LOGINShare
บทที่ 676
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 677
แองเจลีนตะคอกและพูดว่า “ก็หลับ ๆ ตาของนายไปสิ”เซย์นยิ้มเจ้าเล่ห์ “ถ้าเธอกลัวที่จะถูกคนอื่นเห็น ช่วยคำนึงถึงชีวิตส่วนตัวของเธอให้มากขึ้นกว่านี้หน่อย”แองเจลีนใช้มือปิดคอของเธอ “บอกมาสิ อยากเจอฉันทำไม?”เซย์นเลิกทำตัวไร้สาระและมีท่าทางลังเล“เธอคือ… เพื่อนสนิทกับโจเซฟิน ดังนั้น… หล่อนเคยพูดถึงเหตุผลที่หล่อนไปต่างประเทศในตอนนั้นหรือเปล่า?”แองเจลีนพยักหน้า รอยยิ้มที่สดใสของเธอถูกแทนที่ด้วยความเศร้าซึ่งทำให้เซย์นรู้สึกกังวล“ทำไมเธอถึงไปต่างประเทศ?”เขารอคำตอบด้วยความกังวลใจ ในขณะที่มองมาที่แองเจลีน เขารู้สึกกังวลใจแองเจลีนมองดูเซย์นอย่างไม่พอใจ “ในเมื่อหัวใจของนายยังคิดถึงเธออยู่ แล้วทำไมนายถึงทำเหมือนว่านายเป็นคนไร้หัวใจล่ะ?”เซย์นรู้สึกหมดหนทางสำหรับเขา “ฉันตัดสินใจอยู่กับเชอร์ลี่ย์แล้ว ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถเป็นเหมือนเมื่อก่อนได้อีก ถ้าไม่ตัดความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนอื่นออกไป มันก็ไม่ยุติธรรมสำหรับเชอร์ลี่ย์เลย”แองเจลีนรู้สึกโกรธมาก “นายดูเอาใจใส่ต่อโทมัสของนายมาก แต่นายกลับใจร้ายต่อโจเซฟินเหลือเกิน”เซย์นไม่มีอะไรจะโต้แย้งได้แองเจลีนพูดต่อ “เนื่องจากนายได้ตัดสินใจยุติเร
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 678
เซย์นทรุดตัวลงบนพื้นหญ้าและตบหน้าตัวเองอย่างแรงเขารู้สึกผิดและโทษตัวเองในสิ่งที่เกิดขึ้นกับโจเซฟิน อย่างไรก็ตาม สิ่งต่าง ๆ ได้มาถึงจุดที่เขาไม่สามารถทำอะไรได้อีกแล้ว แม้ว่าเขาจะต้องการทำมันก็ตามสิ่งที่เหลืออยู่คือความเศร้าและความเสียใจไม่รู้จบเมื่อแองเจลีนกลับมาที่ห้องของเธอ เธอกลับไม่เจอเจย์แองเจลีนออกตามหาบริเวณบ้านไปทั่วเป็นเวลานาน ก่อนที่เธอจะพบว่าเขาอยู่ในห้องทำงานกับคุณปู่ของเธอที่มีการพูดคุยเป็นการส่วนตัวกันอยู่แองเจลีนนั่งที่บันไดใกล้ห้องทำงานและเอาแก้มวางบนฝ่ามือของตัวอย่างเงียบ ๆ เพื่อรอให้เจย์ออกมาภายในห้องทำงานท่านปู่เซเวียร์และเจย์พูดคุยกันอยู่ที่โต๊ะทำงาน มีกระดาษแผ่นหนึ่งวางอยู่บนนั้นและปากกาหมึกซึมอยู่ในมือของท่านปู่เซเวียร์“ท่านปู่เซเวียร์ คุณคงมีบางอย่างที่อยากจะบอกผมตั้งแต่คุณเรียกผมมาที่เมืองนางแอ่นใช่ไหมครับ?” เจย์ถามขึ้นมาท่านปู่เซเวียร์พยักหน้า “ไม่มีอะไรปิดบังนายได้เลยนะ”สายตาของชายชราเลื่อนไปที่ขาของเจย์และสายตาที่น่าสงสารก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา “นายพอจะเดาได้ไหมว่าใครทำแบบนั้นกับขาของนาย?”เจย์ส่ายหัว“ในช่วงเวลาสองปีที่ผ่านมา มีหลายสิ่ง
