เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 670
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 671
โจซี่ไม่เคยคิดว่าสักวันหนึ่งจะต้องมีหญิงสาวที่ดูอ่อนโยนและดูไม่เป็นอันตรายมายืนเคียงข้างเซย์นได้ ทำให้เธอตาสว่างและจินตนาการว่าเซย์นตอนนี้จะมีความรักอีกครั้งแล้วถึงกระนั้น เธอก็ไม่มีน้ำตาหลงเหลือให้ร้องไห้ออกมาได้เลย“ฉันจะพาไปหาเซย์นเดี๋ยวนี้ โจซี่ แค่ระบายความคับข้องใจของเธอที่เขาได้ทำกับเธอเอาไว้ก็พอ” แองเจลีนโกรธและเดินกลับไปที่สวนหน้าบ้านในส่วนของลานด้านหน้าที่มีชีวิตชีวาในตอนแรกก็เงียบลงไปทันที เหลือเพียงแค่สตอร์มและฟินน์อยู่เท่านั้น คนที่ดูเหมือนลูกแกะตัวน้อยยืนอยู่ที่ประตู ส่วนคนอื่น ๆ หายไปหมดแล้ว“ทุกคนไปไหนกันหมด?” แองเจลีนรู้สึกสับสนสตอร์มบอกกับแองเจลีนว่า “ท่านประธานอาเรสและคุณปู่เซเวียร์กำลังคุยกันอยู่ในห้องทำงาน ส่วนคุณนายเซเวียร์และคุณโทมัสไปที่ห้องครัวเพื่อเตรียมอาหารเย็นกันอยู่และพ่อของคุณก็อยู่ข้าง ๆ ครัว คอยดูแลสวนของเขาอยู่”แองเจลีนกำหมัดแน่นและถามอย่างโกรธเคือง “แล้วไอ้บ้านั่นล่ะ เซย์น?”สตอร์มตะลึงกับความน่าเกรงขามของแองเจลีนและการดูถูกพี่ชายของเธออย่างไม่หยุดยั้งเพื่อหาความยุติธรรม หลังจากนั้น ในที่สุดเขาก็หลุดออกจากความคิด หลังจากยืนนิ่งผ่านไปนาน เขา
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 672
เจย์และท่านปู่เซเวียร์รีบออกมาจากห้องทำงาน “เกิดอะไรขึ้น?”คุณนายเซเวียร์และโทมัสดูกังวล ในขณะที่โจเซฟินยิ้มทั้งน้ำตา “พี่แองเจลีนอาจจะทะเลาะกับเซย์นอยู่”หลังจากนั้นไม่นาน แองเจลีนและเซย์นก็ลงมาที่ชั้นล่างโดยที่เซย์นดูมีรอยฟกช้ำบนใบหน้า ในขณะที่แองเจลีนไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆทุกคนตกตะลึงกับภาพที่เห็นโทมัสกรีดร้องและวิ่งไปหาเซย์นทันที “เซย์น คุณไม่เป็นอะไรมากใช่ไหม?”แองเจลีนพล่ามออกมาอย่างอาฆาตว่า “ไม่ต้องกังวลหรอกนะ เป็นเหมือนความหายนะที่มักจะทำลายไม่ได้ เขาจะไม่ตายหรอก”โทมัสน้ำตาซึม “แองเจลีน เขาเป็นพี่ชายของคุณนะ คุณทำรุนแรงกับเขาแบบนี้ได้ยังไง?”แองเจลีนพึมพำ “ฉันมีเมตตาเพียงพอหรอกนะ สำหรับสิ่งที่เขาทำ มันเป็นพรของเขาเลยนะเนี่ยที่ฉันไม่ได้ถึงกับตัดไอ้นั่นเขาไปด้วยซ้ำ”เซย์นจ้องไปที่แองเจลีน “ทำไมเธอถึงไม่ฉลาดขึ้นในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา แทนที่จะคล่องตัวมากขึ้น?”แองเจลีนพูดอย่างไม่ใส่ใจว่า “ดูเหมือนว่านายจะฉลาดขึ้น แต่นายก็ยังไม่เป็นคู่ต่อสู้ที่คู่ควรกับฉัน มันเป็นความผิดของนายเองที่โดนทำร้าย”คุณนายเซเวียร์ไม่รู้ว่าเธอควรจะเสียใจหรือหัวเราะเยาะการแสดงตลกของลูก ๆ ของเธอดี
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 673
