เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 297
ปรับปรุงล่าสุด:
2021-10-04 18:00:01บทที่เกี่ยวข้อง
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 298
ด้วยการข่มขู่จากเจียงเฉิงเมื่อครู่นี้ ไป่จื่อห่าวไม่สามารถแม้แต่จะคิดลาออกได้ ถ้าหากว่าเขาลาออก เขาก็จะกลายเป็นคนตกงานอย่างสมบูรณ์ ฮั๋วเจี้ยนเฟิงรู้สึกขอโทษต่อไป่จื่อห่าว และพูดขึ้นมาในความเงียบว่า “เพื่อนรัก อดทนไปก่อน รอให้ฉันกำจัดหลี่โม่ก่อน แล้วนายจะกลับมายืนขึ้นได้อีกแน่นอน” “นายต้องรีบจัดการให้เสร็จนะ ฉันไม่อยากเป็นคนเฝ้าประตูนานเกินไป” น้ำเสียงของไป่จื่อห่าวเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง และทางฮั๋วเจี้ยนเฟิงเขาก็เป็นคนที่ไม่สามารถยั่วยุได้ ทำได้เพียงหวังว่าฮั๋วเจี้ยนเฟิงจะกำจัดหลี่โม่เสร็จในไม่ช้า ในขณะนี้เจียงเฉิงได้ส่งหลี่โม่ออกไปแล้ว และจัดเตรียมให้คนขับรถของตัวเองไปส่งคนทั้งครอบครัวของหลี่โม่กลับ “คุณชายหลี่ครับ คราวหลังถ้ามีเวลาว่างก็มานั่งเล่นที่นี่บ่อย ๆ นะครับ ประตูใหญ่ของเจียงซานกรุ๊ปของเราจะเปิดต้อนรับให้คุณเสมอ คุณเป็นแขกคนพิเศษของเราตลอดไป” เจียงเฉิงกล่าวอย่างประจบประแจงและใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม “ครับ ถ้ามีเวลาว่างผมจะมา” หลี่โม่เข้านั่งที่เบาะหลัง เจียงเฉิงปิดประตูอย่างขยันขันแข็งและโบกมือดูรถขับออกไป ระหว่างทางหวังฟางไม่ได้พูดอะไรเลย ในใจสับสนวุ่นว
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-10-04คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 299
ในเวลาเดียวกัน พี่หู่ยืนอยู่ข้างหน้ากู้ซิ่งเหว่ยด้วยใบหน้าและจมูกที่บวมช้ำ เขามองกู้ซิ่งเหว่ยอย่างน่าสงสาร “ไม่ใช่ว่าฉันพี่หู่ไม่ได้ทำงานหนัก นายดูสภาพที่ฉันถูกทุบตีสิ คนต่ำต้อยคนนั้นช่างโหดเหี้ยมจริง ๆ ลูกน้องสิบกว่าคนของฉันก็ไม่สามารถเอาชนะเขาได้” พี่หู่ตอบกลับอย่างไม่ได้รับความเป็นธรรม กู้ซิ่งเหว่ยดึงเงินออกมาหนึ่งปึกแล้ววางไว้ต่อหน้าพี่หู่ “ไร้ประโยชน์ทั้งหมด เอาไปทำแผลซะ” พี่หู่รับเงินแล้วจากไป เขามาหากู้ซิ่งเหว่ยก็เพื่อมารับเงิน กู้ซิ่งเหว่ยมองไปยังเงาหลังของพี่หู่ แล้วหยิบบุหรี่ออกมาสูบ จากนั้นก็กดโทรหากู้เผิงเฟย แต่โทรศัพท์ดังกว่าสิบครั้งแล้วก็ไม่มีใครรับสาย กู้ซิ่งเหว่ยโทรหลายครั้งติดต่อกัน แต่กู้เผิงเฟยไม่รับสายเลย “ให้ตายเถอะ! มันหักหลังแน่ ๆ คิดว่าแค่นี้ก็สามารถนอนหลับสบายโดยไร้กังวลแล้วเหรอ? ช่างไร้เดียงสา!” เนื่องจากแผนแรกล้มเหลวแล้ว กู้ซิ่งเหว่ยจึงตัดสินใจใช้แผนสอง ไม่ว่าอย่างไรก็ตามต้องทำให้วัตถุดิบสำคัญมีปัญหา และกู้หยุนหลานก็จะไม่สามารถส่งมอบสัญญาทั้งหมดตามกำหนดเวลาได้ “พี่พีลี่ ทำตามที่เราตกลงกันก่อนหน้านี้ พรุ่งนี้พวกพี่ไปขวางทางเส้นที่เข้าไปโ
