All Chapters of ใต้หล้าสยบรัก: Chapter 371 - Chapter 380

เหล่าไท่ไท่ขมวดคิ้ว "ข้าไม่รู้จริง ๆ ว่านางขี้หึงหวงและจิตใจคับแคบเช่นนี้ เพื่อประโยชน์ของทารกในครรภ์เจ้าอย่าได้ทำให้นางโกรธเคือง นางอดทนสักปีครึ่งจะดีที่สุด รอคลอดเด็กออกมาก่อน ย่าจะช่วยเจ้า ภรรยาสามอนุสี่เจ้าจะขาดไม่ได้"อวี่เหวินห่าวรู้สึกว่าเขาควรจะออกจากวังให้เร็วที่สุด ก่อนจะพูดออกไปว่าสามภรรยาสี่อนุยังน้อยไปหรืออวี่เหวินห่าวกลับถึงจวน หยวนชิงหลิงเพิ่งดื่มซุปและอาเจียนออกมาฮ่องเต้รับสั่งให้แพทย์หลวงมาตรวจแล้ว ทารกในครรภ์ไม่ค่อยแข็งแรง เขาบอกอวี่เหวินห่าวให้จัดยาตามใบสั่งทุกวันและดื่มทุกวัน ส่วนเรื่องทานไม่ได้แพ้ท้องไม่มีวิธีแก้ สามารถทานได้เท่าไรก็ทานแค่นั้นอวี่เหวินห่าวมองหน้าหยวนชิงหลิงที่เปลี่ยนเป็นเหมือนสีของผักโขมก็รู้สึกปวดใจ เขากอดนางไว้และไม่เต็มใจที่จะไปที่สำนักผู้ตรวจการหยวนชิงหลิงไร้ซึ่งเรี่ยวแรง เธอวางศีรษะลงบนตักของเขา ใบหน้าของเธอยุ่งเหยิงและพูดเสียงแผ่วเบา "ข้าไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น? ตั้งครรภ์ก็ไม่ใช่วันสองวันแล้ว ก่อนนี้ไม่เคยอาเจียนมาก่อน แต่จู่ ๆ ก็มาอาเจียนหนักมาก"อวีเหวินห่าวเกี่ยวผมเธอออก แล้วเอ่ยอย่างทุกข์ใจ "เจ้าดูในกล่องยามียาหรือไม่? ทำให

จิ้งโฮ่วเห็นใบหน้าที่ย่อท้อของพวกนางก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ "ทำไมเร็วขนาดนี้? ไม่อยู่รอพวกนางทานข้าวรึ?"หวางซรื่อเอ่ยด้วยความหงุดหงิด "รออะไร? เข้าไปวางของลงจากนั้นก็ให้กลับแล้ว บอกพระชายาฉู่พักผ่อนไม่ต้องการพบใคร""ยังถือยศถืออย่างรึ? เจ้าผู้หญิงหัวดื้อคนนี้!" จิ้งโฮ่วเกรี้ยวกราดหวางซรื่ออธิบายว่า "ไม่เชิงว่าถือยศถืออย่าง ข้าเห็นพระชายาและเหล่าองค์หญิงเข้าไปแล้วก็ยังไม่ได้พบ ข้าได้ยินมาว่าทารกในครรภ์ไม่ค่อยแข็งแรง หมอหลวงให้พักผ่อนให้มาก อ๋องฉู่สั่งห้ามโดยเด็ดขาด ห้ามใครเข้าพบ"ทารกในครรภ์ไม่แข็งแรง? จิ้งโฮ่วรู้สึกกลัวใบหน้าของนางเปลี่ยนไปอย่างกระทันหัน "ทารกในครรภ์ไม่แข็งแรงได้เยี่ยงไร? ถามแล้วหรือไม่?""ถามใครเล่า? ถามหนึ่งสามไม่รู้" หวางซรื่อโมโหไม่เบา "อ๋องฉู่ก็เช่นกัน อย่างไรข้าก็เป็นแม่ยายของเขา เย็นชาเยี่ยงนี้คราวหลังก็ไม่ไปแล้ว"จิ้งโฮ่วโกรธเคือง "หุบปาก อ๋องฉู่เย็นชาแล้วเจ้าจะอย่างไร? เจ้าจะไม่อดทนรึ? เขาคือชินอ๋องผู้สง่างาม แม้เขาจะเรียกเจ้าว่าแม่ยายเจ้าก็ต้องแยกแยะความแตกต่างของชนชั้นด้วย"หวางซรื่อถูกว่าสองสามคำก็ไม่กล้าเอ่ยคำใดแล้วฮูหยินรองเอ่ยอย่างตรงไปตรงมา "พี่ห

