Home / Romance / The Rented Wife / Chapter 191 - Chapter 200

All Chapters of The Rented Wife: Chapter 191 - Chapter 200

364 Chapters

Chapter 190

Nandito ako ngayon sa harap nang isang mamahaling eskwelahan. Sinundo ako kanina ni Tyron at inihatid dito. Inabutan lang din niya ako nang isang folder bago ako tuluyang iniwan dito. Wala akong alam sa kung paano ang gagawin kong proseso. Basta ang alam ko lang, ito na ang pag-aaral na hiniling ko kay Michael. Flashback Nakatayo ako ngayon sa harap ng vanity table rito sa dating kwarto namin ni Ranie na ngayon ay kwarto na lamang niya ngayon. Nakakatuwa na kahit bago na ang halos lahat ng gamit dito sa bahay ay hindi ni Ranie nagawang itapon o ipagpalit sa bago at mas magandang vanity table itong table kong ito. "Nandito ka pa pala?" narinig kong untag nang isang pamilyar na boses sa malapit sa pinto nitong kwarto. Agad ako roong napatingin at nakita si Ranie. Nakabistida ito nang dilaw habang may hawak siyang dalawang libro. "Ah, oo. Paalis na rin ako," sagot ko sa kanya bago ako ngumiti. Hindi naman na siya nagsalita. Tanging pagtango na lamang ang tangi niyang ginawa. "Kuma
Read more

Chapter 191

Kararating ko lang dito sa bahay matapos kong pumunta sa university na papasukan ko. Sa totoo lang ay walang katumbas na saya ang naramdaman ko matapos makausap ang Dean nang school na iyon. Mukhang totoo nga ang sabi sa akin ni Tyron, naihanda na nga lahat ni Michael ang pagpasok ko. Kinagat ko ang pang ibaba kong labi. Sa totoo lang ay nami-miss ko siya. Sa totoo lang ay gusto ko nang makita ang lalaking 'yon. Pero anong magagawa ko? Ilang araw na kaming 'di nagkikita pero parang hindi man lamang niya ako naaalala. Napabuntong hininga ako bago ko tinignan ang mga messages dito sa phone ko na ibinigay pa sa akin ni Michael. "Puro mga networks naman mga nag-text sa akin," untag ko sa sarili ko. Hindi rin ako mini-message ko tinatawagan man lamang ni Michael. Hindi ko kasi alam kung bakit parang medyo nahihiya akong tawagan siya. Napahinga ako nang malalim bago ako napaupo sa upuan na malapit sa akin. Sa totoo lang ay nasasaktan ako. Nasasaktan ako na baka nga, baka nga dahil sa
Read more

Chapter 192

Ilang araw na lang at simula na ang klase. Ilang linggo na rin akong nandito sa puder nila mommy. Pakiramdam ko ay hindi na ako aalis pa ulit dito. Feeling ko tuluyan na akong inabandona ni Michael. Gusto ko man siyang makausap para itanong kung bakit niya ako biglang kinalimutan, ngunit hindi ko magawa. Marahil nga tapos na talaga ang kontrata. Baka nga nagawa ko na ang parte ko. Baka nga nakuha na nang buo ni Michael ang Seth Corporation. Malalim akong napabuntong hininga. Hanggang kailan ba ako maghihintay sa taong wala naman na akong kasiguraduhan kung babalik pa. Agad akong napatingin sa singsing na suot suot ko noon pa no'ng pumirma ako sa kontrata. Hindi totoo ang kasal namin, at hindi isinumiti nang Judge ang papeles ng kasal namin, kaya kung bigla na lamang akong iiwan ni Michael sa ere ay magagawa niya. Kinagat ko ang pang ibaba kong labi bago ko hinawakan ang singsing. Mapait akong ngumiti bago ako bumuntong hininga. Baka hanggang dito na lang talaga. Baka ito na nga.
Read more