ในเวลาตอนเที่ยงคุณนายเซเวียร์ได้จัดเตรียมอาหารเป็นงานเลี้ยงท่านปู่เซเวียร์เชิญสตอร์มและฟินน์เข้ามาร่วมรับประทานอาหารกลางวันที่โต๊ะด้วย ในไม่ช้า โต๊ะสี่เหลี่ยมผืนผ้านี้ก็มีผู้คนเข้ามานั่งกันจนเต็มแองเจลีนมองดูอาหารจานต่าง ๆ และรู้สึกน้ำลายไหล เธอกอดแม่ของเธอและพูดอย่างเด็ก ๆ ว่า “คุณแม่ ทักษะการทำอาหารของคุณพัฒนาขึ้นมาก น่าเสียดาย ที่ฉันไม่สามารถทานมันได้ทุกวัน แต่อย่างน้อยมันก็ดีสำหรับคุณพ่อเลยนะ”รอยยิ้มของคุณนายเซเวียร์แข็งทื่อ สายตาเศร้าของเธอจับจ้องไปที่จอร์จ เซเวียร์ จอร์จฝืนยิ้มและเล่นไปตามนั้น “ใช่ ๆ ฉันโชคดีจริง ๆ”แองเจลีนรู้สึกหดหู่และนั่งลงข้าง ๆ เจย์อย่างเศร้า ๆเธอรู้ว่าพ่อแม่ของเธอแยกทางกันมานานแล้ว พ่อของเธอใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ที่บ้านของแอนน์ คอนเนอร์ซึ่งเป็นภรรยาของเขาเจย์เอื้อมไปตักสตูว์เนื้อที่เธอชอบมาให้ทานแล้วพูดเบา ๆ ว่า “กินนี่สิ”น้ำตาของแองเจลีนไหลรินขณะที่เธอเคี้ยวเนื้อเซย์นสามารถบอกได้เลยว่าน้องสาวของเขาไม่มีความสุขและเขาต้องการให้กำลังใจเธอ “แองเจลีน เธอจะกลับไปจากที่นี่เมื่อไหร่?”แองเจลีนมองดูแม่ของเธอที่ดูไม่ค่อยมีความสุขนักและกล่าวว่า “วันนี
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 674
แองเจลีนมองไปที่เซย์น โดยหวังว่าเขาจะพูดปลอบใจโจเซฟิน แต่เขาแค่มองก้มลงไปที่จานอาหารของเขา และไม่มีใครเห็นการแสดงออกบนใบหน้าของเขาแองเจลีนกล่าวต่อ “โจเซฟิน ถ้าเธอไม่กลับไปที่อสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีน เธอจะไปอยู่ที่ไหนได้อีก?”“ฉันจะไปเช่าห้องและหางานทำ” โจเซฟินตอบครั้งหนึ่ง เธอเป็นหญิงสาวผู้ไร้ความกังวลใด ๆ ของตระกูลอาเรส แต่ตอนนี้เธอกลับต้องใช้ชีวิตอย่างคนทั่วไป เป็นเรื่องที่น่าเศร้าอะไรขนาดนี้?“เฮ้อ ถ้าเธอมองหางาน เธอจะต้องเริ่มจากระดับตำแหน่งล่างสุดของขั้นบันไดในองค์กรเลยนะ ผู้บริหารระดับสูง ๆ เหล่านั้นเพียงพยายามที่จะควบคุมอำนาจคนของพวกเขาและชอบที่จะสั่งให้มือใหม่เป็นเหมือนทาส เธอต้องยอมเสิร์ฟกาแฟและชาให้พวกเขาและสั่งอาหารโดยไม่ได้รับคำขอบคุณด้วย” แองเจลีนคร่ำครวญเจย์หันมามองแองเจลีนด้วยความสงสาร“แองเจลีน เธอเคยทำแบบนั้นมาก่อนใช่ไหม?”แน่นอนว่าแองเจลีนเคยทำงานแบบนั้นมาก่อน เมื่อย้อนกลับไปตอนนั้น เธอยังเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวมีลูกสองคน หาเลี้ยงชีพในต่างประเทศราวกับว่าโจเซฟินเริ่มมีความคิดเป็นผู้ใหญ่ภายในหนึ่งคืนและพูดว่า “พี่ชาย ไม่ต้องห่วงฉันหรอกนะ ฉันจะผ่านมันไปให้ได้แม
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 675