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-10-04คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 300
“คำหยาบคายที่พวกแกเพิ่งพล่ามออกมา ขอโทษซะ” หลี่โม่พูดอย่างเย็นชา อันธพาลหลายคนที่ยืนอยู่รอบนอกมองไปยังหลี่โม่ จากนั้นต่างก็หัวเราะขึ้นมา “ขอโทษ? ขอโทษบ้านแม่แกสิ! แกเป็นคนขี้แพ้จากไหนกัน ให้พวกเราขอโทษ แกรู้ไหมว่าพวกเราเป็นใคร!” “คนที่กล้าให้พวกเราพูดขอโทษนั้นยังไม่มาเกิดเลย แต่คนขี้แพ้อย่างแกนี่โผล่มาจากไหนกัน” “จะพูดไร้สาระกับมันไปทำไม อัดมันก่อนค่อยแล้วคุยดีกว่า!” ชายหนุ่มหลายคนที่ยืนอยู่รอบนอกก็ระเบิดอารมณ์รุนแรง พูดยังไม่ทันจบก็กำหมัดขึ้นแล้ว และพุ่งเข้าไปต่อยหลี่โม่ “รนหาที่ตาย!” หลี่โม่ก็ไม่ออมมือเช่นกัน เนื่องจากชายหนุ่มพวกนี้เอากู้หยุนหลานมาพูดเล่น ถ้าอย่างนั้นหลี่โม่ก็จะทำให้พวกเขาชดใช้อย่างเจ็บปวดและสาสม ผลัวะ ผลัวะ ผลัวะ! เสียงต่อยดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง หมัดของหลี่โม่เร็วราวกับสายฟ้า กระทบเข้ากับแขนของชายหนุ่มหลายคน กร๊อบ! แกร๊บ! เสียงกระดูกหักดังขึ้น และพวกเขาทุกคนต่างส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด “โอ๊ย แขนฉันหักแล้ว!” “มือของฉันก็หัก ไอ้นี่มันแข็งแกร่งเกินไปแล้ว!” “ลูกพี่ครับ มีคนมาป่วนที่นี่!” เมื่อชายหนุ่มหลายคนรู้ว่าหลี่โม่เก่งกาจมาก ต
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-10-05คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 301
“ถุย!” พี่พีลี่ถุยน้ำลาย และมองหลี่โม่ด้วยสายตาดูถูก เขาโบกมือและตะโกนว่า “ทุกคนเข้าไปรุมซะ จับมันอัดให้ตาย! ถ้ามันตายแล้วฉันจะรับผิดชอบเอง!” ลูกน้องทุกคนต่างหยิบไม้เบสบอลที่พวกเขาเอาติดมาด้วยออกมาทันที แล้วรีบวิ่งพุ่งเข้าไปหาหลี่โม่พร้อมกัน จากบทเรียนที่ได้รับก่อนหน้านี้ที่โดนหักแขน จึงทำให้คนพวกนี้ระมัดระวังตัวมากขึ้น “ล้มลงไปซะ!” ลูกน้องคนหนึ่งตะโกนเสียงดัง และยกไม้เบสบอลขึ้นตรงเข้าไปทุบหัวของหลี่โม่ มุมปากของหลี่โม่ยกยิ้มขึ้น จากนั้นมือขวาของเขายื่นออกราวกับสายฟ้า และคว้าข้อมือของลูกน้องคนนั้นบิดอย่างแรงจนข้อมือของฝ่ายตรงข้ามหัก “โอ๊ย!” ลูกน้องคนนั้นร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวด และเจ็บจนล้มลงกับพื้น “ให้ตาย! ไอ้เด็กนี่ข้างมีฝีมือ เข้าไปล้อมเขาไว้ทั้งซ้ายขวา แล้วอัดมันอย่าได้ปรานี!” พี่พีลี่ตะโกนสั่งเสียงดัง ลูกน้องพี่พีลี่หลายคนถือว่าต่างก็มีประสบการณ์ในการต่อสู้เช่นกัน เมื่อเห็นว่าหลี่โม่ลงมืออย่างโหดเหี้ยม จากนั้นทุกคนก็ต่างเข้าไปรุมล้อมทันที ตอนนี้หลี่โม่เป็นเหมือนเสือเข้าไปในฝูงแกะ แทนที่จะถอยหนีตอนโดนรุมล้อม แต่เขากลับพุ่งเข้าไปในฝูง และรีบพุ่งตรงไปยังที่ที่
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-10-05คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 302