หยวนชิงหลิงพยายามรั้งนางให้นางอยู่รับอาหารมื้อค่ำ แต่นางกล่าวอย่างชัดเจนว่าจะกลับไปเร็วหน่อย บอกว่านางป่วยหนัก ไม่ควรอยู่นานเกินไปเหล่าไท่ไท่ไม่สามารถลังเลได้ ทำได้เพียงให้นางข้าหลวงสี่ไปส่งนางออกจากประตูแล้วเหล่าไท่ไท่แสดงความขอบคุณนางข้าหลวงสี่ "หลานสาวคนนี้ไม่ค่อยเข้าใจอะไรนัก ไม่รู้จักทำอะไรเพื่อคนอื่นยังต้องให้ท่านดูแลอีกมาก"นางข้าหลวงสี่ตกใจรีบเข้าไปผยุงเหล่าไท่ไท่ไว้ "ท่านหญิง ท่านไม่ต้องสุภาพกับบ่าว บ่าวรับไว้ไม่ไหวท่านโปรดวางใจพระชายาดีต่อบ่าว บ่าวจะต้องดูแลนางเป็นอย่างดี""เยี่ยงนั้นก็ต้องขอบคุณท่านมากแล้ว ท่านเป็นคนของวัง มีความรู้มาก รู้เท่าทัน เป็นคนสุขุม มีท่านคอยดูแล ข้าก็วางใจแล้ว" เหล่าไท่ไท่กล่าวแม่นมซุนและคนขับรถม้าช่วยเหล่าไท่ไท่ขึ้นมาบนรถม้าแล้วเมื่อกลับมาถึงจิ้งโฮ่วจวน จิ้งโฮ่วรีบออกมาช่วย "ท่านแม่ได้พบนางหรือไม่?"เหล่าไท่ไท่เซเล็กน้อย แล้วถอนหายใจเล็กน้อย "ได้พบแล้ว"จิ้งโฮ่วดีใจ "แล้วพบท่านอ๋องหรือไม่?"แม่นมซุนตอบแทน "ท่านโฮ่ว ท่านอ๋องออกมาต้อนรับเหล่าไท่ไท่ด้วยตัวเอง"จิ้งโฮ่วยิ่งดีใจ "เยี่ยงนั้นก็ดีมาก ดีจริง ๆ"ฮูหยินรองได้ยินเช่นนั้นสีหน้าก

ประโยคหนึ่งก็ประตูผี คำหนึ่งก็ความตายคนฟัง ฟังแล้วรู้สึกตื่นตระหนกพระชายาจี้อยู่ข้างในก็ได้ยิน ใบหน้าของนางแข็งค้าง แต่นางก็กลับฝืนยิ้มออกมาก็นั่งลงบนเตียงและพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยว่าอวี่เหวินห่าวเข้าไปแล้วก็พบพระชายาจี้นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวยาว ด้วยท่าทีที่ไม่สบาย และเอ่ยด้วยเสียงแผ่วเบาว่า "น้องห้ามาหรือ?"อวี่เหวินห่าวจ้องมองนางแล้วเอ่ยว่า "พี่สะใภ้ ข้าต้องขอโทษด้วยที่มารบกวนการพักฟื้นของท่าน แต่มีเรื่องหนึ่งที่ต้องมาสอบถามพี่สะใภ้อีกครั้ง และขอพี่สะใภ้ได้โปรดอย่าปิดบัง"พระชายาจี้เอ่ย "ไม่เป็นไรฟังจากน้ำเสียงน้องห้า ข้าเป็นคนกำลังจะตายแล้ว จึงไม่มีอะไรจะต้องปิดบัง"อวีเหวินห่าวมองหน้านางอย่างเย็นชา นึกถึงว่านางส่งเจ้าแม่กวนอิมนั้นไปให้ก็รู้สึกโกรธขึ้นมา แล้วเอ่ยว่า "พี่สะใภ้อย่าได้ท้อแท้ โรคนี้ไม่อาจถึงตายฟังจากท่านหมอ แค่ต้องทานยาเป็นประจำอาจจะสองสามปี"พระชายาจี้นัยน์ตาสั่นไหวไปด้วยความโกรธ ในมือก็บีบถ้วยกระเบื้องสีขาวจนซีดขาวเห็นข้อกระดูก "น้องห้ายังไม่ได้เอ่ยว่ามาเพราะเหตุอันใดกัน?"อวี่เหวินห่าวเงยหน้าขึ้นแล้วเอ่ยด้วยที่หน้าจริงจังเป็นทางการ "เป็นเช่นนี้ เมื่อวันก่อนข้

นางข้าหลวงฉีร้องไห้แล้วกล่าว "พระชายาไม่ต้องรู้สึกเสียใจกับบ่าว ท่านป่วยอยู่อย่าได้โมโห บ่าวไม่เป็นไร"พระชายาจี้ในใจทั้งเจ็บปวดทั้งโกรธเคือง กัดฟันแล้วเอ่ยว่า "ข้าจะล้างแค้นให้ท่านแน่นอน"นางข้าหลวงฉีสูดหายใจเข้า "คิดไม่ถึงว่าเพื่อสิ่งเล็ก ๆ นี้ท่านอ๋องจะทำขนาดนี้ เดิมนี่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร รู้ดีอยู่แล้วก็ไม่ควรโกรธแค่คำพูดไม่กี่คำ คำสาปแช่งไม่กี่ประโยคเขาถึงกับมาหาถึงที่ยังมีเรื่องคดีของพระสนมหลิว พระชายาท่านต้องระวังเขาไว้ เขารู้จุดอ่อนของท่านแล้ว เรื่องพระสนมหลิวเขาก็รู้แน่ชัด" พระชายาจี้เอ่ยอย่างเย็นชา "ตอนนี้เขาคาดหวังว่าจะได้เป็นรัชทายาทและมีความมั่นใจ แต่ว่าความมั่นใจของเขาล้วนขึ้นอยู่กับการตั้งครรภ์ของหยวนชิงหลิง ถ้าไม่มีครรภ์นั้นแล้วเขาจะกล้าเย่อหยิ่งอะไร?"นางข้าหลวงฉีกล่าวอย่าประหลาดใจ "พระชายา ท่านจะต้องไม่ทำ ตอนนี้ในวังมีสายตากี่คู่ที่กำลังจ้องมองอยู่? เมื่อถูกเปิดโปงก็จะไม่มีที่ให้หันหลังกลับแล้ว นี่เทียบไม่ได้กับจวนของพวกเรา"พระชายาจี้เอ่ยอย่างเคร่งขรึม "ท่านวางใจ ข้าจะไม่ลงมือกับหยวนชิงหลิง ได้ยินมาว่าทารกในครรภ์ของนางไม่แข็งแรงสาเหตุเป็นเพราะได้รับยาต้มจื