Chapter 193

Kasalukuyan na akong naglalakad ngayon papunta sa univeristy na papasukan ko. Paaralan 'yon sa totoo lang ng mga mayayamang tao tulad ni Michael. At hindi naman talaga ako makakapasok doon kung hindi dahil sa tulong ng lalaking 'yon. Kanina pa ako nakaalis ng bahay. Pero dahil ito pa lang ang pangalawang beses na pupunta ako sa school na 'yon ay lumagpas ako ng bababaan. Wala naman sa akin 'yon dahil sanay naman na ako sa mahabang lakaran. Kinagat ko ang pang ibaba kong labi. Ang dami rin kasing tumatakbo sa isip ko kaya ito ngayon ako, naglalakad sa gitna ng araw. Sana hindi ako mangamoy pawis. Unang araw pa naman ng school year, at ito ang unang araw na bumalik ako sa pag-aaral matapos ang ilang taon. Patuloy lang ako sa paglalakad habang palinga-linga sa paligid. Nadala na kasi ako nang nangyari noon kung saan na-kidnap ako at muntik na akong mapatay. Napahinga ako ng malalim, pero baka nga mas mainam na ang ganito. Baka mas maigi na nga na 'di na kami nagkikita ni Michael, bak
Read more

Chapter 194

Kasalukuyan na ako ngayong naghahanap ng klase ko. Sa totoo lang ay nasa mahigit isang oras na ata no'ng nagsimula akong maghanap pero hanggang ngayon ay naghahanap pa rin ako. Business Administration ang kurso na kinuha ko. Inisip ko kasi na advantage ito para kapag pina-handle sa akin ni Michael ang kompanya niya at least may alam ako sa business. Kaso ngayon na iniisip ko, isa pa lang kalokohan ang bagay na 'yon. Dahil mukhang hindi naman na sa akin ipapa-handle ang kompanya dahil mukhang tapos na ang kontrata. Mukhang nagtapos na ang koneksyon naming dalawa. "Nasaan ba 'yon?" iritang untag ko habang hawak ang papel ng certificate of registration ko sa school na 'to. Dito ko tinitignan kung ano nga ba ang klase at classroom na pupuntahan ko. Ang kaso sa laki nang university na 'to, pakiramdam ko buong araw akong maghahanap. "Alam mo na ba kung saan ang first class mo?" halos mapatalon ako sa gulat nang bigla na lamang may sumulpot na lalaki sa aking harapan. Mabilis na napakun
Read more

Chapter 195

Agad akong napatingin sa lalaki. Hindi ko alam pero nagulat ako matapos nang narinig ko. Nakatingin siya ngayon sa phone niyang hawak niya. Hindi naman ako kumibo. Nanatili lang akong nakatingin sa kanya. "Look. This mafia boss is great. I want to be like him. If only mafia group exist, pilitin ko maging parte nila," nakangiting sabi ng lalaki bago niya inilapit sa akin ang hawak niyang phone. Napatingin naman ako sa screen no'n. Naka-flash ang mukha ng isang pamilyar na lalaki. Ang lalaking 'yon ay artista mula sa ibang bansa. "Ikaw? May alam ka bang mafia group? Alam mo gusto ko maging katulad nila," sabi niya sa akin bago nakitingin sa schedule na hawak ko. Nanatili naman ang tingin ko sa kanya. Totoong may mafia groups, at totoong may mga mafia boss. Kapag nalaman mo kung paano umikot ang mundo nila, gugustuhin mo na lang na sana hindi mo na lang ipinangarap pa. "Wow! Pareho tayo ng sched! Ibig sabihin ba no'n magkaklase tayo?" nakangiting sabi niya. Napatingin naman ako sa
Read more

Chapter 196

Halos katatapos pa lamang nang uwian. Nandito ako sa tapat nang waiting shed sa tapat nang school nagpapatila ng ulan. "Classmate? Wala ka bang payong? Gusto mo ba payungan kita?" narinig kong boses nang isang lalaki. Hindi naman ako kaagad nakaimik. Kaklase ko kasi ang lalaking 'to mula una hanggang huli subject ko araw-araw. "Hindi na. Maraming salamat na lang," pagsagot ko sa kanya. Nanatili lang akong nakatingin sa langit. Kaya ko namang umuwi talaga. Kaya ko namang suungin ang ulan na ito, pero hindi ko alam kung bakit pero mas gusto ko na lang muna mag-stay rito. "Sabayan na lang kita," narinig ko pang sabi niya. Pero this time, mas seryoso na ang tono niya. Kaagad ko siyang nilingon pero hindi na ako nagsalita pa. "You know, I love rainy days," pagpapatuloy pa rin niya. "Minsan mabigat sa d*bdib kapag umuulan, pero ang ganda. Ang ganda kasi parang gumagaan ang d*bdib mo. Para bang kahit papaano nababawasan ang problema mo," hindi aki kumibo. Nanatili lang akong nakikinig s
Read more