“คำถามนี้สำคัญแค่ไหน?” เซย์นจ้องมองดวงตาของโจเซฟินเปลี่ยนเป็นสีแดงเมื่อเธอกัดริมฝีปาก “ฉันใช้เวลาถึงสิบปีในชีวิตเพื่อรักนาย ในช่วงสิบปีที่ผ่านมา ฉันสูญเสียความเยาว์วัยไปเพราะนาย ทุกความรู้สึกของฉันขึ้นอยู่กับนาย แต่นายบอกฉันว่าไม่ใช่คำถามที่สำคัญงั้นเหรอ? นายคิดว่าฉันดูเป็นคนโง่ที่เสียเวลาสิบปีในชีวิตเพื่อรักผู้ชายที่ไม่สำคัญเหรอ?”เซย์นตอบว่า “ฉันรู้ว่าเธอเสียสละเพื่อฉันมามาก แต่ความสัมพันธ์ก็เป็นเช่นนั้น เธอต้องพบคนที่ใช่ในเวลาและสถานที่ที่เหมาะสมเพื่อให้ความสัมพันธ์เบ่งบาน เนื่องจากเราสองคนทำผิดพลาดไปแล้ว ตอนนี้ก็กลายเป็นอดีตไปแล้ว หากเธอยังยืนกรานที่จะอยู่กับอดีต ความทุกข์ก็จะเพิ่มขึ้นเท่านั้น…”เพียะ!โจเซฟินตบหน้าเซย์นอย่างแรง“เซย์น เซเวียร์ ตั้งแต่ครั้งแรกที่ฉันคอยดูนายอยู่ ฉันก็รอนายอยู่ที่จุดเดิมอย่างสุดใจ ฉันรอนายอย่างอดทน ฉันใช้เวลาทั้งหมดเพื่อนาย ฉันยอมวิ่งออกมาหานายเมื่อนายบอกว่านายต้องการคบกับฉันและฉันก็กลับเข้าไปในเปลือกของฉันเพื่อซ่อนตัวเมื่อนายบอกว่าเราไม่เหมาะสมกัน ตอนนี้นายกำลังบอกฉันว่าเราพบกันผิดที่และผิดเวลาสินะ เซย์น…”โจเซฟินทรุดตัวลงและกรีดร้องสะอื้น “น
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 676
“เป็นเพราะครอบครัวเซเวียร์ทำผิดต่อโจเซฟินและทำให้เธอต้องผ่านเรื่องทุกข์ทรมานเช่นนี้” แองเจลีนสูดหายใจฟึดฟัดเจย์ถึงกับอึ้งเขาเห็นอยู่แล้วว่าโจเซฟินรู้สึกผิดอย่างไรและความเจ็บปวดที่เธอต้องเผชิญนั้นเป็นอย่างไร ขณะที่เขารู้สึกเสียใจกับโจเซฟิน มันก็ทำให้เขานึกถึงเรื่องของแองเจลีนด้วยเช่นกันย้อนกลับไปเมื่อแองเจลีนเข้าหาเขาโดยใช้ตัวตนของโรส เขาได้แสดงท่าทางเย็นชาต่อเธอเหมือนกับที่เซย์นทำกับโจเซฟินในตอนนั้น เธอคงรู้สึกหมดหนทางและเจ็บปวดมากเจย์ยื่นมือออกมาลูบผมของเธอเบา ๆ แล้วจู่ ๆ ก็ถามขึ้นว่า “แองเจลีน มันรู้สึกทรมานหรือเปล่าที่เธอตกหลุมรักฉัน?” เขารู้สึกเห็นอกเห็นใจแองเจลีนมองเขาด้วยดวงตาที่เจิดจ้าราวกับกวางน้อยไร้เดียงสา“ไม่เลย” เธอยิ้มออกมาเจย์หลุดหัวเราะ “ก็จริงที่ปกติแล้วเธอไม่ค่อยบ่นมากอยู่แล้ว”แองเจลีนพูด “ฉันพูดจริง ๆ ”“แต่ที่ผ่านมาฉันเคยปฏิบัติต่อเธอจนเธอต้องร้องไห้น้ำตาไหล” เจย์กล่าวอย่างเศร้าแองเจลีนหยอกล้อตัวเอง โดยพูดว่า “ฉันมีท่อน้ำตาที่มีน้ำตามากเกินไป ดังนั้นฉันจึงเป็นเหมือนเด็กขี้แยโดยปกติ”“ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอรู้สึกผิดกับเรื่องในอนาคตอีกแล้ว” เจย์มองเข
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 677
