All Chapters of ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก: Chapter 181 - Chapter 190

โจชัวรู้สึกว่านี่ช่างน่าขัน“ฉันคิดว่าเธอจะไม่อยากทำงานรับใช้ใครอีกในตอนที่ออกจากงานคนรับใช้ที่บลูเบย์วิลล่า แต่เธอกลับยอมมาเป็นพนักงานฝึกหัดในแผนออกแบบของบริษัทฉัน เธอคอยรับใช้พนักงานคนอื่นงั้นเหรอ?”ลูน่ายิ้มโดยไม่พูดอะไร “นี่เป็นคำสั่งของคุณลินช์ฉันก็ต้องเชื่อฟังสิคะ”“เธอจะทำตามที่ฉันบอกเหรอ?”“ใช่ค่ะ” ลูน่ายิ้ม เธอเงยหน้ามองโจชัวด้วยดวงตาที่จัดว่าเย้ายวน “ตอนที่คุณลินช์บอกฉันว่าอย่าขยับ ฉันก็ไม่ขยับเลยนี่คะ จำได้หรือเปล่าคะ?” เธอพูดเป็นนัยดวงตาของโจชัวหรี่ลงขณะมองเข้าไปในดวงตาล่อลวงของเธอดูเหมือนเขาจะต้านทานการล่อลวงของเธอไม่ได้เท่าไหร่ แต่กับคอร์ทนีย์ที่มีใบหน้าคล้ายกับลูน่า กิบสันมากกว่าลูน่า เขาแทบจะไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ กับเธอเลยเขาไม่สามารถละสายตาที่จ้องมองมาของลูน่าได้ เขาจึงก้มหน้าลงและเปิดข้อเสนอที่เธอนำมาส่งอย่างหงุดหงิด“เธอได้ตรวจสอบดูหรือยัง?” เขาถามขณะที่อ่านข้อเสนอผ่าน ๆ พลางขมวดคิ้วลูน่ารู้ว่าเธอทำให้เขานึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นได้เมื่อเธอเห็นว่าเขาดูหงุดหงิดแค่ไหน แต่ในเมื่อเขาพูดเรื่องงาน เธอก็ไม่ควรจะบ่ายเบี่ยง “ฉันตรวจสอบดูแล้วค่ะ”โจชัวขมวดคิ้วเล็กน้อย

ในตอนนั้นหลังเลิกงาน ลูน่าลุกขึ้นมาด้วยความหิวโหย เธองัวเงียแกะกล่องขนมแล้วเอาเข้าปากกลายเป็นว่าเธอบังเอิญแกะของขวัญของโจชัวแล้วเอาเข้าปากแทนตอนแรกเธอคิดว่าโจชัวคงจะดูถูกปากกาของเธอ แต่เธอไม่คิดว่าโจชัวจะเก็บไว้ในกระเป๋าเสื้อ “ปากกามีรอยกัด นี่ค่อนข้างพิเศษเลย ขอบคุณนะ”ตอนนั้นเขาทั้งอ่อนโยนและใจดี เธอจึงโดนเขาตกอย่างจังตั้งแต่นั้นมา เธอก็ไล่ตามจีบเขาไม่เว้นวัน โดยไม่สนใจเสียงคัดค้านจากคนรอบตัว จนเธอได้แต่งงานกับเขาลูน่ารู้ว่าเขาไม่เคยชอบเธอเลย เธอเคยคิดว่าน้ำหยดลงหินทุกวัน วันหนึ่งใจที่แข็งเป็นหินของเขาก็คงจะกร่อนไปเองอนิจจัง เขาก็ยังคงทำตัวเฉยเมยกับความรู้สึกของเธอลูน่าสับสน มีแค่เธอและเขาที่รู้ต้นสายความเป็นมาของปากกาเล่มนี้ ซึ่งแปลว่าหากเขาทิ้งปากกาด้ามนี้ไปก็ไม่มีใครรู้แล้วว่าความรักที่เขามีให้เธอล้วนเป็นเรื่องหลอกลวงแต่ทำไมเขาถึงยังเก็บมันไว้และยังใช้มันอยู่?“คุณลูน่า” เสียงของโจชัวดึงเธอกลับมายังปัจจุบันในฉับพลันด้วยความสับสนงุนงง เธอจึงหลบตาในทันที “คุณลินช์เขียนเสร็จแล้วเหรอคะ?”“ใช่” โจชัวใส่กระดาษแผ่นนั้นเข้าไปในแฟ้มเอกสาร เขากวาดตามองปากกา “เธอชอบปากกาขอ

ถึงอย่างนั้น ไม่ใช่แค่แชนน่อนจะไม่รู้สึกละอายกับเรื่องนี้ แต่เธอยังรู้สึกภาคภูมิใจกับมันอีกด้วยเหรอ?ในที่สุดลูน่าก็เข้าใจแล้วว่าทำไมข้อเสนอการออกแบบง่าย ๆ ถึงต้องแก้ไขไปมากกว่าห้าครั้งดูเหมือนว่านักออกแบบในแผนกออกแบบจะ...ไม่มีความตั้งใจในการออกแบบเลย“คุณเลิศมาก” เมื่อลูน่ากลับมาที่โต๊ะ บอนนี่ก็ยิ้มและส่งหมากฝรั่งให้“คุณเป็นคนเดียวในแผนกของเราเลยที่ไม่เคยโดนท่านประธานดุจนหัวหด แถมคุณยังนำกระดาษที่มีลายมือของท่านประธานกลับมาด้วย! ดูเหมือนคุณจะไม่ได้เป็นเด็กฝึกงานนานหรอกค่ะ!”ลูน่าไม่รู้ว่าต้องหัวเราะหรือร้องไห้ดี เธอยัดหมากฝรั่งเข้าปาก “ล้อกันเล่นแล้ว”“ไม่เลยนะคะ! ท่านประธานของเราขึ้นชื่อเรื่องเข้มงวดมาก ไม่มีใครกล้าเข้าหาเขา ท่านประธานบริษัทอื่นอาจจะมีโอกาสสานสัมพันธ์กับพนักงานผู้หญิง แต่ท่านประธานของเราน่ะ เขามีแต่ภรรยาเก่าเท่านั้น แล้วพวกเจ้าหน้าที่เอชอาร์ก็พยายามหาพนักงานที่ดูเหมือนภรรยาเก่าของเขามาเอาใจเขา”เมื่อได้ยินคำพูดของบอนนี่ลูน่าอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว เธอนึกถึงคอร์ทนีย์ที่หน้าคล้ายลูน่า กิบสันในทันทีภาพของคอร์ทนีย์กับโจชัวที่อยู่ในห้องทำงานโผล่เข้ามาในความคิดของ