คนที่ยืนข้างนอกยังวิ่งหนีได้ ถ้าเดินเข้าไปหมอบลงจริง ๆ คุณก็ต้องตกอยู่ภายใต้ความเมตตาของเขาน่ะสิ “พวกแกจะทรยศหรือไง! รีบเดินมานี่แล้วคุกเข่าลง ถ้าใครกล้าวิ่งหนีล่ะก็ ฉันจะพาพี่ใหญ่คนนี้ไล่ฆ่าพวกแกถึงบ้าน!” ถ้าตายคนเดียวงั้นก็ตายหมู่ดีกว่า ถือว่าพี่พีลี่เป็นคนมีความคิด ในฐานะที่ตัวเองเป็นลูกพี่นั้น หลี่โม่จะไม่ยอมปล่อยเขาไปแน่นอน ดังนั้นแม้ว่าจะต้องคุกเข่าหมอบลงก็ต้องพาลูกน้องทั้งหมดคุกเข่าหมอบลงด้วยกัน อันธพาลพวกนี้ตัวทรุดลงไปหมดแล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าลูกพี่ตัวเองจะทรยศเพื่อนร่วมทีม มันเหมือนกับว่าเขาอยากให้ทุกคนตายด้วยกัน “เร็วเข้า ถ้ายังไม่มาอีกล่ะ พวกแกได้หมอบไปตลอดชีวิตแน่!” พี่พีลี่เร่งเร้า พวกเขาต่างโยนไม้เบสบอลในมืออย่างไม่เต็มใจ แล้วเดินไปหาหลี่โม่ จากนั้นเอามือไว้หลังศีรษะและหมอบลง พี่พีลี่ยิ้มอย่างประจบสอพลอ “พี่ใหญ่ ดูสิลูกน้องของผมอยู่ตรงนี้กันหมดแล้ว พวกคนที่บาดเจ็บคงจะหมอบลงไม่ได้ พี่ปล่อยให้พวกเขานอนลงและฟังคำแนะนำของพี่เถอะครับ” “แกก็หมอบลงด้วย” หลี่โม่ตอบกลับอย่างเยาะเย้ย “ครับ ๆ” พี่พีลี่หมอบลงอย่างรวดเร็ว กุมศีรษะด้วยมือสองข้าง แล้วเงยหน้ามองไปยังหลี
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-10-05คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 303
ทางฝั่งนี้ กู้หยุนหลานรีบไปที่โรงงานวัตถุดิบอย่างกระวนกระวาย กู้เผิงเฟยพร้อมกับผู้อำนวยการโรงงานต้อนรับกู้หยุนหลานเข้าไปในห้องประชุม ผู้จัดการและพนักงานตั้งแต่ตำแหน่งใหญ่และเล็กของโรงงานต่างกำลังนั่งอยู่ในห้องประชุม พวกเขาต่างทำอะไรไม่ถูกกับยานพาหนะขนส่งที่ถูกขวางได้ เมื่อเห็นกู้หยุนหลานเข้ามา ทุกคนก็ยืนขึ้น “ผู้อำนวยการกู้มาแล้ว” “สวัสดีครับ ผู้อำนวยการกู้” "ผู้อำนวยการกู้มาถึงแล้วคงมีทางออกแน่นอน" ทันใดนั้นผู้จัดการและพนักงานตั้งแต่ตำแหน่งใหญ่และเล็กต่างตั้งความหวังไว้ที่กู้หยุนหลาน กู้หยุนหลานนั่งบนที่นั่งหลักด้วยท่าทางเคร่งขรึมและถามว่า "สถานการณ์หลักตอนนี้เป็นอย่างไร? พวกคุณได้พยายามทำอะไรกันแล้วบ้าง" กู้เผิงเฟยยิ้มขึ้นอย่างทำอะไรไม่ถูก “สถานการณ์ก็คือรถถูกอันธพาลพวกนั้นขวางทางไว้ และเราติดต่อไปหลายครั้งแล้ว แต่ก็ไม่มีอะไรคืบหน้า” “สำนักงานโรงงานของเราได้ติดต่อหน่วยงานที่เกี่ยวข้องแล้ว และหน่วยงานที่เกี่ยวข้องกล่าวว่าเป็นข้อพิพาททางแพ่ง ให้เราเจรจากับอีกฝ่ายเพื่อแก้ไข” “แผนกรักษาความปลอดภัยไปเจรจากับอีกฝ่ายแล้ว แต่คนของเรายังไม่ได้พูดอะไรสักคำก็ถูกอีกฝ่ายทุบต
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-10-05คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 304
