Share
บทที่ 379
Related chapters
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 380
เห็นหยวนชิงหลิงร้องไห้ ดวงตาของอวี่เหวินห่าวก็ร้อนผ่าว นอกจากกอดนางไว้แล้ว ก็ไม่สามารถเอ่ยอะไรได้อีก"อวี่เหินห่าว ข้าคิดถึงบ้าน ข้าอยากกลับบ้าน" หยวนชิงหลิงร้องไห้ออกมาเสียงดังมีลูกสาวกี่คนกันที่หลังจากแต่งงานแล้วยังสามารถกลับไปบ้านเดิมได้?มีลูกสาวกี่คนที่เมื่อตั้งครรภ์แล้วมีมารดามาเยี่ยมมาคอยดูแล? เพื่อจัดการเสื้อผ้าตัวน้อยและถุงเท้าคู่เล็ก ๆ ให้หลาน คอยบอกเรื่องที่ต้องให้ความสำคัญตอนตั้งครรภ์เธอถูกทิ้งไว้ที่มุมหนึ่งในสถานที่ไหนเวลาใดชีวิตนี้ ล้วนไม่สามารถพบแม่ได้อีกแล้วแม่จะรู้ไหมว่าเธออยู่ที่ไหน?อวี่เหวินห่าวคิดว่านางคิดถึงท่านยาจึงรีบเช็ดน้ำตาให้นาง "ได้ ได้ ข้าจะบอกให้ลวี่หยาไปเชิญท่านย่ามาเดี่ยวนี้ ข้าจะให้นางพักอยู่กับเจ้าดีหรือไม่?"หยวนชิงหลิงส่ายหัว ร้องไห้เสียใจยิ่งกว่าเดิมอวี่เหวินห่าวก็ไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปแล้ว เขาไม่มีวิธีสำหรับความทุกข์ใจของนาง คำพูดเอาใจใด ๆ ก็ล้วนไร้ประโยชน์นางข้าหลวงฉีก้าวเข้ามาอย่างรวดเร็ว สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อยแล้วกล่าว "ท่านอ๋อง ไท่ซางหวงเสด็จมาเพคะ"อวี่เหวินห่าวตกใจเงยหน้าขึ้นมา "อะไรนะ?""จริงเพคะ ตอนนี้ทุกคนล้วนอยู่ด้านนอกแ
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 381
ในช่วงสองปีทีผ่านมาเจ้าหกป่วย เจ้าห้าตาบอด เจ้าเก้ายังเด็กนัก และองค์ชายคนอื่นแต่งงานแล้ว แต่ยังไม่ได้ให้กำเนิดบุตรเสด็จปู่ไม่ได้เอ่ยอะไรแต่ว่าเขาก็ยังรู้สึกกังวลใจอยู่ ต่อหน้าจักรวรรดิหมิงหยาง เขาได้เอ่ยเพียงแค่สองสามประโยคเสด็จปู่เริ่มรู้สึกร้อนใจแล้ว จักรพรรดิ์หมิงหยางในฐานะลูกที่กตัญญูก็ต้องรู้สึกวิตกกังวลเช่นกัน มีเพียงเหล่าขุนนางเท่านั้นที่คิดว่าผู้ใดให้กำเนิดบุตรชายก่อนก็จะได้รับเลือกเป็นรัชทายาทอวี่เหวินห่าวไม่ได้เอ่ยอะไรกับไป เกรงว่าจะเป็นการหยาบคาย"นำเข้ามา!" ชายชรากล่าวกับฉางกงกงเสียงดังฉางกงกงรับกล่องอาหารจากมือของข้าหลวงในวังแล้วยื่นให้นางข้าหลวงสี่ "นี่เป็นรางวัลจากไท่ซ่างหวงประทานให้พระชายา นางข้าหลวงนำไปมอบให้พระชายาเสวยเถอะ"นางข้าหลวงสี่รับมาแล้วถอนหายใจเบา ๆ แล้วกล่าวว่า "เกรงว่าอาจจะทำให้ไท่ซ่างหวงต้องเสียพระทัย เพราะวันนี้พระชายาเสวยอะไรก็ล้วนอาเจียนออกมาหมด"ฉางกงกงเอ่ย "เจ้าก็เพียงแค่รับมันไป เสวยหนึ่งคำก็นับว่าได้ตอบแทนพระมหากรุณาธิคุณของไท่ซ่างหวงแล้วนางข้าหลวงสี่รับมา ย่อกายลงแล้วถอยหลังไปนางข้าหลวงสี่ถือกล่องอาหารแล้วกลับไป หยวนชิงหลิงถาม "ไ
