บททั้งหมดของ คุณชาย แห่ง ประตูมังกร: บทที่ 311 - บทที่ 320

พี่หลางตะโกนด้วยความเจ็บปวด คนที่เหลือมองไปที่หลี่โม่ด้วยความหวาดกลัว จะหนีก็ไม่ได้ ไม่หนีก็ไม่ได้ กู้เผิงเฟยและคนอื่น ๆ ที่อยู่ไม่ไกลจ้องมองมา ไม่คาดคิดว่าผลจะออกมาเป็นเช่นนี้ “นี่มันเกินไปไหม คนมากมายขนาดนี้ แต่กลับถูกจัดการหมด?” “ฉันตาฝาด หรือว่าในโลกนี้มีซูเปอร์แมนอยู่จริง ๆ อย่างหลี่โม่เนี่ยนะ ที่จะไม่ใช่คนไร้ค่าอีกต่อไปแล้ว?” “ไม่แน่ว่า การทำตัวเป็นคนไร้ค่า อาจเป็นเพียงการเสแสร้งก็ได้ มีความสามารถแต่แสร้งทำเป็นไม่มี หัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัย คุณรีบพาคนไปควบคุมสถานการณ์เร็ว!” กู้เผิงเฟยพูดอย่างรีบร้อน หัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัยที่ได้สติ รีบเรียกทีมเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเข้าไปช่วยหลี่โม่ควบคุมสถานการณ์ หลังจากได้ยินที่กู้เผิงเฟยและคนอื่น ๆ พูด กู้หยุนหลานจึงกล้าที่จะมองไปยังหลี่โม่ เมื่อเห็นคนจำนวนมากนอนอยู่บนพื้น จากนั้นจึงมองไปที่หลี่โม่ที่ยืนอยู่ด้วยความภาคภูมิใจ กู้หยุนหลานรู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอกทันที เพราะเคยเห็นหลี่โม่จัดการพี่หู่มาก่อน ดังนั้นกู้หยุนหลานจึงไม่แปลกใจนัก ในความรู้สึกของกู้หยุนหลาน พี่หลางและพี่หู่มีความคล้ายคลึงกัน ไม่คิดว่าระหว่า

หลี่โม่มองไปที่ชูจงเทียนด้วยความประหลาดใจ “ทำไมถึงเป็นแบบนี้ พวกคุณเอาชนะพี่เปียวไม่ได้?” “ไม่ใช่ว่าเราเอาชนะพี่เปียวไม่ได้ แต่ผู้สนับสนุนที่อยู่เบื้องหลังเขานั้นจัดการได้ยากมาก ตอนที่เราเริ่มปราบปรามพี่เปียวครั้งแรก เราก็ถูกขัดขวางและยับยั้งโดยอุปสรรคต่าง ๆ ในที่สุดก็ต้องยอมแพ้” ชูจงเทียนถอนหายใจ “น่าสนใจดีนี่ แล้วใครเป็นผู้หนุนหลังของเขา?” สีหน้าของชูจงเทียนดูเคร่งขรึมมาก เขาส่ายหัวช้า ๆ “เราก็คิดไม่ออกเหมือนกันครับ เรารู้แค่ว่าเป็นชายร่างใหญ่ ส่วนจะเก่งกาจสักแค่ไหนนั้น เราเองก็ไม่รู้” “แต่พวกเราก็คิดว่า คนที่สามารถส่งคนมาจัดการเราทั้งสี่คนในเวลาเดียวกันได้ นั่นไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาทำได้แน่นอน คงต้องมีอิทธิพลอย่างมากเลยทีเดียว” หลี่โม่พยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นจึงยิ้มและกล่าวว่า “พูดอย่างนี้ ก็แสดงว่าพี่เปียวก็เป็นแค่สุนัขรับใช้ตัวหนึ่ง?” “ใช่ครับ คุณคงไม่ทำอะไรพี่เปียวหรอกใช่ไหม? จะตีสุนัขก็ต้องดูเจ้าของด้วยนะครับ” ชูจงเทียนกล่าวด้วยความกังวล “สุนัขที่ดุร้ายก็ควรถูกทุบตีอย่างแรง ส่วนคนที่ให้ท้ายสุนัขที่ดุร้าย ก็ควรจะถูกตีด้วย ใช่ไหม?” หลี่โม่กล่าวอย่างแน่วแน่ ชูจงเ

ชายร่างกำยำแปดคนที่อยู่ข้างหลังพี่เปียวยืนขึ้นพร้อมกัน พวกเขาเป็นยอดฝีมือทั้งแปดคนภายใต้สังกัดของพี่เปียว และพวกเขายังมีพลังในการต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดภายใต้บรรดาลูกน้องของพี่เปียวอีกด้วย “ย้า!” ทั้งแปดคนยืนอยู่ตรงหน้าหลี่โม่ เมื่อเบ่งแขนสองข้าง กล้ามเนื้อของพวกเขาก็ปูดออกมา เสื้อผ้าตึงเปรี๊ยะ ในที่สุดกระดุมเสื้อผ้าก็หลุดออก เผยให้เห็นกล้ามเนื้อที่แข็งแรง “ยอดขุนพลทั้งแปดขอคำแนะนำด้วย!” “นอกจากกล้ามเนื้อเยอะหน่อยแล้ว มีอะไรดี แกคิดว่าคนโง่ที่มีกล้ามเนื้อทั้งแปดคนนี้ จะจัดการฉันได้เหรอ? ช่างไร้เดียงสาจริง ๆ” หลี่โม่ดูถูกยอดขุนพลทั้งแปดอย่างมาก และเมื่อเห็นการแสดงออกที่ดูถูกเหยียดหยามของหลี่โม่ ยอดขุนพลทั้งแปดก็โกรธอย่างมาก “รนหาที่ตาย! แล้วแกจะต้องเสียใจ!” ยอดขุนพลทั้งแปดกระจายตัว ล้อมรอบหลี่โม่ทั้งซ้ายขวาหน้าหลัง และโจมตีหลี่โม่ในเวลาเดียวกัน พี่เปียวหยิบซิการ์ออกมาแล้วจุดไฟอีกครั้ง ดูการต่อสู้ของยอดขุนพลทั้งแปดและหลี่โม่ราวกับดูละคร ในสายตาของพี่เปียว รอบนี้ชนะอย่างแน่นอน แปดต่อหนึ่ง ไม่ต้องพูดถึงว่ายอดขุนพลทั้งแปดล้วนเป็นนักสู้ระดับปรมาจารย์ การต่อสู้ครั้งนี้ต้องไ