แองเจลีนตะคอกและพูดว่า “ก็หลับ ๆ ตาของนายไปสิ”เซย์นยิ้มเจ้าเล่ห์ “ถ้าเธอกลัวที่จะถูกคนอื่นเห็น ช่วยคำนึงถึงชีวิตส่วนตัวของเธอให้มากขึ้นกว่านี้หน่อย”แองเจลีนใช้มือปิดคอของเธอ “บอกมาสิ อยากเจอฉันทำไม?”เซย์นเลิกทำตัวไร้สาระและมีท่าทางลังเล“เธอคือ… เพื่อนสนิทกับโจเซฟิน ดังนั้น… หล่อนเคยพูดถึงเหตุผลที่หล่อนไปต่างประเทศในตอนนั้นหรือเปล่า?”แองเจลีนพยักหน้า รอยยิ้มที่สดใสของเธอถูกแทนที่ด้วยความเศร้าซึ่งทำให้เซย์นรู้สึกกังวล“ทำไมเธอถึงไปต่างประเทศ?”เขารอคำตอบด้วยความกังวลใจ ในขณะที่มองมาที่แองเจลีน เขารู้สึกกังวลใจแองเจลีนมองดูเซย์นอย่างไม่พอใจ “ในเมื่อหัวใจของนายยังคิดถึงเธออยู่ แล้วทำไมนายถึงทำเหมือนว่านายเป็นคนไร้หัวใจล่ะ?”เซย์นรู้สึกหมดหนทางสำหรับเขา “ฉันตัดสินใจอยู่กับเชอร์ลี่ย์แล้ว ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถเป็นเหมือนเมื่อก่อนได้อีก ถ้าไม่ตัดความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนอื่นออกไป มันก็ไม่ยุติธรรมสำหรับเชอร์ลี่ย์เลย”แองเจลีนรู้สึกโกรธมาก “นายดูเอาใจใส่ต่อโทมัสของนายมาก แต่นายกลับใจร้ายต่อโจเซฟินเหลือเกิน”เซย์นไม่มีอะไรจะโต้แย้งได้แองเจลีนพูดต่อ “เนื่องจากนายได้ตัดสินใจยุติเร
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 678
เซย์นทรุดตัวลงบนพื้นหญ้าและตบหน้าตัวเองอย่างแรงเขารู้สึกผิดและโทษตัวเองในสิ่งที่เกิดขึ้นกับโจเซฟิน อย่างไรก็ตาม สิ่งต่าง ๆ ได้มาถึงจุดที่เขาไม่สามารถทำอะไรได้อีกแล้ว แม้ว่าเขาจะต้องการทำมันก็ตามสิ่งที่เหลืออยู่คือความเศร้าและความเสียใจไม่รู้จบเมื่อแองเจลีนกลับมาที่ห้องของเธอ เธอกลับไม่เจอเจย์แองเจลีนออกตามหาบริเวณบ้านไปทั่วเป็นเวลานาน ก่อนที่เธอจะพบว่าเขาอยู่ในห้องทำงานกับคุณปู่ของเธอที่มีการพูดคุยเป็นการส่วนตัวกันอยู่แองเจลีนนั่งที่บันไดใกล้ห้องทำงานและเอาแก้มวางบนฝ่ามือของตัวอย่างเงียบ ๆ เพื่อรอให้เจย์ออกมาภายในห้องทำงานท่านปู่เซเวียร์และเจย์พูดคุยกันอยู่ที่โต๊ะทำงาน มีกระดาษแผ่นหนึ่งวางอยู่บนนั้นและปากกาหมึกซึมอยู่ในมือของท่านปู่เซเวียร์“ท่านปู่เซเวียร์ คุณคงมีบางอย่างที่อยากจะบอกผมตั้งแต่คุณเรียกผมมาที่เมืองนางแอ่นใช่ไหมครับ?” เจย์ถามขึ้นมาท่านปู่เซเวียร์พยักหน้า “ไม่มีอะไรปิดบังนายได้เลยนะ”สายตาของชายชราเลื่อนไปที่ขาของเจย์และสายตาที่น่าสงสารก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา “นายพอจะเดาได้ไหมว่าใครทำแบบนั้นกับขาของนาย?”เจย์ส่ายหัว“ในช่วงเวลาสองปีที่ผ่านมา มีหลายสิ่ง
บทล่าสุด
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1292
คุณท่านยอร์กหัวเราะดังลั่น “เจ้าหนูอย่าได้เอาเรื่องวันนี้ไปพูดกับใครเชียวล่ะ”“ทำไมถึงได้โหดร้ายขนาดนี้ คุณท่านยอร์ก…”คุณท่านยอร์กเอามือไขว้หลังและเดินอย่างสบาย ๆ ไปยังห้องสมุดในห้องสมุดตรงส่วน 48 นั้นดูเละเทะมาก บรรณารักษ์พยายามเก็บกวาดมานานมากและตอนนี้ก็กำลังหอบเพราะความเหนื่อยคุณท่านยอร์กพูดด้วยสีหน้าอึมครึมว่า “แค่มาขโมยหนังสือต้องทำให้ที่นี่เละเทะขนาดนี้เลยเหรอ? ดูสิว่าหมอนั่นทำให้ลูกศิษย์ของฉันต้องเหนื่อยแค่ไหน…”หลังจากแสร้งทำท่าเป็นห่วงเป็นใยเสร็จแล้ว คุณท่านยอร์กก็ถาม “มีอะไรหายไปบ้าง?”