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 382
หยวนชิงหลิงถูกเสลี่ยงยกออกไป ไท่ซ่างหวงนั่งอยู่ตรงกลางโถงมองเห็นตั้งแต่แรกแล้ว เขาขมวดคิ้วแล้วเอ่ยว่า "นางออกมาทำไม?"หยวนชิงหลิงมองจากระยะไกลก็เห็นถึงความไม่ชอบใจของไท่ซ่างหวง เสด็จปู่มาถึงจวนเพื่อเยี่ยมนางยังแต่งกายแบบนี้?อวี่เหวินห่าวเดินออกไปอย่างรวดเร็ว แล้วอุ้มหยวนชิงหลิงเข้ามาเป็นเพราะคำพูดของหมอหลวงบอกว่านางไม่สามารถลงมาเดินได้ ดังนั้นไม่ว่าจะเช็ดตัวหรืออาบน้ำเข้าล้วนต้องอุ้มไปหยวนชิงหลิงรู้สึกว่าตัวเองเหมือนคนไร้ประโยชน์ จึงอดที่จะตีแขนของเขาไม่ได้ "ปล่อยข้าลงเดินสักก้าวสองก้าวจะเป็นเยี่ยงไร?""ไม่ได้ หมอหลวงบอกว่าเจ้าไม่สามารถลุกจากเตียงลงมาเดินได้" อวี่เหวินห่าวกล่าว แล้ววางนางลงบนเก้าอี้ "เจ้าไม่เชื่อฟังอย่าคิดว่าข้าไม่รู้ ตอนข้าไม่อยู่ในจวน เจ้าก็มักจะแอบลงจากเตียง"หยวนชิงหลิงเอ่ย "ถ้าข้าไม่เดินสักก้าวสองก้าว ขาก็ใช้การไม่ได้แล้ว"นางมองไปยังไท่ซ่างหวง "เสด็จปู่ ท่านคิดเยี่ยงนั้นหรือไม่เพคะ?"ไท่ซ่างหวงมองเธอชั่วครู่ จากนั้นก็หันไปมองอวี่เหวินห่าวแล้วเอ่ยว่า "ตอนเจ้าออกมาไม่รู้จักมัดนางไว้กับเตียง?"“ถ้ามัดไว้แล้วยังไม่ซื่อสัตย์ก็ไม่รู้จักจัดการสักที?"อวี่เห
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 383
"อืม ข้ารู้สึกไม่เวียนหัวเท่าไหร่ ทานไปแล้วก็ไม่รู้สึกอยากอาเจียนไม่รู้ว่ามันคืออะไร ตอนนี้ฤดูใบไม้ร่วงแล้วก็ไม่รู้ว่ามะพร้าวมาจากไหน"เมืองหลวงตั้งอยู่ทางตอนเหนือ ในฤดูใบไม้ร่วงอากาศค่อนข้างหนาว ส่วนมะพร้าวอยู่ทางตอนใต้แต่ว่าตอนนี้แล้วใครจะสามารถเก็บรักษามะพร้าวไว้ได้?อวี่เหวินห่าวเอ่ย "ในวังสิ่งใดที่ต้องการแล้วไม่มี? ถึงไม่มีก็ขอให้คนส่งมาจากทางใต้ได้ องครักษ์เงาของเสด็จปู่นั้นน่าทึ่ง""องครักษ์เงา?""อืม องครักษ์เงาถูกก่อตั้งขึ้นสมัยเสด็จปู่ ครั้งหนึ่งมีชื่อว่าเชิงเว่ยเฟิงคอยสอดแนมข่าวในหมู่ประชาชนและขุนนางต่อมาหลังจากเสด็จพ่อขึ้นครองราชย์ องครักษ์เงาก็เสื่อมถอยลง เป็นผู้ที่คอยจัดการปัญหาให้เสด็จปู่"เป็นครั้งแรกที่หยวนชิงหลิงได้ยิน เธอจำได้ว่าครั้งหนึ่งเคยเห็นราชองครักษ์สวมชุดสีดำสนิททั้งชุด แต่ไม่รู้ว่าเป็นองครักษ์เงา"ข้าเกรงว่าจะคอยวิ่งเป็นธุระรายงานข่าวสารใช่หรือไม่? ข้าเห็นว่าข่าวของไท่ซ่างหวงนั้นว่องไวเป็นอย่างมาก เกรงว่าองครักษ์เงาเหล่านี้ยังคงสืบข่าวให้เขาอยู่” หยวนชิงหลิงกล่าวอวี่เหวินห่าวเอ่ย "ไม่แปลก ไม่มีอะไรน่าตกใจภายในราชวงศ์ ไม่มีอะไรที่จะสามารถหลบซ่อนจากเสด