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 679
“ครอบครัวอาเรสทำผิดพลาดอย่างร้ายแรง เจย์ มีสิ่งหนึ่งที่อาจเป็นอันตรายต่อครอบครัวของนายอย่างไม่ต้องสงสัย หากมีความลับดังกล่าวปรากฏขึ้น ฉันเกรงว่าแม้แต่สมาชิกในครอบครัวที่ไม่สำคัญที่สุดของนายก็จะไม่ได้รับการยกเว้นจากการนองเลือดที่กำลังจะเกิดขึ้นภายใน อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนอย่างแน่นอน”“ได้โปรดเถอะ ถือว่าฉันขอร้องแล้วกัน คืนแองเจลีนให้เราด้วย”ท่านปู่เซเวียร์คุกเข่าลงบนพื้นต่อหน้าเจย์ร่างกายของเจย์สั่นสะท้าน รู้สึกเหมือนเป็นเรือลำเล็กที่ถูกโยนลงกลางมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ รู้สึกหลงทางและไม่แน่ใจในทิศทางของเขาเองได้เลยท่านปู่เซเวียร์ไม่ได้กดดันเขาต่อ แต่ให้เวลาเขาในการประมวลผลข้อมูลทั้งหมดนี้หลังจากผ่านไประยะหนึ่ง เจย์ก็พูดเบา ๆ ว่า “ผมรู้ว่าผมต้องทำอะไร”เมื่อพูดจบ เขาก็หมุนรถเข็นแล้วเข็นออกไปท่านปู่เซเวียร์มองดูข้างหลังของเจย์และพูดว่า “เจย์ ฉันหวังว่านายจะเดินออกจากป่าหมอกและมองเห็นแสงสว่างได้นะ”‘อย่าเดินตามรอยพ่อของนาย’เมื่อเขาเปิดประตู แองเจลีนก็มองเขาอย่างน่ารักราวกับลูกสุนัขตัวน้อย “ที่รัก ฉันรอนายมานานแล้ว อะไรกันที่ทำให้นายใช้เวลาอยู่นานมาก?”เจย์ดึงเธอเข้ามา สายตา
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 680
โจเซฟินส่งตอบเขาด้วยรอยยิ้มที่สดใสเจย์รู้สึกเจ็บปวดเพราะแองเจลีนกังวลเรื่องโจเซฟิน“แองเจลีน เธอเคยเป็นห่วงฉันบ้างไหม?” เจย์ถามอย่างหงุดหงิดเธอมองมาที่เขาและถามด้วยความไม่แน่ใจ “นาย… อิจฉาเหรอ?”แม้ว่าเขาไม่ต้องการยอมรับมัน แต่มันคือความจริง เขาใช้ความเงียบของเขาเพื่อยอมรับมันแองเจลีนประหลาดใจกับคำตอบของเขา แต่ในไม่ช้า เธอก็ยิ้ม “ที่รัก อย่าอิจฉาน้องสาวตัวเองได้ไหม?”แทนที่จะรู้สึกเขินอาย เขาตอบกลับอย่างภาคภูมิใจว่า “สิ่งใดหรือใครก็ตามที่ทำให้เธอกังวลเกี่ยวกับพวกเขามากกว่าฉัน มันทำให้ฉันอิจฉาหมดนั่นแหละ”แองเจลีนถึงกับพูดไม่ออก เขาเป็นราชาแห่งความหึงหวงสายตาของเขาดูเจ็บปวดราวกับลูกสุนัขตัวน้อยที่น่าเศร้า เมื่อเขาเห็นว่าปฏิกิริยาของเธอดูไม่เข้าใจ“เธอไม่สนใจฉันเลย”แองเจลีนรู้สึกถูกกล่าวหามากไป “ฉันไร้เดียงสามากกว่าในซีรีย์เรื่องเซ็นทรัลพาร์คห้าที่เป็นกลุ่มวัยรุ่น 9 คนถูกตัดสินว่ากระทำความผิดฐานข่มขืนนักวิ่งหญิงผิวขาวที่พวกเขาไม่ได้กระทำเสียอีก”“งั้นบอกฉันมาสิว่าเป็นห่วงฉันไหม?”แองเจลีนมองลงต่ำด้วยขนตาที่ยาวของเธอในขณะที่เธอกระพริบตา พวกมันเหมือนปีกผีเสื้อที่แตะอยู่บนใ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 681
