All Chapters of Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Chapter 2141 - Chapter 2150

”Alam ko ring ayaw akong sukuan ni Dan, pero talagang wala na siyang magagawa.” Nagipit na si Ava. Sa sandaling matapos siya sa pagsasalita, tumawag si Daniel. Ngunit basta lang ito tinignan ni Ava at hindi sinagot ang tawag. “Ava, sagutin mo ang tawag.” “Hindi ko alam ang sasabihin ko.” Tumingala si Ava at suminghal nang walang magawa.Nang makita ni Madeline ang pag-aalinlangan ni Ava, kinuha niya ang phone at sinagot ang tawag para kay Ava nang hindi nagdadalawang-isip. “Ava!” Naririnig ni Madeline ang nagagalak na boses ni Daniel sa kabilang linya ng tawag. Mukhang matagal nang hindi sinasagot ni Ava ang mga tawag ni Daniel. Tapos inilagay ni Madeline ang tawag sa speaker. “Dan, ako ito.” Sa kabilang linya, napahinto saglit si Daniel bago magtanong, “Eveline?”“Oo, ako ito. Kasama ko ngayon si Ava at nasa banyo siya.” Gumawa ng dahilan si Madeline at tumingin kay Ava na kinakabahan.Ang totoo, gusto ni Ava na sumagot tuwing tatawagan siya ni Daniel dahil gustong-gu

“Ava, alam kong hindi mo gusto ang pakikitungo ng pamilya ko sa’yo at matagal mo na itong tinitiis para sa akin. Alam na alam ko ang lahat ng ito. Matagal ko nang ginagawa ang makakaya ko para gumawa ng paraan at isalba ang relasyon natin. Umaasa akong mabibigyan mo ako ng oras. Sisiguraduhin kong hindi kita bibiguin.” Seryosong nangako si Daniel. Naramdaman ni Ava ang katapatan ni Daniel. Marami siyang gustong sabihin ngunit hindi siya makapagsalita. “Ava, alam kong gusto mong makasama si Dan. Kung hindi, hindi ka sana iiyak nang sobra habang yakap mo ako kanina.” “...H-Hindi ako umiyak.” Nagmamatigas na itinanggi ito ni Ava. Ngunit nang marinig ito ni Daniel, biglang napuno ng lungkot at pagkabahala ang puso niya. “Patawad, Ava. Hindi ko talaga gustong malungkot ka.” “Dan, kumusta na ang lolo mo? Ano ang ideyang nabangggit mo para matupad ang hiling ng lolo mo nang hindi binibigo si Ava?” Tinanong ni Madeline ang mahalagang tanong. Hindi na rin nagsayang pa ng oras si Dan

”Si Naya ba yun?” Tinuro ni Ava ang isang tao sa di-kalayuan. Nakita sa wakas ni Daniel si NAya. “Siya nga. Tara, puntahan natin.” “Sige.” malumanay na ngumiti si Ava at tumingala para tignan si Naya na nakatalikod sa kanila. “Naya,” Tinawag ni Daniel si Naya pero mukhang hindi siya narinig nito. “Naya.” Muling tinawag ni Daniel si Naya at lumingon si Naya. Pagkatapos, lumingon ito at tinignan ang mga mata ni Daniel na bakas ang pagkabigla sa kanyang mukha. “Dan,” Ngumiti siya at tinawag ito bago lumapit. “Kamusta, Miss Mendez. Nagkita tayong muli,” Magalang na pagbati ni Ava. Matamis na nginitian ni Naya si Ava. “Kamusta, Ava. Nagkita tayo ng isang beses sa kaarawan ng aking Lolo at hindi na kita muling nakita. Subalit, palagi naming pinag-uusapan ni Danny ang tungkol sayo.” “Talaga?” Matamis na ngumiti si Ava at sinandal ang kanyang ulo sa balikat ni Dan. Nang makita ni Naya ang malambing na eksenang ito, ngumiti na lang siya habang nagkukunwaring hindi siya na

”Sino ito?” “Siya si Ava, ang girlfriend ko.”“...” Natigilan ang ina ni Naya nang marinig iyon. Tapos, nagbago agad ang tingin niya kay Ava. sinabi niya sa kakaibang tono, “Naku, ikaw pala ang Miss Long na labis na gumalit sa lolo ni Daniel kaya ito na-ospital.” Pagkatapos niyang sabihin ito, kaagad na naging mabigat ang hangin sa kanilang paligid. Nagulat at naguluhan si Ava. Ano naman ang kinalaman niya sa pagkakaospital ng lolo ni Daniel? “Mrs. Mendez, pakiusap huwag kang magsalita ng kung anu-ano. Ang pagkakaospital ng aking lolo ay walang kinalaman sa aking nobya.” Naging malamig ang mukha ni Daniel, at mukhang hindi siya nasiyahan sa sinabi ng ina ni Naya. Gayunpaman, walang pakialam ang ina ni Naya. “Hmph, paanong wala itong kinalaman sa kanya? Inatake ang lolo mo dahil sa nagalit siya dahil sa ayaw mong makipaghiwalay sa babaeng ito. Hindi pa rin maayos ang kanyang kalagayan hanggang ngayon.” Pagkatapos itong sabihin ng ina ni Naya, pinayuhan niya si Daniel na p

Nakita ni Daniel na malalim ang iniisip ni Ava at bigla niyang hinawakan ang kamay nito.“Ang totoo, wala akong alam tungkol sa kanya. Ang gusto ko lang ay mas makilala ka pa.” Tinitigan ni Daniel ng taimtim ang mga mata ni Ava. Natulala si Ava ng mga ilang sandali, at mabilis na naramdaman ang pag-aalala at pag-aaruga ni Daniel para sa kanya.Pagkatapos nilang maghapunan, naglakad si Daniel kasama si Ava bago niya ito hinatid pabalik sa apartment nito. Nang maghihiwalay an sila, hinawakan ni Daniel ang hawakan ng pintuan. Ang mga mata nito ay puno ng kainosentehan at pagkadismaya. “Huwag mo na uli hindi papansinin ang mga tawag ko. Kahit na gaano pa kahirap, magtiwala ka lang sa akin na hindi kita susukuan.” Nangako siya at bigla niyang hinalikan si Ava sa noo. “Ava, huwag mo masyadong dibdibin ang sinasabi ng ibang tao at huwag mong hayaan na makaapekto sila sa ating relasyon, okay?”Alam ni Ava na napalungkot niya si Daniel sa hini niya pagpansin sa mga tawag nito noon,