บรรณารักษ์ตอบอย่างสงบเสงี่ยม “สมุดบันทึกรายชื่อผู้อาศัยหายไปครับคุณท่าน”สีหน้าคุณท่านยอร์กเคร่งเครียดทันที “ดูเหมือนว่าเขาจะมาที่นี่เพราะองค์กรโลกาวินาศ”จากนั้นเขาก็เดินจากไปด้วยสีหน้าเคร่งเครียดขณะเดียวกันเจย์ก็ตามมาอยู่กับเซย์นขณะที่เขากำลังขุดเม็ดต้นชุมเห็ดและรวบรวมดอกสายน้ำผึ้งก่อนที่จะมุ่งหน้ากลับทันทีที่พวกเขามาถึงสวนสายลมสดชื่น เจย์กับเซย์นก็โดนพวกคอร์เวตต์ของป้อม 48 ล้อมไว้“โคลเป็นคนสั่งเหรอ?” เจย์ถามนิ่ง ๆคาร์สันเดินออกมาจากกลุ่มคอร์เวตต์โดยที่มีมือหนึ่งกุมท้องไว้
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1291
คาร์สันกลืนน้ำลาย เขารู้สึกเหมือนกำลังอยู่ในถ้ำสิงโต เขาตอบไปด้วยเสียงสั่นเทา “พูดตามตรงนะครับคุณเซเวียร์ เรื่องโชคร้ายและการล่มสลายของตระกูลอาเรสเมื่อสามปีก่อน คุณเองก็อยู่ในรายชื่อที่ต้องโดนจัดการด้วยเพราะว่าคุณเป็นลูกสะใภ้ของพวกเขา แต่ว่านายน้อยนั้นหลงรักคุณหัวปักหัวปำจนเขายอมสละนิ้วก้อยของตัวเองเพื่อช่วยคุณไว้”“ส่วนลูก ๆ ของคุณนั้น นายน้อยก็ตั้งใจว่าจะหักนิ้วตัวเองสามนิ้วเพื่อช่วยพวกเขาไว้ แต่ต้องขอบคุณที่คุณบอกความจริงมาในตอนท้าย เพราะว่าในตัวของนายน้อยและคุณหนูพวกนั้นมีสายเลือดของยอร์กไหลเวียนอยู่ ทำให้พวกเขาได้รับการถอดชื่อออกจากรายการสังหาร”“ตอนที่นายน้อยจากมา เขาไม่ได้พาใครกลับมากับเขาด้วย”แองเจลีนสั่นสะท้านเมื่อได้ยินเรื่องที่เขาบอก“ถ้าเป็นแบบนั้น มีคนชื่อปีศาจอยู่ในป้อมตระกูลยอร์กไหม?” แองเจลีนถามอีกครั้งคาร์สันพึมพำ “ปีศาจ” เขาส่ายหน้าอย่างแรง “ไม่มีคนแบบนั้นในป้อมตระกูลยอร์กนะครับ คุณเซเวียร์”มือแองเจลีนที่ซุกอยู่ใต้แขนเสื้อสั่นเทา “ฉันเชื่อนายได้ใช่ไหมคาร์สัน?”คาร์สันสาบาน “ผมไม่มีความกล้าพอที่จะโกหกคุณหรอกครับคุณเซเวียร์ ใครจะรู้ว่าสักวันคุณอาจจะกลายเป็นนาย
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1290
หากมีใครต้องการหาหนังสือสักเล่มแบบเฉพาะเจาะจงในนี้ก็คงไม่ต่างอะไรกับงมเข็มในมหาสมุทร โชคดีที่เจย์มีแผนที่ในหัวคอยนำทาง เขารู้ว่าสมุดบันทึกรายชื่อประชากรอยู่ในชั้นหนังสือส่วนของป้อม 48ตอนนั้นมีคนเหมือนตุ๊กแกตัวใหญ่เกาะอยู่ที่ชั้นหนังสือตู้ที่ 48 ขาของเขาเลือดไหลไม่หยุด เขาหยิบชุดปฐมพยาบาลที่พกติดตัวออกมาจากนั้นก็ทายาและพันผ้าพันแผลเพื่อหยุดเลือดเจย์เดินผ่านยามห้องสมุดและแอบเข้ามาด้านในเมื่อเข้ามาถึงตู้หนังสือส่วนของป้อม 48 เจย์ก็เริ่มมองหาสมุดบันทึกรายชื่อประชากรบนชั้นหนังสือ ทันใดนั้นก็มีร่องรอยสีแดงเลือดบนหน้าหนังสือที่สะดุดตาเจย์ เขาแตะรอยสีแดงบนหน้าหนังสือนั้นด้วยนิ้วมือและรู้สึกได้ถึงความชื้น