“ทำไมไม่ต้องแล้วล่ะ? ตอนนี้เป็นเวลาที่งานการผลิตหนักที่สุด จะเกิดปัญหาแม้แต่นิดเดียวไม่ได้ ฉันต้องไปเจรจากับพวกเขาเพื่อแก้ไขปัญหานี้ให้ได้” กู้หยุนหลานตอบกลับอย่างหนักแน่น “ผมหมายถึงว่า ผมได้เจรจากับพวกเขาแล้ว พวกเขาได้ตระหนักถึงความผิดพลาดของพวกเขาจากส่วนลึกของวิญญาณแล้ว และจำเป็นต้องเปลี่ยนความผิดพลาดครั้งก่อน” กู้หยุนหลาน กู้เผิงเฟย และผู้จัดการต่างตาโตจ้องมองที่หลี่โม่ราวกับว่าได้ยินเรื่องเหลือเชื่อ “ทุกวันนี้ การพูดเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องอัศจรรย์เลย คุณรู้ไหมว่า คนพวกนั้นโหดร้ายมากแค่ไหน? ผมกับรปภ.สิบกว่าคนที่ไปเจรจาต่างก็ถูกทุบตีจนขวัญหนีดีฝ่อ” ผู้จัดการฝ่ายแผนกรักษาความปลอดภัยตอบกลับด้วยความไม่พอใจ “ชายหนุ่มพวกนั้นไม่ใช่พวกอันธพาลธรรมดา ล้วนเป็นอันธพาลใหญ่ที่มีประสบการณ์การต่อสู้มากมาย ลงมือโหดเหี้ยมไร้ความปรานี ลูกพี่ใหญ่ของพวกเขาคือพี่เปียวที่มีชื่อเสียง คุณยังไปเจรจากับพวกเขา ผมเกรงว่าแค่คุจะโดนไล่ตีออกมา” “เมื่อครู่นี้ผมเพิ่งติดต่อพวกมีอำนาจไปตี่งหลายคน ไม่มีใครกล้าเข้าไปแทรกแซงเรื่องนี้เลย คุณเป็นแค่แมงดาเกาะผู้หญิงกินวัน ๆ อยู่แต่บ้าน แต่กลับมีความสามารถในการจั
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-10-05คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 305
“ขอบคุณพี่ใหญ่ที่ให้โอกาสเราปรับปรุงตัวครับ พวกเราจะทำงานหนักแน่นอน และจะแก้ไขความผิดพลาดในอดีตของเราอย่างแน่นอน ขอบคุณพี่ใหญ่และพี่สะใภ้ครับ” พี่พีลี่กล่าวขอบคุณเสร็จสรรพ แล้วพาลูกน้องที่ไม่ได้รับบาดเจ็บไปทำงานที่โกดัง ส่วนลูกน้องที่บาดเจ็บนั้น พี่พีลี่ควักเงินตัวเองจ่ายให้คนพาพวกเขาไปโรงพยาบาล เมื่อมองไปยังพี่พีลี่ที่กำลังปรับปรุงตัวอย่างแข็งขัน กู้เผิงเฟยและคนอื่น ๆ ต่างก็ยุ่งเหยิงไปหมด ภาพตรงหน้านี้เกินขีดจำกัดการจินตนาการของทุกคนโดยสิ้นเชิง “สุดยอด สุดยอดเกินไปแล้ว นี่มันอะไรกัน เมื่อครู่นี้ที่ผมพูดจาไม่สภาพ หวังว่าหลี่โม่จะยอมยกโทษให้ผมได้” ผู้จัดการฝ่ายรักษาความปลอดภัยขออภัยอย่างสุดซึ้ง เมื่อเห็นสถานการณ์ที่น่าเวทนาของพี่พีลี่ หัวหน้าฝ่ายรักษาความปลอดภัยก็รู้สึกเสียใจกับการเยาะเย้ยหลี่โม่เมื่อครู่นี้ เมื่อเห็นว่าเรื่องได้รับการจัดการแล้วในตอนนี้ เขาก็ออกมาขอโทษเป็นคนแรกทันที ส่วนผู้จัดการคนอื่น ๆ ที่เคยโกรธหลี่โม่ต่างก็ขอโทษหลี่โม่ด้วย “พี่หลี่ ผมปากไม่ดีเอง ที่พูดไปเมื่อกี้นี้ไม่ได้ใช้สมองคิด ดังนั้นพี่หลี่ได้โปรดปรานี” “ผมก็ปากไม่ดีเหมือนกัน คำพูดที่สงสัยพี่ห
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-10-06
บทล่าสุด
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 945
