ร็อบบี้น้อยกังวลอย่างมากเช่นกัน “มันก็ดูเหมือนว่าจะเป็นอย่างนั้นนะ ดูสิว่าเธอยิ้มเหมือนคนบ้าขนาดไหน”เจนสันมองแม่ของเขาอย่างใกล้ชิดเพียงเพื่อตระหนักว่ามีการแสดงออกที่ไร้เดียงสาบนใบหน้าของเธอ สีหน้าที่เป็นปกติของเธอได้หายไปจากใบหน้าของเธอ ทำให้เขารู้สึกมีความกังวลเพิ่มขึ้นเมื่อหันไปมองเจย์ เขาถามอย่างกังวลว่า “คุณพ่อครับ คุณพ่อทำอะไรกับเธอ?”เจย์เคยชินกับรอยยิ้มที่บ้า ๆ ของแองเจลีนอยู่แล้ว เมื่อพวกเขายังเด็ก รอยยิ้มที่ไร้เดียงสาของความพึงพอใจกับสิ่งไหนก็ตามมันจะปรากฏบนใบหน้าของเธอ เมื่อไหร่ก็ตามที่ความปรารถนาของเธอเป็นจริง“อย่าไปสนใจเธอเลย กินเถอะลูก” เจย์พูดโจเซฟินยังคงกังวลเรื่องของแองเจลีน “พี่แองเจลีน เธอยังต้องการหนีไปกับฉันไหม?”แองเจลีนส่ายหัว “เธอควรหนีไปกับเซย์นดีกว่า ฉันเกรงว่าพี่ชายของเธอจะฆ่าฉันเแทนน่ะสิ”โจเซฟินได้ข้อสรุปของเธอ “โอ้ ไม่นะ ดูเหมือนตอนนี้เธอจะโง่ไปแล้วล่ะ”เด็ก ๆ ช่วยกันตัดสินใจว่าความโง่เขลาของแองเจลีนเป็นส่วนหนึ่งของการเสแสร้งหรือเรื่องจริงกันแน่เซ็ตตี้น้อยถามเธอว่า “คุณคะ ยังจำได้ไหมว่าฉันเป็นใคร?”แองเจลีนเอื้อมมือไปบีบใบหน้าสีชมพูที่บอบบางข
แองเจลีนเดินกลับลงมาข้างล่างด้วยสีหน้าที่เศร้าใจ เธอจับแขนเจย์ไว้และบ่นว่า “ทำไมพวกเขาถึงไม่สนใจฉันเลย?”“ไม่เป็นไรนะ ฉันจะดูแลเธอเอง” เจย์ตอบอย่างไม่ใส่ใจแองเจลีนฝังใบหน้าของเธอไว้ตรงระหว่างเข่าของเขาในขณะที่เธอพูดอย่างไม่พอใจ “เจย์บี้ นายยังคงเป็นคนที่ปฏิบัติต่อฉันอย่างดีที่สุด”เจย์ขยี้ผมของเธอเบา ๆ “เธอเพิ่งรู้ตัวเหรอ?”“ใช่น่ะสิ” แองเจลีนวางแก้มของเธอลงบนฝ่ามือของเขาเจย์มองไปที่ประตูห้องของเด็ก ๆ ที่ปิดสนิททั้งหมด เขาอยากจะพูดกับเธอไปว่า ‘เธอลืมบอกพวกเขาว่าเธอคือ โรส ลอยล์ แม่ของพวกเขาไงล่ะ เด็ก ๆ คิดว่าเธอเป็นแม่คนใหม่ของพวกเขา แน่นอนว่าพวกเขาจะเพิกเฉยต่อเธออย่างแน่นอน’ถึงอย่างนั้น เมื่อเขาเห็นว่าเธอดูน่ารักเพียงใดขณะที่เธอซบอยู่บนตักเขา เขาก็ระงับสิ่งที่อยากจะบอกความจริงกับเธอ“แองเจลีน เราออกไปเดินเล่นกันเถอะ” เขาพูดแนะนำเธอทันทีแองเจลีนเข็นเขาออกไปที่ประตูวันนี้ดวงอาทิตย์ส่องแสงบนท้องฟ้าและอุณหภูมิก็กำลังพอดีสิ่งที่แตกต่างจากเดิมก็เกิดขึ้นเมื่อ เจย์ อาเรสคนที่สงวนตัวและเยือกเย็นเมื่ออยู่ด้วยกันกับแองเจลีน เซเวียร์ มันช่างน่าทึ่งจริง ๆความเยือกเย็นที่เล็ดลอดออ
