บททั้งหมดของ คุณชาย แห่ง ประตูมังกร: บทที่ 331 - บทที่ 340

จางลี่รีบไปโรงพยาบาลอย่างร้อนรน เมื่อเห็นรอยตบบนใบหน้าของหวังหลิงและรอยจมูกฟกช้ำและใบหน้าบวมเป่งของพี่ชายเธอ ทันใดนั้นไฟโทสะก็ลุกโชนขึ้น เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วกดโทรออกหมายเลขโทรศัพท์ของหลิวซินหมิน จางลี่ตะโกนว่า "หลิวซินหมิน! นี่แกตาบอดไปแล้วใช่ไหม?" “ประธานจาง คุณหมายความว่าอย่างไร? ผมเหล่าหลิวทำอะไรผิด?” หลิวซินหมินถามด้วยความสงสัย “ให้ตายเถอะ! สุนัขแก่อย่างแกเสแสร้งได้เนียนมาก ภรรยาของฉันคือหวังหลิง พี่ชายใหญ่ของฉันคือหวังหยง และลูกชายของฉันคือจางเหิง! เกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา แกไม่รู้เหรอ!” หลิวซินหมินสั่นสะท้านไปทั้งตัว ทันใดนั้นก็ร้องคร่ำครวญในใจอย่างขมขื่น คิดไม่ถึงว่าหวังหยงจะมีความสัมพันธ์เส้นสายที่ใหญ่แบบนี้ แค่ดูจากท่าทีโกรธจัดของจางลี่ เกรงว่าเรื่องคงจะไม่จบดีแล้ว! หลิวซินหมินร้อนรนอย่าสุดขีด ในขณะนั้นก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี ด้านหนึ่งคือนายน้อยแห่งแดนมังกร อีกด้านคือรองประธานสหพันธ์การแพทย์ที่ดูแลโรงพยาบาลของพวกเขา ทั้งสองคนต่างเป็นคนที่ไม่สามารถล่วงเกินได้ “ประธานจางใจเย็น ๆ ก่อน มันต้องมีความเข้าใจผิดบางอย่าง...” "เข้าใจผิดบ้านแกสิ! อันธพาลที่รังแก

เมื่อมีคำสั่งจากหลิวซินหมิน หัวหน้าถงก็นำบรรดาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพุ่งเข้าไปหาจางลี่และคนอื่น ๆ ราวกับเสือที่ดุร้าย จางลี่ถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนกดลงบนกำแพง รู้สึกเหมือนกับว่าสมองเขากำลังดังขึ้นวิ้ง ๆ คิดยังไงก็คิดไม่ออกว่าทำไมหลิวซินหมินถึงกล้าขนาดนี้ “ผู้อำนวยการหลิว คุณช่างกล้ามาก! น้องเขย นายรีบตำหนิเขาสิ แล้วให้รปภ.พวกนี้ปล่อยฉัน ฉันเจ็บหน้ามาก!” หวังหยงถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนหนึ่งกดที่ด้านหลังศีรษะของเขาและใบหน้าทั้งหน้าของเขาถูกกดเข้ากับผนังอย่างแน่น แก้มที่บวมช้ำที่ถูกหลี่โม่ต่อยก่อนหน้านี้ถูกแนบชิดกับกำแพงอย่างแน่น และมันถูกบีบจนเจ็บปวดมากขึ้น สภาพของหวังหลิงก็ไม่ค่อยดีนัก เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนคว้าแขนของหวังหลิงแล้วบิดกลับ เจ็บจนหวังหลิงตะโกนโอ๊ย โอ๊ย “โอ๊ย มันเจ็บนะ พวกคนชั่วนี่รีบปล่อยฉันนะ สามีรีบมาช่วยฉันด้วย ช่วยฉันด้วย!” จางลี่จ้องหลิวซินหมินด้วยความโกรธ แล้วตะโกนว่า "หลิวซินหมิน แกนี่มันช่างใจกล้าบ้าบิ่นเกินไปแล้ว ถึงกับกล้าสั่งให้คนลงมือกับฉัน ฉันจะบอกอะไรให้นะ ฉันจะรื้อถอนโรงพยาบาลของแก!" “ประธานจาง ผมพูดกับคุณดี ๆ

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่จับจางลี่อยู่ สายตาทุกคนต่างมองไปยังหลี่โม่ หลี่โม่พยักหน้าเบา ๆ แล้วเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองคนก็ปล่อยมือทันที จางลี่ที่ถูกปล่อยตัวแต่ไม่ได้ลุกขึ้นยืนทันที เขาใช้เข่าย่างก้าวไปสองก้าว และคุกเข่าต่อหน้าหลี่โม่ “คุณชายหลี่ ผมสำนึกผิดแล้วครับ ล้วนเป็นความผิดของผู้หญิงสุรุ่ยสุร่ายในครอบครัวผม ถ้าไม่ใช่เพราะเธอไม่ตาสว่างหน่อย ผมคงไม่ทำให้คุณชายหลี่ขุ่นเคืองอย่างแน่นอน” “ยังมีหวังหยงด้วย หวังหยงคนโง่นั้นก็เป็นประสาท ถ้าไม่ใช่เพราะหวังหยงขอความช่วยเหลือ ภรรยาของผมก็คงไม่ทำให้คุณชายหลี่ขุ่นเคือง ผมจะสั่งสอนพวกเขาให้คุณชายหลี่ดู” หลี่โม่ขมวดคิ้วเล็กน้อย รู้สึกรังเกียจกับพฤติกรรมของจางลี่ที่ใส่ร้ายคนอื่นแบบนี้ เมื่อจางลี่เห็นว่าหลี่โม่ไม่ได้พูดอะไร เขาก็ลุกขึ้นทันทีและเดินไปหาหวังหยง “น้องเขย น้องเขยนายจะทำอะไร ฉันก็ทำไปเพราะปกป้องภรรยาของนายนะ! นายใส่ร้ายฉันได้ยังไง!” “แกกับน้องสาวของแกสร้างปัญหาให้ฉันมากแค่ไหน! ถ้าไม่ใช่เพราะฉันช่วยพวกแกแก้ปัญหา ฉันคงไม่โดนแบบนี้!” จางลี่ตะโกนว่าพลางเตะหวังหยงอย่างดุเดือด หวังหยงที่ถูกเจ้าหน้าที่รักษาความ