คังหย่งอันกดหมายเลขของคังหย่งเฉียน แล้วพูดเสียงเข้ม "หย่งเฉียน ฉันได้ยินมาว่า แกกับเหวินซินมีปัญหากันเรื่องวิลล่าบนยอดเขาเหรอ?" “พี่ใหญ่ มีปัญหากันน่ะสิ ศิษย์พี่เกิ่งยังถูกทำร้ายจนเข่าหักแล้ว! ศิษย์พี่เกิ่งติดต่อกับอาจารย์โอวหยางไปแล้ว เรื่องนี้อภัยให้ไม่ได้แน่นอน!” คังหย่งเฉียนโกรธแค้นคังเหวินซิน ถ้าไม่ใช่เพราะคังเหวินซินพาหลี่โม่ไปที่นั่น เรื่องแบบนี้คงไม่เกิดขึ้น แต่ในเมื่อเกิดเรื่องขึ้นแล้ว คังหย่งเฉียนเองก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ ทำได้เพียงเอาความโมโหไปลงที่คังเหวินซินเท่านั้น “หย่งเฉียน ไม่ว่ายังไงก็ตาม แกต้องรับรองความปลอดภัยของเหวินซิน ฉันไม่สนว่า อาจารย์โอวหยางพวกเขาจะทำอะไรกับเพื่อนของเหวินซิน แต่พวกเขาจะทำร้ายเหวินซินไม่ได้เด็ดขาด!” “พี่ใหญ่ ฉันไม่กล้ารับประกันหรอก รับประกันได้แค่ลูกชายของพี่จะไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสถึงตายเท่านั้น ถ้าอาจารย์โอวหยางต้องการลงโทษลูกชายของพี่จริง ๆ ฉันจะไปขวางได้ยังไง ฉันขวางไม่ได้หรอก ไม่กล้าขวางด้วย!" คังหย่งอันขมวดคิ้วแน่น หากคังหย่งเฉียนอยู่ต่อหน้าคังหย่งอันในตอนนี้ คังหย่งอันจะต้องตบเขาให้ตายคามือแน่นอน “หย่งเฉียน! แกเป็นอาข
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 944
“ไอ้บัดซบเอ๊ย! ใครกล้ามาต่อกรกับฉันโอวหยางจื้อ มันผู้นั้นจะต้องตาย!” โอวหยางจื้อพึมพำอย่างด้วยความอาฆาตแค้น แล้วสั่งให้ลูกศิษย์ไปจองตั๋วเครื่องบิน ...... คังเหวินซินมาส่งหลี่โม่และคนอื่น ๆ ที่บ้าน หลังจากมองดูทั้งสามเดินเข้าไปข้างในแล้ว จึงสตาร์ทรถและขับออกไปอย่างช้า ๆ “อาเล็กถูกจัดการจนหมดท่าแล้ว ต้องบอกพ่อสักคำไหมนะ อาเล็กจะได้ไปตีไข่ใส่สีอีก” หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง คังเหวินซินก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วกดหมายเลขพ่อของเขาคังหย่งอัน “ฮัลโหล พ่อครับ ผมเพิ่งจะขายวิลล่าบนยอดเขาที่สวนหนานชุ่ยให้เพื่อผมไป ขายราคาต้นทุนน่ะครับ” คังหย่งอันขมวดคิ้ว "นั่นเป็นวิลล่าที่อาเล็กของแกจะเอาไม่ใช่เหรอ แกเอาไปให้เพื่อนได้ยังไง? ผู้จัดการฝ่ายขายว่ายังไงบ้าง?" คังเหวินซินอึ้งครู่หนึ่ง รู้สึกถึงความผิดปกติในคำพูดของคังหย่งอัน "พ่อ พ่อรู้ได้ยังไงว่าอาเล็กอยากได้วิลล่านั่น?” “อาเล็กของแกเคยบอกพ่อว่า วิลล่าหลังนั้นเป็นของขวัญที่เขาจะเก็บไว้ให้กับปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ในต่างประเทศโอวหยางจื้อ แกคงเคยได้ยินเกี่ยวกับโอวหยางจื้อมาบ้างใช่ไหม? เขาเคยรับหน้าที่เป็นผู้กำกับฉากแอ็คชั่นให้กับภาพย
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 943
