All Chapters of ไลฟ์สดสยองขวัญ: Chapter 91 - Chapter 100

[จอมเผด็จการจงเจริญ! ข้าอยากเป็นนางสนมของท่าน!][จอมเผด็จการเป็นของแอดมิน พวกบ้าผู้ชายออกไปเลยนะ!][ฮ่า ฮ่า กังฟูแล้วไง คนอื่นเขาก็ทำได้เยอะแยะ ยังไงแอดมินก็เก่งกว่า แถมยังสามารถควบคุมเปลวไฟได้ด้วย][พวกคอมเมนต์ข้างบนสมองกลวงหรือเปล่า? พวกเราชอบทั้งจอมเผด็จการและแอดมิน หรือใครจะเถียง?]ในมือของถังหมิงหลีกุมมีดสั้นฟันสู้เหล่าเครือเถาวัลย์อย่างห้าวหาญราวกับเทพเจ้าฉันตะโกนเสียงดัง “ชุนซิ่ว ฉันจะให้โอกาสครั้งสุดท้ายนะ เธอจะกลับเนื้อกลับตัวแล้วไปรับโทษที่นรกไหม?”วิญญาณสาวตะโกนด้วยความโมโห แต่ก็ไม่ตอบอะไรกลับมา และแล้วรากไม้นับไม่ถ้วนก็ทะลวงออกมาจากพื้นดินพร้อมพุ่งเข้ามาหาเราอย่างบ้าคลั่งถังหมิงหลีไม่ทันระวังตัวจึงถูกรากไม้อันหนึ่งรัดคอแล้วดึงร่างขึ้นแขวน“จอมเผด็จการ!”ชุนซิ่วแย้มรอยยิ้มแปลกประหลาด “พลังหยินในร่างกายของชายคนนี้บริสุทธิ์ยิ่งนัก ถ้าได้ดูดวิญญาณของเขา ฉันก็จะหลุดพ้นพันธนาการนี่ และร่างก็จะแข็งแกร่งขึ้น!”วิญญาณสาวตนนี้ยังเป็นวิญญาณร้ายระดับต้น แต่เมื่อหล่อนกลายเป็นวิญญาณร้ายระดับกลาง การรับมือก็จะยากขึ้นเช่นกันร่างเพรียวกำลังพุ่งไปช่วย พลันหันไปเห็นถังหมิงหลีขยิ

สีหน้าของฉันมืดมนพลางกล่าว “ผู้หญิงคนนี้พูดจาเหลวไหล ก็เห็นชัดอยู่ว่านี่คือห้องของฉัน พวกเธอพุ่งพรวดเข้ามาแถมยังจะทำร้ายฉันอีก มันหมายความว่ายังไง?”ยังไม่ทันที่ชายคนนั้นจะได้เอ่ย เด็กสาวกลับกรี๊ดลั่นเสียก่อน “ห้องของเธอเหรอ? นี่มันห้องดีลักซ์สุดหรูนะ เธอแหกตาดูสิ สารรูปไส้แห้งอย่างเธอจะมีปัญญามาอยู่ห้องแบบนี้ได้ยังไง?”ฉันโกรธมาก จริงอยู่ที่ฉันไม่เคยพักห้องดีลักซ์เลย แต่หลังจากที่ฆ่าชุนซิ่วครั้งนี้ ฉันก็เอาชัยชนะเป็นของรางวัลกลับมาได้มากมาย แค่อยากให้รางวัลตัวเองสักหน่อย เลยตัดใจจองห้องนี้ คิดไม่ถึงว่ามันจะกลายเป็นแบบนี้ไปได้“เรียกผู้จัดการโรงแรมมาสิ” จุนเหยากล่าวเสียงแข็ง “จะได้รู้กันว่าห้องนี้เป็นห้องของใครกันแน่”มือเรียวกดโทรหาแผนกต้องรับ ไม่นานผู้จัดการก็พาพนักงานต้อนรับสาวมาด้วย หล่อนปาดเหงื่อกลางหน้าผากก่อนเอ่ยสั่น “ต้องขอโทษทั้งสองท่านจริง ๆ นะคะ พอดีว่ามันเกิดจากความผิดพลาดในระบบคอมพิวเตอร์ของโรงแรมเราค่ะ ห้องห้องนี้ได้ถูกคุณสวี่ท่านนี้จองไปก่อนหน้าแล้วค่ะ แต่ในระบบมันโชว์สถานะว่ายังไม่ถูกจอง ก็เลยทำให้คุณหยวนจองซ้อนไปหน่ะค่ะ”เด็กสาวจ้องมองพลันกล่าว “แล้วพวกคุณมัวทำอะไ

