บททั้งหมดของ คุณชาย แห่ง ประตูมังกร: บทที่ 591 - บทที่ 600

กู้ซิ่งเหว่ยมองดูซีเหมินจือเผิงจากไปด้วยความอาลัย เขาคิดว่าเขาจะสามารถกอดต้นขาของซีเหมินจือเผิงและกลายเป็นลูกสุดที่รักของตระกูลกู้ได้ แต่ความเป็นจริงกู้ซิ่งเหว่ยนั้นถูกตบหน้าอย่างแรงหลังจากฟื้นคืนสติกู้ซิ่งเหว่ยก็เทความโกรธทั้งหมดไปที่หลี่โม่ ถ้าไม่ใช่เพราะหลี่โม่ ซีเหมินจือเผิงก็คงไม่กลับไปแบบนี้!กู้ซิ่งเหว่ยโกรธจัด เขาเดินกลับไปที่ห้องประชุมและจ้องไปที่หลี่โม่พร้อมตะคอก "แกคงสะใจมากใช่ไหม! แกให้คนพวกนี้มาเพื่อทำลายทุกสิ่ง! แกไม่ต้องการให้ตระกูลกู้ของเราพัฒนาใช่ไหม?!"หลี่โม่ยิ้มเบา ๆ ไม่สนใจกู้ซิ่งเหว่ย และชี้ให้กู้หยุนหลานนั่งลงข้าง ๆ เขาแม้ว่ากู้หยุนหลานจะไม่รู้ว่าทำไม แต่เธอก็ยังเดินไปข้างหลี่โม่และนั่งลงหลี่โม่ชำเลืองมองที่ลู่เจี้ยนปิน ลู่เจี้ยนปินเข้าใจและพูดด้วยรอยยิ้ม "พวกเราและท่านครัฟต์ไม่ได้มาที่นี่เพื่อขัดขวางสถานการณ์ แต่เพื่อหารือเกี่ยวกับความร่วมมือกับตระกูลกู้อย่างจริงใจ""คุณสามารถให้ข้อเสนออะไรกับเราได้บ้าง คุณรู้ไหมว่าข้อเสนอที่ซีเหมินจือเผิงมอบให้เรานั้นดีแค่ไหน!"กู้ซิ่งเหว่ยยังคงไม่สามารถสงบความโกรธในใจของเขาได้ผู้ช่วยของครัฟต์ก้าวไปข้างหน้า "ข้อเสนอ

“ที่ดินอุตสาหกรรมค่อนข้างเหมาะสม คุณสามารถโอนที่ดินให้เป็นชื่อภรรยาของผม และพาลูกชายของคุณกลับไปที่จินไห่โดยเร็ว อย่าให้ผมต้องเจอพวกเขาอีกในอนาคต”เมื่อเห็นว่าหลี่โม่ยอมรับคำขอโทษ เหอลี่หัวและคนอื่น ๆ ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก และขอให้เจ้าหน้าที่ดำเนินการทั้งหมดและส่งมอบให้กับกู้หยุนหลานกู้ชิงหลินรู้สึกอิจฉาและร้อนรน จึงพูดอย่างเฉียบขาด "คุณจะมอบให้กับกู้หยุนหลานไม่ได้นะ ท้ายที่สุดแล้วควรถือเป็นทรัพย์สินของตระกูล! ทำไมต้องมอบให้กู้หยุนหลานแค่คนเดียวล่ะ!"กู้ซิ่งเหว่ยสมทบและพูดว่า "ถูกต้อง มันควรจะนับว่าเป็นทรัพย์สินในตระกูลกู้ หยุนหลาน เธอต้องเข้าใจสถานการณ์โดยรวม การถือครองที่ดินขนาดใหญ่เช่นนี้ไม่มีประโยชน์สำหรับเธอ"หลี่โม่เย้ยหยันและพูดว่า "พวกคุณแน่ใจเหรอว่านี่เป็นของตระกูลกู้"เหอลี่หัวมองไปที่สมาชิกของตระกูลกู้ด้วยใบหน้าที่เย็นชา "คำพูดของพวกคุณ ทำเหมือนกับว่าพวกเราไม่มีตัวตน นี่คือคำขอโทษส่วนตัวของพวกเราต่อคุณชายหลี่ หากตระกูลกู้ของคุณยังหน้าด้าน ก็อย่าหาว่าพวกเราหยาบคาย""แค่คุณชายหลี่สั่งแค่คำเดียว พวกเราเจ้าของอุตสาหกรรมอสังหาริมทรัพย์ในจินไห่จะฟังคำสั่งของคุณชายหลี่เท่