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 384
หยวนชิงหลิงมองเขา “จัดการหมายความว่าอย่างไร?"อวี่เหวินห่าวเล่าถึงเหตุการณ์ในวันนั้นตอนไปจวนพระชายาจี้อย่างละเอียด รวมทั้งการลงโทษนางข้าหลวงที่อยู่ข้างกายพระชายาจี้ แต่กลับปกปิดเรื่องที่พระชายาจี้เอ่ยกับเขาตอนสุดท้ายไว้ คิดแล้วก็ยังไม่วางใจจึงเอ่ยกำชับ "ถ้าพระชายาจี้หรือผู้อื่นพูดยุยงเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเรา เจ้าไม่ต้องไม่เชื่อ"หยวนชิงหลิงยิ้มแล้วเอ่ย "ข้าไม่ใช่คนโง่ คิดว่าข้าแยกแยะถูกผิดไม่ได้รึ?"อวี่เหวินห่าวในใจลึก ๆ ก็ยังรู้สึกกังวลเขาและหยวนชิงหลิงมีความสัมพันธ์ที่ดีขึ้น หลังจากที่นางรักษาอาการป่วยของไท่ซ่างหวง ในใจของนางจะคิดหรือไม่ว่าความจริงเขาอาจจะมีเจตนาอื่นเพราะความกังวลนี้ ความรู้สึกของอวี่เหวินห่าวจึงดิ่งลงเขาอยากได้ยินความจริงจากหยวนชิงหลิงแต่เขากลัวว่าจะทำให้ผู้อื่นคิดว่าเขาต้องการจะปกปิดซุปที่ได้รับจากเสด็จปู่ทำให้หยวนชิงหลิงมีชีวิตชีวาอยู่วันสองวันไม่อาเจียนและก็ทานได้นิดหน่อย ถึงบางครั้งจะรู้สึกคลื่นไส้บ้างแต่เมื่อเทียบกับแบบเดิม มันเป็นเรื่องที่ไม่น่าพูดถึงยิ่งกว่านั้นจากการวินิจฉัยของหมอหลวงนาง นางสามารถลุกออกจากเตียงและเดินในลานได้ทุกวันคือถ้า
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 385
"ท่านพี่อยากจะซื้อของที่ดีให้ แต่เขาไม่มีเงิน เงินเดือนที่ได้มาต้องคืนให้กงสี ทุกเดือนต้องแบ่งเงินที่หามาได้ ท่านก็รู้ ฮูหยินรองกำชับนักหนา เงินเดือนก็ไม่ได้มากมายอะไร" หยวนชิงผิงมุ่ยปาก"รู้สิ" หยวนชิงหลิงส่งป๋องแป๋งให้นางข้าหลวงสี่ "เก็บให้ดี"หยวนชิงผิงหยิบเสื้อผ้าชิ้นน้อยขึ้นมาอีกสองชิ้น สีน้ำเงินเข้ม ไม่มีลายปักสัมผัสนุ่มสบาย เอ่ยด้วยหน้าแดงเรื่อ "นี่ข้าเป็นคนทำ"หยวนชิงหลิงรับมันมาแล้วลูบมันด้วยมือไปมาแล้วยิ้ม "เจ้าทำรึ? สวยมากจริง ๆ"นางข้าหลวงฉียิ้มแล้วกล่าว "คุณหนูรองช่างอ่อนหวานนัก เสื้อผ้านี้ทำได้สวยงามนักจน ทำให้ใจคนมองรู้สึกอ่อนนุ่มขึ้นในคราวเดียว”หยวนชิงผิงเอ่ยด้วยความเขินอาย "ข้าทำในฐานะน้า และก็ไม่ได้มีของดี ๆ มามอบให้เขา ดังนั้นจึงทำเสื้อผ้าตัวน้อยสองชิ้นนี้ขึ้น รอให้เขาเกิดออกมาแล้วข้าจะทำอีก"หยวนชิงผิงเป็นคนที่กังวลอยู่เสมอ หยวนชิงหลิงไม่ได้คาดหวังว่าฝีมือการตัดเย็บของนางจะดีมาก กู้ซีเด็กคนนั้นถ้าจะแต่งงานกับนางก็จะต้องมีความสุขมากแน่พูดถึงกู้ซี หยวนชิงหลิงสั่งให้คนด้านในออกไป และปล่อยให้สองคนพี่น้องได้พูดคุยกัน"การแต่งงานของเจ้าจะเป็นไปเยี่ยงไร? หยวนชิงห
