และแน่นอนว่า ไม่ถึงหนึ่งเค่อ เซียวท่าก็กลับมาแล้ว เอ่ยออกมา “สารภาพแล้ว เพียงแค่นิ้วเดียวก็สารภาพแล้ว เขาบอกว่า คนที่ให้เขาไปขโมยเขาละมั่งโลหิตนั้นคือจางเฉวียนหลง ญาติผู้พี่ของตน เข้าวังนานแล้ว ตอนนี้รับใช้อยู่ในวังบูรพา”มู่หรงเจี๋ยรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เดิมทีเขาคิดว่าเป็นคนของนาง “อืม นำตัวกลับศาลาว่าการ”“พ่ะย่ะค่ะ!” หน่วยหน้าหน่วยรับคำสั่งแล้วออกไปจื่ออันเองก็ค่อนข้างประหลาดใจเช่นกัน “ที่แท้ก็เป็นคนของรัชทายาท?”มู่หรงเจี๋ยเอ่ยออกมาอย่างเรียบเฉย “เขาถูกคนหลอกใช้เข้า หลิวเย่ว์เข้าพักโรงเตี้ยมมาสองวันแล้ว ทว่าจางฉีเพิ่งจะมาในวันนี้ พิสูจน์ได้ว่าคนผู้นี้เพิ่งจะรู้ว่าเขาละมั่งโลหิตนี้มีประโยชน์อะไร”“รัชทายาทไม่มีเหตุผลอะไรให้ทำเช่นนี้ ในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้ ทำไมเขาถึงยังต้องทำร้ายจ้วงจ้วงอีก? นี่มันไม่ส่งผลดีต่อเขาเลย”มู่หรงเจี๋ยส่ายศีระษะออกมา “เกรงว่าเขาไม่ได้ต้องการทำร้ายจ้วงจ้วง แต่ต้องการทำร้ายอาซิน หากว่าข้าทายไม่ผิดแล้ว คนที่ให้เขาลงมือนั้น จะต้องบอกเขาว่า มีเพียงเขาละมั่งโลหิตเท่านั้นที่จะช่วยอาซินได้ เพราะฉะนั้นเขาจึงเอามันไป อีกทั้ง เขาเอาเขาละมั่งโลหิตไป จะต้องทำล
อ่านเพิ่มเติม
เข้าสู่ระบบ
