แชร์
บทที่ 313
บทที่เกี่ยวข้อง
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 314
หลี่โม่มองไปที่ชูจงเทียนด้วยความประหลาดใจ “ทำไมถึงเป็นแบบนี้ พวกคุณเอาชนะพี่เปียวไม่ได้?” “ไม่ใช่ว่าเราเอาชนะพี่เปียวไม่ได้ แต่ผู้สนับสนุนที่อยู่เบื้องหลังเขานั้นจัดการได้ยากมาก ตอนที่เราเริ่มปราบปรามพี่เปียวครั้งแรก เราก็ถูกขัดขวางและยับยั้งโดยอุปสรรคต่าง ๆ ในที่สุดก็ต้องยอมแพ้” ชูจงเทียนถอนหายใจ “น่าสนใจดีนี่ แล้วใครเป็นผู้หนุนหลังของเขา?” สีหน้าของชูจงเทียนดูเคร่งขรึมมาก เขาส่ายหัวช้า ๆ “เราก็คิดไม่ออกเหมือนกันครับ เรารู้แค่ว่าเป็นชายร่างใหญ่ ส่วนจะเก่งกาจสักแค่ไหนนั้น เราเองก็ไม่รู้” “แต่พวกเราก็คิดว่า คนที่สามารถส่งคนมาจัดการเราทั้งสี่คนในเวลาเดียวกันได้ นั่นไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาทำได้แน่นอน คงต้องมีอิทธิพลอย่างมากเลยทีเดียว” หลี่โม่พยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นจึงยิ้มและกล่าวว่า “พูดอย่างนี้ ก็แสดงว่าพี่เปียวก็เป็นแค่สุนัขรับใช้ตัวหนึ่ง?” “ใช่ครับ คุณคงไม่ทำอะไรพี่เปียวหรอกใช่ไหม? จะตีสุนัขก็ต้องดูเจ้าของด้วยนะครับ” ชูจงเทียนกล่าวด้วยความกังวล “สุนัขที่ดุร้ายก็ควรถูกทุบตีอย่างแรง ส่วนคนที่ให้ท้ายสุนัขที่ดุร้าย ก็ควรจะถูกตีด้วย ใช่ไหม?” หลี่โม่กล่าวอย่างแน่วแน่ ชูจงเ
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 315
หลี่โม่ยกขาไปด้านข้าง เตะสูงด้วยท่าทางที่สง่างาม แล้วการ์ดสองคนก็กระเด็นออกไปทีละคน การ์ดสองคนกระเด็นออกไปหลายเมตร จากนั้นก็ตกลงไปบนพื้นอย่างแรง แล้วไถลออกไปกว่าสิบเมตรจนศีรษะชนกำแพงก่อนที่จะหยุดนิ่ง หัวหน้าคนงานเปล่งเสียงร้องออกมาด้วยความตกใจกลัว และมีท่าทีลนลาน หลี่โม่ก้าวไปข้างหน้า สับฝ่ามือของเขาลงบนคอของหัวหน้าคนงาน ทำให้หัวหน้าคนงานหมดสติและล้มลง “เสียงดีเสียจริง น่าจะส่งไปเป็นนักร้องนะ” หลี่โม่พูดออกมาและเดินเข้าไปในคลับ …… กล้องวงจรปิดจับภาพที่เกิดเหตุในห้องโถงได้ การ์ดที่เฝ้าห้องอยู่ รีบเข้าไปรายงานพี่เปียวที่อยู่ในห้อง “พี่เปียว เกิดเรื่องแล้วครับ มีคนบุกเข้ามา” “หือ? ใครกันช่างกล้า มันมากันกี่คน?” พี่เปียวตบโต๊ะ แล้วพูดอย่างหงุดหงิด “หนึ่ง หนึ่งคนครับ” “บ้าเอ๊ย! คนเดียวแล้วจะลุกลี้ลุกลนทำไม ก็แค่คนคนเดียว ทำตามกฎเดิม” พี่เปียวพูดด้วยความโกรธ “ครับ” การ์ดรีบออกไปเพื่อเตรียมการ ในไม่ช้า ชายร่างกำยำแปดคนก็เข้ามาในห้อง และยืนอยู่ข้างหลังพี่เปียว “เตรียมการเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ ขอเพียงแค่คุณออกคำสั่ง รับประกันได้ว่าจะไม่มีใครมีชีวิตรอดออกไปได้” “ดี”
