All Chapters of คุณชาย แห่ง ประตูมังกร: Chapter 291 - Chapter 300

ในเวลาเดียวกันนี้ ฮั๋วเจี้ยนเฟิงเคาะประตูบ้านของกู้หยุนหลาน หลังทราบข่าวจากพี่ตาว ฮั๋วเจี้ยนเฟิงอดใจไม่ไหว รีบรุดมาเยาะเย้ยหลี่โม่ หลังพี่ตาวถูกชูจงเทียนตำหนิยกใหญ่ ในใจยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห แสร้งบอกฮั๋วเจี้ยนเฟิงว่าได้จัดการหลี่โม่แล้ว เพื่อให้ฮั๋วเจี้ยนเฟิงโอนเงินงวดสุดท้ายให้เขา หลังฮั๋วเจี้ยนเฟิงโอนเงินงวดสุดท้ายไปด้วยความดีใจ จึงรีบไปซื้อของฝากให้ครอบครัวกู้หยุนหลานทันที เพื่อเยาะเย้ยและสร้างความอับอายให้แก่หลี่โม่ เพื่อทวงคืนศักดิ์ศรีของตน เปิดประตูบ้าน หวังฟางเห็นแก้มของฮั๋วเจี้ยนเฟิงยังคงมีรอบบวมแดงอยู่ จึงเกิดความรู้สึกโกรธแค้นขึ้นในใจ “เจี้ยนเฟิงเองเหรอ รีบเข้ามานั่งในบ้านก่อนเถอะ” “ผมซื้อเครื่องสำอาง และแผ่นมาร์คหน้ามาให้คุณป้าครับ สามารถลดอาการปวดบวมได้เป็นอย่างดี ผมเองก็ลองใช้ดูแล้ว ดีขึ้นมากทีเดียว” หวังฟางได้ยินก็แทบจะร้องไห้ ช่างเป็นคนที่ใส่ใจคนอื่นจริง ๆ ตนเองถูกตบจนหน้าบวม ยังไม่ลืมซื้อของมาฝากอีก เมื่อเทียบกับคนไร้ค่าอย่างหลี่โม่แล้ว เขาใส่ใจมากกว่าหลายเท่านัก “เธอควรพักฟื้นอยู่ที่บ้าน เป็นถึงเจ้าคนนายคน รักษาแผลให้หายดีเสียก่อน จะได้ไม่ต้องอับอายต่อหน้าล

คุณหลี่คือใคร? คุณหลี่ก็คือหลี่โม่ไม่ใช่หรือ หรือว่าหลี่โม่ยังมีฐานะอื่นอีก? ภูมิหลังที่ทำให้พี่ตาวตกใจถึงเพียงนี้ ต้องไม่ธรรมดาแน่นอน ฮั๋วเจี้ยนเฟิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง กำลังคิดจะส่งข้อความถามพี่ตาวอีกครั้ง หวังฟางก็พากู้หยุนหลานกับหลี่โม่มาถึงพอดี เห็นหลี่โม่และคนอื่น ๆ มาถึง ฮั๋วเจี้ยนเฟิงจึงเก็บโทรศัพท์ ไม่ได้ทำอะไรต่อ “หยุนหลาน แกไปนั่งที่นั่งข้างคนขับเร็วเข้าสิ” หวังฟางส่งสายตาให้กู้หยุนหลาน กู้หยุนหลานแสร้งทำเป็นไม่เห็น เดินไปนั่งด้านหลังทันที หวังฟางโมโหแต่ทำอะไรไม่ได้ จึงเดินไปนั่งที่นั่งข้างคนขับแทน ฮั๋วเจี้ยนเฟิงมองกระจกหลัง เห็นกู้หยุนหลานกับหลี่โม่ที่นั่งอยู่แถวหลัง ก็แอบยิ้มมุมปากอย่างมีนัย “คุณป้า หยุนหลาน เพื่อนของผมเป็นเจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคลระดับสูงของเจียงซานกรุ๊ป และเป็นผู้จัดการฝ่ายบุคคล เรื่องจัดหาตำแหน่งเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคงไม่มีปัญหาแน่นอน ถ้ารู้ว่าเป็นงานรักษาความปลอดภัยของบริษัทเจียงซานกรุ๊ป ผู้คนในเมืองฮั่นต่างก็แย่งกันเข้าไปทำงาน แน่นอนว่ารายได้มากกว่าทำงานร้านเสริมสวยหลายเท่า” ฮั๋วเจี้ยนเฟิงกำลังสาธยายเส้นสายในวงการธุรกิจและความส

