All Chapters of คุณชาย แห่ง ประตูมังกร: Chapter 301 - Chapter 310

คนที่ยืนข้างนอกยังวิ่งหนีได้ ถ้าเดินเข้าไปหมอบลงจริง ๆ คุณก็ต้องตกอยู่ภายใต้ความเมตตาของเขาน่ะสิ “พวกแกจะทรยศหรือไง! รีบเดินมานี่แล้วคุกเข่าลง ถ้าใครกล้าวิ่งหนีล่ะก็ ฉันจะพาพี่ใหญ่คนนี้ไล่ฆ่าพวกแกถึงบ้าน!” ถ้าตายคนเดียวงั้นก็ตายหมู่ดีกว่า ถือว่าพี่พีลี่เป็นคนมีความคิด ในฐานะที่ตัวเองเป็นลูกพี่นั้น หลี่โม่จะไม่ยอมปล่อยเขาไปแน่นอน ดังนั้นแม้ว่าจะต้องคุกเข่าหมอบลงก็ต้องพาลูกน้องทั้งหมดคุกเข่าหมอบลงด้วยกัน อันธพาลพวกนี้ตัวทรุดลงไปหมดแล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าลูกพี่ตัวเองจะทรยศเพื่อนร่วมทีม มันเหมือนกับว่าเขาอยากให้ทุกคนตายด้วยกัน “เร็วเข้า ถ้ายังไม่มาอีกล่ะ พวกแกได้หมอบไปตลอดชีวิตแน่!” พี่พีลี่เร่งเร้า พวกเขาต่างโยนไม้เบสบอลในมืออย่างไม่เต็มใจ แล้วเดินไปหาหลี่โม่ จากนั้นเอามือไว้หลังศีรษะและหมอบลง พี่พีลี่ยิ้มอย่างประจบสอพลอ “พี่ใหญ่ ดูสิลูกน้องของผมอยู่ตรงนี้กันหมดแล้ว พวกคนที่บาดเจ็บคงจะหมอบลงไม่ได้ พี่ปล่อยให้พวกเขานอนลงและฟังคำแนะนำของพี่เถอะครับ” “แกก็หมอบลงด้วย” หลี่โม่ตอบกลับอย่างเยาะเย้ย “ครับ ๆ” พี่พีลี่หมอบลงอย่างรวดเร็ว กุมศีรษะด้วยมือสองข้าง แล้วเงยหน้ามองไปยังหลี

“ทำไมไม่ต้องแล้วล่ะ? ตอนนี้เป็นเวลาที่งานการผลิตหนักที่สุด จะเกิดปัญหาแม้แต่นิดเดียวไม่ได้ ฉันต้องไปเจรจากับพวกเขาเพื่อแก้ไขปัญหานี้ให้ได้” กู้หยุนหลานตอบกลับอย่างหนักแน่น “ผมหมายถึงว่า ผมได้เจรจากับพวกเขาแล้ว พวกเขาได้ตระหนักถึงความผิดพลาดของพวกเขาจากส่วนลึกของวิญญาณแล้ว และจำเป็นต้องเปลี่ยนความผิดพลาดครั้งก่อน” กู้หยุนหลาน กู้เผิงเฟย และผู้จัดการต่างตาโตจ้องมองที่หลี่โม่ราวกับว่าได้ยินเรื่องเหลือเชื่อ “ทุกวันนี้ การพูดเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องอัศจรรย์เลย คุณรู้ไหมว่า คนพวกนั้นโหดร้ายมากแค่ไหน? ผมกับรปภ.สิบกว่าคนที่ไปเจรจาต่างก็ถูกทุบตีจนขวัญหนีดีฝ่อ” ผู้จัดการฝ่ายแผนกรักษาความปลอดภัยตอบกลับด้วยความไม่พอใจ “ชายหนุ่มพวกนั้นไม่ใช่พวกอันธพาลธรรมดา ล้วนเป็นอันธพาลใหญ่ที่มีประสบการณ์การต่อสู้มากมาย ลงมือโหดเหี้ยมไร้ความปรานี ลูกพี่ใหญ่ของพวกเขาคือพี่เปียวที่มีชื่อเสียง คุณยังไปเจรจากับพวกเขา ผมเกรงว่าแค่คุจะโดนไล่ตีออกมา” “เมื่อครู่นี้ผมเพิ่งติดต่อพวกมีอำนาจไปตี่งหลายคน ไม่มีใครกล้าเข้าไปแทรกแซงเรื่องนี้เลย คุณเป็นแค่แมงดาเกาะผู้หญิงกินวัน ๆ อยู่แต่บ้าน แต่กลับมีความสามารถในการจั

