเพียงอย่างเดียวจะหนักไป เธอก็เลยทำชุปเห็ดนี่ด้วยค่ะ!” เอเดรียนหยิบช้อนขึ้นมาตักซุปชิม “ไม่เลว”ถึงอย่างนั้นโจชัวกลับนั่งเงียบ เขาเหลือบมองลูน่าที่พยายามซ่อนมือขวาของเธอไว้ใต้โต๊ะไม่ให้ใครเห็น “มือเธอเป็นอะไร?”ลูน่ามองเขาอย่างเฉยเมย “ไม่มีอะไรคะ ฉันแค่ไม่หิว”“ไม่หิว หรือว่าเธอทำตัวเองบาดเจ็บ?” ดวงตาสีเข้มของเขาดูเหมือนจะมองทะลุผ่านทุกความคิดของเธอ “ยกมือขึ้นมา”ลูน่าขมวดคิ้ว เธอไม่อยากทำตามที่เขาพูด แต่ตอนนี้ทุกคนมองมาที่เธอ เธอถอนหายใจแล้วยกมือจากใต้โต๊ะขึ้นมาอย่างไม่เต็มใจมือขวาของเธอมีผ้าพันแผลพันอยู่เนลลี่ตกใจจนเธอทำน่องไก่หลุดมือ “คุณน้า นี่มันเกิดอะไรขึ้นคะ?”นีลรีบกระโดดลงจากที่นั่งของตัวเอง

โจชัวจ้องตอบลูน่าท่ามกลางความเงียบหลังจากนั้นพักหนึ่งเขาก็มองเธอและตอบอย่างไม่ยินดียินร้าย “ฉันมีแผนของฉัน”“คุณลินช์” ลูน่าถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ฉันรู้ว่าที่คุณเมตตาคุณกิบสันอาจเพราะคุณสนิทกับเธอ คุณรู้จักเธอมานาน และมันเป็นเรื่องเข้าใจได้ว่าคุณคงรู้สึกว่าการลงโทษในสิ่งที่เธอทำคงเป็นเรื่องยาก แต่เธอทำผิดจริง ๆ และต้องชดใช้ในสิ่งที่เธอทำ ถ้าคุณทำใจยากนัก คุณก็ส่งหลักฐานให้ตำรวจเขาไปดูแลสิ” สายตาของลูน่าไม่เคยหวั่นไหวไปจากโจชัวขณะที่เธอพยายามเก็บความโกรธไว้ในใจแล้วพูดต่อช้า ๆ “ข้อหาพยายามฆ่าไม่ได้มีโทษประหาร ถ้าเธอถูกตัดสินโทษก็คือเข้าคุกแค่ไม่กี่ปี บางทีตอนที่เธอถูกปล่อยตัวออกมา เนลลี่อาจจะโตแล้ว และสามารถปกป้องตัวเองได้ เธอคงไม่ต้องมาเจอกับอันตรายแบบที่เธอเจอในตอนนี้อีก”ลูน่าถอนหายใจและขมวดคิ้วมองโจชัว “ทำไมคุณถึงไม่เต็มใจจะทำแบบนั้นล่ะคะ?”โจชัวขมวดคิ้วมากขึ้นเมื่อเขาฟังลูน่า การทายาให้มือของเธอก็รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ลูน่าเจ็บจากท่าทีโกรธเคืองของเขา แต่เธอก็ยังพูดจนจบ “ทำไมคุณถึงเมตตาออร่ามากขนาดนี้ ทั้ง ๆ ที่เธอไม่ควรได้รับมัน เป็นเพราะเธอสำคัญกับคุณมากกว่าลูกสาวของคุณเหรอ?”แก