ทันใดนั้นร่างของผู้อาวุโสก็โก่งงอขึ้น พลันอาเจียนสิ่งของเน่าเหม็นออกมามากมายสิ่งที่เขาอาเจียนออกมานั้นเต็มไปด้วยงู แมลง หนูและมด หญิงร่างสูงดึงถิงถิงถอยหลัง มืออีกข้างปิดจมูกไว้พลางกล่าว “เมื่อไหร่คุณตาจะได้สติเหรอ?”“ประมาณสองถึงสามชั่วโมง” จุนเหยาตอบ “ฉันถอนคำสาปมารออกจากร่างกายของเขาแล้วซะส่วนใหญ่ ส่วนที่เหลือก็แค่บำรุงร่างกายด้วยอาหารตุ๋นยาจีน พวกคุณพาเขากลับไปที่ห้องก่อนเถอะ”สีดำบนใบหน้าของผู้อาวุโสค่อย ๆ จางหายไป ผิวพรรณเริ่มมีเลือดฝาดและกลับคืนสู่สภาพเดิม จวินย่าวจึงให้คนพาเขากลับห้องพักฉันเพิ่งรู้ว่าเด็กสาวคนนั้นมีชื่อว่า เว่ยถิงถิง ส่วนแม่ของหล่อนชื่อว่า เว่ยซู่ซู่ ผู้อาวุโสมีลูกสาวเพียงสองคน อีกทั้งยังหวังอยากมีลูกเขยมาสืบทอดมรดกของตัวเองแต่แม่ของจวินย่าวมีคนต้องตาต้องใจอยู่แล้ว แถมฝ่ายตรงข้ามก็เป็นลูกคนเดียวด้วย จึงไม่ยินยอมที่จะแต่งเข้าสกุลเว่ย ก็เลยต้องใช้นามสกุลของฝ่ายนั้นแทนแต่คุณป้าซู่ซู่ท่านนี้แต่งลูกเขยเข้าบ้านและให้กำเนิดเว่ยถิงถิง ถิงถิงจึงใช้นามสกุลเว่ยของคุณปู่ แต่ไม่ได้เรียกว่าผู้อาวุโส เธอเรียกท่านว่าคุณปู่หลังจากเข้าไปในห้องพร้อมกับวางชายชราลงบนเ

เมื่อฉันทำหมูเส้นผัดหน่อไม้ฝรั่งเสร็จ เสี่ยวหลินก็รีบวิ่งเข้ามายกมันออกไป จากนั้นทั้งสองคนก็กินจนหมดจานอย่างรวดเร็วและพอฉันทำอาหารทั้งหมดเสร็จแล้ว พวกเขาก็เข้ามายกอาหารทุกจานออกไปทันที ตอนที่ฉันยกซุปไก่ชามสุดท้ายออกไป บนโต๊ะก็เหลือไว้เพียงแต่จานเปล่า“อร่อยมากเลยครับ ผมนี่กินจนอิ่มแปล้เลย” เสี่ยวหลินกล่าว “อีกอย่างผมรู้สึกว่าอาการบาดเจ็บที่เกิดจากการฝึกศิลปะการต่อสู้ที่สั่งสมมานานหลายปีก็ดีขึ้นด้วย คุณหยวน ผมรู้แล้วว่าทำไมร่างกายของคุณถังถึงได้แข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง”เสี่ยวหลินหันไปมองเย่เซียนหลัวพลางเอ่ย “ดูสิ น้องเย่เห็นหรือยัง พี่บอกแล้วว่างานนี้มันดี”ใบหน้าของเย่เซียนหลัวเปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อย ก่อนก้มหน้าก้มตาดื่มซุปต่อหลังจากทานอาหารมื้อนี้หมด ฉันคิดว่าบอดี้การ์ดทั้งสองคนคงมีกำลังใจในการทำงานเต็มเปี่ยมเย็นวันนั้น ถังหมิงหลีมาหาตอนที่เราเพิ่งทานอาหารค่ำเสร็จพอดี ทว่าจู่ ๆ ก็มีสายเรียกเข้าจากหมอฉินอ๋าย น้ำเสียงของเขาเป็นกังวลเล็กน้อย “คุณหยวนหรือเปล่าครับ? อาการป่วยของน้องชายของคุณมีบางอย่างเปลี่ยนไป รบกวนรีบมานะครับ”จุนเหยาหน้าเปลี่ยนสี ในใจเกิ

“ฮึ้ม ลุงสวี่พูดถูกนะคะ” เว่ยถิงถิงกล่าวเสริม “พวกคุณกลับไปเถอะ เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เรื่องอันตรายอย่างไม่คาดคิดเกิดขึ้นกับพวกเราด้วย”หล่อนวิ่งไปยืนข้าง ๆ สวี่จื้อเจี๋ยวและกล่าวอย่างสนิทสนม “ลุงสวี่คะ ลุงเห็นด้วยกับหนูไหม?”สวี่จื้อเจี๋ยยิ้มแต่ไม่เอ่ยคำใด ท่าทางแบบนั้นแสดงถึงการยอมรับแต่โดยดีผู้อาวุโสเว่ยจ้องไปที่ถิงถิงพร้อมตวาดเสียงดัง “นังหนูนี่พูดถึงเรื่องเหลวไหลอะไรอยู่? ไปอยู่ห่าง ๆ ไป!”พูดจบเขาก็หันมาพูดกับจุนเหยาต่อ “ฉันซาบซึ้งในน้ำใจของทุกท่านเลยนะ แต่ยังไงทุกคนก็กลับไปก่อนเถอะ มีจื้อเจี๋ยอยู่ฉันไม่เป็นไรหรอก”ในสายตาของเขา ปรมาจารณ์ระดับหัวจินนั้นมีทรงพลังมาก ต่อให้คนของลัทธิหมอผีเก่งกาจแค่ไหนก็ไม่มีวันสู้ระดับหัวจินได้ไม่ว่าเราจะอยู่หรือไป ไม่ว่าอยากจะรอคำอนุญาตจากเขาแค่ไหน แต่ถ้าหากว่าทำให้สวี่จื้อเจี๋ยไม่พอใจ มันก็ได้ไม่คุ้มกับเสียอยู่ดีเสี่ยวหลินเหมือนต้องการพูดอะไรบางอย่าง แต่มือเรียวจับไหล่ของเขาแล้วชิงเอ่ยปากก่อน “ผู้อาวุโส ถ้าท่านอยากให้พวกเราไป เราก็จะไปค่ะ แต่ก็เกรงว่าถ้าพวกเราไปแล้ว คนในครอบครัวของท่านจะได้รับอันตราย”สวี่จื้อเจี๋ยหรี่ตาพลันกล่าวด้วยน้ำ