All Chapters of ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์: Chapter 1101 - Chapter 1110

ใครบ้างไม่อยากให้เซี่ยจื่ออันรักษาโรคระบาด? แน่นอนว่าต้องเป็นฝ่ายที่ฝักใฝ่ในสงครามเพราะหลังจากที่เซี่ยจื่ออันรักษาโรคระบาดจนหาย เป่ยโม่จะริเริ่มทำสงครามกับต้าโจวได้อย่างไร? นี่ไม่เท่ากับตอบแทนความเมตตาด้วยความเกลียดชังหรอกหรือ?จื่ออันเตรียมพร้อมอยู่แล้ว ดังนั้นหลังจากได้ยินคำเตือนขององค์หญิงอัน นางก็ยิ้มตอบเบา ๆงานเลี้ยงต้อนรับของเป่ยโม่นั้นค่อนข้างแปลกตา ไม่มีอาหารเสิร์ฟแยก แต่เป็นการจัดเลี้ยงในรูปแบบโต๊ะจีนที่คนนับสิบนั่งล้อมโต๊ะกลมและรับประทานอาหารร่วมกันจักรพรรดิแห่งเป่ยโม่ใช้รูปแบบการจัดเลี้ยงดังกล่าวเพื่อให้มอบความบันเทิงแก่แม่ทัพทั้งหลายอย่างทั่วถึง ความหมายก็คือ แม้ว่าข้าจะเป็นจักรพรรดิ แต่ข้าก็แบ่งปันความสุขและรสนิยมกับทุกคนเมื่อเวลาผ่านไป ลักษณะการจัดเลี้ยงเช่นนี้ก็กลายเป็นมาตรฐานสำหรับงานเลี้ยงต้อนรับแขกบ้านแขกเมืองหวงไท่โฮ่วก็ปรากฏตัวในคืนนี้ด้วยเช่นกัน อาภรณ์ออกงานของหวงไท่โฮ่วและฮองเฮาของประเทศนี้พิถีพิถันเป็นพิเศษ พวกนางสวมอาภรณ์สีเหลืองตลอดทั้งชุด ในขณะที่องค์จักรพรรดิทรงอาภรณ์เป็นเสื้อคลุมมังกรสีดำเมื่อหวงไท่โฮ่วพบกับมู่หรงเจี๋ย นางก็เรียกเขาเข้ามาแล้วตรั

ฮองเฮาเฉากล่าว “ทุกคนคิดว่ามู่หรงเจี๋ยคงไม่คิดหลบหนีแน่เมื่อมาถึงเป่ยโม่ ทั้งยังคิดว่าพวกเขาไม่ได้มีเจตนาที่จะเล่นตุกติก แต่จู่ ๆ เขากลับจากไปทันทีโดยไม่บอกกล่าว บัดนี้ผู้คนโดยทั่วรู้แล้วว่าหมอเทวดาจากต้าโจวมาถึงแล้ว และทุกคนต่างก็ตั้งตารอรอให้หมอเทวดาผู้นี้ไปยังพื้นที่โรคระบาด ฝ่าบาท พระองค์คิดว่าเราควรทำอย่างไร?”ฮองเฮาเฉาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจักรพรรดิจะถอนคำสั่งของเขาก่อน เลื่อนการโจมตีแผ่นดินต้าโจวออกไป สงครามระหว่างประเทศ จลาจลกลางเมือง ภัยพิบัติทางธรรมชาติ และโรคระบาด ล้วนเป็นความโชคร้ายที่เกิดขึ้นในเป่ยโม่ ผู้ที่ได้รับความเดือดร้อนล้วนไม่ใช่คนที่ดำรงตำแหน่งสูง ๆ แต่เป็นประชาชนผู้บริสุทธิ์ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ หากส่งทหารไปโจมตีอีกครั้ง ประชาชนอาจก่อจลาจลขึ้นมาจริง ๆอย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่าจักรพรรดิต้องการก่อสงครามโดยเร็วที่สุด ดังนั้นเขาจึงคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วถามว่า “ฮองเฮามีข้อเสนอแนะอะไรบ้าง?”“หม่อมฉันเพียงคิดว่าฝ่าบาทยังไม่ควรส่งกองทัพไปโจมตีต้าโจว เพราะผู้คนจะกล่าวหาว่าพระองค์เพิกเฉยต่อโรคระบาดและเห็นแก่สงครามเป็นใหญ่”“พูดเร็วเข้า!” ดวงตาของจักรพรรดิเป็นประกายฮอง

หลังจากเกิดเหตุแผ่นดินไหว ถนนที่นำไปสู่หมู่บ้านมู่ไจ้ก็ปกคลุมไปด้วยดินโคลน สะพานจวนพังแหล่มิพังแหล่ หลังจากที่เจ้าหน้าที่บรรเทาทุกข์เข้าไปถนนก็ขาด เพื่อให้แก้ไขปัญหาโดยเร็วที่สุด เจ้าหน้าที่บรรเทาทุกข์จึงอยู่ภายในหมู่บ้านมู่ไจ้ ช่วยทำความสะอาดดินโคลนแล้วซ่อมแซมสะพานและถนนหลวงแผ่นดินไหวครั้งนี้ ทำให้หมู่บ้านมู่ไจ้มีผู้เสียชีวิตถึงสามร้อยราย บาดเจ็บกว่าเก้าร้อยราย เนื่องจากพวกเขาไม่สามารถอพยพออกไปรักษาตัวได้ ทำให้ผู้บาดเจ็บมากกว่าสองร้อยรายจากเก้าร้อยเสียชีวิตในเวลาต่อมา ในท้ายที่สุดเพื่อควบคุมสถานการณ์ไม่ให้เลวร้ายลงไปอีก เจ้าหน้าที่และทหารไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องอ้อมไปใช้เส้นทางที่ยาวขึ้นเพื่อตามหมอต่อมา พวกเขาเชิญหมอเข้ามาในหมู่บ้านแล้ว แต่ใครจะคิดว่าหมอจะล้มป่วยในวันที่สามหลังจากเข้ามาในหมู่บ้านหมอท่านนี้ป่วยด้วยโรคระบาดมาจากในเมือง ก่อนเข้ามาที่หมู่บ้านมู่ไจ้ เขาไม่มีอาการใด ๆ แม้แต่ตัวหมอเองก็ไม่รู้เรื่องนี้หลังจากอยู่ในหมู่บ้านมู่ไจ้ได้สามวัน เขาได้ออกไปพบปะและสัมผัสกับผู้บาดเจ็บเกือบทั้งหมด ผู้บาดเจ็บเหล่านี้ไม่ภูมิต้านทานที่เพียงพอ ทำให้ชาวบ้านมากกว่าครึ่งติดเชื้อด้ว

