All Chapters of คลั่งรักสุดใจของนายCEO: Chapter 151 - Chapter 160

คนรับใช้ได้จัดเตรียมอาหารเช้าไว้ให้ ชาร์ล็อตและแซคคารีแต่งงานกันมาเดือนกว่าแล้ว พวกเขาเคยทานอาหารโต๊ะเดียวกันเพียงสองสามครั้งเท่านั้น แซคคารีกินอย่างเป็นธรรมชาติ แต่ด้วยอารมณ์ที่เย็นชาและสง่างามของเขา มันทำให้ชาร์ล็อตคงรู้สึกเกร็งมาก ดังนั้น ชาร์ล็อตจึงกัดเพียงสองสามคำก่อนวางภาชนะบนโต๊ะอาหารและรีบออกไป "เธอจะไปไหน?" แซคคารีถามอย่างไม่ใส่ใจ ชาร์ล็อตตอบด้วยรอยยิ้มว่า “สตูดิโอของฉัน” หลังจากที่พูด เธอรู้สึกว่าที่เธอตอบแซคคารีไปมันฟังดูหยาบคายมาก มันเป็นการจบบทสทนาที่น่าอึดอัดใจ ดังนั้น เธอจึงเสริมว่า “การวาดภาพคืองานของฉัน และสตูดิโอนั่นก็คือที่ทำงานของฉัน ต่อจากนี้ไป ถ้าไม่มีเหตุพิเศษใด ๆ ฉันจะไปที่สตูดิโอเพื่อวาดภาพและขายมัน ตกลงไหม?” แซคคารีดูไม่กังวล "ได้สิ" ชาร์ล็อตถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนหน้านี้ เธอกังวลว่าแซคคารีประธานฮาธาเวย์ กรุ๊ป ในตำนานจะดูถูกอาชีพจิตรกรธรรมดา ๆ ของเธอ และจะไม่ยอมให้เธอวาดภาพอีกแล้ว ดูเหมือนว่าแซคคารีไม่ได้สนใจเกี่ยวกับอาชีพของภรรยาของเขาเลย เธอจึงโล่งใจ “โอ้ ใช่ สตูดิโอของฉันได้ปรับปรุงใหม่ทั้งหมดหลังจากเหตุการณ์นั้นนี่ ตอนนี้ที่นั่นดูหรูหร

เซนิออสหยิบแหวนเพชรออกจากกระเป๋าของเขาและมอบให้ชาร์ล็อต เพชรเม็ดนั้นมันใหญ่กว่าไข่นกพิราบเสียอีก มันส่องแสงระยิบระยับภายใต้แสงแดดยามเช้าอันสดใส ชาร์ล็อตจำได้ว่าแหวนเพชรนี้เป็นแหวนที่เซนิออสเคยขอเธอแต่งงานครั้งที่แล้ว ชาร์ล็อตสงบสติอารมณ์ของเธอไว้ได้ในครั้งที่เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น แต่ครั้งนี้เซนิออสได้ขอเธอแต่งงานกลางที่สาธารณะ ซึ่งมันทำให้เธอตื่นตระหนก จำนวนคนที่ผ่านไปมาเพิ่มขึ้นเพียงไม่กี่วินาที แต่คนคุยกันน้อยลงเรื่อย ๆ พวกเขาทั้งหมดจ้องมองทั้งสองคนอย่างว่างเปล่า ผู้คนจำนวนมากขึ้นนำโทรศัพท์มือถือออกมาถ่ายวีดิโอในที่เกิดเหตุ และหลายคนก็หมดความอดทนจนโพสต์วิดีโอลงทางออนไลน์แล้ว ด้วยความนิยมของเซนิออสวิดีโอเหล่านี้จะมีแนวโน้มขึ้นเป็นกระแสในไม่ช้า... “เซนิออส... ลุกขึ้นเร็ว!” เริ่มมีชั้นเหงื่อปกคลุมหน้าผากของชาร์ล็อต เธอรู้ว่าเซนิออสรักเธอ แต่เธอไม่คิดว่าเขาจะรักเธออย่างบ้าคลั่งและหลงรักหมดหัวใจแบบนี้ “ฉันจะไม่ลุกขึ้น ถ้าคุณไม่ยอมตอบตกลงแต่งงานกับฉัน ยังไงฉันก็จะไม่ลุกขึ้น!” เซนิออสที่สวมสูทสีขาวราวกับเจ้าชายผู้สูงศักดิ์ เขาเงยหน้าขึ้น แม้ว่าเสียงรอบข้างจะดังกึกก้อง แต่ชาร์ล็

