บททั้งหมดของ ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!: บทที่ 641 - บทที่ 650

เจย์หยุดชะงักเธอได้ค้นพบความลับเกี่ยวกับทะเบียนสมรสเหรอ?“นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมเธอถึงเลือกไปทำศัลยกรรมใช่ไหม?”เขาโกรธมากและต้องการลงโทษเธออย่างรุนแรงที่จากไปโดยไม่บอกลา อย่างไรก็ตาม หลังจากได้ยินสิ่งที่เธอพูด เขาก็หมดความกล้าที่จะตำหนิเธอไปเลยเธอทำเพียงเพราะเธอห่วงใยเขาถึงอย่างนั้น…ตอนที่เธอเป็นคนดูแลเขาอยู่ ทำไมเธอถึงไปเดทกับผู้ชายแปลกหน้าได้?“คืนนั้น ผู้ชายที่เธอไปเดทด้วยคือใครกัน?” เจย์ถามด้วยสีหน้าเคร่งเครียด“ฉันบอกนายไม่ได้หรอก” แองเจลีนจำข้อตกลงที่เธอมีกับปีเตอร์ได้ เธอไม่อยากเป็นคนที่ผิดสัญญาหัวใจของเจย์ ซึ่งเพิ่งได้บรรเทาความเจ็บปวด กลับถูกโยนลงไปในทะเลแห่งความสงสัยอีกครั้ง เขารู้สึกกระสับกระส่ายและวิตกกังวล“แองเจลีน เซเวียร์ ทำไมเธอถึงกลับมา?” เจย์กำลังจะเสียสติไปแล้วผู้หญิงคนนี้ที่มุ่งหน้ามาหาเขาในขณะที่ไปเจ้าชู้กับผู้ชายคนอื่น นี่เป็นวิธีที่เกินขอบเขตทางศีลธรรมของเขาจริง ๆแองเจลีนตัดสินใจปล่อยวางทุกอย่างและควบคุมอารมณ์ของเธอ มันเหนื่อยเกินกว่าจะนึกถึงเขาอีกต่อไปแล้วเธอลุกขึ้นมานั่งบนเตียงช้า ๆ ผมของเธอเรียงยาวบนเสื้อคลุมสีดำของเธอราวกับน้ำตก นัยน์ตาส

ร็อบบี้น้อยกังวลอย่างมากเช่นกัน “มันก็ดูเหมือนว่าจะเป็นอย่างนั้นนะ ดูสิว่าเธอยิ้มเหมือนคนบ้าขนาดไหน”เจนสันมองแม่ของเขาอย่างใกล้ชิดเพียงเพื่อตระหนักว่ามีการแสดงออกที่ไร้เดียงสาบนใบหน้าของเธอ สีหน้าที่เป็นปกติของเธอได้หายไปจากใบหน้าของเธอ ทำให้เขารู้สึกมีความกังวลเพิ่มขึ้นเมื่อหันไปมองเจย์ เขาถามอย่างกังวลว่า “คุณพ่อครับ คุณพ่อทำอะไรกับเธอ?”เจย์เคยชินกับรอยยิ้มที่บ้า ๆ ของแองเจลีนอยู่แล้ว เมื่อพวกเขายังเด็ก รอยยิ้มที่ไร้เดียงสาของความพึงพอใจกับสิ่งไหนก็ตามมันจะปรากฏบนใบหน้าของเธอ เมื่อไหร่ก็ตามที่ความปรารถนาของเธอเป็นจริง“อย่าไปสนใจเธอเลย กินเถอะลูก” เจย์พูดโจเซฟินยังคงกังวลเรื่องของแองเจลีน “พี่แองเจลีน เธอยังต้องการหนีไปกับฉันไหม?”แองเจลีนส่ายหัว “เธอควรหนีไปกับเซย์นดีกว่า ฉันเกรงว่าพี่ชายของเธอจะฆ่าฉันเแทนน่ะสิ”โจเซฟินได้ข้อสรุปของเธอ “โอ้ ไม่นะ ดูเหมือนตอนนี้เธอจะโง่ไปแล้วล่ะ”เด็ก ๆ ช่วยกันตัดสินใจว่าความโง่เขลาของแองเจลีนเป็นส่วนหนึ่งของการเสแสร้งหรือเรื่องจริงกันแน่เซ็ตตี้น้อยถามเธอว่า “คุณคะ ยังจำได้ไหมว่าฉันเป็นใคร?”แองเจลีนเอื้อมมือไปบีบใบหน้าสีชมพูที่บอบบางข