“อยู่เฉย ๆ นี่มันเป็นเรื่องระหว่างเจ้านาย ใครกล้ายกมือขึ้นแม้แต่เล็กน้อย ฉันจะตัดมือคนคนนั้น ใครกล้ายกเท้าขึ้น ฉันจะตัดเท้าคนคนนั้น และใครกล้าก้าวไปข้างหน้า ฉันจะเอาชีวิตคนคนนั้น! ” ลูกน้องของชูจงเทียนเองก็กลับมาตั้งสติได้อีกครั้ง แล้วรีบพุ่งเข้ามา พร้อมกับถือดาบซามูไรชี้ไปทางลูกน้องของพี่เปียว “ไม่ได้ยินที่คุณเทียนพูดหรือไง อย่าขยับ ถ้าใครขยับจะฆ่าคนนั้น!” “พี่ใหญ่ตัดสินปัญหากัน ลูกน้องคอยเฝ้าสังเกตการณ์ก็พอ อย่าได้ทำผิดกฎ” ภายใต้การกดขี่ข่มเหงของชูจงเทียน ลูกน้องของพี่เปียวรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย ไม่มีใครกล้าที่จะเข้าไปช่วยพี่เปียวอย่างหุนหันพลันแล่น หลี่โม่พุ่งไปอยู่ตรงหน้าของพี่เปียว พี่เปียวดูเคร่งขรึม ยกที่เขี่ยบุหรี่คริสตัลที่ทั้งหนาและหนักบนโต๊ะเป็นอาวุธ จากนั้นทุบไปที่หน้าผากของหลี่โม่ หลี่โม่เบี่ยงตัวเล็กน้อย จับแขนขวาของพี่เปียวด้วยมือทั้งสองข้างและออกแรง มีเสียงหักของกระดูกดังขึ้น พี่เปียวร้องด้วยความเจ็บปวด “โอ๊ย! เจ็บ ๆ ! แขนฉัน!” เมื่อเห็นแขนที่งอผิดรูป น้ำตาขอพี่เปียวก็ไหลออกมา เจ็บจนสั่นสะท้านไปทั้งตัว หลี่โม่ยังไม่วางมือ จากนั้นเขาก็จับแขนอีกข้างของพี

บนพื้นที่เมืองฮั่นที่กว้างขวางนี้ ท่านไป๋ถือได้ว่าเป็นราชาของเมือง ตราบใดที่เป็นคนทำมาหากินในเมืองฮั่นนี้ ก็ต้องก้มหัวทำความเคารพเมื่อเจอท่านไป๋ แต่ที่หลี่โม่ทำแบบนี้ ถ้าหลี่โม่ไม่โง่จริง ก็คือหลี่โม่ต้องมีภูมิหลังที่แข็งแกร่งพอสมควร “น่าสนใจ แกรู้ไหมว่า คนล่าสุดที่ไม่เคารพฉัน จุดจบของมันเป็นอย่างไร” ท่านไป๋ถามด้วยใบหน้าบึ้งตึง หลี่โม่ยกคิ้วด้วยความประหลาดใจ พร้อมกับส่ายหัวและพูดว่า “ฉันไม่อยากรู้ แต่ที่ฉันรู้คือชะตากรรมของแก” “ฮ่าฮ่าฮ่า น่าขำเสียจริง ในเมืองฮั่นนี้ไม่มีใครแตะต้องตัวฉันได้ เพราะฉันคือ ‘ผู้กุมชะตาของเมืองฮั่น’! ตอนนี้แกทำให้ฉันโมโห ฉันจะทำให้แกรู้ถึงสิ่งที่เรียกว่าบทลงโทษจากสวรรค์!” ท่านไป๋ไม่สามารถระงับความโกรธในใจได้ ซึ่งไม่มีใครกล้าขัดขืนเขามานานแล้วหลายปี! สิ่งที่หลี่โม่ทำในวันนี้ ทำให้ท่านไป๋รู้สึกว่าอำนาจของเขาถูกท้าทาย และหลี่โม่ต้องชดใช้ด้วยชีวิต “มีคำหนึ่งที่เรียกว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า คนที่ควรรู้ว่าอะไรเรียกว่าบทลงโทษจากสวรรค์ คือแก” หลี่โม่ยิ้มอย่างอ่อนโยนและหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมา จากนั้นกดโทรหาหมายเลขหนึ่ง ท่านไป๋ส่ายหัว “โทรเรียกคนตอนน