Pagkatapos sabihin iyon ni Karen, nagwala si Hannah sa galit pagkatapos mapahinto ng isang segundo. "Anong sabi mo? Gusto mo kong maging katulong dito?" "Syempre," sinadya itong sabihin ni Karen nang may aroganteng tono. "Hinahayaan ka naming manatili sa guest room dahil nirerespeto namin si Eveline. Gusto mo bang tumira at kumain dito nang libre? Kaya mong kumilos. Hindi ka ba nahihiya?" “...”Hindi alam ni Hannah ang sasabihin niya. Pagkatapos, nanlambot ang kanyang tingin habang inosenteng niyang tinignan si Madeline. Nanghingi siya ng tulong. "Ate—""Walang magagawa ang pagtawag mo sa kanya. Kung gusto mong manatili rito, sumunod ka at maging katulong." Malamig na pinutol ni Jeremy si Hannah, ang kanyang mga mata ay puno ng hindi maiiwasang pananakot. "Hindi susuportahan ng pamilya namin ang mga taong ayaw magtrabaho. Kahit ang asawa ko ay nagsisikap na magtrabaho araw-araw. Walang kahit na sino ang may pribilehiyo na makakuha ng kahit ano nang libre." “...”Sa har
Hindi gaanong matindi ang sikat ng araw. Marahan itong lumapag sa kanilang mga katawan. Masarap sa pakiramdam na magkaroon ng kaunting init na bumabalot sa kanila. Hindi nagtagal, nagdala si Jeremy ng agahan. Sinulit niya ang mainit at kalmadong agahan kasama ng kanyang asawa at mga anak na lalaki. "Mas maganda sa pakiramdam kapag walang peste sa paligid." Ininom ni Jeremy ang kanyang kape at emosyonal na bumuntong-hininga. "Gaano kaya siya katagal na magpapanggap? Sana alam niya kung kailan hihinto. Ayaw ko na talagang makasalamuha siya." Ngumiti si Madeline. Sinusuportahan niya ang kanyang bunsong anak na nakakandong sa kanya at marahan siyang pinapainom ng gatas. Hindi inaaasahang nagselos si Jackson nang makita niya ang eksenang ito. "Mommy, gusto ko rin ng yakap. Ang tagal mo na'kong hindi niyayakap." Kinurap ni Jackson ang kanyang mga bilugang mata. Mukha siyang kaawa-awa habang sinubukan niyang makipagkumpetensya para sa pagmamahal ng nanay niya laban sa kanyang kapati
Sa kabila ng saya ni Madeline, malungkot pa ring suminghal si Ava. Sumandal siya sa balikat ni Madeline, habang nagsimulang maluha ang mata niya nang yhindi niya namamalayan nang umihip sa kanya ang malamig na hangin. “Maddie, tingin ko hindi mahalaga kung may nararamdaman ba ang dalawang tao para sa isa’t isa kung gusto nilang magkatuluyan.” “Paano mangyayari ‘yan?” Hindi maunawaan ni Madeline kung bakit ito sinabi ni Ava. “Ang isang kasal na walang pagmamahalan ang pinakamasakit at pinakamalungkot na bagay sa mundo. May nararamdaman ka para kay Dan. Isa rin siyang napakabait na tao. Naniniwala akong mapapasaya ka niya nang sobra.” Ngumiti si Ava nang nalulungkot. “Oo, naniniwala din akong si Dan ay isang lalaking makakapagbigay ng kasiyahan sa asawa niya. Ngunit hindi ako ang magiging asawa niya.” “...”Nang marinig ito, nagbago nang lubos ang ekspresyon ni Madeline. Lumingon siya at biglang napatingin kay Ava. “Anong ibig-sabihin mo niyan Ava? Anong nangyari sa inyo ni
”Alam ko ring ayaw akong sukuan ni Dan, pero talagang wala na siyang magagawa.” Nagipit na si Ava. Sa sandaling matapos siya sa pagsasalita, tumawag si Daniel. Ngunit basta lang ito tinignan ni Ava at hindi sinagot ang tawag. “Ava, sagutin mo ang tawag.” “Hindi ko alam ang sasabihin ko.” Tumingala si Ava at suminghal nang walang magawa.Nang makita ni Madeline ang pag-aalinlangan ni Ava, kinuha niya ang phone at sinagot ang tawag para kay Ava nang hindi nagdadalawang-isip. “Ava!” Naririnig ni Madeline ang nagagalak na boses ni Daniel sa kabilang linya ng tawag. Mukhang matagal nang hindi sinasagot ni Ava ang mga tawag ni Daniel. Tapos inilagay ni Madeline ang tawag sa speaker. “Dan, ako ito.” Sa kabilang linya, napahinto saglit si Daniel bago magtanong, “Eveline?”“Oo, ako ito. Kasama ko ngayon si Ava at nasa banyo siya.” Gumawa ng dahilan si Madeline at tumingin kay Ava na kinakabahan.Ang totoo, gusto ni Ava na sumagot tuwing tatawagan siya ni Daniel dahil gustong-gu
