บททั้งหมดของ ใต้หล้าสยบรัก: บทที่ 661 - บทที่ 670

หยวนหยงอี้กล่าวต่อไปว่า “เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ข้าก็จะไม่ปิดปังท่านอีก เดิมทีที่ข้าแต่งเข้ามาเป็นชายารอง ข้านั้นไม่ได้อยากแต่ง ข้าไม่อยากแต่งงานด้วยซ้ำ แต่ท่านย่าบอกข้าว่า ฉู่หมิงชุ่ยมีความคิดที่จะทำร้ายผู้คน ท่านย่ากลัวว่าท่านจะเกิดเรื่องขึ้น จึงให้ข้ามาที่จวนอ๋องฉีจับตาดูฉู่หมิงชุ่ยเอาไว้ ตอนนี้ฉู่หมิงชุ่ยตายไปแล้ว หน้าที่ของข้าก็เป็นอันสำเร็จแล้วเช่นกัน”อ๋องฉีเองก็ไม่เคยคิดว่าจะเป็นเช่นนี้ ได้แต่เหม่อมองหยวนหยงอี้ “ทุกคนต่างรู้ว่านางมีเจตนาทำร้ายข้า? แต่ข้ากลับไม่รู้อันใดเลย”หยวนหยงอี้ขำเล็กน้อย “จิตใจท่านบริสุทธิ์ถือเป็นเรื่องที่ดี”อันที่จริงหยวนหยงอี้รู้ว่าที่ท่านย่าพูดคือการโน้มนาวนาง ฉู่หมิงชุ่ยมีความทะเยอทะยาน และท่านย่าเองก็หวังให้นางแต่งกับอ๋องฉีอ๋องฉีนั้นทั้งเรียบง่ายและอ่อนโยนหลังจากผ่านเรื่องของฉู่หมิงชุ่ยไปแล้ว นางรู้สึกเรื่องราวของราชวงศ์นี้มันช่างวุ่นวาย สับสน คาดเดาอะไรไม่ได้เลย นางไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วยนางไม่อยากใช้ชีวิตที่เปรียบผู้ชายเป็นดั่งผืนฟ้า นางมีเรื่องที่ตัวเองอยากทำหัวใจของอ๋องฉีรู้สึกเสียศูนย์และว่างเปล่ามากเหลือเกิน รู้สึกแย่ยิ่งกว่าคว

เสด็จพ่อมักจะเสวยพระกระยาหารคนเดียว ครั้งก่อนที่เสวยร่วมโต๊ะกับหยวนชิงหลิงนั้น ยังดึงดูดความสนใจจากผู้คนมากมาย ตอนนี้ยังไปร่วมโต๊ะเสวยด้วยอีกครั้ง ไม่รู้ว่าจะเกิดเรื่องวุ่นวายอะไรขึ้นมาอีกหยวนชิงหลิงที่แต่งตัวอยู่ข้างในนั้น เขาเข้ามาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความวิตกกังวลหยวนชิงหลิงเอ่ยอย่างยิ้มแย้มว่า “วางใจเถอะ เสด็จพ่อไม่เอาชีวิตข้าหรอก”“ข้าไม่ได้กังวลเรื่องนั้น ตอนนี้กลัวความโปรดปรานของพระองค์มากกว่า” อวี่เหวินห่าวกล่าว สถานการณ์ในตอนนี้ยิ่งทวีความไม่แน่นอนมากขึ้น เขาคิดว่าอยู่นิ่ง ๆ ยังดีกว่าออกมาเคลื่อนไหว หวังว่าเสด็จพ่อคงไม่ลากเหล่าหยวนเข้าไปสู่ความวุ่นวายนี้หยวนชิงหลิงเปลี่ยนชุดเป็นกระโปรงผ้าไหมยาวสีน้ำเงิน ปักลายดอกทับทิม สวมเสื้อคลุมกันลมที่ทำผ้าต่วนเนื้อดี ด้วยทักษะอันเชี่ยวชาญของลวี่หยา นางทำมวยเมฆาลอยอย่างประณีต ถัดไปสองก้าวแม่นมฉีนำเตาอุ่นมือสีเงินอันเล็กมาให้เพราะต้องเข้าวังจึงไม่อาจไปแบบหน้าสดไร้การประทินโฉมได้ ดังนั้นแม่นมฉีจึงแต่งหน้าอ่อน ๆ ให้นาง วาดคิ้วโก่งดั่งคันศร ริมฝีปากแต่งแต้มชาดแดง การแต่งหน้าอย่างเบาบางเช่นนี้ ดูดึงดูดเสน่ห์ผู้คนขึ้นมา งดงามน่าชมยิ่ง

