Share

บทที่ 103

ฉันยิ้มมุมปากและใช้มือซ้ายหยิบซินนาบาร์ที่ทำพิเศษออกมาสาดเข้าไปที่ชายผู้น่าอนาถคนนั้น เขาตกใจจนรีบเอามือมาปิดตา

ใครจะรู้ว่าซินนาบาร์นั่นเมื่อโดนร่างกายของเขาก็กัดกร่อนผิวหนังของอีกฝ่ายราวกับโดนกรดกำมะถัน เขาร้องออกมาอย่างเกรี้ยวกราดและพูดด้วยความโกรธ “ก็นึกว่าเป็นคนใสใส ที่แท้ก็หาทางใช้วิธีที่คดโกงแบบนี้นี่เอง”

“ใครบอกว่าฉันเป็นคนใสใส?”

ราชาแห่งหวางซานกล่าว “ความจริงแล้ว ดาบเล่มนั้นของนังหนูคืออุบาย นังหนูนี่ช่างร้ายกาจมากจริง ๆ แต่ฉันชอบนะ”

พลังที่เก้าพูดพลางถอนหายใจว่า “แต่ฉันไม่”

ราชาแห่งหวางซานเอ่ยแหย่ทันที “พลังที่เก้า ใคร ๆ ก็ชอบแบบนี้กันทั้งนั้น มีแต่นายนั่นแหละที่เอาแต่เก็กท่า อย่าให้พูดเลย ตอนนายอยู่ที่โลกมนุษย์ มีอะไรที่นายไม่เคยทำบ้างเหรอ? แม้แต่ผู้ชายหล่อ ๆ เองก็คงถูกนาย...”

“หุบปากไปเลย! “

ริมฝีปากบางกระตุกยิ้ม นี่ฉันยังต้องสู้กับผู้บำเพ็ญเพียรพลังมืดอันดับสองอยู่นะ พวกคุณช่วยจริงจังกันหน่อยได้ไหม!

ชายผู้น่าอนาถคำรามลั่น “ฉันจะจับเธอสับเป็นหมื่น ๆ ชิ้น!” เขาหันกลับมาพูด ก่อนหายตัวลงไปในดิน

ฉันพูดด้วยความตกใจ “นี่คือวิชาหายตัวเหรอ?”

“วิชาหายตัวอะไรกัน เขาสามารถใช้
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status