เจย์ตื่นตัวระวังภัยทันใดนักฆ่าที่บาดเจ็บต้องซ่อนอยู่ข้างบนแน่เขาคาดเดาเช่นนั้นทันใดนั้นเจย์ก็มีความคิดดี ๆ แวบเข้ามาในหัว เขารวบรวมกำลังและฟาดมือใส่ชั้นหนังสือทันทีทันใด รังสีสังหารอย่างรุนแรงก็พุ่งตรงเข้ามาใส่เขาเจย์หมุนตัวด้วยความเร็วแสงและหลบพ้นคมมีดของนักฆ่าไปได้เจย์มองนักฆ่าที่ใส่ชุดพรางตัวสีดำพร้อมดึงหมวดฮู้ดขึ้นคลุมศีรษะ ทั้งปาก จมูก และตาต่างก็ปกปิดไว้มิดชิด ความคิดที่ว
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1289
จู่ ๆ เซย์นก็ยกมือกุมหน้าผากและบอกว่า “ผมมึนหัว”จากนั้นเขาก็ทรุดลงตรงหน้าเจย์ดังตึงเจย์แหย่ว่า “ชาดีจริง ๆ ตาเฒ่า มันทำคนสลบได้เร็วมากจนผมแปลกใจเลย”ชายชรามองเจย์อย่างพิจารณา ชายหนุ่มคนนี้รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับน้ำชาแต่ว่ายังคงคุยกับตาเฒ่าต่อเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอที่คนกล้าเยาะเย้ยเขาอย่างไม่ร้อนรนในอาณาเขตของตระกูลยอร์กเช่นนี้ชายชราชื่นชมความใจเด็ดและกล้าหาญของเจย์“บุคลิกท่าทางของแกถูกใจฉันมากเจ้าหนุ่ม ฉันชื่นชม แกชื่ออะไร?”เจย์ยิ้มออกมาเล็กน้อย “เบ็น”ชายชราถามอย่างงงงวย “ไม่มีนามสกุลเหรอ?”เจย์พยักหน้าและตอบอย่างไม่แยแส “มี”เขาพูดต่อ “ผมนามสกุลยอร์ก”ชายชรามองเจย์อย่างไม่พอใจ “หากว่าแกอยากจะหลอกฉัน อย่างน้อยก็ต้องทำให้มันถูกหน่อย”เจย์เทน้ำชาเย็นชืดทั้งหมดในกาออก จากนั้นก็เติมเองจากนั้นเขาก็ทำท่าเอาอกเอาใจชายชรา “ชาที่ผมชงนี้สดชื่นกว่าของคุณ อยากจะลองชิมสักถ้วยไหม?”ชายชราคว้าใบชามาเต็มกำ ก่อนหยิบส่วนหนึ่งใส่ในกาน้ำชาและบอกว่า “นี่ไง สมบูรณ์แบบแล้ว”เจย์ยกถ้วยชาขึ้นมา “โชคชะตานำพาเรามาพบกันตาเฒ่า ขอชนแก้วให้กับโชคชะตาอันน่าทึ่ง
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1288
เพื่อให้แน่ใจว่าโคลจะไม่เข้ามาขวางทาง แองเจลีนก็บอกกับคาร์สันอีกครั้ง “เข้ามาสิคาร์สัน เข้ามาคุยกันหน่อย”คาร์สันมองเจย์และเซย์นที่ตอนนี้เดินจากไปไกล หลังจากใจลอยไปชั่วครู่ เขาก็เดินตามแองเจลีนเข้าไปในบ้าน“โจเซฟิน ช่วยเอาชามาให้คาร์สันหน่อย”โจเซฟินใช้เวลาพักหนึ่งในการรินชาและส่งถ้วยให้คาร์สัน คาร์สันวางถ้วยชาลงบนโต๊ะและบอกว่า “คุณเก่งเรื่องหันเหความสนใจใช่ไหมครับ คุณเซเวียร์?”แองเจลีนไม่ได้รู้สึกร้อนรนอะไรแม้ว่าคาร์สันจะมองแผนเธอออก เธอบอกว่า “ฉันก็แค่อยากจะคุยกับเพื่อนเก่าเท่านั้นคาร์สัน นายวัดหัวใจของคนที่ยอดเยี่ยมด้วยหัวใจแสนทรามได้ยังไงกัน? ฉันเองก็คงไม่ได้คาดหวังกับคนกระจอกอย่างนายไว้สูงหรอก”คาร์สันทำปากง้ำ เขาคงลืมไหว้ขอความโชคดีก่อนออกจากบ้านมาเมื่อเช้าแน่ เพราะพอตื่นขึ้นมา เขาก็เจอแต่เรื่องแย่ ๆ และคำพูดทิ่มแทงของทั้งเบ็นและแองเจลีน“คุณเซเวียร์ ให้ผมบอกความจริงก็คือว่าในป่านั้นมีสัตว์ป่ามากมาย หากว่าไม่มีคนของผมนำทางไป บอดี้การ์ดของคุณก็อาจจะหาทางออกจากป่าไม่ได้เมื่อเข้าไปแล้ว”ในใจของแองเจลีนนั้นตื่นตระหนกไปวูบหนึ่ง แต่เมื่อเธอจำได้ว่าเจย์บี้มีแผนที่ของโคลอี้เป็นตั