ในแผนกดูแลพิเศษของโรงพยาบาล คังหย่งเฉียนและคนอื่น ๆ นั่งล้อมรอบเตียง มองดูพี่เกิ่งค่อย ๆ ฟื้นคืนสติ เข่าที่หักของพี่เกิ่งได้รับการผ่าตัดแล้ว แต่หลังการผ่าตัด พี่เกิ่งจะได้แต่นั่งอยู่บนรถเข็นเท่านั้น “ซี๊ด ขากับเข่าฉันเป็นยังไงบ้าง?” พี่เกิ่งถามอย่างร้อนใจ “ศิษย์พี่ไม่ต้องกังวล ผ่าตัดเสร็จแล้ว เพียงแต่ระดับการรักษาของที่นี่ยังต่ำไปหน่อย หลังจากฟื้นตัวแล้วพี่ต้องนั่งรถเข็น” คังหย่งเฉียนพูดเสียงเบาหวิว “ไอ้บัดซบ! ฉันไม่อยากนั่งรถเข็น! ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้!” พี่เกิ่งคำรามด้วยความโกรธเกรี้ยว รู้สึกเลวร้ายไปทั้งร่างกาย ชีวิตบนรถเข็น ไม่ใช่ชีวิตที่พี่เกิ่งต้องการเลย ถ้าต้องนั่งรถเข็นแล้ว ต่อไปจะฝึกศิลปะการต่อสู้ หรือออกไปรังแกคนอื่นอย่างไร แล้วจะไปจีบสาว ๆ ได้อย่างไร! “ฉันจะย้ายโรงพยาบาล ฉันจะไปผ่าตัดที่โรงพยาบาลที่ดีที่สุด!” “พี่เกิ่งอย่าเพิ่งตื่นตูม หมอบอกว่า รอพี่ฟื้นตัวดีแล้ว ก็สามารถทำการผ่าตัดครั้งที่สองในโรงพยาบาลที่ดีกว่านี้เพื่อเปลี่ยนข้อต่อเทียมได้” คังหย่งเฉียนปลอบใจพี่เกิ่งไปพลางก็ขยิบตาให้กับพวกพี่น้องคนอื่น ๆ ส่งสัญญาณให้พวกเขารีบมาช่วยกันโน้มน้าว ศิษย์พี่ห
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 942
พี่เกิ่งร้องโหยหวนออกมา รู้สึกว่าขาซ้ายพลิกกลับไปด้านหลัง พลันสูญเสียการทรงตัวและล้มหงายไปข้างหลังทันที พลั่ก พี่เกิ่งล้มหงายลงกับพื้น ปากก็ร้องโหยหวนอย่างน่าเวทนา คังหย่งเฉียนถูกกระตุ้นด้วยเสียงร้องของพี่เกิ่งจนตัวสั่นไปทั้งตัว เสียงวิ้ง ๆ ที่ดังอยู่ในหัวยิ่งชัดเจนขึ้นมาทันใด คังหย่งเฉียนกุมใบหน้าที่บวมแดงไปครึ่งหนึ่งมองไปทางศิษย์พี่เกิ่ง ดวงตาของคังหย่งเฉียนก็แทบจะหลุดออกจากเบ้า ศิษย์พี่เกิ่งที่คังหย่งเฉียนเคยคิดว่า แข็งแกร่งไร้เทียมทานนั้น ตอนนี้กำลังร้องคร่ำครวญราวกับสัตว์ร้ายที่กำลังจะตาย เมื่อมองขาขวาของพี่เกิ่งหักงอในองศาที่ผิดธรรมชาติ คังหย่งเฉียนก็รู้สึกว่า เลือดทั่วร่างกายเย็นเฉียบขึ้นมา นี่เป็นเรื่องที่มนุษย์สามารถทำได้อย่างนั้นเหรอ? นี่เป็นผลลัพธ์ที่สามารถใช้กำปั้นทำได้เหรอ? นี่มันซูเปอร์ไซย่าในตำนานหรืออย่างไรกัน?! พวกศิษย์น้องของพี่เกิ่งหลายคนต่างหวาดกลัวกับความเผด็จการของหลี่โม่ ทั้งกลุ่มพลันหมดความโอหังไปโดยสิ้นเชิง พวกเขาลากพี่เกิ่งขึ้นมาจากพื้นแล้ววิ่งตะบึงออกไปข้างนอกอย่างบ้าคลั่ง แม้แต่คำพูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในที่นี้คือศิษย์
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 941
คังเหวินซินรออยู่สามวินาที แต่ละวินาทีราวกับยาวนานเป็นปี รออยู่นานฝ่ามือของพี่เกิ่งก็ยังไม่ตบลงมาสักที คังเหวินซินจึงลืมตาขึ้น เมื่อเอียงหน้ามองเห็นฝ่ามือของพี่เกิ่งอยู่ห่างจากหน้าตนแค่เฉียดฉิว หัวใจของคังเหวินซินแทบจะกระโดดออกมาจากปาก หลังจากที่เห็นข้อมือของพี่เกิ่งถูกหลี่โม่คว้าไว้ คังเหวินซินถึงได้รู้สึกว่า หัวใจของตัวเองกลับเข้าที่ได้แล้ว คังเหวินซินที่สงบลงแล้ว รีบถอยไปหลบด้านหลังหลี่โม่ แล้วร้องตะโกนด้วยน้ำตาแห่งความซาบซึ้ง "อาจารย์!" “นายอย่าร้องไห้น่าสมเพชนักสิ มันทำฉันขายหน้านะ” หลี่โม่พูดด้วยรอยยิ้ม คังเหวินซินตะลีตะลานเช็ดเบ้าตา