บททั้งหมดของ ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!: บทที่ 661 - บทที่ 670

โจซี่มองเธอด้วยความว่างเปล่าราวกับหุ่นเชิด“คุณแม่คะ คุณดูอารมณ์ดีนะ” โจซี่กล่าวแม่ของเธอยิ้มและพูดว่า “ฉันได้ยินมาว่าเธอดีขึ้นแล้ว ทำไมฉันถึงไม่มีความสุขได้ล่ะ?”โจซี่แกล้งหัวเราะเธอถูกฮิโรชิล่วงละเมิดและพี่แองเจลีนก็รับผิดแทนเธออีก ทุกสิ่งทุกอย่างได้สะสมเข้ามาและทุกสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่สิ่งที่น่ายินดีเลยอย่างไรก็ตาม แม่ของเธอไม่สามารถซ่อนความรู้สึกของตัวเองได้แม่ของเธอนั่งลงข้างเตียง แล้วเอื้อมมาจับมือโจซี่และเริ่มกระบวนการพูดล้างสมองเธอเป็นไปตามปริยายและไหวพริบ“โจซี่ ฟังฉันนะ ทั้งพี่ชายและพ่อของเธอคิดว่าสิ่งที่เธอทำกับฮิโรชิจะกลายเป็นเรื่องอื้อฉาว ดังนั้น เป็นการดีเสียกว่าที่จะเดินหน้าต่อไปให้เร็วที่สุด ทั้งสองคนพยายามอย่างเต็มที่ที่จะกดดัน ตำรวจ เมื่อทำให้เรื่องคลี่คลายกับตำรวจแล้ว เราจะไปดำเนินคดีในศาลวันมะรืนนี้กัน”โจซี่เยาะเย้ยในใจ‘เจย์คงทนไม่ได้ที่จะทิ้งพี่แองเจลีนไว้ข้างในคุกนั่นนานเกินไป เห็นได้ชัดว่าเขาพยายามทุกวิถีทางที่จะทำเพื่อพาเธอออกมาให้เร็วที่สุดด้วยซ้ำ’ส่วนพ่อของเธอจะสนใจไปทำไม?“เขาคิดว่ามันเป็นเรื่องอื้อฉาวอย่างนั้นเหรอ? แต่เขาเป็นคนที่เลือกสามีท

มีเหตุผลเพียงข้อเดียวที่ว่าทำไมถึงมีใครบางคนทำให้นักข่าวถึงต้องมาถามคำถามที่ละเอียดอ่อนเช่นนี้ ก็เพื่อที่จะทำให้ตัวเขาอับอายและลดอิทธิพลต่อที่สาธารณะเจย์เหลือบมองแจ็คที่อยู่ข้างหลังเขา แจ็คที่เพิ่งลงจากรถและเห็นว่าเจย์กำลังถูกนักข่าวถามจนจนมุมอยู่ รอยยิ้มได้ปรากฏขึ้นที่มุมปากของแจ็คทันทีแจ็ครู้ว่าเจย์หยิ่งและถือตัวอยู่เสมอ นอกจากนี้ เขามีปัญหาในการสื่อสารกับผู้คนและเขาจะไม่พาผู้ช่วยส่วนตัวของเขา อย่างเกรย์สันไปไหนด้วยเมื่อเขาออกไปไหนเป็นเวลานานเขาคิดกับตัวเองว่า ‘มาดูกันสิว่าเจย์จะจัดการกับนักข่าวที่น่ารำคาญเหล่านี้ยังไง’สตอร์มเห็นรอยยิ้มเยาะเย้ยของแจ็ค ใบหน้าที่หล่อเหลาและไร้การควบคุมของแจ็คดึงเข้าสู่การเยาะเย้ย มีคนที่ไม่กลัวความตายที่พยายามจะล้มท่านประธานอาเรสอยู่เสมอแม้ว่าท่านประธานอาเรสจะขาพิการ แต่เขายังมีสมองอยู่ยงคงกระพันแม้ว่าท่านประธานอาเรสจะรู้สึกรังเกียจที่จะต่อสู้กับกลุ่มคนร้าย แต่สตอร์มกลับตรงกันข้าม นั่นคือสิ่งที่เขาอยู่ที่นั่นเพื่อช่วยสตอร์มเอื้อมมือไปหยิบไมโครโฟนที่เล็งไปที่ท่านประธานอาเรส เมื่อไมโครโฟนอยู่ใกล้ริมฝีปากของเขา...ความหนาวเย็นที่รุนแรงในดวง