แองเจลีนมองไปที่สีผิวแดงอ่อน ๆ บนคอนี้และมีคำถามในสายตาของเธอ “ทำไมฉันทำรอยดูดที่คอเป็นสีเข้มไม่ได้?”เจย์ “…”แองเจลีนถอดกระดุมเม็ดแรกออกเพื่อเผยให้เห็นคอที่ยาวและขาวของเธอ ที่คอของเธอมีรอยจูบที่เย้ายวนหลายจุดนั่นเป็นเครื่องหมายที่เจย์ทิ้งไว้เมื่อเช้านี้ตอนที่จูบเธอ“ของฉันดูเหมือนรอยฟกช้ำมากกว่าอีก แล้วทำไมของนายดูอ่อนจัง?”เจย์ยิ้มราวกับเป็นจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ “เธอต้องการให้ฉันสอนทักษะของฉันไหม?”แองเจลีนพยักหน้าอย่างมีความสุขเจย์กอดเธอ โน้มตัวไปข้างหน้าและจูบไหล่ของเธอ แต่เป็นในลักษณะที่ดูเหมือนว่าเขากำลังลงโทษเธอ ในที่สุด ก็กัดด้วยฟันเข้าไปในขณะที่ฟันของเขาจมเข้าไปในผิวหนังของเธอแองเจลีนสูดหายใจเข้าลึก ๆ และไม่สามารถทนต่อความเจ็บปวดได้ ในขณะที่เธอตะโกนด้วยความประหลาดใจ “อ๊ะ!”สายตาของเจย์ดูเย็นชาอย่างเจ้าชู้ด้วยความมืดที่สามารถทำลายโลกได้ ในขณะที่เขาจูบอย่างลึกซึ้งเขาต้องการทิ้งรอยไว้บนตัวเธอ“ความรัก มันเจ็บปวด” เธอร้องออกมาทั้งน้ำตาเขาอ่อนโยนต่อเธอขณะที่น้ำตาของเธอไหล เขาใช้นิ้วถูเบา ๆ บนรอยสีแดงดวงตาของเจย์มีน้ำตาไหลเมื่อเขามองดูรอยสีแดงเข้มที่ทิ้งไว้เพียงคนเดีย
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 682
แองเจลีนรีบหยิบจดหมายขึ้นมาและเปิดโคมไฟตั้งโต๊ะบนโต๊ะกาแฟ ภายใต้แสงสีเหลืองจาง ๆ เธอกำลังเริ่มอ่านมัน“เมื่อสองปีที่แล้ว เธอจากไปโดยไม่มีคำบอกลา คราวนี้ขอให้เป็นตาฉันบ้าง ตอนนี้เราหายกันแล้วนะ แองเจลีน เซเวียร์”ไม่มีอารมณ์อ่านได้อีกในคำพูดที่แน่วแน่และไม่แยแสเหล่านั้นแองเจลีนรู้สึกตัวแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ ด้วยเสียงคร่ำครวญดัง “เขาหมายความว่ายังไง?”ท่านปู่รู้สึกสงบอยู่ภายใต้เสียงคร่ำครวญของหลานสาว เมื่อลืมตาขึ้น เขามองไปที่หลานสาวด้วยความรู้สึกผิดที่ไหลออกมาจากดวงตาของเขา “ฉันแน่ใจว่าการเข้าใจคำในจดหมายฉบับหนึ่งไม่ใช่เรื่องยากสำหรับผู้หญิงที่ฉลาดอย่างเธอนะ”แองเจลีนฉีกจดหมายเป็นชิ้น ๆ “ฉันเข้าใจจดหมายนั่น แต่สิ่งที่ฉันไม่เข้าใจคือความรู้สึกของเขา เขาควรจะเป็นคนที่ใจกว้างเหมือนทะเลไม่ใช่เหรอ? เขาจะยังเก็บความขุ่นเคืองเช่นนี้เอาไว้อยู่ เป็นไปได้ยังไง? หลังจากที่ฉันได้ทำมาทุกอย่างนี้ก็เพื่อขอโทษ เขาก็ยกโทษให้ฉันแล้วไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมเขาถึงออกไปเหมือนเขาโกรธขึ้นมาอีกครั้ง?”ท่านปู่กังวลเรื่องที่จะแยกทั้งสองออกจากกันได้อย่างไรมาเป็นระยะหนึ่งแล้วใครจะคิดว่าแผนของเจย์จะครอบคลุมขนาดนี
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 683
