All Chapters of Sir Ares, Goodnight! : Chapter 141 - Chapter 150

Nilabas ni Rose ang kaniyang pizza, at ang lahat ng mga bata ay napahiyaw sa tuwa. “Wow!”Kasunod nito, binaba ni Jenson ang kaniyang tinidor upang samahan sina Robbie at Zetty upang palibutan ang kanilang mommy.Nakatalikod si Jay sa kusina, kaya hindi niya nakita ang pizza ni Rose. Napakunot ang kaniyang mga kilay at nagtaka, ‘Pizza lang naman ‘yon. Hindi ba’t nakakain na ng maraming mamahaling pizza si Jenson? Bakit tuwang-tuwa siya sa pizza ni Rose?’Lumapit si Rose at nilagay ang pizza sa mesa. Ang mga bata ay agad siyang pinalibutan. Nakita ni Jay ang pizza at natuliro.Ang pizza ay parang isang mapa, hinihiwalay ng isang asul na ilog. Sa isang gilid ay isang madilim na zombie kingdom at ang kabila naman ay parang ang space universe ni Ultraman.Ang pizza na ito ay espesyal. Gayunpaman, ang nagsanhi kay Jay na mamutla ay ang mga detalye sa ginawa niyang pizza. Tunay nitong pinapakita ang mga kakayahan ni Rose sa sining.Hiniwa ni Rose ang pizza sa apat gamit ang isang kutsilyo at

Sinabi sa kaniya ni Grayson, “Presidente, tinignan na namin ang lahat ng impormasyon tungkol kay Rose Loyle. Gayunpaman, hindi kami makahanap ng anumang impormasyon tungkol sa kaniya nitong nakalipas na pitong taon hanggang ngayon. Sa tingin mo ba ay mayroong nangyayaring kakaiba?”Ang mga matang-lawin ni Jay ay naging matalas nang mabalot ito ng pagdududa.Sa kasalukuyang lipunan na ito kung saan ang internet ay napakalawak na, bihira lamang na mawala ang impormasyon tungkol sa isang tao. At saka, ang nawawala mula sa impormasyon tungkol kay Rose ay kasalukuyan pa lamang noong hindi pa maganda ang pagkakagawa sa internet. Nitong mga nakaraang ilang taon lamang iyon! Masusuri nito ang paghihinala ng kahit na sino.“Magpatuloy kayo sa pag-iimbestiga!” Utos ni Jay.“Sige po, presidente.”Inayos ni Jay ang kaniyang mga gawain bago matulog.Nang ipikit niya ang kaniyang mga mata, ang kaniyang isipan ay napuno ng boses ni Rose noong binibigkas niya ang ‘To Oak Tree’. Ang makinis niyang pags

Hindi marami ang mga tao sa mundong ito na kayang makatanggap ng magiliw na pagtrato mula sa malamig at walang puso na si Jay. Sa nakaraan niyang buhay, sinakripisyo na ni Angeline Severe ang kaniyang sarili ngunit nabigo pa rin siyang painitin ang malamig niyang puso na gawa sa bakal.Walang sinuman ang nag-akala na magiging magiliw at malambing siya sa kaniyang mga anak.Si Rose ay natulala sa pag-iisip ng mga kalokohan nang bigla siyang pinaalalahanan ni Jay. “Magluto ka na ng almusal.”Naintindihan ni Rose na kailanman ay hindi magiging magiliw sa kaniya si Jay. Ganoon ito sa nakaraan niyang buhay, at parehas din ang mangyayari sa buhay na ‘to.Dali-daling bumaba si Rose.Pumasok si Jay sa silid at umupo sa gilid ng higaan habang hinihimas ang ulo ni Jenson, magiliw na tinatanong, “Bakit ka binangungot ulit?”Nagdilim ang itsura ni Jenson. Mayroon siyang madidilim na bliog sa ilalim ng kaniyang mga mata, pinapahiwatig na hindi siya nagkaroon ng mapayapang pagtulog. Tumingin si Jens

May mga nakilala na si Jay mula sa iba’t ibang lakad ng buhay. Ang mga klase ng tao na nakilala niya ay ang mga taong sa sobrang hirap ay wala silang utang, ngunit ang taas pa rin ng tingin nila sa kanilang mga sarili. Kapag iniwan sila ng marahas na realidad ng ilang sampal sa kanilang mga mukha, sila ay magbabago mula sa pagiging mahirap sa labas patungo sa pagiging mahirap pati na rin sa isipan.Si Rose Loyle ay itinuring ni Jay sa sarili niyang mundo na siya ang ganoong klase ng tao.Hindi na pinag-isipan pa ni Jay ang kahilingan ni Rose na umutang ng pera sa kaniya. “Maghintay ka hanggang sa araw na kaya mo na itong bayaran bago ka makipagtalakayan ng mga responsibilidad mo sa akin.”Kinagat ni Rose ang kaniyang labi. Minamaliit siya ni Jay at hindi naniniwala na kaya siya nitong bayaran.Ngayon mismo, siya ay mayroong mas mahalagang problema. Maayos na ang problema nina Robbie at Jenson sa eskwela. Gayunpaman, walang anumang kwalipikasyon si Zetty na pumasok sa sakop na kindergar

Tumingin si Jay sa manika na nasa kaniyang kamay nang may seryosong mukha. Pagkatapos no’n, tumingin siya sa silid ng bata. Pagkatapos pumasok ni Zetty sa silid, sinara niya nang malakas ang pinto na siyang rinig sa buong bahay. Halata naman sa kanila na siya ay mayroong masamang nararamdaman.Naramdaman ni Jay na ang kakaiba at malaki masyado ang galit ng bata. Siya ay nasa ilalim ng impresyon na ganoon talaga siya pinanganak at wala itong kinalaman sa kaniya.Ang kaniyang pakiramdam ay gumanda dahil sa pagpapakalma niya sa kaniyang sarili.Sa loob ng silid, nagtago si Zetty sa ilalim ng kumot at patagong lumuluha. Pinanood ni Rose ang maliit na batang nalulungkot at naramdaman na hindi na niya kayang bale-walain pa ang kalusugan ng isipan ni Zetty dahil lamang nais niyang ipagdamot si Zetty.“Zetty, gusto mo rin bang ilabas ka niya?” Umupo si Rose sa tabi ni Zetty, ang kaniyang boses ay magiliw at malambing.Inangat ni Zetty ang basa niyang mukha dahil sa mga luha at tumango. Ang mah