All Chapters of ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์: Chapter 761 - Chapter 770

“เกี่ยวข้องอะไรกันกับเจ้า? อย่าถือว่าเรื่องไม่สำคัญอะไรก็เอามาใส่ตนเอง” หวงไท่โฮ่วดึงมือเขาเอาไว้ “ตอนนี้อาการประชวรขององค์จักรพรรดิดูจะแย่ลง ดูเหมือนว่าจะไม่พ้นปีนี้แล้ว แล้วจะทำอย่างไรกัน? สถานการณ์ดูยุ่งเหยิงเกินไปแล้ว หากว่าเขาสวรรคตไป ก็ไม่รู้ว่าจะวุ่นวายจนกลายเป็นเช่นไร” “ทหารมา แม่ทัพขวางกั้น น้ำมา คันดินตั้งรับ จะทำอย่างไรได้?” มู่หรงเจี๋ยขมวดคิ้วออกมา อาการประชวรขององค์จักรพรรดินั้นแย่ลงมากแล้ว แต่จะทำอย่างไรได้? อาการประชวรของเขาไม่อาจเปิดเผยออกไปได้ เสด็จแม่เองก็ไม่ยินยอมให้จื่ออันเข้าไปดู อีกทั้งอาการป่วยนี้ไม่มียาที่จะรักษาได้ ต่อให้จื่ออันไปรักษา ก็ไม่แน่ว่าจะรักษาได้ กลับกันอาจจะถูกกล่าวโทษได้ ในใจของหวงไท่โฮ่วเริ่มตระหนักถึงเรื่องนั้นขึ้นมา เมื่อคิดอยู่ครู่หนึ่ง นางก็จ้องมองไปยังมู่หรงเจี๋ยอย่างเคร่งขรึม “หากว่าระหว่างพระสนมอี๋และรัชทายาทนั้นมีอะไรขึ้นจริง เจ้าจะต้องปิดบังเอาไว้ห้ามมิให้ผู้ใดเปิดเผยเรื่องนี้ออกไป ในตอนที่เขายังมีชีวิตอยู่ จะต้องไว้หน้าให้กับเขาบ้าง ข้าจะไปตรวจสอบ หากว่าเป็นความจริง พระสนมอี๋ก็คงจะเก็บเอาไว้ไม่ได้” มู่หรงเจี๋ยเอ่ยออกมาอย่างจริงจั

จื่ออัน พวกเขารอการกลับมาของมู่หรงเจี๋ยที่จวนอ๋องเหลียง ข่าวคราวจากในวังได้แพร่กระจายมาแล้ว หวงไท่โฮ่วได้ออกคำสั่งให้ปลดฮองเฮา ข่าวคราวนี้เป็นซ่งรุ่ยหยางและอี๋เอ๋อร์ที่กลับมาเอ่ยถึง ข่าวนี้แน่นอนว่าย่อมต้องทำให้คนตื่นเต้น อย่างน้อยก็โล่งใจให้กับอ๋องเหลียงแล้ว ทว่าทุกคนก็ยังไม่อาจยินดีขึ้นมาได้จริง ๆ เพราะว่าเขาละมั่งโลหิตหายไปแล้ว อีกทั้งอ๋องเหลียงถึงจะลดไข้ไปแล้ว แต่ก็ยังไม่พ้นจากช่วงระยะอันตราย ทุกคนยังคงเป็นกังวล เพราะเกรงว่าจะเกิดเหตุการณ์บางอย่างเข้า หลังจากที่อี๋เอ๋อร์กลับมาแล้วก็เข้าไปอยู่เป็นเพื่อน นางยิ้มแย้มแจ่มใสบอกกับอ๋องเหลียงว่านางได้พบกับหวงไท่โฮ่วแล้ว อ๋องเหลียงที่ได้สติ แต่จิตใจยังคงไม่ชัดเจนนัก ทว่าเขาชื่นชอบได้ยินเสียงอี๋เอ๋อร์เอ่ยออกมา และชอบมองนาง ฉะนั้นก็คอยดึงสติพูดคุยกับนาง หลิวเย่ว์ที่นั่งอยู่ตรงหน้าระเบียง ได้ยินจื่ออันและเฉินหลิวหลิ่วเอ่ยกัน เมื่อได้ยินถึงเขาละมั่งโลหิต นางก้มศีรษะลงอย่างเศร้าเสียใจ หากว่านางมอบเขาละมั่งโลหิตให้จื่ออันไปก่อนแล้ว ก็คงไม่อันตรายถึงชีวิตขององค์หญิงใหญ่ ซ่งรุ่ยหยางนั่งลงข้างกายนาง “คิดอะไรอยู่?” “คิดถึงเขาละมั่งโล