จากนั้นแชนน่อนก็มองลูน่าด้วยรอยยิ้มหยิ่งผยอง “ฉันคิดว่าเรามีพนักงานที่เก่งกาจซึ่งสามารถทำให้ท่านประธานเขียนข้อเสนอแนะให้กับมือเองได้ แต่ปรากฏว่าเขาก็แค่ปั่นหัวคุณเล่น ด้วยการให้คุณได้ทำงานเต็มเวลาเลยนะ”แชนน่อนจิบชาแล้วกล่าว “ถ้าฉันเป็นคุณ ฉันคงลาออกแล้วกลับบ้านไปตั้งแต่เที่ยงแล้ว เขาพยายามจับผิดคุณ คุณจะยังทนอยู่ได้ยังไงกัน คุณไม่มีศักดิ์ศรีเลยหรือไง รู้จักอายบ้างไหม?”ลูน่าอยากจะเดินจากไป แต่ก็ต้องหยุดเดินเธอหันมามองแชนน่อนอย่างเย็นชา “แค่เพราะมีคนทำเรื่องให้มันยุ่งยากกับฉันแล้วฉันก็แค่ตามน้ำไป ฉันถึงกับไม่รู้จักอายเลยเหรอคะ?”แชนน่อนขยับเปลี่ยนท่าที่สบายขึ้นขณะที่ควงปากกาในมือ เธอมองลูน่าอย่างเรียกได้ว่าเกียจคร้านและเย่อหยิ่ง “แล้วยังไง?”“คุณเป็นคนบอกเอง…” ลูน่าหยิบเอกสารที่เธอคัดลอกด้วยมือมาด้วยสายตาดุดัน “คุณลินช์ส่งข้อเสนอการออกแบบกลับมาถึงห้าครั้ง แล้วทำไมคุณยังต้องแก้ไขจนถึงครั้งที่หกคุณบอกว่าคุณมีศักดิ์ศรีมาก คุณก็น่าจะโยนข้อเสนอการออกแบบนั้นใส่หน้าโจชัวแล้วบอกเขาว่าฉันขอลาออกไปแล้วสิ”พูดจบลูน่าก็ออกไปพร้อมกับเอกสารในอ้อมแขนโดยทิ้งแชนน่อนที่มึนงงตื่นตะลึงไว้เมื่อเธอ

ลูน่าจงใจทำเรื่องทั้งหมดนี้ โจชัวโกหกคำโต เขาเอาแต่บอกว่าอยากให้ลูน่า กิบสันกลับมา แต่เขาแค่ต้องการให้เธอหายไปตลอดกาลไม่ใช่หรอกเหรอ? สิ่งที่เธอพูดจะทำให้เขาใช้เป็นข้ออ้างอันสมบูรณ์แบบในการเลิกเสแสร้งได้ บรรยากาศในห้องทำงานเงียบไปหลายวินาที และหลังจากนั้นโจชัวก็ยิ้มเรียบ ๆ “เยี่ยมไปเลยนะ” ลูน่า กิบสันแค่โกรธเขา เธอไม่ได้ไม่รักเขา ถ้าเธอไม่อยากกลับมาเพราะเรื่องที่เขาทำ คำแนะนำของลูน่าก็ถือว่ายอดเยี่ยม ถ้าเขาต้องการผู้หญิงมาแสดงด้วยกัน อย่างน้อยลูน่าก็ไม่รังเกียจเขา ยิ่งไปกว่านั้นเรื่องคืนนั้นเป็นความผิดพลาดจริง ๆ เขาทำกับลูน่าเหมือนเธอเป็นตัวแทนของลูน่า กิบสัน เขาไร้ความรับผิดชอบกับเธอในเมื่อเธอต้องการจะได้รับตัวตนนี้ต่อและอยากขโมยข้อมูลของบริษัท เขาก็น่าจะให้โอกาสเธอถือซะว่านี่เป็น…การตอบแทนเรื่องในคืนนั้นเมื่อคิดอย่างนั้น โจชัวก็ถอนหายใจ เขาเงยหน้าและมองลูน่าอย่างลึกซึ้ง “แต่ฉันมีข้อต่อรอง”ลูน่ายิ้ม แต่ดวงตาไม่ยิ้ม “ว่ามาสิคะคุณลินช์”“เราแค่ทำการแสดงกัน”สีหน้าของลูน่าจัดได้ว่าบิดเบี้ยว “แสดงงั้นเหรอ?”“อืม” โจชัวยังคงมองเธออย่างเรียบเฉย ดวงตาของเขาลึกจนยากจะหยั่ง