จื่ออันอยู่ที่นี่มาสองวันแล้ว ใบสั่งยาที่สั่งไว้ล้วนเป็นตัวยาที่หาได้ยากอย่างยิ่ง ขั้นตอนแรกของการรักษาคือจะต้องล้างพิษและต้านเชื้อไวรัสก่อน อย่างไรก็ตาม หมู่บ้านมู่ไจ้มียาสมุนไพรเหลืออยู่ไม่มากนัก จะต้องขึ้นไปเก็บสด ๆ จากบนภูเขาเท่านั้นการค้นหาสมุนไพรทั้งหมดที่จำเป็นสำหรับการปรุงยาไม่ใช่เรื่องง่าย โชคดีที่หมู่บ้านมู่ไจ้อยู่ที่ตีนเขา ล้อมรอบด้วยภูเขาทั้งสามด้าน และด้านหนึ่งหันหน้าไปทางแม่น้ำ ทำให้เสาะหาสมุนไพรได้เกือบครบดอกเหลี่ยงเคี้ยว หวงฉิน ป่านหลานเกิน ถู่เซี่ยจู เซี่ยคูเฉ่า ยวี๋ซิงเฉ่า ดอกแดนดิไลออน และอย่างอื่นเป็นสมุนไพรที่พบเจอได้ทั่วไป โดยเฉพาะฤดูที่เป็นช่วงเปลี่ยนผ่านระหว่างฤดูใบไม้ผลิสู่ฤดูร้อน พืชพรรณบนภูเขาจะบานสะพรั่งโตเต็มวัยอย่างไรก็ตาม การหาวัตถุดิบที่ใช้ทำยาฆ่าเชื้อไม่ใช่เรื่องง่ายตัวอย่างเช่น โสม เห็ดหลินจือ หวงฉี ฝูหลิง หวงจิง โท่วซีจี้ และฉื่ออู่เจีย พวกเขาแทบจะไม่สามารถหาโท่วซีจี้ได้เลย สำหรับวัสดุยาอื่น ๆ ยังต้องลงจากภูเขาไปหาซื้อในขณะที่จื่ออันและคนอื่น ๆ ตามหาไม่พบ แต่เกาเฟิ่งเทียนกลับหาได้วันนี้เขาสั่งให้คนออกไปหาซื้อยาเหล่านี้ การซื้อยาในเวลานี้ถ

รอยยิ้มของเฉากั๋วจิ้วค่อย ๆ จางลง เขามองไปที่องค์หญิงอัน “องค์หญิง แน่ใจหรือว่าพวกท่านมาถึงที่นี่ในช่วงกลางวันของวันที่ห้า?”“เฉากั๋วจิ้ว เจ้าถามเช่นนี้หมายความว่าเจ้ากำลังสงสัยว่าข้าโกหกกระนั้นหรือ?” องค์หญิงอันขมวดคิ้วเฉากั๋วจิ้วโบกมือ "องค์หญิงอย่าเข้าใจข้าผิด ข้าไม่มีเจตนาอื่นใด ทว่าทหารกองทัพจักรวรรดิที่เฝ้าประจำการอยู่ในพระราชวังบอกว่าเขาเห็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์แห่งต้าโจวขโมยดาบศักดิ์สิทธิ์ สิ่งนี้ไม่มีทางเป็นเท็จไปได้…”องค์หญิงอันกล่าวด้วยความโกรธ “ระหว่างข้ากับนายทหารคนนั้นต้องมีสักคนที่โกหก หากไม่ใช่ข้า ก็ต้องเป็นนายทหารผู้นั้น ครู่นี้เจ้าบอกว่าสิ่งที่ทหารกองทัพจักรวรรดิพูดไม่เป็นความจริง เช่นนั้นเจ้ากำลังจะบอกว่าข้าโกหกงั้นหรือ?”องค์หญิงอันมักจะวางตัวสบาย ๆ สวมเสื้อผ้าเรียบ ๆ มีรอยยิ้มบนใบหน้าเสมอ มองจากภายนอกแล้วเหมือนนางเข้ากับคนอื่นได้ง่ายมาก อย่างไรก็ตาม เมื่อใบหน้าของนางเย็นชา ความสง่างามของสตรีชั้นสูงก็เผยออก รัศมีของนางสามารถข่มขวัญคู่สนทนาได้เฉากั๋วจิ้วแอบบ่นในใจและสับสนเล็กน้อย หรือว่ามู่หรงเจี๋ยจะไม่ได้เป็นผู้ที่ขโมยดาบศักดิ์สิทธิ์ไป?แต่ราชองครักษ์คน