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1287
เจ้าชั่วโคลนั่นส่งคนมาคอยเฝ้าที่นี่ไว้โดยทำทีว่ามาคอยเฝ้ายามที่สวนสายลมสดชื่นเจย์เริ่มคิดหาหนทางจะหนีออกไปจากสวนสายลมสดชื่นเพื่อที่ว่าเขาจะได้ไปหาทะเบียนรายชื่อของผู้อาศัยในป้อมยอร์กแองเจลีนเรียกเขาเบา ๆ “เบ็น” เสียงเธอนั้นอ่อนโยนและแฝงความรักใคร่เจย์หันหลังมาและเดินเข้าไปหา“แองเจลีน”แองเจลีนจับสังเกตทิศทางจากเสียงและเดินเข้าไปหาเขาเจย์รีบเร่งฝีเท้าและคว้ามือเธอไว้พร้อมกระซิบว่า “จากที่ฉันเห็นตอนนี้ นายท่านยอร์กคงสงสัยว่าเรามีส่วนเกี่ยวข้องกับนักฆ่าเมื่อคืนนี้ เขาส่งคนมาคอยเฝ้าล้อมสวนสายลมสดชื่นไว้แล้วเช้านี้”แองเจลีนวิเคราะห์สถานการณ์และบอกว่า “นายท่านยอร์กนั้นรับผิดชอบส่วนหน้าของป้อมตระกูลยอร์กแล้วเขาก็ไม่มีเวลามาเฝ้าป้อม 48 หรอก ดังนั้นโคลยังเป็นคนรับผิดชอบที่นี่ ทำไมเราไม่ล่อเขาไปที่อื่นล่ะ? ฉันจะหาวิธีดึงไว้ให้โคลไม่ว่างมาสนใจตอนที่คุณออกไปทำทีเป็นว่าหาสมุนไพรมาให้ฉัน…”เจย์บีบแก้มแดงปลั่งของแองเจลีนเบา ๆ “เธอนี่มันฉลาดขึ้นทุกวันเลยใช่ไหมเนี่ย?”แม้ในใจเขาจะเห็นว่าเธอเป็นเพียงแกะน้อยไม่รู้เรื่องราวใด ๆ ในโลกนี้แองเจลีนยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ “คุณสอนฉันมาดีนี่คะ”
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1286
โคลรู้สึกใจคอปั่นป่วนขึ้นมาเมื่อเห็นแววตากระหายเลือดของสเปนเซอร์ “พ่อ แองเจลีนเป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอ พ่อก็เห็นว่าตอนนี้สายตาเธอมองไม่เห็นด้วยซ้ำ”ตอนที่เขาพูดเรื่อง ‘สายตามองไม่เห็น’ โคลก็อารมณ์ท่วมท้นจนสะอึก “มันเป็นความผิดของผมเอง ผมฆ่าสามีของเธอ แล้วเธอก็ร้องไห้จนตาบอด ผมติดค้างเธอมากเหลือเกิน”สเปนเซอร์พูดอย่างโกรธเกรี้ยว “แกมันใจอ่อนไป แกเองก็เห็นว่าบอดี้การ์ดของเธอไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน ดูจากทักษะของผู้ชายที่ชื่อเบ็นนั่น เขาสามารถก่อยิ่งกว่าหายนะให้กับป้อมตระกูลยอร์กแน่”โคลอธิบาย “เธอตาบอด เธอก็ต้องมีคนแบบนั้นไว้คอยปกป้องสิ”สเปนเซอร์บอกว่า “ฉันคิดว่าความรักทำให้แกตาบอดแล้ว ลองคิดดูสิ ผู้ชายชื่อเบ็นนั่นด้วยความสามารถของเขาสามารถไปได้ไกลมากแน่ แต่ทำไมเขาถึงเลือกที่จะอยู่ข้างกายผู้หญิงเหมือนพวกขี้ขลาดไร้ประโยชน์ด้วย?”โคลบอกว่า “ถ้าผมเดาไม่ผิด เบ็นอาจจะเป็นบอดี้การ์ดที่หลานชายคนโตของตระกูลอาเรส เจย์ อาเรส มอบไว้ให้แองเจลีน เจย์นั้นเป็นคนก่อตั้งหน่วยภูติผี หลังจากที่เขาตายพวกสมาชิกหน่วยภูตผีก็สาบานว่าจะภักดีและทุ่มเทให้แองเจลีน”สเปนเซอร์นั้นโมโหมากจนเขาคว้ากาน้ำชาปาใส่โคล “แก ไอ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1285