เจย์กลับไปที่อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนโดยพาสตอร์มกลับมาด้วยคนเดียวเขาคาดว่าจะออกจากที่นั่นอย่างอารมณ์ดี โดยคิดว่าเขาจะสามารถนำความรักในชีวิตของเขากลับบ้านไปด้วยได้ เขาไม่เคยคาดหวังว่าจะกลับมาอย่างโดดเดี่ยวและเพียงลำพังเช่นนี้เจย์ซ่อนตัวอยู่ในห้องทำงานของตัวเอง นั่งอยู่ครึ่งวี่ครึ่งวันสตอร์มถามอย่างเหนื่อยหน่าย “ทำไมเราไม่พานายหญิงกลับมาด้วยล่ะ ท่านประธาน?”มันเห็นได้ชัดว่าอารมณ์ขุ่นเคืองของท่านประธานและกลิ่นอายของความเศร้าที่แสนเจ็บปวดเกิดจากการขาดนายหญิงที่อยู่เคียงข้างเขาเจย์ตอบว่า “ในฐานะอัญมณีล้ำค่าของตระกูลเซเวียร์ เธอจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับตระกูลอาเรสอีกต่อไปนับจากนี้เป็นต้นไป”สตอร์มเข้าใจทันที การใช้คำว่า 'ตระกูลอารเส' ของท่านประธานแทนคำว่า 'ฉัน' หมายถึงการผลักนายหญิงออกจากเขาวงกตที่สับสนและอันตรายของตระกูลอาเรสเพื่อปกป้องนายหญิง ท่านประธานได้เลือกที่จะขีดเส้นแบ่งที่ชัดเจนระหว่างพวกเขามันคงเป็นเรื่องยากสำหรับท่านประธานที่ต้องทนทุกข์ตลอดทั้งกลางวันและกลางคืนอย่างไม่ต้องสงสัยถ้าไม่มีแองเจลีน แม้แต่สวรรค์ก็คงรู้สึกเหมือนตกนรกสิ่งที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นของหอท่าเรือห
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 684
แม้จะมีความมุ่งมั่นและความยับยั้งชั่งใจอย่างไร้มนุษยธรรมก็ตาม แต่ก็ไม่มีทางที่เขาจะระงับความปรารถนาที่ทำให้หัวใจสั่นไหวในขณะนั้นได้เลย เขาต้องการที่จะมีเธอ อยู่เคียงข้างเธอโดยไม่คำนึงถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นรอบตัวของพวกเขา…“ฉันขอโทษนะ เจย์ นายสามารถเรียกฉันว่าคนเห็นแก่ตัวก็ได้ แต่ครอบครัวเซเวียร์จะสูญเสียแองเจลีนไปไม่ได้อีกแล้ว ฉันไม่อยากเห็นแองเจลีนวิ่งเข้าหานายสุ่มสี่สุ่มห้าอีก มันเหมือนแมลงเม่ากำลังบินเข้าสู่เปลวไฟ นั่นไม่ใช่การเรียกหาเธอ”“ผมสัญญากับคุณครับ ท่านปู่ ผมสัญญาว่าจะดูแลเธอ ต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิตของผม ผมก็จะปกป้องเธอให้ปลอดภัย” เขาได้อ้อนวอนและขอร้องท่านปู่ไม่ให้ห้ามสิทธิ์ของเขาที่จะรักแองเจลีนอย่างไรก็ตาม เขาถูกตัดสินอย่างกับคนถูกประหารชีวิตโดยประโยคถัดไปของท่านปู่“ไม่เข้าใจอีกเหรอ เจเจ? มีเพียงเธอที่ยังมีชีวิตอยู่ต่อได้เท่านั้นเพื่อที่ทำให้พวกเธอสองคนมีอนาคตร่วมกันได้ แล้วนายจะทำยังไงถ้าเธอตาย?”เจย์มีความรู้สึกสั่นเทาอย่างหนักแล้วพูดเสนอแนะว่า “ผมจะไม่ปล่อยให้เธอตาย”เขาต้องทนทุกข์กับผลที่ตามมาของการตายของเธออีกครั้ง และมันเป็นสิ่งที่ไร้หนทางและความเศร
Latest chapter