ภัตตาคารซินคงไห่อันเป็นภัตตาคารฟิวชั่นที่มีชื่อเสียงในเมืองฮั่น มีราคาสูงและสไตล์ย้อนยุคที่ออกแบบมาอย่างดีทำให้ภัตตาคารซินคงไห่อันเป็นหนึ่งในภัตตาคารที่ชื่นชอบของบรรดาเศรษฐีในเมืองฮั่น ณ ขณะนี้ "คุณชายซู คุณชายเหอ ผมบอกพวกคุณเลยว่า ถึงแม้ว่าภัตตาคารซินคงไห่อันแห่งนี้จะไม่ใช่สถานที่ที่มีค่าใช้จ่ายแพงที่สุดแต่ก็มีสภาพแวดล้อมที่คลาสสิก ในนี้มีผู้หญิงสวยมากมาย ถ้าคุณทั้งสองคนปิ๊งเข้ากับผู้หญิงคนไหน กู้ซิ่งเหว่ยจะจัดการให้ทั้งหมด” ใบหน้ากู้ซิ่งเหว่ยปรากฏความเอาใจ และมองดูคุณชายหนุ่มที่ร่ำรวยสองคนที่นั่งอยู่ตรงข้าม ทั้งคุณชายซูและคุณชายเหอต่างเป็นคุณชายพี่น้องจากเมืองหลวงของฉู่โจว และตระกูลที่อยู่เบื้องหลังพวกเขาล้วนเป็นตระกูลธุรกิจที่มีชื่อเสียงในฉู่โจว ครั้งนี้กู้ซิ่งเหว่ยพยายามอย่างมากเพื่อต้อนรับคุณชายสองพี่น้องนี้ ก็เพื่อต้องการขยายเครือข่ายและทำธุรกิจบางอย่าง คุณชายซูเหล่มองกู้ซิ่งเหว่ย เขาไม่ได้เห็นกู้ซิ่งเหว่ยอยู่ในสายตาเลย คนแบบกู้ซิ่งเหว่ยที่ต้องการเป็นสุนัขรับใช้ประจบประแจงเขา คุณชายซูพบเจอมามากมายแล้วตั้งแต่เด็ก และกู้ซิ่งเหว่ยก็ไม่ต่าง ยิ่งมีลักษณะท่าทางต่ำมากเท่

กู้ซิ่งเหว่ยสามารถทนยอมรับต่อการเสียหน้าต่อหน้าคุณชายซูและเหอปินได้ เพราะอย่างไรพวกเขาก็เป็นคนที่กู้ซิ่งเหว่ยเลียแข้งเลียขา แต่หากว่าหลี่โม่ได้เห็นสภาพที่เขาเสียหน้าเข้า นั่นยอมไม่ได้ หลี่โม่เดินจับมือกู้หยุนหลานเข้ามา กู้หยุนหลานเหลือบมองกู้ซิ่งเหว่ยด้วยความสงสัยบางอย่าง แล้วมองไปที่คุณชายซูและเหอปินที่อยู่ด้านข้าง ทั้งคุณชายและเหอปินต่างจ้องมองที่กู้หยุนหลาน ทั้งคู่ต่างถูกความสวยของกู้หยุนหลานดึงดูดให้หลงใหล อย่างไรก็ตาม เหอปินก็เรียกสติคืนอย่างรวดเร็ว หลังจากสังเกตการแสดงออกของคุณชายซูแล้ว เหอปินก็ละสายตาอย่างรวดเร็ว เหอปินรู้ดีว่า คุณชายซูสนใจกู้หยุนหลานเข้าแล้ว ดังนั้นจึงรีบระงับความรู้สึกจากกู้หยุนหลานทันที หลี่โม่เหลือบมองคุณชายซูที่กำลังหลงใหลกู้หยุนหลานอยู่ เขาก็เดินตรงไปยังด้านข้างของกู้ซิ่งเหว่ยด้วยใบหน้าเย็นชา กู้ซิ่งเหว่ยตัวตรงแล้วปิดกั้นทางเดินของหลี่โม่ไว้ “คนไร้ประโยชน์อย่างแก ก็ช่างไม่ดูเลยว่านี่มันเป็นสถานที่แบบไหน! ที่นี่ไม่ใช่สถานที่ที่แมงดาเกาะผู้หญิงกินอย่างแกจะมาได้!” "ถอยไป" หลี่โม่พูดอย่างเฉยชา “ถอยบ้านแกสิ ดูสารรูปคนไร้ค่าอย่างแกเถอะ ที่นี่