Halos katatapos pa lamang nang uwian. Nandito ako sa tapat nang waiting shed sa tapat nang school nagpapatila ng ulan. "Classmate? Wala ka bang payong? Gusto mo ba payungan kita?" narinig kong boses nang isang lalaki. Hindi naman ako kaagad nakaimik. Kaklase ko kasi ang lalaking 'to mula una hanggang huli subject ko araw-araw. "Hindi na. Maraming salamat na lang," pagsagot ko sa kanya. Nanatili lang akong nakatingin sa langit. Kaya ko namang umuwi talaga. Kaya ko namang suungin ang ulan na ito, pero hindi ko alam kung bakit pero mas gusto ko na lang muna mag-stay rito. "Sabayan na lang kita," narinig ko pang sabi niya. Pero this time, mas seryoso na ang tono niya. Kaagad ko siyang nilingon pero hindi na ako nagsalita pa. "You know, I love rainy days," pagpapatuloy pa rin niya. "Minsan mabigat sa d*bdib kapag umuulan, pero ang ganda. Ang ganda kasi parang gumagaan ang d*bdib mo. Para bang kahit papaano nababawasan ang problema mo," hindi aki kumibo. Nanatili lang akong nakikinig s
Mabagal akong umupo mula sa pagkakahiga sa kama. Masakit ang ulo ko at mahapdi ang aking mga mata. "Anong oras na ba?" untag ko bago ako napahinga ng malalim. Mag-a-ala-sais na pala ng umaga. Kailangan ko nang kumilos dahil alas-otso ang oras ng klase ko ngayon. Tumayo ako mula sa pagkakaupo sa kama bago ako naglakad papunta sa vanity table. Magang maga ang mga mata ko at pulang pula. Paano kaya ang gagawin ko nito? Hindi kasi ako nakatulog matapos kong umiyak ng umiyak kagabi. Inilabas ko ang lahat ng sama ng loob na nararamdaman ko. Dahil hindi ko deserve ang ganito, akala ko maayos kami. Akala ko okay kami. Pero ito, buwan na ang nakaraan pero wala pa rin siyang paramdam. Malalim akong huminga bago ako naglakad na papunta sa pintuan nitong kuwarto. Wala na si Ranie rito sa kuwarto dahil alas-sais ang oras nang simula ng klase niya. Pareho sila ni Reev, at sabay rin silang pumapasok. "Mommy?" pagtawag ko kay mommy nang makalabas na ako ng kwarto. "Mommy?" pagtawag kong muli.
Tulala lang ako. Buong oras kong iniisip kung ano nga ba ang totoong rason ng pag-iyak ni mommy. Ngayon ko lang kasi naalala na hindi niya nasagot ang tanong ko kung ano ang dahilan ng pag-iyak niya. Sinabi niya na dahil sa pagsiga, pero wala naman siyang siniga. Dapat tinanong ko siya ng maigi. "Classmate? May extra ballpen ka pa ba d'yan?" agad akong napalingon sa lalaking katabi ko. Nakatingin siya sa akin habang may ngiti ang kanyang mga labi. Hindi ako kaagad nakapag-react sa tanong niya sa akin. "Yuhoo. Mayroon ba?" tanong niya ulit. Mabagal naman akong tumango bago ko kinuha sa bag ko ang ballpen ko. "Ito," tanging sagot ko. Ngumiti naman siya bago kinuha ang ballpen na hawak ko. "Ano bang ginagawa mo?" nagtatakhang tanong ko. Mabilis naman niya akong nilingon. Nakakunot pa ang kanyang noo. "Hindi ba halata? Nagsusulat ako," seryoso at puno ng sarkasmong sagot niya sa akin. Hindi ko naman alam kung bakit ako natawa. "Anong isinusulat mo? Wala pa nga tayong prof na pumap
Patuloy lamang ako sa paglalakad nang bigla na lamang pumasok sa isip ko ang nangyari dati sa bahay nila Michael. Dahil sa mga nakita ko, pakiramdam ko bumalik ang nangyari noon. Flashback Kasalukuyan na akong nandito sa kwarto na tinutulugan ko rito sa bahay ni Michael. Kanina pa ako nakahiga rito matapos naming mag-usap ni Michael sa hallway. Hindi ko alam kung bakit hindi ako makatulog. Ang tangi ko lang ginawa magmula kanina ay ang magpaikot-ikot dito sa kama at isipin ang mga bagay na patuloy na bumabagabag sa akin. Mariin kong ipinikit ang aking mga mata. Umaasa na baka 'di magtagal ay makalimutan ko na ang kung ano mang mga nangyari nitong nakaraan. Kinagat ko pa ang pang ibaba kong labi. Ilang araw ko pa lang nakikilala si Michael, pero ang dami na kaagad nangyari. Mga pangyayari na ni-minsan ay hindi pumasok sa isip ko na mararanasan ko. Muli kong idinilat ang aking mga mata bago ako mabagal na umupo sa kama. Isa pa sa bumabagabag sa akin sa mga oras na ito ay ang mga s