“นายหมายความว่ายังไง หางานให้นายทำยังไม่ยินดีอีก นายคิดว่าคนไร้ประโยชน์อย่างนายมีค่าแค่ไหนกัน หากไม่ใช่เพราะเห็นแก่หน้าเจี้ยนเฟิง ฉันไม่มีทางสนใจนายด้วยซ้ำ! ทั่วทั้งเมืองฮั่น มีใครไม่รู้บ้างว่านายเป็นตัวอะไร!” “มาถึงที่นี่แล้วยังจะเสแสร้งอะไรอีก นายคิดว่าทำเช่นนี้แล้ว จะสลัดคราบราชาแมงดาออกไปได้หรือไง? รีบคุกเข่าขอโทษฉันเดี๋ยวนี้ แล้วฉันจะยอมให้อภัยนายสักครั้ง ไม่อย่างนั้น วันนี้นายอย่าคิดที่จะออกไปจากประตูของเจียงซานกรุ๊ปได้ง่าย ๆ !” ไป่จื่อห่าวเดือดดาลสุดขีด หลายปีมานี้ไม่มีใครกล้าแสดงท่าทีเช่นนี้กับเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ไป่จื่อห่าวขึ้นเป็นผู้จัดการฝ่ายบุคคลแล้ว เมื่อได้ยินคำพูดเยินยอต่าง ๆ นานา ทำให้ไป่จื่อห่าวกลายเป็นคางคกขึ้นวอตัวหนึ่งไปแล้ว “นายพูดเหมือนกับนายเป็นประธานเจียงซานกรุ๊ป ฉันอยากจะหัวเราะจริง ๆ” กู้หยุนหลานเห็นว่าเหตุการณ์ชักจะบานปลายใหญ่โต จึงรีบกระซิบว่า “หลี่โม่ พูดให้น้อยลงหน่อย ถ้าคิดว่าไม่เหมาะสม พวกเราก็กลับ ไม่ต้องไปโต้เถียงให้มากความ” หวังฟางจ้องกู้หยุนหลานตาเขม็ง จากนั้นจึงตะคอกใส่หลี่โม่ว่า “รีบขอโทษผู้จัดการไป๋เดี๋ยวนี้! คนไร้ประโยชน์อย

อยากทำอะไรก็ทำได้ตามสบายเลย นี่ไม่ได้หมายความว่าสามารถเลือกตำแหน่งในเจียงซานกรุ๊ปได้ตามใจชอบ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตำแหน่งประธานและหัวหน้างานของเจียงซานกรุ๊ป แม้ว่าจะเป็นผู้จัดการแผนกก็สามารถมองคนอื่นได้อย่างเหยียดหยาม! ไป่จื่อห่าวและฮั๋วเจี้ยนเฟิงต่างตกตะลึง ในตอนนี้ทั้งคู่มีคำถามขึ้นในใจว่า หลี่โม่เป็นใครกันแน่? หวังฟางตัวแข็งทื่อ สถานการณ์ตรงหน้าเปลี่ยนไปเร็วมากจนสมองของหวังฟางไมาสามารถเข้าใจได้ “ท่านประธานเจียงคะ นี่คุณจริงจังใช่ไหมคะ?” กู้หยุนหลานถามอย่างอ่อนน้อม ตำแหน่งระดับสูงในเจียงซานกรุ๊ป หากว่าหลี่โม่สามารถนั่งในตำแหน่งแบบนี้ได้ นั่นก็เพียงพอที่จะสร้างความประทับใจให้ทุกคนในตระกูลกู้แล้ว “จริงจังแน่นอนครับ ผมแค่กังวลว่า คุณชายหลี่จะไม่พอใจเจียงซานกรุ๊ปของเรา ถ้าหากว่าคุณชายหลี่ยินยอม เจียงซานกรุ๊ปของเราจะให้บริการอย่างดีที่สุด” เจียงเฉิงกล่าวด้วยความเคารพ “มีสิทธิ์อะไร ทำไมหลี่โม่ถึงมีสิทธิ์ทำแบบนี้ได้!” หวังฟางถามอย่างจริงจัง สถานการณ์แบบนี้มันเกินจินตนาการของหวังฟางอย่างสิ้นเชิง ตอนแรกว่าจะตบหน้าหลี่โม่ แต่ตอนนี้หวังฟางรู้สึกเจ็บแสบร้อนบนใบหน้า ไม่เพียงแต่

ในเวลาเดียวกัน พี่หู่ยืนอยู่ข้างหน้ากู้ซิ่งเหว่ยด้วยใบหน้าและจมูกที่บวมช้ำ เขามองกู้ซิ่งเหว่ยอย่างน่าสงสาร “ไม่ใช่ว่าฉันพี่หู่ไม่ได้ทำงานหนัก นายดูสภาพที่ฉันถูกทุบตีสิ คนต่ำต้อยคนนั้นช่างโหดเหี้ยมจริง ๆ ลูกน้องสิบกว่าคนของฉันก็ไม่สามารถเอาชนะเขาได้” พี่หู่ตอบกลับอย่างไม่ได้รับความเป็นธรรม กู้ซิ่งเหว่ยดึงเงินออกมาหนึ่งปึกแล้ววางไว้ต่อหน้าพี่หู่ “ไร้ประโยชน์ทั้งหมด เอาไปทำแผลซะ” พี่หู่รับเงินแล้วจากไป เขามาหากู้ซิ่งเหว่ยก็เพื่อมารับเงิน กู้ซิ่งเหว่ยมองไปยังเงาหลังของพี่หู่ แล้วหยิบบุหรี่ออกมาสูบ จากนั้นก็กดโทรหากู้เผิงเฟย แต่โทรศัพท์ดังกว่าสิบครั้งแล้วก็ไม่มีใครรับสาย กู้ซิ่งเหว่ยโทรหลายครั้งติดต่อกัน แต่กู้เผิงเฟยไม่รับสายเลย “ให้ตายเถอะ! มันหักหลังแน่ ๆ คิดว่าแค่นี้ก็สามารถนอนหลับสบายโดยไร้กังวลแล้วเหรอ? ช่างไร้เดียงสา!” เนื่องจากแผนแรกล้มเหลวแล้ว กู้ซิ่งเหว่ยจึงตัดสินใจใช้แผนสอง ไม่ว่าอย่างไรก็ตามต้องทำให้วัตถุดิบสำคัญมีปัญหา และกู้หยุนหลานก็จะไม่สามารถส่งมอบสัญญาทั้งหมดตามกำหนดเวลาได้ “พี่พีลี่ ทำตามที่เราตกลงกันก่อนหน้านี้ พรุ่งนี้พวกพี่ไปขวางทางเส้นที่เข้าไปโ