Lahat ng Kabanata ng Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Kabanata 1651 - Kabanata 1660

Kalmadong lumingon si Jeremy. Habang mukhang walang pakialam, hinarap niya ang babaeng naglalakad patungo sa kanya. “Ang biglang sumpong ng lason sa katawan ko ay hindi dahil sa pagkakataon, kundi planado, tama?” Direktang tanong ni Jeremy. “Hindi mo ako tinutulungan mula pa noong umpisa diba, Shirley, o dapat bang itawag ko sa’yo ay Shirley Brown?” Si Shirley, habang ang isang braso ay nakatupi at ang isa naman ay may hawak na mahabang sigarilyo, ay naglakad patungo kay Jeremy bago umihip. “Noong akala mo mamamatay ka na at napagpasyahan mong iwan si Madeline bago makipagkita sa akin, ang ‘doktor, sa eroplano—ang lahat ng ito ay talagang planado.” Lumapit si Shirley kay Jeremy habang nakangiti at huminto sa harapan nito. “Medyo naantig ako sa’yo sa totoo lang, pero mas masaya akong mag-eksperimento. Ngunit hindi ako tulad ni Adam. Hilig niyang magligtas ng tao, habang ako hilig kong… manakit ng tao.” Umamin siya habang mukhang walang bahala at lalong tumindi ang ngiti niya

Sinabi kay Madeline ng kutob niya na may mas malalim na kahulugan ang ngiti ni Carter, ngunit hindi niya mahulaan kung anong nasa isip ni Carter. Inilapag ni Madeline ang kanyang baso. Sa loob ng ilang segundo, nanatili ang tingin niya sa likido sa ilalim ng kanyang baso. “Mr. Gray, pwede na ba nating simulan ang proseso?” Alok ni Madeline. Tumango si Carter at tumingin sa lalaking naghihintay sa tabi niya. Inabutan ng lalaking mukhang abogado si Madeline ng dalawang dokumento. “Hello, Ms. Montgomery. Ako ang lawyer ni Mr. Carter. Ito ang mga divorce document para sa inyo ni Mr. Carter. Pakiusap tingnan mo ang laman, at kung walang problema, pakipirmahan ang mga document.” Kinuha ni Madeline agn dokumento at sa pagkakataong ito, binasa niya nang maigi ang bawat salita nang detalyado. Noon, nahuli siya sa patibong ni Carter dahil lang sa masyado siyang nagtiwala kay Carter. Sa pagkakataong ito, hindi niya hinayaang magpabaya siya. Nang mabasa niya nang maigi ang bawat li

Biglang huminto si Shirley sa kalagitnaan ng pag-inom niya ng wine. Ryan… Malinaw pa rin niya itong naaalala. Nakaramdam siya ng takot nang mabanggit ito ni Carter. “Carter, bakit mo biglang nabanggit si Ryan? Bukod na lang kung… kung may napansin si Eveline?” Nag-iingat na tanong ni Shirley sa takot na magalit si Carter. Nagkaroon ng ngiti sa malamig na mukha ni Carter. “Di niya ako pasasalamatan kanina sa pagligtas ng buhay niya kung nalaman niya.” Tahimik na nakahinga nang maluwag si Shirley nang marinig niya ito. “Hinuhukay niya ang sarili niyang libingan.” Puno ng panghahamak ang mata ni Carter. “Ibinaba niya ang sarili niya para sa isang babae.” “Carter, g-gagawin mo ba?” Tanong ni Shirley, habang ang mga mata niya ay puno ng takot at galak. Tumingin nang masama sa kanya si Carter. “Anong gagawin ko? Kakalimutan ko ba ang dapat kong gawin dahil sa’yo o sa ibang babae?” “...” Lumamig ang puso ni Shirley nang makita ang seryosong titig ni Carter, ngunit hindi na

Pakiramdam ni Jeremy parang nanikip ang puso niya nang marinig niya ang sagot ni Madeline. Nang walang-alinlangan, binuhat niya si Madeline. Tumawag siya ng isang cab sa tabi ng kalsada at tumungo sa pinakamalapit na ospital. Tumakbo si Jeremy hanggang sa marating niya ang pinto ng emergency room. Nang lumiwanag ang pulang ilaw, wala siyang magawa kundi ang manatili sa pasilyong walang laman habang hindi mapakali. Alam niyang walang sakit sa puso si Madeline kaya paanong bigla itong sumakit? ‘Dahil ba sa tumatakbo kami?’ ‘Di ko dapat hinila si Linnie nang ganun.’ ‘Di ko dapat ginawa yun.’ Sinimulang saktan ni Jeremy ang kanyang sarili. Biglang bumukas ang pinto ng emergency room at isang batang nars ang nagmamadaling lumabas. Gustong patigilin ni Jeremy ang nars para magtanong tungkol sa kalagayan ni Madeline, ngunit nag-aalala siya na baka makasagabal siya sa trabaho nito. Di nagtagal pag-alis ng nars, dalawang mukhang propesyonal at matandang doktor na mukhang ser

Dinampot ni Jeremy ang mga punit na papel, ngunit napansin niyang malaki ang sira nito, kaya kailangan ng madaming oras para mabuo ang mga piraso. Ang magagawa lang niya ay ibalot sa panyo ang mga piraso. Tapos bumalik siya sa tabi ni Madeline habang nagpapanggap na walang nangyari pagkatapos niyang pumunta ng banyo. “Jeremy, ayos ka lang ba? Sinipon ka ba?” Tanong ni Madeline habang nababahala nang hawakan niya ang kamay ni Jeremy. Hinawakan ni Jeremy ang kamay ni Madeline at nagkaugnay ang daliri nila. “Balak ko pang alagaan ka nang maigi buong buhay ko, kaya bakit ko hahayaang may mangyari?” Ngumiti siya nang marahan ngunit nagsimula siyang makaramdam na ang mga punit na papel sa bulsa niya ay mabigat sa kanyang isipan. Pagbalik ng hotel, habang naliligo si Madeline, umupo si Jeremy ng sofa at sinamantala ang pagkakataon para kaagad na ayusin ang piraso ng papel. Buti na lang hindi masyadong maliit ang piraso ng papel kaya nagawa pa rin itong ayusin ni Jeremy nang hindi