หลังจากพูดคุยพี่เปียวพูดจบก็จ้องไปที่กู้เจี้ยนกั๋วและลูกชายแวบหนึ่ง จากนั้นใช้มือขวาตบบนโต๊ะ “ลูกน้องของผมต่างบอกว่า พวกเขาต่างโดนคนคนนึงอัดจนบาดเจ็บสาหัส ยอดฝีมือคนเดียวแต่สามารถล้มคนหลายสิบคนในรวดเดียวได้ พวกคุณก็ลองคิดดูเองว่าประสิทธิภาพการต่อสู้นั้นแข็งแกร่งแค่ไหน” “และผมก็ตรวจสอบแล้วด้วยว่าผู้ชายคนนั้นไม่เพียงแต่มีพลังการต่อสู้ที่แข็งแกร่ง แต่เบื้องหลังเขาก็ไม่ธรรมดา ช่วยพวกคุณจัดการเรื่องนี้ ผมไม่เพียงแต่สูญเสียลูกน้องเท่านั้น แต่ยังทำให้หลายคนขุ่นเคืองด้วย” กู้เจี้ยนกั๋วและกู้ซิ่งเหว่ยชำเลืองมองกันและกัน ต่างคิดไม่ออกว่าคนที่พี่เปียวพูดถึงนั้นเป็นใครไปได้ “เราไม่รู้จริง ๆ ว่ามีคนยอดฝีมืออยู่ที่นั่น ยอดฝีมือที่คุณพูดถึงคือใคร?” กู้ซิ่งเหว่ยถามกลับ “คนคนนั้นก็คือคุณชายหลี่ พวกคุณไม่รู้จักเหรอ?” พี่เปียวขมวดคิ้วและพูดตอบ “คุณชายหลี่? อย่าบอกนะว่าเป็นหลี่โม่? นั่นคือคนไร้ประโยชน์นี่ พี่เปียวคุณเล่นตลกอะไรอยู่?” กู้ซิ่งเหว่ยเคาะโต๊ะและตะโกนต่อว่า กู้เจี้ยนกั๋วคว้าซิ่งเหว่ยไว้ แล้วจ้องไปยังพี่เปียวที่อยู่ตรงข้ามและพูดว่า "ดังนั้นคุณเลยกลัวแล้ว? ไม่กล้าที่จะโจมตีพวกเขาอีก

... โรงงานวัตถุดิบเป็นสถานที่มีงานยุ่งวุ่นวาย เพื่อให้แน่ใจว่ามีการจัดหาตัวยาสำคัญเพียงพอ การทำงานล่วงเวลาได้ดำเนินการในสามกะ กู้เผิงเฟยพาคนมาตรวจสอบสถานการณ์การผลิต ทันทีที่เดินถึงอาคารสำนักงานก็เห็นรถของกู้หยุนหลานกำลังใกล้เข้ามา เมื่อเห็นรถของกู้หยุนหลานจอด กู้เผิงเฟยพร้อมกับบรรดาผู้จัดการเดินเข้ามาต้อนรับการมาถึงของกู้หยุนหลานและหลี่โม่ "ผู้อำนวยการกู้ คุณชายหลี่ โรงงานวัตถุดิบได้เริ่มทำงานสามกะแล้ว ส่วนกำลังการผลิตถึงขีดสุดแล้ว รับประกันว่าสามารถจัดหาตัวยาสำคัญได้เพียงพออย่างแน่นอนครับ" กู้เผิงเฟยกล่าวด้วยรอยยิ้มที่ประจบประแจง “ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้ว ช่วงนี้ฉันจะมาเฝ้าสังเกตโรงงานเผื่อว่ามีปัญหาไม่คาดฝันเกิดขึ้น พวกคุณต้องควบคุมดูแลงานของโรงงานดี ๆ และควบคุมความปลอดภัยในการผลิตให้ดี” กู้หยุนหลานกล่าวอย่างเคร่งขรึม กู้เผิงเฟยและคนอื่น ๆ ต่างพยักหน้ารับ และสายตามองไปยังหลี่โม่ หากมีปัญหาที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้น คาดว่าจะต้องพึ่งการลงมือหลี่โม่เพื่อแก้ไขปัญหาเกือบทั้งหมดให้สำเร็จ “คุณชายหลี่ พี่พีลี่และคนอื่น ๆ ประพฤติตัวดีมากและทำงานกันหนักมาก ทั้งหมดนี้ต้อง

เสียงเคาะตีดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง และแท่งเหล็กของอีกสี่คนกระทบลงบนหลังของเสี่ยวหวู่ เสี่ยวหวู่รู้สึกว่าซี่โครงและกระดูกสันหลังของตัวเองถูกทุบเป็นชิ้น ๆ เหงื่อเย็นไหลออกมาทั่วร่าง และทั้งใบหน้าของเขาปรากฏรอยย่น "จะตายแล้ว!" เสี่ยวหวู่ตะโกนเสียงแหบ อีกสี่คนยังคงมองเสี่ยวหวู่อย่างตกตะลึง หลี่โม่เตะเข้าที่ท้องของเสี่ยวหวู่ ส่งร่างเสี่ยวหวู่ไปทางทั้งสี่คนที่เหลือที่ยังตกตะลึงอยู่ เมื่อทั้งสี่คนรีบเข้าไปพยุงเสี่ยวหวู่ขึ้นมาอย่างร้อนรน หลี่โม่ได้ใช้โอกาสนี้รีบพุ่งเข้าไปแล้วส่ายหมัดเข้าหน้าอีกสี่คนอย่างรวดเร็ว เสียงร้องเจ็บปวดดังขึ้นไม่หยุด ในชั่วพริบตา หลี่โม่ก็ต่อยจนอีกสี่คนล้มลงกับพื้น หลังจากเก็บกวาดเรียบร้อยแล้ว หลี่โม่ก็เหยียบหน้าเสี่ยวหวู่และพูดอย่างเยาะเย้ยว่า "แปลกใจไหม?" “พี่หลาง ช่วยด้วย ช่วยผมด้วย ผมจะตายแล้ว รีบพาผมไปโรงพยาบาลที” เสี่ยวหวู่พูดอย่างอ่อนแรง แก๊งชายฉกรรจ์ต่างก็ตกตะลึง ลงมือเฉียบขาดขนาดนี้ พวกเขาเคยเห็นเฉพาะในภาพยนตร์เท่านั้น “ให้ตายเถอะ มันดูเจ๋งเกินไป ดูเหมือนว่าจะเก่งกว่าพี่หลางเสียอีก” “เสี่ยวหวู่พวกเขาทั้งห้าคนลงมือพร้อมกัน พี่หลางก็ทนได้ไม่น