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 386
หยวนชิงหลิงเองก็รู้สึกสถานการณ์ที่น่าอึดอัดของจวนเสนาบดีในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาจวนเสนาบดีไม่ได้มีคนที่มีอำนาจออกมาเลย ท่านพ่อยังคงดำรงตำแหน่งเป็นรองผู้ช่วยเจ้ากรม ใช้เงินไปไม่น้อย ทุกครั้งที่มีการประเมินในกรม ล้วนต้องฝากฝังให้คนในใช้เส้นสาย มิเช่นนั้นก็คงถูกไล่ออกไปนานแล้วเมื่อต้นปีฮ่องเต้ทรงได้วิพากษ์วิจารณ์ถึงขุนนางบางคนในสำนักผู้ตรวจการ ทรงกล่าวถึงเกี่ยวกับขุนนางบางคน ที่เข้ารับตำแหน่งโดยไม่มีความสามารถใด นั่งกินนอนกินไม่ทำอะไร การประเมินในปีนี้ก็จะทำการคัดคนพวกนี้ออกไปเสนาบดีจิ้งย่อมรู้ได้ทันทีว่าหมายถึงตัวเอง เขาเองก็รู้ตัวเองว่าเป็นคนจำพวกนั้นคนที่จิตใจสูงยิ่งกว่าฟ้า แต่ตัวคนนั้นเบาบางยิ่งกว่ากระดาษ เขานั้นมักถอนหายใจอยู่เสมอ ที่จริงแล้วในใจเขานั้นรู้แจ้งเห็นชัดที่สุด เขาเองนั้นก็ไร้ความสามารถตัวเองก็ไม่มีความสามารถใด ๆ ไปประจบประแจง จึงทำได้แค่เพียงส่งลูกสาวแต่งงานเพื่อผูกสัมพันธ์กับพวกขุนนางในราชสำนัก เพื่อทำให้ตำแหน่งของตัวเองมั่นคงเท่านั้นเขามักแสวงหาไขว่คว้าตำแหน่งอาลักษณ์ของราชสำนัก แต่ทว่าที่จริงในใจเขากลับรู้ดี แค่ยังสามารถปกป้องตำแหน่งรองผู้ช่วยเจ้ากรมของตัวเ
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 387
นางข้าหลวงสี่ที่ยกน้ำลูกบ๊วยเข้ามา หยวนชิงหลิงเองก็รู้สึกคอแห้งกระหายน้ำ จึงดื่มในอึดใจเดียวหมดไปแล้วครึ่งถ้วยเล็ก รสชาติเปรี้ยวทำให้ท้องของนางรู้สึกสบายขึ้นมาทันที“ทำไมข้าถึงชอบกินเปรี้ยวจัง?” หยวนชิงหลิงพูดอย่างยิ้มแย้มนางข้าหลวงสี่เองก็ยิ้ม “ชอบกินเปรี้ยวได้ลูกชาย กินเผ็ดได้ลูกสาว ท้องนี้ต้องเป็นลูกชายแน่เพคะ”หยวนชิงหลิงยิ้ม “จะลูกชายก็ดี ลูกสาวก็ดี ไม่เป็นไรทั้งนั้น ขอแค่ปลอดภัยก็ดีแล้ว”“ใช่เพคะ แค่ปลอดภัยก็ดีแล้ว”ผ่านไปสักครู่ ก็พบหยวนชิงผิงพาแม่นางน้อยหน้ากลมท่าทางน่ารักเข้ามานางหลบอยู่ข้างหลังหยวนชิงผิงอย่างกลัว ๆ แววตาชำเลืองมองดูและหลบสายตากล้า ๆ กลัว ๆ เหมือนกระต่ายตัวน้อย“คำนับพระชายาเพคะ!” เสี่ยวหลานก้าวไปข้างหน้า ย่อตัวคำนับอย่างขลาดกลัวหยวนชิงหลิงยิ้มแย้ม “เสี่ยวหลาน ทำไมมากพิธีกับข้าเช่นนั้นล่ะ? รีบนั่งเถอะ!”กับแม่นางคนนี้ นางมีความทรงจำและความรู้สึก เห็นได้ชัดว่าเจ้าของร่างเดิมก็รู้สึกชอบแม่นางคนนี้เสี่ยวหลานมองเห็นใบหน้าอบอุ่นอ่อนโยนของหยวนขิงหลิง ทันใดนั้นนางก็ยิ้มออกมาเผยให้เห็นฟันเขี้ยวสองซี่ ดูน่ารักเป็นพิเศษ“พี่หลิง!” เสี่ยวหลานตะโกนเรียกหยวน
Latest chapter