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 316
ชายร่างกำยำแปดคนที่อยู่ข้างหลังพี่เปียวยืนขึ้นพร้อมกัน พวกเขาเป็นยอดฝีมือทั้งแปดคนภายใต้สังกัดของพี่เปียว และพวกเขายังมีพลังในการต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดภายใต้บรรดาลูกน้องของพี่เปียวอีกด้วย “ย้า!” ทั้งแปดคนยืนอยู่ตรงหน้าหลี่โม่ เมื่อเบ่งแขนสองข้าง กล้ามเนื้อของพวกเขาก็ปูดออกมา เสื้อผ้าตึงเปรี๊ยะ ในที่สุดกระดุมเสื้อผ้าก็หลุดออก เผยให้เห็นกล้ามเนื้อที่แข็งแรง “ยอดขุนพลทั้งแปดขอคำแนะนำด้วย!” “นอกจากกล้ามเนื้อเยอะหน่อยแล้ว มีอะไรดี แกคิดว่าคนโง่ที่มีกล้ามเนื้อทั้งแปดคนนี้ จะจัดการฉันได้เหรอ? ช่างไร้เดียงสาจริง ๆ” หลี่โม่ดูถูกยอดขุนพลทั้งแปดอย่างมาก และเมื่อเห็นการแสดงออกที่ดูถูกเหยียดหยามของหลี่โม่ ยอดขุนพลทั้งแปดก็โกรธอย่างมาก “รนหาที่ตาย! แล้วแกจะต้องเสียใจ!” ยอดขุนพลทั้งแปดกระจายตัว ล้อมรอบหลี่โม่ทั้งซ้ายขวาหน้าหลัง และโจมตีหลี่โม่ในเวลาเดียวกัน พี่เปียวหยิบซิการ์ออกมาแล้วจุดไฟอีกครั้ง ดูการต่อสู้ของยอดขุนพลทั้งแปดและหลี่โม่ราวกับดูละคร ในสายตาของพี่เปียว รอบนี้ชนะอย่างแน่นอน แปดต่อหนึ่ง ไม่ต้องพูดถึงว่ายอดขุนพลทั้งแปดล้วนเป็นนักสู้ระดับปรมาจารย์ การต่อสู้ครั้งนี้ต้องไ
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 317
“ใครกล้าให้คุณหลี่คุกเข่าลง?” เสียงตะโกนของชูจงเทียนดังเข้ามา พวกอันธพาลที่อยู่ตรงหน้าประตูได้ก้าวถอยหลัง และหลีกทางให้ ชูจงเทียนเดินเข้าไปในห้องพร้อมกับลูกน้องของเขา และมองไปที่หลี่โม่ทันที เมื่อเขาเห็นว่าร่างกายของหลี่โม่ไม่มีบาดแผล เขาจึงโล่งใจ พี่เปียวใจสั่นชั่วขณะ ไม่คิดเลยว่าจู่ ๆ ชูจงเทียนจะมากะทันหันแบบนี้ พี่เปียวที่มีคนหนุนหลังไม่เกรงกลัวชูจงเทียนแต่อย่างใด แต่ชูจงเทียนก็เป็นคนใหญ่คนโตที่มีชื่อเสียงเช่นกัน ถ้าเขาต่อสู้กับคนของชูจงเทียนในเวลานี้ คงลงเอยด้วยการแพ้ทั้งสองฝ่าย เมื่อถึงเวลานั้น พี่เปียวก็จะสูญเสียผลประโยชน์ และเขาอาจจะหลุดพ้นจากการมีผู้หนุนหลัง หรืออาจถูกฆ่าปิดปาก ข้อดีและข้อเสียได้ปรากฏขึ้นในความคิดของพี่เปียว ทันใดนั้นพี่เปียวก็มีหนทางในการตัดสินใจ และเขาตัดสินใจที่จะหลีกเลี่ยงความขัดแย้งให้ได้มากที่สุด “อ้าว ผมก็นึกว่าใครเสียอีก ที่แท้คุณเทียนมานี่เอง ดูเหมือนว่าคุณเทียนจะคุ้นเคยกับคุณหลี่เป็นอย่างดีนะ” พี่เปียวพูดด้วยรอยยิ้ม ชูจงเทียนไม่สนใจพี่เปียวแม้แต่น้อย แต่กลับเดินไปหาหลี่โม่ แล้วโค้งคำนับเล็กน้อยและพูดว่า “คุณหลี่ คุณไม่เป็นไรใช่ไหมครั