Tumango nang sigurado si Madeline. “Dahil sinabi na mismo ni Dan, siguro nga. Magtiwala ka sa magiging asawa mo. Tara na.” “...” Namula ang pisngi ni Ava dahil sinabi ni Madeline ang mga salitang ‘magiging asawa’. Ang totoo, umaasa si Ava na sana si Dan ang lalaking makakasama niya habang buhay. Naglakad si Madeline at Ava sa International Mall. Makalipas ang sampung minuto, nakatanggap si Madeline ng text mula kay Daniel. Sinabi niyang nakarating na siya. Kaagad sinabi ni Madeline sa kanya kung nasaan sila. Tapos nagpatuloy siya sa pamimili sa mall kasama ni Ava na parang walang nangyari. Hindi naging matagal para magpakita si Daniel sa harapan ni Madeline at Ava na parang nagkataon lang na makasalubong niya ang mga ito. Ngunit hindi siya magaling umarte. Para sa kahit sinong mapagmasid, hindi ito mukhang nagkataon. Si Ava lamang ang nakikita ni Daniel, at tumakbo siya palapit dito nang makarating siya habang hawak nang mahigpit ang balikat nito.“Ava, bakit hindi mo
“Ava, alam kong hindi mo gusto ang pakikitungo ng pamilya ko sa’yo at matagal mo na itong tinitiis para sa akin. Alam na alam ko ang lahat ng ito. Matagal ko nang ginagawa ang makakaya ko para gumawa ng paraan at isalba ang relasyon natin. Umaasa akong mabibigyan mo ako ng oras. Sisiguraduhin kong hindi kita bibiguin.” Seryosong nangako si Daniel. Naramdaman ni Ava ang katapatan ni Daniel. Marami siyang gustong sabihin ngunit hindi siya makapagsalita. “Ava, alam kong gusto mong makasama si Dan. Kung hindi, hindi ka sana iiyak nang sobra habang yakap mo ako kanina.” “...H-Hindi ako umiyak.” Nagmamatigas na itinanggi ito ni Ava. Ngunit nang marinig ito ni Daniel, biglang napuno ng lungkot at pagkabahala ang puso niya. “Patawad, Ava. Hindi ko talaga gustong malungkot ka.” “Dan, kumusta na ang lolo mo? Ano ang ideyang nabangggit mo para matupad ang hiling ng lolo mo nang hindi binibigo si Ava?” Tinanong ni Madeline ang mahalagang tanong. Hindi na rin nagsayang pa ng oras si Dan
nang makitang mali ang pagkakaintindi ni Ava sa kanya, nagmadaling nagpaliwanag si Daniel. “Ava, masyado kang nag-iisip. Paano ko naman maiisipang gawin ‘yun? Ikaw lang ang pipiliin ko at sigurado ako diyan.” Seryosong inilahad ni Daniel ang hangarin niya. Alam ni Ava na hindi talaga ang iniisip niya ang ibig-sabihin nito, ngunit nang marinig niya ang seryosong paliwanag at pangako ni Daniel, hindi mapigilang mapangiti ni Ava.“Okay, binibiro lang kita. Sa ugali mo Dan, kahit lumapit pa sa’yo ang ibang babae, alam kong lalayo ka lang sa kanila.”“Ava, ‘wag kang nagbibiro nang ganyan,” Seryosong sinabi ni Daniel, “Atsaka, tawagin mo akong Danny.”Naging seryoso din si Ava sa seryosong tingin ni Daniel.Tumango siya at inilapag ang tinidor na hawak niya.“Kung ganoon, Danny, ano palang ibig-sabihin mo sa sinabi mo?”“Ava, ipangako mo sa aking mananatili kang kalmado kapag narinig mo ang sasabihin ko.” Tinignan ni Daniel si Ava nang nagmamakaawa.Kaagad na naramdaman ni Daniel
”Si Naya ba yun?” Tinuro ni Ava ang isang tao sa di-kalayuan. Nakita sa wakas ni Daniel si NAya. “Siya nga. Tara, puntahan natin.” “Sige.” malumanay na ngumiti si Ava at tumingala para tignan si Naya na nakatalikod sa kanila. “Naya,” Tinawag ni Daniel si Naya pero mukhang hindi siya narinig nito. “Naya.” Muling tinawag ni Daniel si Naya at lumingon si Naya. Pagkatapos, lumingon ito at tinignan ang mga mata ni Daniel na bakas ang pagkabigla sa kanyang mukha. “Dan,” Ngumiti siya at tinawag ito bago lumapit. “Kamusta, Miss Mendez. Nagkita tayong muli,” Magalang na pagbati ni Ava. Matamis na nginitian ni Naya si Ava. “Kamusta, Ava. Nagkita tayo ng isang beses sa kaarawan ng aking Lolo at hindi na kita muling nakita. Subalit, palagi naming pinag-uusapan ni Danny ang tungkol sayo.” “Talaga?” Matamis na ngumiti si Ava at sinandal ang kanyang ulo sa balikat ni Dan. Nang makita ni Naya ang malambing na eksenang ito, ngumiti na lang siya habang nagkukunwaring hindi siya na