อาหารที่ได้ยกขึ้นบนโต๊ะเสวยล้วนเป็นอาหาที่ดูเรียบง่าย ธรรมดาที่ชาวบ้านกินกันทั่วไป ไม่ได้เลิศหรูอลังการในแบบของราชวงศ์ และจัดเป็นถ้วยเล็ก ๆ อย่างประณีตอาหารห้าจานซุปอีกหนึ่งถ้วยมีไอร้อนกรุ่นลอยขึ้นมาจักรพรรดิหมิงหยวนไม่ตรัสสิ่งใด หยวนชิงหลิงเองก็ย่อมไม่พูดอะไรด้วยเช่นกัน มองดูนางกำนัลที่อยู่ข้าง ๆยกอาหารมาให้ จักรพรรดิหมิงหยวนตรัสว่ายกตะเกียบได้ นางจึงเริ่มกินเพราะรู้สึกไม่สบายใจ จึงกินได้ไม่มากสักเท่าไหร่แม้ว่าจะไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้เสวยพระกระยาหารกับจักรพรรดิหมิงหยวน แต่หยวนชิงหลิงก็ยังค่อนข้างระมัดระวัง และไม่กล้าที่จะกินมากเกินไป ในทางกลับกัน เมื่อเทียบกับครั้งก่อนนั้น ยังดูท่าทางผ่อนคลายกว่านี้มากนางแอบยิ้มอย่างขมขื่นในใจ นางไม่อยากรู้หรือสนใจอะไรอีกแล้วจักรพรรดิหมิงหยวนชินกับการเสวยแบบไม่พูดคุยกับใคร เพราะว่าเขามักเสวยอยู่คนเดียวเสมอ จึงไม่มีใครร่วมสนทนาด้วยอาหารห้าอย่างกินเกือบหมดแล้ว ทั้งสองคนเองกินกันไม่ได้เยอะสักเท่าไหร่ และเดิมทีอาหารพวกนี้ก็ไม่ได้แพงมากมาย แต่มันดูงดงามประณีตเป็นพิเศษ มีซุปเหลืออยู่เล็กน้อย จักรพรรดิหมิงหยวนจึงประทานให้มู่หรูกงกงมู่หรูกงกงข

ท่าทางของจักรพรรดิหมิงหยวนทั้งนิ่งเฉยและเย็นชา "ไปซะ"มู่หรูกงกงจึงได้แต่ขานรับ และมองไปทางหยวนชิงหลิงหยวนชิงหลิงพูดอย่างจนปัญญา "เสด็จพ่อ พระองค์กำลังบังคับหม่อมฉัน เอาชีวิตเจ้าห้าเพื่อมาบีบบังคับหม่อมฉัน"สีพระพักตร์ของจักรพรรดิหมิงหยวนแปรเปลี่ยนไปทันที "บังอาจ!"เมื่อหยวนชิงหลิงได้ยินเช่นนี้ นางรู้ว่าตัวเองต้องคุกเข่าลงมา นางเกาะโต๊ะแล้วค่อย ๆ ลุกขึ้น จากนั้นก็ค่อย ๆคุกเข่าลงอย่างช้า ๆ นางทำใจให้สงบลงแทบไม่ได้เลย น้ำเสียงของนางจึงเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง "เสด็จพ่อโปรดสงบสติอารมณ์ด้วยเพคะ”จักรพรรดิหมิงหยวนพูดอย่างเคร่งขรึม "หยวนชิงหลิง เรื่องแต่งชายารอง ข้าหารือกับเจ้า เพราะข้าให้เกียรติเจ้า เจ้าไม่เห็นด้วย ข้าก็ไม่ได้บังคับเจ้า เจ้าไม่เพียงแต่จะไม่ขอบคุณ เจ้ายังกล้าเอ่ยวาจาหยาบคายล่วงเกินข้าอีก? เจ้าไม่รู้รึการลบหลู่เบื้องสูงมีโทษสถานใด!"หยวนชิงหลิงรู้สึกกระสับกระส่ายหวาดกลัว จนสะอึกอกสั่นขวัญแขวนไปหมด จนแทบอาเจียนออกมาแล้ว "เสด็จพ่อ ถ้าพระองค์ให้เกียรติลูกสะใภ้จริง ก็ไม่ควรพูดเรื่องรับชายารองกับลูกสะใภ้ที่กำลังตั้งครรภ์อยู่ในตอนนี้ ส่วนทำไมเจ้าห้าถึงฆ่าฉู่หมิงชุ่ย พระองค

“กงกง เสด็จพ่อเองก็มีความลำบากใจ ไม่ใช่ว่าข้ามองข้ามความหวังดี หรือตั้งตนเป็นศัตรูกับพระองค์แต่อย่างไร ข้าย่อมรู้ว่าพระองค์เลือกหนทางที่ดีที่สุดสำหรับข้า ท่านอ๋องไม่ได้ชอบพอคุณหนูฮู้ ถึงแต่งเข้ามาเป็นชายารอง ก็ไม่ได้ทำลายความสัมพันธ์สามีภรรยาของพวกเราอยู่แล้ว"มู่หรูกงกงรู้สึกไม่เข้าใจจึงเอ่ยถามต่อไป "ในเมื่อพระชายาทรงทราบอยู่แล้ว ทำไมถึงได้ท้าทายฝ่าบาท? พระองค์เองก็น่าจะรู้หากฝ่าบาทมีประสงค์อยากสร้างความลำบากใจให้จริง ๆ พระองค์คงไม่เรียกให้พระชายามาที่มาวังหลวง เพื่อร่วมโต๊ะเสวยนะพ่ะย่ะค่ะ หากพูดกันตามตรง หากพระองค์มีรับสั่งลงมา พระชายาก็ไม่อาจขัดราชโองการได้"หยวนชิงหลิงยิ้มอย่างขมขื่น "เสด็จพ่อทรงให้ความสำคัญกับข้ายิ่งนัก ข้าไม่อาจมองข้ามความหวังดีนั้นได้ แต่เรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นกับข้านั้น ทำให้ท่านอ๋องยังอกสั่นขวัญแขวนอยู่ เขาจะไม่ยอมให้คุณหนูฮู้แต่งเข้ามา และถ้าหากเขาฝ่าฝืนรับสั่ง หรือคืนนี้ข้าขัดแย้งกับฝ่าบาทอย่างรุนแรงขึ้นมาเล่า? กงกงลองคิดไตร่ตรองให้ดีก็จะรู้ ข้ากลับไปที่บ้านแม่ข้า และพยายามทำให้ตัวเองดูเหมือนถูกเพิกเฉยถูกทอดทิ้ง ล้วนเป็นการดีต่อข้าและลูกในท้อง อย่างน้อยก็ใน