บทที่ 300

“คำหยาบคายที่พวกแกเพิ่งพล่ามออกมา ขอโทษซะ” หลี่โม่พูดอย่างเย็นชา

อันธพาลหลายคนที่ยืนอยู่รอบนอกมองไปยังหลี่โม่ จากนั้นต่างก็หัวเราะขึ้นมา

“ขอโทษ? ขอโทษบ้านแม่แกสิ! แกเป็นคนขี้แพ้จากไหนกัน ให้พวกเราขอโทษ แกรู้ไหมว่าพวกเราเป็นใคร!”

“คนที่กล้าให้พวกเราพูดขอโทษนั้นยังไม่มาเกิดเลย แต่คนขี้แพ้อย่างแกนี่โผล่มาจากไหนกัน”

“จะพูดไร้สาระกับมันไปทำไม อัดมันก่อนค่อยแล้วคุยดีกว่า!”

ชายหนุ่มหลายคนที่ยืนอยู่รอบนอกก็ระเบิดอารมณ์รุนแรง พูดยังไม่ทันจบก็กำหมัดขึ้นแล้ว และพุ่งเข้าไปต่อยหลี่โม่

“รนหาที่ตาย!”

หลี่โม่ก็ไม่ออมมือเช่นกัน เนื่องจากชายหนุ่มพวกนี้เอากู้หยุนหลานมาพูดเล่น ถ้าอย่างนั้นหลี่โม่ก็จะทำให้พวกเขาชดใช้อย่างเจ็บปวดและสาสม

ผลัวะ ผลัวะ ผลัวะ!

เสียงต่อยดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง หมัดของหลี่โม่เร็วราวกับสายฟ้า กระทบเข้ากับแขนของชายหนุ่มหลายคน

กร๊อบ!

แกร๊บ!

เสียงกระดูกหักดังขึ้น และพวกเขาทุกคนต่างส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

“โอ๊ย แขนฉันหักแล้ว!”

“มือของฉันก็หัก ไอ้นี่มันแข็งแกร่งเกินไปแล้ว!”

“ลูกพี่ครับ มีคนมาป่วนที่นี่!”

เมื่อชายหนุ่มหลายคนรู้ว่าหลี่โม่เก่งกาจมาก ต