All Chapters of Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Chapter 2131 - Chapter 2140

naglalakad sa unahan si Jackson. Napapalibutan siya ng mga ilang magagandang munting dalaga. Subalit, mukhang naman ni Jackson ang malamig na pakikitungo ni Jeremy. Kahit na gaano pa kasigla ang mga babae sa pakikipag-usap sa kanya, hindi niya pinapansin ang mga ito. . Nang makita niya si Madeline, masigla itong inangat ang kanyang mahahabang mga binti at mabilis na tumakbo. Inunat ni Madeline ang kanyang mga braso para sa munting bata at binuhat ang makisig na bata na tumatakbo sa kanyang harapan. Subalit, mukhang mas mabigat na ang munting binata kaysa sa dati. Pinapakita lang nito na ang unti-unti nang lumalaki ang bata. Masayang lumingon si Madeline habang karga niya ang kanyang anak. “Iyon ang mommy ni Jackson.” “Ang ganda naman ng mommy niya, kaya naman pala ang gwapo din ni Jacky.” “Pero hindi siya nakikipaglaro sa atin.” “Sabi ng mommy ko ay hindi kayang tiisin ng lahat ng mga lalake kapag malambing ang isang babae. Kaya, simula bukas, maging malambing ta

Nanginginig sa lamig si Hannah. Nakayuko siya sa harapan ng pasukan at nakabaluktot na parang bola habang nanginginig. Nang palabas ng kotse si Jeremy, nakita niya si Madeline na lumabas. Kaagad na nakita ni Madeline ang kotse ni Jeremy. Nang maglalakad na siya para puntahan ito, nakita niya si Hannah na nakayuko sa may pasukan mula sa kanto ng kanyang mga mata. Nandito nanaman si Hannah. Para siyang isang multo na palaging nakapaligid sa kanya. Matagal nang nararamdaman ni Madeline na parang may mali nang madalas nagpapakita sa kanyang harapan si Hannah. Hindi na niya sana papansinin si Hannah at uutusan na niya sa na ang mga security guards mula sa gusali na harapin siya, lumabas ng kotse si Jeremy at naglakad papunta sa kanya. Akala niya ay naglalakad si Jeremy papunta sa kanya pero nang makalapit ito sa kanya, hinawakan nito ang kanyang kamay at dinala siya papunta kay Hannah. Ang mukha ni Hannah ay namumula na dahil sa sobrang lamig. Nakasandal siya sa pader na g

"Pauuwiin kita, pero di sa ngayon," sabi ni Madeline ay lumingon kay Jeremy. Pagkatapos ay nagsabi siya, "Pumunta ka sa kwarto kasama ko at magpahinga ka muna."Para bang may gustong sabihin si Hannah, pero nang makita niya na tumalikod si Madeline, nagmadali siyang sumunod sa kanya. "Baliw talaga!" Tinitigan ni Karen ang likod ni Hannah. Pagkatapos niyang makita na sumunod si Hannah kay Madeline paakyat, lumingon si Karen at tinanong si Jeremy nang may kalmadong ekspresyon sa kanyang mukha. "Jeremy, anong ginagawa niyong dalawa?" Naglakad si Jeremy papunta sa sala nang may maliit na ngiti. Kinarga niya ang kanyang anak na nakaupo sa sofa para makipaglaro sa kanya saglit, pagkatapos ay nagsalita na siya sa wakas, "Umaarte kami pero hindi lang kami ni Eveline ang umaarte." Naintindihan ni Karen ang ibig sabihin ni Jeremy. "Ibig mong sabihin umaarte rin ang babaeng yun?" "Uh-huh." Ngumiti si Jeremy. Pinisil niya nang mahina ang pisngi ng bata gamit ng kanyang mga daliri. "Pa

Walang sumagot sa kanya pagkatapos niyang kumatok sa pinto nang ilang beses kaya hindi nagdalawang-isip si Madeline na direktang buksan ang pinto. Pagkatapos niyang pumasok, nakita niya si Hannah na nakahiga pa rin sa kama na para bang tulog pa rin siya. Maingat na naglakad si Madeline papunta sa kama. "Hannah." Tinawag niya si Hannah pero hindi ito kumibo. Para bang natutulog pa rin siya nang mahimbing. Hindi na gusto ni Madeline na magpatuloy na tawagin si Hannah pero nang tatalikod na siya, bigla siyang inabot ni Hannah. "Ate, wag kang umalis." Nang iiwas na sana si Madeline sa kanya ay sumigaw si Hannah. "Ate." Dahan-dahang binuksan ni Hannah ang mga mata niya at ngumiti kay Madeline. "Kanina pa kita hinihintay." Sumagot rin si Madeline nang may makahulugang ngiti. "Hinihintay mo ko?" "Oo." Tumango si Hannah. Pagkatapos ay dahan-dahan siyang umupo. "Ate, nanaginip ako. Napanaginipan ko na pinalayas mo ko para sa asawa mo. Ate, wag mo kong palayasin dahil sa lalakin

Hindi gaanong matindi ang sikat ng araw. Marahan itong lumapag sa kanilang mga katawan. Masarap sa pakiramdam na magkaroon ng kaunting init na bumabalot sa kanila. Hindi nagtagal, nagdala si Jeremy ng agahan. Sinulit niya ang mainit at kalmadong agahan kasama ng kanyang asawa at mga anak na lalaki. "Mas maganda sa pakiramdam kapag walang peste sa paligid." Ininom ni Jeremy ang kanyang kape at emosyonal na bumuntong-hininga. "Gaano kaya siya katagal na magpapanggap? Sana alam niya kung kailan hihinto. Ayaw ko na talagang makasalamuha siya." Ngumiti si Madeline. Sinusuportahan niya ang kanyang bunsong anak na nakakandong sa kanya at marahan siyang pinapainom ng gatas. Hindi inaaasahang nagselos si Jackson nang makita niya ang eksenang ito. "Mommy, gusto ko rin ng yakap. Ang tagal mo na'kong hindi niyayakap." Kinurap ni Jackson ang kanyang mga bilugang mata. Mukha siyang kaawa-awa habang sinubukan niyang makipagkumpetensya para sa pagmamahal ng nanay niya laban sa kanyang kapati