มู่หรงเจี๋ยเอ่ยออกมาอย่างไม่ยินดีนัก “ข้ายังคิดจะบอกกับนาง” หลิวหลิ่วได้ยินคำนี้ ก็รีบเงยหน้าขึ้นมองไปยังเขา “เช่นนั้นท่านอ๋องบอกข้ามา เขาเอ่ยออกมาว่าอย่างไร?” มู่หรงเจี๋ยกลับทำสีหน้าเฉยเมย “ไม่บอก” หลิวหลิ่วกรุ่นโกรธเสียจนกระทืบเท้าออกมา ขณะที่กำลังที่จะโมโหใส่เซียวท่านั้น ตรงมุมห้องนั้นก็มีเสียงอ่อนแอดังขึ้น “เขาบอกว่าท่านคุกเข่าลงร้องขอให้เขาขอท่านแต่งงาน” ทุกคนมองออกไป ก็พบกับตาวเหล่าต้าที่หลบอยู่ตรงมุมห้องแทะตีนเป็ดอยู่ ใช้แขนเสื้อเช็ดน้ำมันเต็มปาก ทั่วทั้งใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำมัน “เซียวท่า!” หลิวหลิ่วส่งเสียงราวสิงโตออกมา สั่นสะเทือนไปถึงฟ้า เซียวท่า “ฟรึ่บ” ดังขึ้น หายไปอย่างรวดเร็ว หลิวหลิ่วกัดฟันออกมา และเพราะอาการบาดเจ็บที่ขาทำให้ไม่อาจไล่ตามได้ทัน ทำได้เพียงแค่อธิบายออกไปด้วยใบหน้าดำคล้ำ “ไม่ใช่เช่นนั้น เป็นเขาที่ไปสู่ขอ กลางดึกดื่น นำมะพร้าวและเหล้าออกมาสู่ขอยังจวนของข้า เป็นความจริง ข้าไม่ได้โกหก” “เชื่อข้า เป็นความจริง ข้าไม่ได้คุกเข่าลงขอเขาแต่งงาน ข้าเองก็ปฏิเสธไม่ได้...หรอก ต่อให้ข้าจะปฏิเสธได้ ข้าเองก็ไม่มีทางทำเช่นนั้น หากว่าเขาไม่ยินยอมที่จะสู่ขอข้า ข้