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 318
“อยู่เฉย ๆ นี่มันเป็นเรื่องระหว่างเจ้านาย ใครกล้ายกมือขึ้นแม้แต่เล็กน้อย ฉันจะตัดมือคนคนนั้น ใครกล้ายกเท้าขึ้น ฉันจะตัดเท้าคนคนนั้น และใครกล้าก้าวไปข้างหน้า ฉันจะเอาชีวิตคนคนนั้น! ” ลูกน้องของชูจงเทียนเองก็กลับมาตั้งสติได้อีกครั้ง แล้วรีบพุ่งเข้ามา พร้อมกับถือดาบซามูไรชี้ไปทางลูกน้องของพี่เปียว “ไม่ได้ยินที่คุณเทียนพูดหรือไง อย่าขยับ ถ้าใครขยับจะฆ่าคนนั้น!” “พี่ใหญ่ตัดสินปัญหากัน ลูกน้องคอยเฝ้าสังเกตการณ์ก็พอ อย่าได้ทำผิดกฎ” ภายใต้การกดขี่ข่มเหงของชูจงเทียน ลูกน้องของพี่เปียวรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย ไม่มีใครกล้าที่จะเข้าไปช่วยพี่เปียวอย่างหุนหันพลันแล่น หลี่โม่พุ่งไปอยู่ตรงหน้าของพี่เปียว พี่เปียวดูเคร่งขรึม ยกที่เขี่ยบุหรี่คริสตัลที่ทั้งหนาและหนักบนโต๊ะเป็นอาวุธ จากนั้นทุบไปที่หน้าผากของหลี่โม่ หลี่โม่เบี่ยงตัวเล็กน้อย จับแขนขวาของพี่เปียวด้วยมือทั้งสองข้างและออกแรง มีเสียงหักของกระดูกดังขึ้น พี่เปียวร้องด้วยความเจ็บปวด “โอ๊ย! เจ็บ ๆ ! แขนฉัน!” เมื่อเห็นแขนที่งอผิดรูป น้ำตาขอพี่เปียวก็ไหลออกมา เจ็บจนสั่นสะท้านไปทั้งตัว หลี่โม่ยังไม่วางมือ จากนั้นเขาก็จับแขนอีกข้างของพี
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 319
ชูจงเทียนมองไปที่หลี่โม่อย่างเคารพ รู้สึกว่าไม่เสียแรงที่หลี่โม่เป็นนายน้อยของแดนมังกร เวลานี้ดูดุดันอย่างไร้ที่เปรียบ หลี่โม่ยื่นนิ้วชี้ไปที่พี่เปียว ลูกน้องที่อยู่ข้างหลังชูจงเทียนวิ่งมาทันที ค้นโทรศัพท์มือถือของพี่เปียว และถามว่าจะโทรหาเบอร์ไหนในสมุดรายชื่อของเขา “โทรหาคนแรกในรายชื่อ” พี่เปียวพูดอย่างไร้เรี่ยวแรง หลังจากที่นักเลงกดโทรออก เขาก็วางโทรศัพท์ไว้ที่หูของพี่เปียว หลังจากที่พี่เปียวพูดกับอีกฝ่ายได้สองสามคำ สีหน้าของเขาก็ดูเหมือนว่ามีเรื่องน่ายินดีเกิดขึ้น เพิ่งมีความสุขได้เพียงชั่วครู่ ก็กระเทือนถึงบาดแผลบนร่างกาย เจ็บจนหน้าบิดเบี้ยว “โอ๊ย เจ็บจริง ๆ เลย พวกแกรอก่อนเถอะ ผู้หนุนหลังของฉันกำลังมา แล้วพวกแกจะรู้ว่าใครกันแน่ที่เป็น ‘ผู้กุมชะตาของเมืองฮั่น’” ชูจงเทียนดึงเก้าอี้มาวางไว้ข้างหลังหลี่โม่ หลังจากที่หลี่โม่นั่งลง ชูจงเทียนก็หยิบกล่องซิการ์สีทองออกมา หยิบซิการ์ออกมาแล้ววางไว้ระหว่างสองนิ้วของหลี่โม่ ชู่! ไม้ขีดไม้ซีดาร์แท่งหนึ่งถูกจุดขึ้น และกลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์ของต้นซีดาร์ก็โชยขึ้นมา ซิการ์ถูกจุดด้วยไม้ขีดไฟ หลังจากที่หลี่โม่สูบมัน ก็เผยรอยยิ้มออ