ฟินน์ยังคงสงบสติอารมณ์ไว้และดูวิดีโอของกล้องวงจรปิดต่อไปราวกับว่าเขาดูมันมานับไม่ถ้วน“ผู้พิพากษาครับ เมื่อได้ดูวิดีโอของกล้องวงจรปิดนี้ซึ่งแสดงให้เห็นว่าฮิโรชิแอบเข้าไปในกระท่อมโบยบินสู่จันทราตั้งแต่ 12 นาทีก่อนหน้าแองเจลีน ในช่วง 12 นาทีนี้ ฮิโรชิทำอะไรที่กระท่อมโบยบินสู่จันทรากันแน่”ฟินน์หยุดพูดเรื่องราวสั้น ๆ หลังจากนั้น คำถามของเขาทำให้ทุกคนคิดเกี่ยวกับมันขึ้นมาทันทีจากนั้น ทุกคนก็มุ่งความสนใจไปที่โจเซฟินคำให้การของเธอมีความสำคัญในเวลานั้น คณะลูกขุนก็เงียบลงอย่างมาก แม่ของโจเซฟินจับมือของโจซี่ไว้แน่นราวกับพยายามจะรั้งเธอไว้โจซี่ยืนขึ้นราวกับว่าเข็มทิ่มแทงเธอ สายตาที่ริบหรี่ของเธอหันไปทางแองเจลีนและแองเจลีนก็มองกลับมาที่เธอ ด้วยดวงตาของเธออ่อนโยน ดวงตาโตของหล่อนยิ้มขณะที่หล่อนส่ายหัวเห็นได้ชัดว่าหล่อนกำลังบอกโจซี่ว่าอย่ากระโดดออกไปและทำลายอนาคตของตัวเธอเองโจซี่สะบัดมือหลุดจากมือแม่ของเธอทันที เธอชี้ไปที่ฮิโรชิและเกือบจะควบคุมตัวเองไม่ได้เมื่อเธอพูดว่า “ผู้พิพากษาคะ เขา... เขาพยายามจะทำร้ายฉัน ต้องขอบคุณการมาช่วยของพี่แองเจลีน เธอเตะเขาออกไปและมัดเขาด้วยเชือกก่อนที่เข

ในที่สุดผู้พิพากษาก็ประกาศว่า “แรงจูงใจในการฆาตกรรมของคุณซอนเดอร์ได้เกิดขึ้นแล้ว!”เนื่องจากฮิโรชิไม่มีอาการบาดเจ็บร้ายแรง ซอนเดอร์จึงถูกตัดสินจำคุกสามปีตอนนี้ฟินน์เป็นคนที่ไม่มีใครเทียบได้ ทำให้ทุกคนในศาลตกตะลึง แม้แต่ยูมิและแจ็คก็ตกตะลึงเช่นกันพวกเขาอยากรู้มากว่าเจย์ไปพบทนายหนุ่มที่โดดเด่นคนนี้ได้จากที่ใด พวกเขาคิดว่ามันจะดีแค่ไหนหากพวกเขาสามารถใช้ฟินน์ทำคดีได้ด้วยตัวพวกเขาเอง เพราะเขาดูเหมือนเสือที่มีปีกอย่างไรก็ตาม เขาแค่ทำให้พวกเขาผิดหวังหลังจากที่เลิกศาล ฟินน์ก็เดินตรงไปหาเจย์“ท่านอาเรส ขาของคุณ”“ไม่เป็นไรหรอก” เจย์พูด“ใครเป็นคนทำ?” ฟินน์กำหมัดแน่นและถามสตอร์มอย่างโกรธจัดสตอร์มมองแจ็คและชี้ว่า “ท่านอาเรสไม่ได้บอกว่าเขาอยากจะแก้แค้น มันยังไม่ถึงเวลาที่เหมาะที่จะทำ”ฟินน์กัดฟัน รูปลักษณ์ที่อ่อนโยนและไม่เป็นอันตรายของเขาหายไป ทันใดนั้น เขาก็มีรัศมีมืดราวกับว่าเขากำลังจะทำลายโลก “เอาล่ะ เมื่อถึงเวลา โปรดแก้แค้นให้เขาแทนผมด้วยแล้วกัน เนื่องจากขาที่ได้รับบาดเจ็บทั้งสองของท่านอาเรส ผมอยากจะทุบกระดูกทั้งหมดของเขาคนนั้นเพื่อให้เขาไม่มีชีวิตอยู่ได้อีก”แจ็คเดินไปที่ทาง

แองเจลีนโจมตีเขาอย่างไม่สุภาพ “ผู้ชายคนอื่น ๆ ที่อายุ 31 ปีมีประสบการณ์มากมายในการเป็นสามีที่สมบูรณ์แบบ ทว่า สำหรับนาย เซย์นพี่ชายที่รักของฉัน นายสูญเสียประสบการณ์กว่า 30 ปีไปอย่างสูญเปล่าเลย”โจซี่อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ“ยะ-ยัยตัวแสบ… เธอพยายามจะพูดอะไร?” เซย์นตัวสั่นด้วยความโกรธ“นายไม่สามารถทำเพชรได้โดยไม่มีแรงกดดัน ซึ่งยิ่งกดดันมากเท่าไหร่ เราก็จะได้เป็นเพชรไวเท่านั้น” แองเจลีนกล่าว “ฉันอายุน้อยกว่านายถึงสองปีและมีลูกสามคนแล้ว นายก็ยังไม่มีแฟนเลย”ใบหน้าของเซย์นเริ่มขุ่นเคือง ริมฝีปากของเขาแยกออกราวกับว่าเขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ถึงอย่างนั้น ในท้ายที่สุดเขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมารถขับเร็วบนทางหลวง แต่บรรยากาศภายในรถกลับอบอ้าวอีกครั้งแองเจลีนอยากจะบ่นเรื่องนี้อย่างลับ ๆ เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วส่งข้อความหาเจย์ว่า ‘ที่รัก บรรยากาศในรถของเราช่างหนาวเย็นเหลือเกิน’เมื่อเจย์ได้ยินข้อความแจ้งเตือน เขาก็ลืมตาขึ้นและเห็นข้อความของแองเจลีน เขาตอบเธออย่างเศร้าว่า ‘ฉันคิดว่ามีหิมะอยู่ในตัวของฉันเหมือนกัน’‘พวกเขาจะรู้สึกอึดอัดใจกับคนที่พูดไม่หยุดอย่างแองเจลีนได้ยังไงกัน?’เขาอิจฉาเซย์น