“เจย์บี้ ขอเวลาฉันสักครู่นะ” แองเจลีนปล่อยมือของเจย์แล้วหันหลังเดินออกไปจู่ ๆ เจย์ก็เอื้อมมือมาจับมือเธอไว้ แองเจลีนหันกลับมาและได้ยินเขาเตือนด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เธอได้รับอนุญาตให้พูดได้แค่สามประโยคกับเขาเท่านั้น แล้วจากนั้นเขาก็ต้องออกไปซะ”นิ้วมือสั่น ๆ เป็นการแสดงออกที่น่าอึดอัดใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของแองเจลีน “นายไม่คิดว่า… สามประโยคน้อยเกินไปหน่อยเหรอ?”เธอนึกไม่ออกเลยว่าจะบอกให้คนคนนั้นออกไปได้ยังไงด้วยการใช้คำเพียงแค่สามประโยคเชิญให้เขาออกไป มันจะเพียงพอได้อย่างไรกัน?เจย์แสดงความเย็นชาแล้วบอกให้พูดแค่ว่า “นายน้อยไททัส! ฉันต้องขอโทษด้วยนะที่ฉันทำให้คุณเข้าใจผิดว่าฉันเป็นอีกคนหนึ่ง! ไม่ต้องมาเจอกันอีก!”แองเจลีนตกตะลึง “โอ้ แค่สามประโยคนี้เหรอ? คำพวกนี้มันจะดีหรือเปล่า?”แองเจลีนเดินไปด้วยความรู้สึกที่ไม่เต็มใจไปหา ฮิโรชิ ไททัสฮิโรชิจ้องไปที่แองเจลีนที่กำลังใกล้เข้ามา ความงามและอารมณ์ไร้เดียงสาของเธอได้ยุติลงไปตามกาลเวลาและเพิ่มเสน่ห์ของเธอเข้าไปอีก ฮิโรชิรู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้น“คุณ… เซเวียร์?” ฮิโรชิรู้สึกประหม่าอย่างมากเมื่อต้องเผชิญหน้ากับใครบางคนที่มีเสน่ห์ด

“แองเจลีนของฉันคู่ควรกับงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุด เธอไม่ควรต้องแต่งงานกับฉันในสภาพที่น่าสมเพชนี้” เจย์พูดอย่างเคร่งขรึมแองเจลีนพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองน่าสมเพชเลย มีเงินมากมายในบัตรธนาคารที่นายให้ฉันไว้ มันมากจนฉันไม่สามารถใช้จ่ายได้ตลอดชีวิต”สีหน้าของเจย์มืดลงอย่างผิดปกติเมื่อกล่าวถึงเงิน...“เธอต้องการอะไร?”“เจย์บี้ บัตรธนาคารสามารถใช้เป็นสินสอดทองหมั้นกับฉันได้” แองเจลีนตอบยิ้ม ๆเจย์มองดูเธออย่างเงียบ ๆ ก่อนที่เขาจะดึงคางของเธอเข้าหาเขาและจูบเธอเบา ๆ ที่ริมฝีปาก“แล้วสรุปว่า นายจะให้อะไรฉันล่ะ?” ดวงตาของแองเจลีนเป็นประกายเมื่อเธอคาดหวังของขวัญจากความรักของเธอ“ตัวฉันเอง!” เจย์พูดพลางชี้นิ้วเข้าหาตัวเองแองเจลีนเกือบสำลักน้ำลาย ขณะที่ไอออกมาอย่างรุนแรง เธอพึมพำ “นั่นไม่ดีเท่าเงินนะ”เจย์ผลักเธอออกไปและจ้องไปที่เธอด้วยความโกรธ “เธอไม่ชอบฉันเหรอ?”แองเจลีนหัวเราะแห้ง ๆ “ที่รัก ฉันต้องการเงิน”“แล้วฉันไม่สำคัญเหรอ?” เจย์ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีสักวันหนึ่งที่เขาจะต้องมาอิจฉาเงินแองเจลีนส่ายหัว “แน่นอน ความรักของฉันสำคัญกว่าเงิน แต่…”ดวงตาของเธอเป็นประก

ไร้คำพูด จากนั้นโจเซฟินพูดอย่างหมดแรงว่า “เธอนี่มันโรคจิตยิ่งกว่าไอ้เศษสวะนั่นเสียอีก”“หน้าอกมันใหญ่มาก ถึงแม้ว่าฉันจะอิจฉาก็ตาม” แองเจลีนล้อเล่นขณะช่วยโจเซฟินแต่งตัว“กล้าโชว์ของเธอให้ฉันดูไหมล่ะ?” โจเซฟินถามแองเจลีนหัวเราะขณะที่เธอพูดว่า “ของฉันไม่ใหญ่เท่ากับของเธอหรอกนะ”“งั้นเธอก็ต้องทำให้พี่ชายของฉันใช้งานมันหนักขึ้นนะ” โจเซฟินแซวแองเจลีนกล่าวว่า “เขาใช้งานมันหนักมากอยู่แล้ว”โจเซฟินขมวดคิ้ว “ว้าว เธอเพิ่งกลับมาพบกันกับพี่ชายของฉันและเธอมอบตัวเองให้กับเขาแล้วเหรอ?”แองเจลีนพูดอย่างฉุนเฉียวว่า “เธอกล้าดียังไง! ถ้าไม่ใช่เพราะไวน์ที่เธอส่งมาให้ คืนนี้ฉันคงไม่ต้องดูน่าอายขนาดนี้ เมื่อคืนฉันระรานพี่ชายเธอมาก ฉันไม่รู้ว่าฉันจะชดใช้ให้เขาในวันพรุ่งนี้ได้ยังไงเลยเนี่ย”โจเซฟินถามว่า “เธอจะชดเชยไปเพื่ออะไร? เขาพยายามทำตัวน่าสมเพชทั้ง ๆ ที่เขาได้ต่อรองแล้วหรือเปล่า?”แองเจลีนช่วยโจเซฟินลุกขึ้นยืน จากนั้น โจเซฟินก็ใช้สายตาแหลมคมและจ้องไปที่ฮิโรชิ “ฮิโรชิ ไททัส ฉันมีรูปร่างที่ดี ใช่ไหม?”ฮิโรชิร่างกายเกือบเปียกไปทั่วตัวด้วยความกลัว “นายหญิงอาเรส ฉันขอโทษ ได้โปรดเถอะ ได้โปรดยกโทษใ