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 320
บนพื้นที่เมืองฮั่นที่กว้างขวางนี้ ท่านไป๋ถือได้ว่าเป็นราชาของเมือง ตราบใดที่เป็นคนทำมาหากินในเมืองฮั่นนี้ ก็ต้องก้มหัวทำความเคารพเมื่อเจอท่านไป๋ แต่ที่หลี่โม่ทำแบบนี้ ถ้าหลี่โม่ไม่โง่จริง ก็คือหลี่โม่ต้องมีภูมิหลังที่แข็งแกร่งพอสมควร “น่าสนใจ แกรู้ไหมว่า คนล่าสุดที่ไม่เคารพฉัน จุดจบของมันเป็นอย่างไร” ท่านไป๋ถามด้วยใบหน้าบึ้งตึง หลี่โม่ยกคิ้วด้วยความประหลาดใจ พร้อมกับส่ายหัวและพูดว่า “ฉันไม่อยากรู้ แต่ที่ฉันรู้คือชะตากรรมของแก” “ฮ่าฮ่าฮ่า น่าขำเสียจริง ในเมืองฮั่นนี้ไม่มีใครแตะต้องตัวฉันได้ เพราะฉันคือ ‘ผู้กุมชะตาของเมืองฮั่น’! ตอนนี้แกทำให้ฉันโมโห ฉันจะทำให้แกรู้ถึงสิ่งที่เรียกว่าบทลงโทษจากสวรรค์!” ท่านไป๋ไม่สามารถระงับความโกรธในใจได้ ซึ่งไม่มีใครกล้าขัดขืนเขามานานแล้วหลายปี! สิ่งที่หลี่โม่ทำในวันนี้ ทำให้ท่านไป๋รู้สึกว่าอำนาจของเขาถูกท้าทาย และหลี่โม่ต้องชดใช้ด้วยชีวิต “มีคำหนึ่งที่เรียกว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า คนที่ควรรู้ว่าอะไรเรียกว่าบทลงโทษจากสวรรค์ คือแก” หลี่โม่ยิ้มอย่างอ่อนโยนและหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมา จากนั้นกดโทรหาหมายเลขหนึ่ง ท่านไป๋ส่ายหัว “โทรเรียกคนตอนน
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 321
ท่านไป๋คุกเข่าลง พี่เปียว เลขาใหญ่ที่อยู่ข้างท่านไป๋ รวมไปถึงชูจงเทียนต่างก็ตกใจ นอกจากหลี่โม่เพียงคนเดียวเท่านั้น คนที่เหลือต่างก็พากันตกตะลึง นี่คือท่านไป๋เชียวนะ เขาคือคนที่นั่งอยู่ในตำแหน่งนั้นของเมืองฮั่น หรือเรียกได้ว่าเป็นราชาแห่งเมืองฮั่น! คนประเภทนี้ จะคุกเข่าง่ายดายเช่นนี้ เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงจริงๆ “ท่านไป๋ ท่าน ๆ ๆ… คือท่าน เกิดอะไรขึ้น ทำไมท่านถึงได้คุกเข่า ท่านเป็นที่หนึ่งในราชาเมืองฮั่น ท่านจะคุกเข่าได้ยังไง!” ดวงตาของเลขาใหญ่แดงก่ำ นายถูกหยามข้าทาสต้องตาย ท่านไป๋ตอนนี้ถึงกับคุกเข่า นี่มันโดนหยามจนไม่เหลือชิ้นดี ไม่ว่าจะอย่างไรเลขาใหญ่ก็ต้องหาวิธีกอบกู้หน้าของเจ้านายให้ได้ “ทำไมฉันถึงคุกเข่าไม่ได้ พวกแกก็ต้องคุกเข่ากับฉัน อาเปียวให้คนของแกคุกเข่าต่อหน้าคุณหลี่ซะ!” ท่านไป๋กัดฟันพูด เลขาใหญ่ลังเล และในที่สุดก็คุกเข่าอยู่ข้างหลังท่านไป๋ “รีบคุกเข่าเดี๋ยวนี้ ไม่เห็นรึไงว่าท่านไป๋คุกเข่าแล้ว พวกแกมัวแต่ยืนนิ่งทำไม คุกเข่าต่อหน้าคุณหลี่ซะ แล้วเรียกนายท่าน สองคนมาพยุงฉันคุกเข่าทำความเคารพนายท่านของฉัน” ในใจของพี่เปียวค่อนข้างวุ่นวาย เพราะคนที่คอยหนุนหลังยังต
บทล่าสุด