ไม่ยอมให้ตัวเองร้องไห้ออกมา พี่เกิ่งจ้องมองหลี่โม่อย่างโมโห แอบพยายามดึงข้อมือของตัวเองกลับมาอย่างลับ ๆ แต่ไม่ว่าพี่เกิ่งจะพยายามออกแรงแค่ไหน มือของหลี่โม่ก็ราวกับคีมปากเสือหนีบข้อมือของพี่เกิ่งเอาไว้แน่น จนข้อมือของพี่เกิ่งไม่มีทางสลัดหลุดได้เลย “ปล่อยมือฉัน!” พี่เกิ่งตวาดด้วยความโกรธเกรี้ยว “แกบอกให้ปล่อยก็ต้องปล่อยเหรอ? แกน่าจะอธิบายเรื่องที่จะลงไม้ลงมือกับลูกศิษย์ฉันเมื่อกี้นี้มาสักหน่อยไหม?” หลี่โม่พูดอย่างเย็นชา คังเหวินซินส
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 940
กู้หยุนหลานมองไปยังหลี่โม่อย่างประหลาดใจ เมื่อเห็นหลี่โม่ขยิบตาให้ เธอจึงไม่พูดอะไรและเก็บความสงสัยไว้ในใจ ผู้จัดการหวังโบกมือให้พนักงานขายสาว พนักงานสาวที่ถือสัญญาอยู่แล้วเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว “ผู้จัดการหวัง นี่เป็นสัญญาของวิลล่ายอดเขาค่ะ แต่ราคานี้มัน…” สีหน้าของพนักงานสาวดูบูดเบี้ยวเล็กน้อย ถ้าขายวิลล่านี้ออกไปในราคาต้นทุน เธอคงไม่ได้รับค่าคอมมิชชั่นเลยสักแดง! ที่ผ่านมาเศรษฐีในเมืองฮั่นจำนวนมากต่างก็ถูกใจวิลล่าแห่งนี้ แต่เพราะมีการปิดกั้นการซื้อขาย เลยไม่ได้ขายอย่างเป็นทางการ เดิมทีพวกพนักงานสาวนั้นเตรียมพร้อมที่จะทำกำไรมหาศาลด้วยการขายวิลล่าหลังนี้หลังจากที่เปิดการขายแล้ว แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า ความฝันของพวกเธอกำลังจะมลายหายไปซะแล้ว “พวกเธอมีสิทธิ์พูดงั้นเหรอ? นี่คือการตัดสินใจของคุณชายใหญ่!” ผู้จัดการหวังตำหนิพนักงานขายสาว พนักงานสาวหดคอและปิดปากเงียบไม่กล้าพูดอีก ผู้จัดการหวังเปิดสัญญาตรวจดู หลังจากยืนยันความถูกต้องแล้ว เขาก็ถือสัญญาเดินไปหาหลี่โม่ “อ่านสัญญาดูก่อนนะครับ หากไม่มีปัญหาอะไร เราจะไปเซ็นสัญญาที่สำนักงานของผมกัน ผมไม่สามารถนำตราประทับอะไรพวกนั้นพกติดต
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 939
“คุณชาย อย่ามาขู่ผมเลยครับ ผมไม่กลัวหรอกนะ สิ่งที่ผมพูดไปเมื่อครู่ล้วนมีเหตุมีผล หากไม่เชื่อก็ถามซินแสที่มาดูฮวงจุ้ยให้ได้เลยครับ คำพูดพวกนี้เขาเป็นคนพูดเองกับปากทั้งนั้น” ผู้จัดการหวังแข็งขืน ไม่ยอมถอยแม้แต่น้อย หลี่โม่เอ่ยด้วยรอยยิ้ม "เหวินซิน อย่าหุนหันพลันแล่น ผู้จัดการหวังพูดถูกแล้ว คนที่โชคชะตาบารมีไม่ถึง ไม่มีทางข่มพลังฮวงจุ้ยอันยอดเยี่ยมได้แน่นอน” คังเหวินซินพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม "อาจารย์พูดถูกแล้วครับ แต่ด้วยบารมีของอาจารย์ จะต้องสามารถข่มมันได้อย่างแน่นอน พวกเรามาดูกันดีกว่า ที่นี่ล้วนได้รับการตกแต่งอย่างดี คุณหิ้วกระเป๋าเข้ามาอยู่ได้เลย เหลือแค่ดูว่าวิลล่าหลังนี้ถูกใจคุณหรือเปล่าก็พอครับ” เมื่อเห็นคังเหวินซินพยายามเอาอกเอาใจหลี่โม่ ผู้จัดการหวังก็เกิดความสงสัยเล็กน้อย หรือว่าตนจะมองผิดไป? ผู้ชายที่สวมเสื้อผ้าแผงลอยทั้งตัวคนนี้ เป็นคุณชายเศรษฐีที่มาลองสัมผัสประสบการณ์ชีวิตงั้นเหรอ? ไม่อย่างนั้นทำไมคุณชายของตนถึงได้ไปประจบเอาใจเขาขนาดนี้กัน? “คุณชาย ท่านนี้คืออาจารย์ของคุณเหรอครับ?” ผู้จัดการหวังถามอย่างสงสัย “นี่คืออาจารย์ของฉันหลี่โม่ นายสุภาพกับอาจารย์ของฉัน