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1292
คุณท่านยอร์กหัวเราะดังลั่น “เจ้าหนูอย่าได้เอาเรื่องวันนี้ไปพูดกับใครเชียวล่ะ”“ทำไมถึงได้โหดร้ายขนาดนี้ คุณท่านยอร์ก…”คุณท่านยอร์กเอามือไขว้หลังและเดินอย่างสบาย ๆ ไปยังห้องสมุดในห้องสมุดตรงส่วน 48 นั้นดูเละเทะมาก บรรณารักษ์พยายามเก็บกวาดมานานมากและตอนนี้ก็กำลังหอบเพราะความเหนื่อยคุณท่านยอร์กพูดด้วยสีหน้าอึมครึมว่า “แค่มาขโมยหนังสือต้องทำให้ที่นี่เละเทะขนาดนี้เลยเหรอ? ดูสิว่าหมอนั่นทำให้ลูกศิษย์ของฉันต้องเหนื่อยแค่ไหน…”หลังจากแสร้งทำท่าเป็นห่วงเป็นใยเสร็จแล้ว คุณท่านยอร์กก็ถาม “มีอะไรหายไปบ้าง?”บรรณารักษ์ตอบอย่างสงบเสงี่ยม “สมุดบันทึกรายชื่อผู้อาศัยหายไปครับคุณท่าน”สีหน้าคุณท่านยอร์กเคร่งเครียดทันที “ดูเหมือนว่าเขาจะมาที่นี่เพราะองค์กรโลกาวินาศ”จากนั้นเขาก็เดินจากไปด้วยสีหน้าเคร่งเครียดขณะเดียวกันเจย์ก็ตามมาอยู่กับเซย์นขณะที่เขากำลังขุดเม็ดต้นชุมเห็ดและรวบรวมดอกสายน้ำผึ้งก่อนที่จะมุ่งหน้ากลับทันทีที่พวกเขามาถึงสวนสายลมสดชื่น เจย์กับเซย์นก็โดนพวกคอร์เวตต์ของป้อม 48 ล้อมไว้“โคลเป็นคนสั่งเหรอ?” เจย์ถามนิ่ง ๆคาร์สันเดินออกมาจากกลุ่มคอร์เวตต์โดยที่มีมือหนึ่งกุมท้องไว้
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1291
คาร์สันกลืนน้ำลาย เขารู้สึกเหมือนกำลังอยู่ในถ้ำสิงโต เขาตอบไปด้วยเสียงสั่นเทา “พูดตามตรงนะครับคุณเซเวียร์ เรื่องโชคร้ายและการล่มสลายของตระกูลอาเรสเมื่อสามปีก่อน คุณเองก็อยู่ในรายชื่อที่ต้องโดนจัดการด้วยเพราะว่าคุณเป็นลูกสะใภ้ของพวกเขา แต่ว่านายน้อยนั้นหลงรักคุณหัวปักหัวปำจนเขายอมสละนิ้วก้อยของตัวเองเพื่อช่วยคุณไว้”“ส่วนลูก ๆ ของคุณนั้น นายน้อยก็ตั้งใจว่าจะหักนิ้วตัวเองสามนิ้วเพื่อช่วยพวกเขาไว้ แต่ต้องขอบคุณที่คุณบอกความจริงมาในตอนท้าย เพราะว่าในตัวของนายน้อยและคุณหนูพวกนั้นมีสายเลือดของยอร์กไหลเวียนอยู่ ทำให้พวกเขาได้รับการถอดชื่อออกจากรายการสังหาร”“ตอนที่นายน้อยจากมา เขาไม่ได้พาใครกลับมากับเขาด้วย”แองเจลีนสั่นสะท้านเมื่อได้ยินเรื่องที่เขาบอก“ถ้าเป็นแบบนั้น มีคนชื่อปีศาจอยู่ในป้อมตระกูลยอร์กไหม?” แองเจลีนถามอีกครั้งคาร์สันพึมพำ “ปีศาจ” เขาส่ายหน้าอย่างแรง “ไม่มีคนแบบนั้นในป้อมตระกูลยอร์กนะครับ คุณเซเวียร์”มือแองเจลีนที่ซุกอยู่ใต้แขนเสื้อสั่นเทา “ฉันเชื่อนายได้ใช่ไหมคาร์สัน?”คาร์สันสาบาน “ผมไม่มีความกล้าพอที่จะโกหกคุณหรอกครับคุณเซเวียร์ ใครจะรู้ว่าสักวันคุณอาจจะกลายเป็นนาย
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1290