Redenn's POV Tahimik ang buong paligid habang pinagmamasdan namin ang walang imik na si Michael. Nakatingin lamang siya sa baso ng alak na hawak niya. Hindi ko mabasa kung ano ang tumatakbo sa isip niya, pero kung ano man 'yon, alam kong hindi 'yon maganda. "G*go, kausapin mo nga 'yang kaibigan mo," bulong sa akin ni Tyron. Kanina lang kasi ay umiimik pa siya at nagsasabi ng mga susunod naming plano, ngunit bigla na lamang siyang naging gan'yan nang biglang dumating ang isa sa mga nagbabantay kay Renice. "K*ngina mo! Ikaw kaya!" bulong ko pabalik. Kaibigan namin si Micahael pero sa mga ganitong panahon na hindi namin alam kung ano ang takbo ng isip niya, mas maigi na manahimik na lang. "Ano ba naman kasi ang nangyayari kay Renice at nakikipagligawan na sa school na 'yon? P*tcha naman!" inis na bulong ni Tyron bago sinipat ang tahimik na si Michael. Napahinga naman ako ng malalim. "Tayo na naman ang mapagbubuntungan ng galit ni Michael. T*nginang 'yan!" bulong pa rin ni Tyron ba
Redenn's POV Nakatayo kami ngayon ni Tyron 'di kalayuan sa university na pinapasukan ni Renice. Hanggang ngayon ay labag sa loob namin ni Tyron ang pag-aaral dito ni Renice, dahil para mong inilagay sa kuta ng mga oso ang isang kambing. Ngunit wala kaming magagawa dahil kay Michael na mismo nanggaling ang desisyon na ito. Desisyon na hindi ko alam kung ano ba ang benefit nito. "Nakita mo na ba?" nakakunot noong tanong ko. Agad namang umiling si Tyron. "Negative," sagot niya sa akin bago sumandal sa puno na malapit sa amin. "Sigurado ka bang uwian na nila Renice?" nakakunot noong tanong ko. "Oo, na-hack ko ang system kanina at nakita ko ang schedule niya. Dapat uwian na niya ngayon," nagtatakhang sabi ni Tyron bago napatingin sa suot niyang relo. Ilang beses din siyang bumuntong hininga bago napakamot sa kanyang ulo. "Tingin mo ba kilala nila si Renice?" biglang tanong ni Tyron sa akin. Hindi naman ako kaagad nakasagot. Ako ang kasali sa Odio Mafia group ngayon dahil na rin sa u
Panibagong araw na naman at kailangan ko na namang tanggapin ang katotohanan na tapos na ang role ko bilang may rented wife ni Michael. Napahinga ako ng malalim bago ako umupo sa kama at nagsimula nang mag-asikaso. Gusto ko sanang pumunta sa Seth Corporation ngayon pero ano namang gagawin ko roon? Baka mapahiya lang ako at paalisin. Kinagat ko ang pang ibaba kong labi bago ako tumayo at tumingin sa mukha ko sa salamin. Napahinga ako ng malalim bago isang alaala ang biglang pumasok sa isip ko. Flashback "Ang sarap naman nito," sabi ko habang hawak-hawak ang isang parte ng manok at habang may laman na pagkain ang aking bibig. Hindi naman kumibo si Michael na busy rin sa pagkain. Hindi naman talaga siya kumakain, parang nakatingin lang siya sa pagkain niya habang nilalaro ang hawak niyang kutsara. "Ah, hindi ka ba kakain?" tanong ko. Tinignan naman niya ako ng mabilis bago siya umupo ng maayos. "I'm already done," sagot niya sa akin at saka binitawan ang hawak niya kaninang kuts
"Babe!" narinig kong pagtawag sa akin ng isang pamilyar na boses. Kaagad namang napakunot ang aking noo. Kilalang kilala ko na kung sino ang nagmamay-ari ng boses na 'yon. "Babe! Pansinin mo naman ako!" hirit pa niya. Napahinga naman ako ng malalim bago ko siya masamang tinignan. "Ano na namang bang kailangan mo?" inis na tanong ko. Agad namang itinaas ni Max ang kanyang mga kamay sa ere. "Oh! Ang aga aga babe ang init init ng ulo mo," natatawang sabi niya. Hindi naman na ako kumibo pa. Dumiretso na lang akong muli sa paglalakad. "Kumusta ka, babe?" tanong niya nang mahabol na niya ako nang tuluyan sa paglalakad. "Wala. Pangit dahil nakita na naman kita," sabi ko bago ko siya tinignan ng masama. "Aw, you hurt me," sabi niya bago humawak sa kanyang d*bdib. Hindi naman na ako kumibo. "Ang sungit naman. Kaya pala napili ka niya," narinig kong bulong ni Max sa tabi ko. Agad ko naman siyang nilingon bago napakunot ang aking noo. "Anong sabi mo?" tanong ko. Hindi naman na siya kumi