บทที่ 96

ทันใดนั้นร่างของผู้อาวุโสก็โก่งงอขึ้น พลันอาเจียนสิ่งของเน่าเหม็นออกมามากมาย

สิ่งที่เขาอาเจียนออกมานั้นเต็มไปด้วยงู แมลง หนูและมด

หญิงร่างสูงดึงถิงถิงถอยหลัง มืออีกข้างปิดจมูกไว้พลางกล่าว “เมื่อไหร่คุณตาจะได้สติเหรอ?”

“ประมาณสองถึงสามชั่วโมง” จุนเหยาตอบ “ฉันถอนคำสาปมารออกจากร่างกายของเขาแล้วซะส่วนใหญ่ ส่วนที่เหลือก็แค่บำรุงร่างกายด้วยอาหารตุ๋นยาจีน พวกคุณพาเขากลับไปที่ห้องก่อนเถอะ”

สีดำบนใบหน้าของผู้อาวุโสค่อย ๆ จางหายไป ผิวพรรณเริ่มมีเลือดฝาดและกลับคืนสู่สภาพเดิม จวินย่าวจึงให้คนพาเขากลับห้องพัก

ฉันเพิ่งรู้ว่าเด็กสาวคนนั้นมีชื่อว่า เว่ยถิงถิง ส่วนแม่ของหล่อนชื่อว่า เว่ยซู่ซู่ ผู้อาวุโสมีลูกสาวเพียงสองคน อีกทั้งยังหวังอยากมีลูกเขยมาสืบทอดมรดกของตัวเอง

แต่แม่ของจวินย่าวมีคนต้องตาต้องใจอยู่แล้ว แถมฝ่ายตรงข้ามก็เป็นลูกคนเดียวด้วย จึงไม่ยินยอมที่จะแต่งเข้าสกุลเว่ย ก็เลยต้องใช้นามสกุลของฝ่ายนั้นแทน

แต่คุณป้าซู่ซู่ท่านนี้แต่งลูกเขยเข้าบ้านและให้กำเนิดเว่ยถิงถิง ถิงถิงจึงใช้นามสกุลเว่ยของคุณปู่ แต่ไม่ได้เรียกว่าผู้อาวุโส เธอเรียกท่านว่าคุณปู่

หลังจากเข้าไปในห้องพร้อมกับวางชายชราลงบนเ