“เจย์บี้ ขอเวลาฉันสักครู่นะ” แองเจลีนปล่อยมือของเจย์แล้วหันหลังเดินออกไปจู่ ๆ เจย์ก็เอื้อมมือมาจับมือเธอไว้ แองเจลีนหันกลับมาและได้ยินเขาเตือนด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เธอได้รับอนุญาตให้พูดได้แค่สามประโยคกับเขาเท่านั้น แล้วจากนั้นเขาก็ต้องออกไปซะ”นิ้วมือสั่น ๆ เป็นการแสดงออกที่น่าอึดอัดใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของแองเจลีน “นายไม่คิดว่า… สามประโยคน้อยเกินไปหน่อยเหรอ?”เธอนึกไม่ออกเลยว่าจะบอกให้คนคนนั้นออกไปได้ยังไงด้วยการใช้คำเพียงแค่สามประโยคเชิญให้เขาออกไป มันจะเพียงพอได้อย่างไรกัน?เจย์แสดงความเย็นชาแล้วบอกให้พูดแค่ว่า “นายน้อยไททัส! ฉันต้องขอโทษด้วยนะที่ฉันทำให้คุณเข้าใจผิดว่าฉันเป็นอีกคนหนึ่ง! ไม่ต้องมาเจอกันอีก!”แองเจลีนตกตะลึง “โอ้ แค่สามประโยคนี้เหรอ? คำพวกนี้มันจะดีหรือเปล่า?”แองเจลีนเดินไปด้วยความรู้สึกที่ไม่เต็มใจไปหา ฮิโรชิ ไททัสฮิโรชิจ้องไปที่แองเจลีนที่กำลังใกล้เข้ามา ความงามและอารมณ์ไร้เดียงสาของเธอได้ยุติลงไปตามกาลเวลาและเพิ่มเสน่ห์ของเธอเข้าไปอีก ฮิโรชิรู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้น“คุณ… เซเวียร์?” ฮิโรชิรู้สึกประหม่าอย่างมากเมื่อต้องเผชิญหน้ากับใครบางคนที่มีเสน่ห์ด
ฮิโรชิถามด้วยความสงสัย “พี่ครับ พี่รู้ได้ยังไงว่า แจ็ค อาเรสกับเจย์ อาเรสแตกคอกัน?”ยูมิยิ้มอย่างลึกลับ “มันไม่ใช่เรื่องของนายหรอกนะ สิ่งที่นายต้องทำต่อไปนี้คือการทุ่มเทความพยายามทั้งหมดของนายเพื่อให้ โจเซฟิน อาเรส ตกหลุมรักนายให้ได้ แล้วพี่สาวของนายคนนี้จะตอบแทนนายด้วยผลประโยชน์มากมาย”ฮิโรชิลูบคางด้วยการใช้ความคิด แล้วรอยยิ้มชั่วร้ายก็ผุดขึ้นบนใบหน้าของเขา “ความเจ้าชู้เหรอ? นั่นคือสิ่งที่ผมทำได้ดีที่สุดเลยล่ะ”ในตอนเย็น โจเซฟินใช้เวลาอยู่ที่กระท่อมโบยบินสู่จันทราในขณะเดียวกันที่คนรับใช้กำลังเตรียมอาหารเย็นให้เธอ อาหารเย็นวันนี้แตกต่างจากเดิมเล็กน้อยเพราะไม่มีซุป ทว่า มีขวดไวน์ ชาโต ลาฟิต ร๊อธชิลด์โจเซฟินหยิบขวดไวน์ขึ้นมาดู มันคือขวดไวน์ ชาโต ลาฟิต ร๊อธชิลด์จากปี 1887 เธอยิ้มขณะที่พูดว่า “ขวดไวน์แดงราคาแพงแบบนี้ควรส่งไปที่ซีคามอร์ แอนเน็กซ์ ในการกลับมาพบกันอีกครั้งระหว่างพี่ชายและพี่สาวเป็นการเฉลิมฉลองความยินดีในการแต่งงานของพวกเขา พวกเขาสามารถดื่มไวน์เพื่อสร้างอารมณ์ได้”จากนั้น เธอก็ยัดขวดไวน์แดงเข้าไปในอ้อมแขนของคนรับใช้ซอนเดอร์ “เอาไวน์นี้ไปส่ง”ในซีคามอร์ แอนเน็กซ์เจย์