พวกคอร์เวตต์หากันทั้งคืนแต่ว่าก็หานักฆ่าไม่เจอ ราวกับว่าเขาระเหยหายตัวไปในอากาศวันต่อมาสเปนเซอร์ก็มาที่ป้อม 48เขาเรียกโคลไปที่ห้องลับและถามด้วยสีหน้าจริงจังว่า “โคล นักฆ่าเมื่อคืนมันผ่านกับดักหลายชั้นที่เราติดตั้งไว้ในเขามุกเข้ามาได้ เห็นได้ชัดว่าเป็นนักสู้ที่ฝึกมาเป็นอย่างดี พอมาคิดเรื่องนี้แล้ว นักฆ่าโผล่มาทันทีหลังจากที่แองเจลีนมา เป็นไปได้ไหมว่าพวกเขาร่วมมือกันประสานจากด้านใน?”โคลยังคงนิ่งเงียบ…สเปนเซอร์ดูงงงวย “แองเจลีนก็เป็นแค่นักธุรกิจหญิงเก่งฉกาจจากเมืองอิมพีเรียล แต่ว่าบอดี้การ์ดของเธอก็เก่งพอที่จะคว้ามีดสั้นของฉันได้ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเธอถึงต้องมีคนเก่งกาจขนาดนั้นอยู่ข้างกายด้วย?”โคลก็ยังคงนิ่งเงียบ…เมื่อสเปนเซอร์เห็นว่าโคลไม่ยอมพูดอะไรสักคำ ดวงตาเขาก็ยิ่งฉายแววสงสัย “นี่แกกำลังปิดบังอะไรฉันอยู่หรือเปล่าโคล?”มีแววอ่อนล้าในน้ำเสียงของโคล “ผมบอกเรื่องที่ควรบอกไปหมดแล้ว”สเปนเซอร์มองโคลอย่างไม่พอใจ “หมายความว่ายังไงที่ว่าบอกเรื่องที่ควรบอกไปหมดแล้ว? แกอยู่ที่เมืองอิมพีเรียลตั้งครึ่งปี แล้วพอแกกลับมาบ้านแกก็พูดแค่สามเรื่อง แกบอกว่าทำลายตระกูลอาเรสกับอสังหาริมทร
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1284
เด็กหนุ่มซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเธอร็อบบี้น้อยก็ทำแบบเดียวกันเวลาที่เขาทำอะไรผิดมา เขามักจะกอดเอวเธอแน่นที่สุดเท่าที่ทำได้และทำท่าเป็นเด็กขี้อ้อนเอาแต่ใจ ‘ผมผิดไปแล้วแม่จ๋า อย่าโกรธผมเลยนะ’ เขาจะพูดแบบนี้จากนั้นเธอก็ตัดสินใจอย่างบุ่มบ่ามโดยการฉีกเสื้อเธอออกเผยให้เห็นหน้าอกเปลือยเปล่า เธอยื่นแขนออกมานอกผ้าห่มแล้วเธอก็แสร้งทำเป็นร้องถามเสียงงัวเงีย “เกิดอะไรขึ้นเหรอเบ็น?”พอเจย์ได้ยินเสียงแองเจลีน เขาก็เปิดประตูเข้ามาเมื่อได้เห็นหน้าอกและแขนของเธอยื่นออกมานอกผ้าห่อม เจย์ก็ปิดประตูอย่างรวดเร็วแต่ถึงอย่างนั้นโคลก็ยังแอบเห็นภาพน่าตื่นตาภายในห้องอยู่ดีเจย์จ้องโคลราวกับจะกินเลือดกินเนื้อโคลครุ่นคิดว่าหากแองเจลีนไม่ได้ตาบอด เมื่อกี้เธอจะต้องกรีดร้องออกมาเพราะความอับอายเป็นแน่โคลถามอย่างสงสัย “เกิดอะไรขึ้นกับดวงตาเธอกันแน่?”“เธอร้องไห้มากจนตาบอด” เจย์ตอบห้วน ๆน้ำเสียงเขาแฝงโทสะและความรู้สึกโทษตัวเองโคลอี้งไปเล็กน้อย จากนั้นสีหน้าเขาก็ฉายความรู้สึกผิดจังหวะนั้นพวกคอร์เวตต์ที่ค้นหาบริเวณบ้านก็เดินส่ายหน้าออกมา “เราไม่เจออะไรผิดปกติ”โคลสั่ง “ไปหาที่อื่นต่อ”เมื่อพวกคอร์เ
