บทที่ 765

หลังจากที่มู่หรงเจี๋ยออกจากวังแล้ว ก็ได้ยินจื่ออันบอกถึงข่าวดี ก็ยินดีขึ้นมา ทั้งสองคนไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องของในวัง สนใจเพียงแต่เรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนี้

ตอนนี้ขอเพียงแค่ตามหาท่านหมอหยวนพบ จ้วงจ้วงก็จะมีหวังแล้ว

หลิวเย่ว์เมื่อเห็นทุกคนต่างก็รีบร้อนกัน ในใจก็ลอบกระวนกระวายขึ้นมา นางรู้สึกว่าตนเองเอ่ยถึงท่านหมอหยวน ให้ความหวังแก่พวกเขา สุดท้ายแล้วหากว่าตามหาท่านหมอหยวนไม่พบ เช่นนั้นจะรู้สึกแย่เพียงใด

ทว่านางเองไม่ได้รั้งอยู่ที่จวนอ๋องเหลียง กลับถูกซ่งรุ่ยหยางนำตัวไป ซ่งรุ่ยหยางบอกว่าจะนำตัวนางกลับไปยังเรือนพักรับรองชั่วคราว

เซียวท่าคิดจะเรียกให้อยู่ต่อ ทว่ากลับถูกสายตาของซ่งรุ่ยหยางจ้องมองมาอย่างดุร้าย ทันใดนั้นเขาก็หยุดคำพูดเอาไว้ จากนั้นก็กลืนน้ำลายลงไป “เดินทางดี ๆ!”

เฉินหลิวหลิ่วเมื่อเห็นว่าทุกคนเงียบลง จึงเอ่ยกับจื่ออัน “ในเมื่อองค์หญิงมีความเป็นไปได้ว่าจะช่วยเหลือกลับมาได้แล้ว เช่นนั้นข้าก็มีเรื่องหนึ่งที่จะประกาศ

จื่ออันมองยังนาง “เจ้าต้องการจะประกาศอะไร?”

หลิวหลิ่วสูดหายใจเข้าลึก สีหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย ระงับความตื่นเต้นตรงระหว่างคิ้วเอาไว้ไม่ได้ “เซียวท่าจะแต่งงา