All Chapters of Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Chapter 2121 - Chapter 2130

Tumayo si Madeline at inabot si Hannah. "Tumayo ka." Pagkatapos marinig ang sinabi ni Madeline, tumingala si Hannah at nakatulala niyang tinignan ang palad ni Madeline na nakaunat para sa kanya. Paanong mangyayari ito? Hindi ba ito isang halusinasyon? "Kahit na hindi tayo pwedeng maging magkaibigan, hindi naman natin kailangang maging magkaaway, di ba?" Tanong ni Madeline nang may mabait na ngiti at lumapit ang kanyang palad kay Hannah. Mas lalong nahiya si Hannah sa puso niya nang makita niya ang mainit na ngiti ni Madeline. "Patawad." Sa wakas, lumabas ang salitang iyon mula sa bibig ni Hannah. Wala siyang kahit na anong pagpapanggap. Sinsero ang paghingi niya ng tawad. Ngunit si Madeline. "Tinatanggap ko ang paghingi mo ng tawad." Pagkasabi niya nito ay inalog niya nang bahagya ang kanyang kamay. Naintindihan kaagad ni Hannah ang ibig sabihin ni Madeline at sa wakas ay iniabot na niya ang kanyang kamay para hawakan nang malumanay ang kamay ni Madeline. Sa

"Mrs. Whitman, tulungan mo ko!" Humingi ng tulong kay Madeline ang taong iyon. Mukha siyang natatakot at natataranta, at mukha rin siyang pagod na pagod. "Anong nangyari? Akala ko nakabalik ka na sa St. Piaf. Bakit nasa Glendale ka pa rin?" Pasensyosong tanong ni Madeline. Nang sasagot na sana si Hannah, may narinig silang tunog ng maraming yabag sa labas ng parking lot kasabay ng mga boses ng ilang kababaihan na nagsasalita. "Nakita ko siyang tumakbo papunta rito ngayon lang." "Pumasok tayo at tignan natin!" "Tuturuan ko siya ng leksyon mamaya!" "Mrs. Whitman, tulungan mo ko!" Mabilis na nanghingi ulit ng tulong si Hannah. Tinignan ni Madeline ang pinagmulan ng tunog, pagkatapos ay binuksan niya ang kotse. "Pumasok ka muna sa kotse." "Salamat!" Nagpasalamat si Hannah at nagmamadaling pumasok sa likuran ng kotse. Pagkatapos nito, sumakay si Madeline at inapakan ang accelerator. Nang niloko niya ang manibela, nasulyapan niya ang ilang mga bata pa at pasyonableng

Nakita ni Madeline na may pagdududa pa rin si Jeremy kay Hannah kaya iyon ang dahilan kung bakit niya siya sinabihan na makausap nang mag-isa. Gayon na nga, sa sandaling nakarating sila sa susunod na opisina, kinausap nang seryoso ni Jeremy si Madeline. "Linnie, medyo kakaiba pa rin sa'kin to kaya wag kang masyadong magiging malapit sa kanya. Mamaya lang, tatawagan ko si Ken para mag-ayos ng flight at ipadala siya pabalik ng St. Piaf." Tahimik na tumango si Madeline. "Sa tingin ko rin ay makabubuti para sa kanya na bumalik doon. Kahit na tinalikuran siya ng mga kaibigan niya, sa tingin ko ay hindi siya iiwanan ng mga magulang niya para mabuhay nang mag-isa." "Hindi natin kailangang mag-alala kung aalagaan siya ng mga magulang niya o hindi. Siniraan niya ang reputasyon mo, kaya dapat niyang saluhin ang kinahinatnan ng mga ginawa niya ngayong umabot na sa ganitong lebel ang sitwasyon pagkatapos ng paglilinaw niya." "Oo, Jeremy, tama ka," sumang-ayon si Madeline. Pagkatapos ay n

Nang makita ito, kaagad na umupo si Madeline. “Hannah, Hannah.” Dalawang beses siyang tumawag pero hindi sumagot si Hannah. “Jeremy, mukhang nawalan siya ng malay.” Nanatili sa mukha ni Hannah sa loob ng dalawang segundo ang titig ni Jeremy. Tapos tinulungan niyang bumangon si Madeline.“Tatawag ako ng ambulansya Linnie. Huwag mo siyang hawakan.” “Anong nangyayari? Sino ‘to? Bakit wala siyang malay?” Hinawakan ni Karen ang kanyang maliit na apo at lumapit nang nagtataka. Mukhang bugbog na bugbog si Hannah ngayon, kaya hindi ito nakilala ni Karen na ito pala ang babaeng gumawa ng gulo sa lobby ng Whitman Corporation bago ito. Nang makita niyang nasa sahig si Hannah, tinawag niya ang mga katulong dahil sa awa. “Hindi magandang humiga sa sahig sa ganito kalamig na panahon. Tulungan mo muna siyang bumangon at pahigain niyo siya saglit sa sofa.” Naunawaan ng mga katulong ang inuutos sa kanila ni Karen at nagtulungan para buhatin si Hannah.“Sino ang mga taong ‘yun? Mga sangg

Pagkatapos itong sabihin ni Jeremy, dumiretso siya sa banyo.Nagtataka din si Madeline. Maging siya ay naisip na masyadong bigla ang pagbabago ng ugali ni Hannah.Ngunit mukhang totoong-totoo ang ekspresyon niya kanina.Dahil nag-aalala siyang baka may masamang mangyari, nagmadaling lumapit si Madeline.Lumapit si Jeremy sa pinto ng banyo at bubuksan na ang pinto. Ngunit hindi niya mapihit ang hawakan. Malinaw na ikinandado ni Hannah ang pinto mula sa loob.Kung ganoon, hindi sila makakapasok kahit gumamit pa sila ng susi.Wala masyadong pasensya si Jeremy sa pag-aasikaso sa ibang babae bukod kay Madeline.Direkta niyang iniutos nang may seryosong boses, “Buksan mo ang pinto.”Napakalamig ng tono ni Jeremy. Hindi rin siya nakikipag-usap kay Hannah; inuutusan niya ito.Ngunit hindi siya sinagot ni Hannah.Itinaas ni Jeremy ang kanyang kamay para kumatok nang malakas sa pinto. “Buksan mo ang pinto. Kung ayaw mong gumawa ng gulo, buksan mo ang pinto ngayon na.”Muling nag-utos