ตอนที่ลูน่าตื่นขึ้นในวันถัดมา นีลก็ไปโรงเรียนอนุบาลด้วยตัวเองแล้วเขาได้เตรียมอาหารเช้าไว้ให้เธอก่อนไป ทั้งยังทิ้งโน้ตเอาไว้ว่า [คุณแม่ครับ ตอนที่คุณแม่อ่าน ผมคงออกไปเรียนแล้ว อย่าลืมกินข้าวและอย่าให้แผลโดนน้ำนะครับ แล้วผมก็ทิ้งอันนี้เอาไว้ให้ด้วยครับ]ที่ใต้กระดาษโน้ตมีที่ตรวจครรภ์วางอยู่ลูน่านั่งอยู่ข้างเตียงในตอนที่อ่านกระดาษโน้ต เธอมองไปยังอาหารในจานและที่ตรวจครรภ์บนโต๊ะ น้ำตาของเธอเอ่อคลอ ความมีน้ำใจของลูก ๆ ของเธอทำให้เธอรู้สึกสะเทือนใจเธอลังเลอยู่พักหนึ่งก่อนจะลุกจากเตียงและเข้าห้องน้ำไปเพื่อใช้ที่ตรวจครรภ์ขีดเดียว เธอไม่ได้ท้องลูน่ายิ้มแห้งและโยนที่ตรวจครรภ์ที่ใช้แล้วลงถังขยะ เธอน่าจะรู้ว่ามันไม่ง่ายอย่างนั้น ชีวิตของเธอไม่เคยง่ายอยู่แล้วหลังจากล้างหน้าเสร็จลูน่าก็นั่งลงที่โต๊ะอาหาร เธอทานมื้อเช้าในขณะที่กำลังครุ่นคิดอยู่ว่าจะทำอะไรต่อไปและเมื่อไหร่ดี ในทันใดนั้นเองเสียงกริ่งหน้าประตูก็ดังขึ้นเธอคิดว่าเป็นแอนน์จึงเปิดประตูด้วยสภาพที่คาบขนมปังปิ้งครึ่งชิ้นอยู่ในปาก“คุณลูน่า!” เสียงผู้ชายดังออกมาในทันทีที่เธอเปิดประตู ทำเอาลูน่าสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ“ขอให้เป็นวั

“เรื่องมัน...ยาวครับ” แซคเกาหัวตัวเองอย่างเขินอาย “ผมรู้ว่านี่อาจจะเชื่อยากหน่อย แต่เราสองคนเป็นคนดีครับ เราเชื่อฟังคำสั่งของลูกพี่ตลอด เรารู้ว่าคุณมีความสำคัญกับลูกพี่ของพวกเรา ดังนั้นพวกเราจะพยายามดูแลคุณให้ดีที่สุดเลยครับ!”ลูน่าชะงักไปเพราะความประหลาดใจ เธอใช้เวลาสักพักจึงสามารถพูดออกมาได้ “ขอบคุณนะ...”เธอตามเวสลีย์เข้าไปในตึกและเกาหัวตัวเองเบา ๆ ‘นีลไปมี ‘พี่น้อง’ ตัวใหญ่อย่างแซคกับยูริตั้งแต่เมื่อไหร่?’“คุณลูน่านอกจากจะรู้จักกับเจ้านายของเราเป็นการส่วนตัวแล้ว ยังดูเหมือนว่าคุณจะสนิทกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของเราอีกด้วยนะครับ” เวสลีย์จงใจกล่าวขึ้นในตอนที่พวกเขาเข้าไปในลิฟต์ เขากดปุ่มแล้วพูดเสริมว่า “คุณน่าจะมาเข้ามาบริษัทของเราให้ไวกว่านี้ แบบนั้นคุณคงจะได้เป็นพนักงานประจำไปแล้ว และไม่ต้องมาเป็นพนักงานฝึกหัดแบบนี้”มีความประชดประชันเจือในน้ำเสียงของเวสลีย์ ลูย่ายิ้มให้เขาจาง ๆ “ฉันมีความสุขกับการได้ทำงานเป็นพนักงานฝึกหัดค่ะ ฉันได้รับค่าจ้างเท่ากัน แต่งานเบากว่า สำหรับฉันมันฟังดูดีเลย”“ฉันมั่นใจว่างานของคุณฟิชเชอร์คงมีหลายอย่าง นอกจากมีงานของตัวเองแล้วยังต้องจัดการกับ