“แองเจลีนของฉันคู่ควรกับงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุด เธอไม่ควรต้องแต่งงานกับฉันในสภาพที่น่าสมเพชนี้” เจย์พูดอย่างเคร่งขรึมแองเจลีนพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองน่าสมเพชเลย มีเงินมากมายในบัตรธนาคารที่นายให้ฉันไว้ มันมากจนฉันไม่สามารถใช้จ่ายได้ตลอดชีวิต”สีหน้าของเจย์มืดลงอย่างผิดปกติเมื่อกล่าวถึงเงิน...“เธอต้องการอะไร?”“เจย์บี้ บัตรธนาคารสามารถใช้เป็นสินสอดทองหมั้นกับฉันได้” แองเจลีนตอบยิ้ม ๆเจย์มองดูเธออย่างเงียบ ๆ ก่อนที่เขาจะดึงคางของเธอเข้าหาเขาและจูบเธอเบา ๆ ที่ริมฝีปาก“แล้วสรุปว่า นายจะให้อะไรฉันล่ะ?” ดวงตาของแองเจลีนเป็นประกายเมื่อเธอคาดหวังของขวัญจากความรักของเธอ“ตัวฉันเอง!” เจย์พูดพลางชี้นิ้วเข้าหาตัวเองแองเจลีนเกือบสำลักน้ำลาย ขณะที่ไอออกมาอย่างรุนแรง เธอพึมพำ “นั่นไม่ดีเท่าเงินนะ”เจย์ผลักเธอออกไปและจ้องไปที่เธอด้วยความโกรธ “เธอไม่ชอบฉันเหรอ?”แองเจลีนหัวเราะแห้ง ๆ “ที่รัก ฉันต้องการเงิน”“แล้วฉันไม่สำคัญเหรอ?” เจย์ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีสักวันหนึ่งที่เขาจะต้องมาอิจฉาเงินแองเจลีนส่ายหัว “แน่นอน ความรักของฉันสำคัญกว่าเงิน แต่…”ดวงตาของเธอเป็นประก
ซอนเดอร์ หนึ่งในแม่บ้านของกระท่อมโบยบินสู่จันทราเป็นคนส่งไวน์ไปให้ ดังนั้น จึงเห็นได้ชัดว่าเธอได้รับคำสั่งจากโจเซฟินให้ทำเช่นนั้นแองเจลีนเป็นคนฉลาด เธอรู้ว่าโจเซฟินจะไม่ทำร้ายเธอ แต่ใครก็ตามที่มอบไวน์ให้โจเซฟิน ผู้นั้นกระทำด้วยเจตนาร้ายแองเจลีนกังวลเรื่องความปลอดภัยของโจเซฟินที่กระท่อมโบยบินสู่จันทรา โจเซฟินเพิ่งทานอาหารเย็นเสร็จ เมื่อเธอรู้สึกว่าร่างกายของเธอร้อนขึ้นและเดินโซเซไปมาโจเซฟินทิ้งตัวนอนแผ่วลงบนโซฟาขณะที่เธอพูดว่า “บ้าชะมัด ฉันต้องการมีอะไรกับเขาขึ้นมาทันที หลังจากที่ฉันกินเข้าไปงั้นเหรอ?”ประตูร้องลั่นดังเอี๊ยดเมื่อมีชายคนหนึ่งเข้ามาสีหน้าของโจเซฟินซีดเมื่อรู้ว่าเป็นใคร“ฮิโรชิ ไททัส นายมาทำอะไรที่นี่?”ฮิโรชิยืนอยู่ข้างหน้าโจเซฟินและใช้มือยกคางของเธอเบา ๆ ขณะที่เขาพูดด้วยรอยยิ้มบิดเบี้ยวบนใบหน้าของเขา “นายหญิงรอง ฉันมาอยู่กับเธอแล้ว”โจเซฟินตระหนักได้ว่ามีการใส่ยาที่จะทำให้เธอหมดสติในมื้ออาหารของเธออย่างแน่นอน เธอยังเข้าใจด้วยว่าทำไมฮิโรชิถึงมาที่นี่ ความโกรธเร่าร้อนในตัวเธอ “ฮิโรชิ ไททัส นายกล้าดียังไงมาวางยาฉัน?”ฮิโรชิดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเขาและกอดเธอ