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 938
“ไอ้สารเลวคนไหนไม่ดูตาม้าตาเรือ กล้ามาแย่งวิลล่าของอาจารย์ พวกแกยังมัวแต่กินอะไรกันอีก ไปดูด้วยกัน จัดการไอ้พวกสารเลวนั่นซะ” “ศิษย์พี่เกิ่งพูดถูก พวกเราทุกคนต้องไปดูด้วยกัน บ้านของอาจารย์ต้องดีที่สุดเท่านั้น จะผิดพลาดไม่ได้แม้แต่นิดเดียว” ศิษย์พี่เกิ่งและคนอื่น ๆ พากันลุกขึ้นทีละคน เมื่อเห็นเช่นนี้คังหย่งเฉียนก็เรียกให้พนักงานคิดเงินทันที แล้วจึงพาพวกของศิษย์พี่เกิ่งมุ่งตรงไปยังสวนหนานชุ่ย ... รถเมอร์เซเดสเบนซ์ขับเข้าไปในสวนหนานชุ่ย และขับตรงไปตามทางขึ้นยอดเขา ใกล้กับยอดเขาของเขาหนานชุ่ยนั้นมีที่ราบอยู่บริเวณหนึ่ง ที่ราบนี้ถูกนำมาใช้สร้างวิลล่า พร้อมทั้งปลูกต้นไม้พืชพรรณเขียวชอุ่มรอบ ๆ วิลล่าอีกด้วย ด้านหน้าวิลล่ายังมีลำธารที่ไหลมาจากยอดเขา ทำให้ฮวงจุ้ยของวิลล่านี้ยอดเยี่ยมมากไร้ที่ติ หน้าน้ำหลังเขา ตำแหน่งปากมังกรจัดวางฮวงจุ้ยอย่างดี ทำให้วิลล่าบนยอดเขาหลังนี้เลิศล้ำไม่มีใครเทียม รถเมอร์เซเดสเบนซ์จอดสนิทหน้าประตูวิลล่ายอดเขา ผู้จัดการหวังและพนักงานขายสาวสองคนยืนรอที่ประตูวิลล่าอยู่ก่อนแล้ว เมื่อเห็นรถเบนซ์จอดนิ่ง ผู้จัดการหวังก็รีบวิ่งเหยาะ ๆ เข้าไปช่วยเปิดประตูรถ
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 937
ผู้จัดการหวังหยิบบุหรี่ออกมาคาบที่มุมปาก เตรียมจะสูบบุหรี่เพื่อสงบสติอารมณ์ คำขอของคังเหวินซินทำให้ผู้จัดการหวังตั้งตัวไม่ติด การจะดูบ้านมันไม่มีปัญหาหรอก แต่ถ้าอีกฝ่ายถูกใจขึ้นมาจริง ๆ จะทำอย่างไรล่ะ ปัญหาไม่ได้อยู่ที่เรื่องราคาต้นทุนหรือเปล่า ถ้าคังหย่งเฉียนเข้ามาครอบครองวิลล่าหลังนี้ เขาก็คงไม่ได้เงินเลยสักแดงเดียว พอนึกถึงคังหย่งเฉียนขึ้นมาผู้จัดการหวังรู้สึกปวดจี๊ด ๆ ขึ้นมา เจ้านั่นเป็นปีศาจเจ้าสำราญแห่งตระกูลคัง วัน ๆ เอาแต่เกียจคร้าน กินดื่มเที่ยวเล่น ยิ่งกว่านั้นยังคบค้ากับพวกอันธพาล ก่อนหน้านี้ผู้อาวุโสตระกูลคังก็ยังถูกคังหย่งเฉียนยั่วโมโหจนเส้นเลือดในสมองตีบ แทบทุกคนในตระกูลคังล้วนทำเป็นไม่สนใจคังหย่งเฉียน ตราบใดที่คังหย่งเฉียนไม่ได้ก่อปัญหา ก็ไม่มีใครสนใจว่า คังหย่งเฉียนจะทำอะไร ถ้าหากยกวิลล่าให้เพื่อนของคังเหวินซินจริง ๆ คังหย่งเฉียนคงจะพาคนมาสับเขาเป็นชิ้น ๆ ถึงที่แน่ หลังจากสูบบุหรี่หมดมวน ผู้จัดการหวังก็ขยี้ก้นบุหรี่ลงในที่เขี่ยบุหรี่ รู้สึกว่ายังไงก็ควรแจ้งให้คังหย่งเฉียนรู้สักหน่อย ส่วนคังหย่งเฉียนจะต่อสู้กับคังเหวินซินอย่างไรนั้นก็เป็นเรื่องระหว่างพวกเขา