มู่หรงเจี๋ยยิ้มแล้วเอ่ยออกมา “ข้ารู้อยู่แล้วว่าเจ้าจะต้องเลือกพระสนมอี๋ก่อน” ไม่มีใครอื่นแล้วนอกจากสนมอี๋ พระสนมอี๋ร้ายกาจเจ้าเล่ห์ แต่กลับซ่อนกายอยู่ในที่ลับมาตลอด ถึงเวลาแล้วที่จะให้นางออกมาแสดงกายภายใต้แสงสว่าง ได้รับการเฝ้ามองและการกราบไหว้จากทุกคน คนคนหนึ่งหากว่ามีตำแหน่งสำคัญแล้ว ก็จะต้องมีคนคอยจับจ้องอยู่ พระสนมอี๋ไปมาหาสู่กับใคร แต่ละวันนั้นทำอะไรบ้าง กินอะไรเข้าไป เข้าห้องน้ำกี่ครั้ง ล้วนแต่จะต้องมีคนคอยสังเกตการณ์อยู่ อีกทั้งพระสนมอี๋และพระสนมเหมยทั้งสองคนนั้น ถึงแม้จะกล่าวได้ว่าเป็นสหายที่ดีต่อกัน ทว่าในใจของพระสนมอี๋นั้นไม่ได้ชื่นชอบพระสนมเหมย ในใจของพระสนมเหมยเองก็มีระแวดระวังพระสนมอี๋อยู่เล็กน้อย อีกทั้งตระกูลของพระสนมอี๋นั้นค่อนข้างจะโดดเด่น พระสนมเหมยเองก็มีแผนการของนางอยู่ในใจ จึงไม่มีทางที่จะสานสัมพันธ์กันอย่างจริงใจ จื่ออันเมื่อเห็นว่ามู่หรงเจี๋ยยังคงยิ้มอยู่ อีกทั้งยังยิ้มได้อย่างน่ากลัวอย่างยิ่ง จึงได้เอ่ยถาม “ท่านยังมีแผนการอื่นใดอยู่อีกหรือ?” “เจ้าไม่รู้สึกว่าจะต้องเพิ่มอีกหนึ่งคนเข้าไปถึงจะสนุกหรอกหรือ?” มู่หรงเจี๋ยเอ่ยออกมาอย่างชั่วร้าย จื่ออันเอ่ยอ

หูฮวนสี่เมื่อเห็นเข้าจึงเอ่ยออกมา “ไปเถิด ให้นางเข้าไปพบ ฟังว่านางจะเอ่ยอันใดออกมา หากว่าเอ่ยวาจาไม่เคารพออกมา ก็ไล่ออกไปเสีย” โหรวเหย๋าเองก็เอ่ยออกมา “ใช่แล้ว ให้นางเข้าไปเถิด” ฉินจือและฉยงหวาเมื่อได้ยินทั้งสองคนเอ่ยออกมาเช่นนี้ จึงได้เอ่ยออกมา “เจ้าเข้าไปก็ได้ ถึงแม้ตอนนี้องค์หญิงจะสลบอยู่ ก็ยังคงได้ยินพวกเราพูดคุยกันอยู่ หากว่าเจ้าเอ่ยคำยั่วยุนางออกไป ข้าไม่มีทางที่จะปล่อยเจ้าไป ต่อให้เจ้าจะเป็นฮูหยินของแม่ทัพใหญ่ อย่างมากถึงแม้ว่าข้าจะตายไป ก็จะฆ่าเจ้าให้ได้” กายของหานชิงชิวสั่นสะท้าน ใบหน้าดูเศร้าสร้อยเล็กน้อย นางมองไปยังฉินจือ “เจ้ายังคงดีต่อองค์หญิงดังเดิม” “นั่นเป็นเพราะว่าองค์หญิงเองก็ปฏิบัติต่อข้าดีเช่นกัน ข้าไม่เหมือนกับเจ้า สำหรับเจ้าแล้ว ในใจของเจ้าต้องการเพียงแต่เป็นฮูหยินเป็นเจ้านาย หากว่ามีชะตาชีวิตเช่นนี้แล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องมีแผนการแย่งชิงอันใด สั่งที่ควรจะเป็นของเจ้า สวรรค์ก็จะต้องมอบให้กับเจ้า ไม่ควรเป็นของเจ้า ต่อให้เจ้าจะได้มันมาแล้วก็จะต้องเสียมันไป หานชิงชิว เห็นแก่วาสนาของพวกเราที่เคยเป็นพี่น้องกันมาก่อน ข้าขอแนะนำเจ้าสักคำ เรียนรู้เข้าใจที่จะตอบแทนบุญคุ