ไร้คำพูด จากนั้นโจเซฟินพูดอย่างหมดแรงว่า “เธอนี่มันโรคจิตยิ่งกว่าไอ้เศษสวะนั่นเสียอีก”“หน้าอกมันใหญ่มาก ถึงแม้ว่าฉันจะอิจฉาก็ตาม” แองเจลีนล้อเล่นขณะช่วยโจเซฟินแต่งตัว“กล้าโชว์ของเธอให้ฉันดูไหมล่ะ?” โจเซฟินถามแองเจลีนหัวเราะขณะที่เธอพูดว่า “ของฉันไม่ใหญ่เท่ากับของเธอหรอกนะ”“งั้นเธอก็ต้องทำให้พี่ชายของฉันใช้งานมันหนักขึ้นนะ” โจเซฟินแซวแองเจลีนกล่าวว่า “เขาใช้งานมันหนักมากอยู่แล้ว”โจเซฟินขมวดคิ้ว “ว้าว เธอเพิ่งกลับมาพบกันกับพี่ชายของฉันและเธอมอบตัวเองให้กับเขาแล้วเหรอ?”แองเจลีนพูดอย่างฉุนเฉียวว่า “เธอกล้าดียังไง! ถ้าไม่ใช่เพราะไวน์ที่เธอส่งมาให้ คืนนี้ฉันคงไม่ต้องดูน่าอายขนาดนี้ เมื่อคืนฉันระรานพี่ชายเธอมาก ฉันไม่รู้ว่าฉันจะชดใช้ให้เขาในวันพรุ่งนี้ได้ยังไงเลยเนี่ย”โจเซฟินถามว่า “เธอจะชดเชยไปเพื่ออะไร? เขาพยายามทำตัวน่าสมเพชทั้ง ๆ ที่เขาได้ต่อรองแล้วหรือเปล่า?”แองเจลีนช่วยโจเซฟินลุกขึ้นยืน จากนั้น โจเซฟินก็ใช้สายตาแหลมคมและจ้องไปที่ฮิโรชิ “ฮิโรชิ ไททัส ฉันมีรูปร่างที่ดี ใช่ไหม?”ฮิโรชิร่างกายเกือบเปียกไปทั่วตัวด้วยความกลัว “นายหญิงอาเรส ฉันขอโทษ ได้โปรดเถอะ ได้โปรดยกโทษใ
“พี่ชายของเธอ… ไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของพ่อเธอนะ แน่นอนล่ะว่า พ่อของเธอคงไม่อยากให้เขาเข้าไปควบคุมบริษัทอาเรส” แองเจลีนไม่ต้องการโกหกโจเซฟินอีกต่อไปโจเซฟินรู้สึกถึงการสั่นสะเทือนในตัวเธอแองเจลีนพูดด้วยความมั่นใจ “ฉันสงสัยว่าเธอก็คงไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของพ่อเธอด้วย”คำพูดของเธอชัดเจนอย่างคาดไม่ถึง“แล้วใครเป็นพ่อของพี่ชายฉัน?” โจเซฟินถามด้วยความสงสัย“ฉันก็ไม่รู้”ยังคงอธิบายไม่ได้ ภาพของชายที่ดูเหมือนเจย์บี้ได้ปรากฏขึ้นในหัวของเธอดวงตาของโจเซฟินและแองเจลีนสบเข้าหากัน ทันใดนั้น ทั้งสองรู้สึกราวกับว่าครอบครัวอาเรสกำลังเก็บความลับจากพวกเขาเองในวันต่อมาแสงยามเช้าส่องเข้ามาที่ซีคามอร์ แอนเน็กซ์ ทำให้ขับหมอกยามเช้าออกไป แม้แต่ทางเดินซึ่งมักจะมืดและสกปรกก็สว่างไสวและดูเปิดต้อนรับแองเจลีนยกกระโปรงขึ้น แล้วเธอก็เดินเขย่งเท้าเพื่อย่องเดินไปทางห้องของเจย์หวังว่า ที่รักของเธอจะยังหลับใหลอยู่ เขาคงไม่มีความสุขหากรู้ว่าเธอหายไปทั้งคืนแองเจลีนผลักประตูค่อย ๆ เปิดออกเบา ๆ เพื่อให้แน่ใจว่าร่างบนเตียงจะยังไม่ขยับไปไหนก่อนเธอจะค่อย ๆ เดินเข้ามาเจย์รีบหลับตาลงทันทีผู้หญิงคนนี้ทำอะไรอยู่?เขาไ