Chapter 197

Mabagal akong umupo mula sa pagkakahiga sa kama. Masakit ang ulo ko at mahapdi ang aking mga mata. "Anong oras na ba?" untag ko bago ako napahinga ng malalim. Mag-a-ala-sais na pala ng umaga. Kailangan ko nang kumilos dahil alas-otso ang oras ng klase ko ngayon. Tumayo ako mula sa pagkakaupo sa kama bago ako naglakad papunta sa vanity table. Magang maga ang mga mata ko at pulang pula. Paano kaya ang gagawin ko nito? Hindi kasi ako nakatulog matapos kong umiyak ng umiyak kagabi. Inilabas ko ang lahat ng sama ng loob na nararamdaman ko. Dahil hindi ko deserve ang ganito, akala ko maayos kami. Akala ko okay kami. Pero ito, buwan na ang nakaraan pero wala pa rin siyang paramdam. Malalim akong huminga bago ako naglakad na papunta sa pintuan nitong kuwarto. Wala na si Ranie rito sa kuwarto dahil alas-sais ang oras nang simula ng klase niya. Pareho sila ni Reev, at sabay rin silang pumapasok. "Mommy?" pagtawag ko kay mommy nang makalabas na ako ng kwarto. "Mommy?" pagtawag kong muli.
Read more

Chapter 198

Tulala lang ako. Buong oras kong iniisip kung ano nga ba ang totoong rason ng pag-iyak ni mommy. Ngayon ko lang kasi naalala na hindi niya nasagot ang tanong ko kung ano ang dahilan ng pag-iyak niya. Sinabi niya na dahil sa pagsiga, pero wala naman siyang siniga. Dapat tinanong ko siya ng maigi. "Classmate? May extra ballpen ka pa ba d'yan?" agad akong napalingon sa lalaking katabi ko. Nakatingin siya sa akin habang may ngiti ang kanyang mga labi. Hindi ako kaagad nakapag-react sa tanong niya sa akin. "Yuhoo. Mayroon ba?" tanong niya ulit. Mabagal naman akong tumango bago ko kinuha sa bag ko ang ballpen ko. "Ito," tanging sagot ko. Ngumiti naman siya bago kinuha ang ballpen na hawak ko. "Ano bang ginagawa mo?" nagtatakhang tanong ko. Mabilis naman niya akong nilingon. Nakakunot pa ang kanyang noo. "Hindi ba halata? Nagsusulat ako," seryoso at puno ng sarkasmong sagot niya sa akin. Hindi ko naman alam kung bakit ako natawa. "Anong isinusulat mo? Wala pa nga tayong prof na pumap
Read more

Chapter 199

Patuloy lamang ako sa paglalakad nang bigla na lamang pumasok sa isip ko ang nangyari dati sa bahay nila Michael. Dahil sa mga nakita ko, pakiramdam ko bumalik ang nangyari noon. Flashback Kasalukuyan na akong nandito sa kwarto na tinutulugan ko rito sa bahay ni Michael. Kanina pa ako nakahiga rito matapos naming mag-usap ni Michael sa hallway. Hindi ko alam kung bakit hindi ako makatulog. Ang tangi ko lang ginawa magmula kanina ay ang magpaikot-ikot dito sa kama at isipin ang mga bagay na patuloy na bumabagabag sa akin. Mariin kong ipinikit ang aking mga mata. Umaasa na baka 'di magtagal ay makalimutan ko na ang kung ano mang mga nangyari nitong nakaraan. Kinagat ko pa ang pang ibaba kong labi. Ilang araw ko pa lang nakikilala si Michael, pero ang dami na kaagad nangyari. Mga pangyayari na ni-minsan ay hindi pumasok sa isip ko na mararanasan ko. Muli kong idinilat ang aking mga mata bago ako mabagal na umupo sa kama. Isa pa sa bumabagabag sa akin sa mga oras na ito ay ang mga s
Read more
PREV
1
...
1819202122
...
37
DMCA.com Protection Status