“ไม่ต้องเป็นห่วงฉัน เซนิออส!” “หนีไป เซนิออส!” “เซนิออส! อย่าตายนะ!” “เซนิออส… เซนิออส!” ชาร์ล็อตร้องไห้และลุกพรวดขึ้นจากเตียง เธอลืมตาขึ้นและพบกับสายตาที่ลึกล้ำและมืดมนในทันที 'นั่นมันแซคคารี!' เขานั่งข้างเตียงของเธอเฝ้าดูเธอ ออร่าที่เยือกเย็นและสูงส่งของเขาเป็นเหมือนแหล่งน้ำขนาดใหญ่ภายในธารน้ำแข็ง มันทำให้เธอสงบลงในทันที เธอควบคุมอารมณ์ของเธอไว้ แต่เสียงของเธอยังคงสั่น “เซนิออสอยู่ที่ไหน? เขาเป็นอะไรรึเปล่า?” เซนิออสไม่เพียงแต่ช่วยเธอแล้วโดนรถมอเตอร์ไซค์เท่านั้น แต่เขายังต้องต่อสู้กับชายที่ถือมีดด้วยมือเปล่าอีกด้วย และในที่สุด เขาก็จมลงไปในกองเลือด ใบหน้าของเขาซีดมากตอนที่เขาทรุดตัวลง ดวงตาของเขาไร้ชีวิตชีวา เขาจะรอดไหม? ชาร์ล็อตเหงื่อออกด้วยความตื่นตระหนกเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ “เซนิออสบาดเจ็บหนัก โชคดีที่เขาไม่เป็นไรมาก เดี๋ยวพักฟื้นและพักผ่อนก็จะกลับมาดีเหมือนเดิมแล้ว” นัยน์ตาแห่งความเศร้าโศกปรากฏขึ้นในดวงตาที่ขุ่นมัวของแซคคารี เซนิออสเต็มใจเสี่ยงชีวิตตัวเองเพื่อช่วยชาร์ล็อต ชาร์ล็อตจะไร้หัวใจมากถ้าเธอไม่แสดงความกังวลใด ๆ ต่อเขาเลย แซคคารีก็เป็นห่วงเซนิออส

แซคคารีมาถึงนอกวอร์ดแล้ว เขาผลักประตูเปิดออกและพบว่าชาร์ล็อตกำลังโอบกอดเซนิออสไว้แน่น เท้าขวาของเขาซึ่งอยู่ครึ่งทางของประตู จู่ ๆ ก็รู้สึกเหมือนถูกตอกลงไป เขาเคลื่อนไหวไม่ได้เลยสักนิด “เซนิออส… ฮึก ฮึก…” “ฮึก ฮึก ฮึก ฮึก...” ห้องของเซนิออสนั้นใหญ่มาก เตียงอยู่ห่างจากประตูประมาณ 20 เมตร ดังนั้น กว่าที่เสียงสะอื้นของชาร์ล็อตจะมาถึง มันก็เบาราวกับเสียงยุง แต่ถึงยังไง เสียงร้องของเธอน่าตกใจมากกว่าเสียงฟ้าร้องสำหรับแซคคารี ทุกเสียงสะอื้นเป็นเหมือนเข็มเจาะเข้าไปในหัวใจของเขา ในเวลาเดียวกัน ความรู้สึกหึงหวงก็ไม่เหมือนกับครั้งอื่นใด มันพัดพาเขาไปราวกับคลื่นสึนามิลูกยักษ์ ชาร์ล็อตเคยร้องไห้ต่อหน้าเขาเพียงครั้งเดียว! นั่นคือหลังจากที่วิกเตอร์ทำร้ายเธอ และเธอก็รู้สึกแย่ เธออาจดูบอบบางและอ่อนแอ แต่หัวใจของเธอฟื้นคืนได้เร็วมาก เธอกลัวเขาแต่ก็แสดงรอยยิ้มที่สง่างามออกมาได้ เธอไม่เคยหลั่งน้ำตา แม้แต่ตอนที่เธอถูกเขา “ลงโทษ” แต่เธอโอบเซนิออสในตอนที่มีสติและฟูมฟายเหมือนเด็ก! “คุณอารอง คาร์ลี่สำคัญกับผมมาก ถ้าไม่มีเธอ ชีวิตผมคงไร้ความหมาย!” “คุณอาฉวยโอกาสตอนที่ผมอยู่ต่างประเทศและ

หมอครอว์ฟอร์ดออกไปจากวอร์ด แต่เสียงของเขายังคงก้องอยู่ในหูของเซนิออส “เซนิออส ผ่อนคลายและพยายามนอนพักซะ ฉันต้องกลับบ้านก่อน” แซคคารีมาที่ห้องเพื่อกล่าวลา เขาพูดด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง เซนิออสที่รู้สึกราวกับว่ามีดได้แทงทะลุหัวใจของเขา เขาเพียงแค่พยักหน้า แซคคารีตบไหล่เขาเบา ๆ แล้วหันหลังเดินจากไป แต่เซนิออสแข็งทื่อและพูดว่า “เดี๋ยวก่อน คุณอารอง ผมมีเรื่องสำคัญจะบอก” แซคคารีซึ่งยืนอยู่หน้าเตียง เขาต้องอดทนเก็บอาการอย่างมากต่อหน้าเซนิออส “ว่ามา” “ผมได้รับผลดีเอ็นเอแล้ว มัน… สรุปได้ว่าเด็กคนนั้นเป็นของลูกของผมกับคาร์ลี่ คาร์ลี่เป็นแม่ผู้ให้กำเนิดของเขา เด็กคนนั้นคือลูกของเรา!” เขาหรี่ตาสีฟ้าอันสง่างามของเขาซึ่งมันเต็มไปด้วยน้ำตา น้ำตาเหล่านั้นรวมไปถึงความรู้สึกผิดที่เขาหลอกลวงอาของเขา และความเกลียดชังตัวเองอย่างสุดซึ้ง 'ฉันเคารพคุณอารองมากที่สุด เขาเป็นแบบอย่างของฉัน เขาเป็นคนสุดท้ายที่ฉันควรจะโกหก! แต่… ฉันต้องทำเพื่อคาร์ลี่! ในที่สุดฉันก็ได้เปรียบในการเอาชนะเมื่อเจอลูก ถ้าฉันยอมรับว่าเขาไม่ใช่ลูกของเรา ฉันจะเสียคาร์ลี่อีกครั้ง ฉันขอโทษคุณอารอง! คุณอาอาจจะสำ