ในใจของหญิงชรา 'หลานของฉันเป็นคนดี' และเธอก็ไม่สุภาพเลยเมื่อเธอพูดกับหลี่โม่ น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความฉุนเฉียวหลี่ส่ายหัว เพราะหญิงชราตามใจลูก ๆ หลาน ๆ ของเธอ หลี่โม่จึงไม่ชอบใจสักเท่าไห่“ซีซี เรายืนห่าง ๆ พวกเขาหน่อย” หลี่โม่ดึงซีซีถอยหลังไปสองก้าวความโกรธปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเด็กชายอ้วนที่ถูกหญิงชราดึงไว้ เขาไม่พอใจอย่างมากที่หลี่โม่พาซีซีถอยออกไป ดังนั้นเด็กชายอ้วนจึงเริ่มดิ้น“คุณย่า ปล่อยนะฮะ ผมจะเล่นกับน้องสาว”หญิงชราขมวดคิ้ว เกลี้ยกล่อมเด็กชายอ้วนแล้วพูดว่า "เล่นกับเด็กผู้หญิงจากครอบครัวจน ๆ จะสนุกอะไรล่ะ เดี๋ยวยายจะพาหนูไปเล่นเครื่องเล่นนะ"“ไม่เอา ไม่เอา ผมจะเล่นกับน้องสาว ถ้าคุณย่าไม่ปล่อย ผมจะตีคุณย่า”เด็กชายอ้วนที่นิสัยเสียตะโกนและตบต้นขาของหญิงชราด้วยฝ่ามือหญิงชราปล่อยมือด้วยความเจ็บ และพูดอย่างช่วยไม่ได้ "ระวังตัวด้วย อย่าทำให้เด็กป่าจากครอบครัวจน ๆ ได้รับบาดเจ็บนะลูก""ไม่หรอกฮะ"ด้วยความตื่นเต้นในดวงตาของเขา เด็กชายอ้วนรีบไปหาซีซีซีซีตะโกนด้วยความตกใจ และคว้ามือของหลี่โม่อย่างตื่นตระหนก "คุณพ่อ หนูไม่อยากเล่นกับเขาค่ะ"หลี่โม่อุ้มซีซีขึ้นมา และจ้องไ

เมื่อมองดูครอบครัวของหลี่โม่ซื้อตั๋วเข้าสวนสนุก หญิงชราก็แสดงสายตาที่ดุร้าย พร้อมกับเด็กชายอ้วนที่อยู่ข้าง ๆ เธอแยกเขี้ยวและส่งเสียงขู่ฟ่อเสียงดัง ราวกับว่าเธอได้รับความคับแค้นใจอย่างมาก“หลานรัก อย่าร้องไห้ หยุดร้องเถอะ ย่าจะโทรหาพ่อหนูเดี๋ยวนี้เลย จะให้พ่อหนูมาจัดการมัน” หญิงชราเกลี้ยกล่อมเด็กอ้วนเด็กอ้วนหยุดร้องไห้ทันที พยักหน้าและตะโกน "ให้คุณพ่อมาจัดจากมัน และพาน้องสาวตัวน้อยของผมกลับมาหาผมนะ ผมอยากเล่นกับน้องสาวตัวน้อยของผม"หญิงชราหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา กดหมายเลขของหลี่กังลูกชายของเธอแล้วโทรออกทันที“ลูกชายของแกถูกทำร้าย!” หญิงชราตะโกนใส่โทรศัพท์ที่ต่อสายอยู่หลี่กังตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็พูดด้วยความโกรธ "ใครมันกล้าทำร้ายลูกชายของผม นี่แม่อยู่ที่ไหน"“เราอยู่ในสวนสนุก แกรีบพาคนของแกมา ทุบรถไอ้สารเลวนั่นก่อน แล้วค่อยจับครอบครัวของพวกมันมาจัดการ!” หญิงชราคำรามด้วยความโกรธ“เดี๋ยวผมจะพาคนไปที่นั่นเดี๋ยวนี้”หญิงชราวางโทรศัพท์แล้วมองดูหลานชายอย่างเป็นทุกข์ “หลานรัก เดี๋ยวคุณพ่อของหนูกำลังจะมา ย่าจะไปซื้อไอติมให้ก่อนดีไหม เดี๋ยวพอจับไอ้สารเลวนั่นได้ จะปล่อยให้หนูกระโ

ตามคำสั่งของหม่าเฉิงลี่ รปภ.ของสวนสนุกก็ได้ล้อมรอบหลี่โม่และกู้หยุนหลานไว้อย่างรวดเร็วกู้หยุนหลานคว้าแขนของหลี่โม่อย่างกระวนกระวาย และมองไปที่รปภ.ในสนามเด็กเล่นเหล่านี้ด้วยความสงสัย "นี่พวกคุณกำลังจะทำอะไรกัน""ไม่ได้ทำอะไร แค่จะขอให้ครอบครัวของคุณออกจากสวนสนุก" หม่าเฉิงลี่กล่าวอย่างจริงจังหลี่กังยืนอยู่ข้าง ๆ และจ้องมองที่หลี่โม่อย่างเดือดดาล จากนั้นหันสายตาไปที่กู้หยุนหลาน ดวงตาของเขากลายเป็นโลภมากทันทีหญิงชรากอดหลานชายคนโตไว้ในอ้อมแขนของเธอ หลี่กังเดินไปที่ด้านข้างของหม่าเฉิงลี่ และถ่มน้ำลายใส่หลี่โม่"ถุย!"“ไอ้สารเลวนี่ แกกล้าทำร้ายฉัน และยังกล้ามาทำร้ายหลานของฉันอีก กรรมมาถึงแกแล้ว แกมันไอ้คนจน แกกล้าหยิ่งผยอง แกคงไม่รู้จักคำว่าตายสินะ เดี๋ยวอีกไม่นานแกจะได้ตายของจริง!"กู้หยุนหลานมองไปที่หญิงชราด้วยความประหลาดใจ แล้วหันมาถามหลี่โม่ด้วยเสียงเบา "เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ คุณไปทำร้ายคุณยายคนนั้นหรือเปล่าคะ?"หลี่โม่บอกกู้หยุนหลานว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนั้น และกู้หยุนหลานก็ขมวดคิ้วขึ้นทันที โดยคิดว่าสิ่งที่หลี่โม่ทำนั้นถูกต้องแล้ว คนแบบนี้ไม่สมควรจะทำดีด้วยหรอกม้าหมุนหยุดลงอย่าง