หากมีใครต้องการหาหนังสือสักเล่มแบบเฉพาะเจาะจงในนี้ก็คงไม่ต่างอะไรกับงมเข็มในมหาสมุทร โชคดีที่เจย์มีแผนที่ในหัวคอยนำทาง เขารู้ว่าสมุดบันทึกรายชื่อประชากรอยู่ในชั้นหนังสือส่วนของป้อม 48ตอนนั้นมีคนเหมือนตุ๊กแกตัวใหญ่เกาะอยู่ที่ชั้นหนังสือตู้ที่ 48 ขาของเขาเลือดไหลไม่หยุด เขาหยิบชุดปฐมพยาบาลที่พกติดตัวออกมาจากนั้นก็ทายาและพันผ้าพันแผลเพื่อหยุดเลือดเจย์เดินผ่านยามห้องสมุดและแอบเข้ามาด้านในเมื่อเข้ามาถึงตู้หนังสือส่วนของป้อม 48 เจย์ก็เริ่มมองหาสมุดบันทึกรายชื่อประชากรบนชั้นหนังสือ ทันใดนั้นก็มีร่องรอยสีแดงเลือดบนหน้าหนังสือที่สะดุดตาเจย์ เขาแตะรอยสีแดงบนหน้าหนังสือนั้นด้วยนิ้วมือและรู้สึกได้ถึงความชื้น เจย์ตื่นตัวระวังภัยทันใดนักฆ่าที่บาดเจ็บต้องซ่อนอยู่ข้างบนแน่เขาคาดเดาเช่นนั้นทันใดนั้นเจย์ก็มีความคิดดี ๆ แวบเข้ามาในหัว เขารวบรวมกำลังและฟาดมือใส่ชั้นหนังสือทันทีทันใด รังสีสังหารอย่างรุนแรงก็พุ่งตรงเข้ามาใส่เขาเจย์หมุนตัวด้วยความเร็วแสงและหลบพ้นคมมีดของนักฆ่าไปได้เจย์มองนักฆ่าที่ใส่ชุดพรางตัวสีดำพร้อมดึงหมวดฮู้ดขึ้นคลุมศีรษะ ทั้งปาก จมูก และตาต่างก็ปกปิดไว้มิดชิด ความคิดที่ว
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1289
จู่ ๆ เซย์นก็ยกมือกุมหน้าผากและบอกว่า “ผมมึนหัว”จากนั้นเขาก็ทรุดลงตรงหน้าเจย์ดังตึงเจย์แหย่ว่า “ชาดีจริง ๆ ตาเฒ่า มันทำคนสลบได้เร็วมากจนผมแปลกใจเลย”ชายชรามองเจย์อย่างพิจารณา ชายหนุ่มคนนี้รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับน้ำชาแต่ว่ายังคงคุยกับตาเฒ่าต่อเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอที่คนกล้าเยาะเย้ยเขาอย่างไม่ร้อนรนในอาณาเขตของตระกูลยอร์กเช่นนี้ชายชราชื่นชมความใจเด็ดและกล้าหาญของเจย์“บุคลิกท่าทางของแกถูกใจฉันมากเจ้าหนุ่ม ฉันชื่นชม แกชื่ออะไร?”เจย์ยิ้มออกมาเล็กน้อย “เบ็น”ชายชราถามอย่างงงงวย “ไม่มีนามสกุลเหรอ?”เจย์พยักหน้าและตอบอย่างไม่แยแส “มี”เขาพูดต่อ “ผมนามสกุลยอร์ก”ชายชรามองเจย์อย่างไม่พอใจ “หากว่าแกอยากจะหลอกฉัน อย่างน้อยก็ต้องทำให้มันถูกหน่อย”เจย์เทน้ำชาเย็นชืดทั้งหมดในกาออก จากนั้นก็เติมเองจากนั้นเขาก็ทำท่าเอาอกเอาใจชายชรา “ชาที่ผมชงนี้สดชื่นกว่าของคุณ อยากจะลองชิมสักถ้วยไหม?”ชายชราคว้าใบชามาเต็มกำ ก่อนหยิบส่วนหนึ่งใส่ในกาน้ำชาและบอกว่า “นี่ไง สมบูรณ์แบบแล้ว”เจย์ยกถ้วยชาขึ้นมา “โชคชะตานำพาเรามาพบกันตาเฒ่า ขอชนแก้วให้กับโชคชะตาอันน่าทึ่ง
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1288
เพื่อให้แน่ใจว่าโคลจะไม่เข้ามาขวางทาง แองเจลีนก็บอกกับคาร์สันอีกครั้ง “เข้ามาสิคาร์สัน เข้ามาคุยกันหน่อย”คาร์สันมองเจย์และเซย์นที่ตอนนี้เดินจากไปไกล หลังจากใจลอยไปชั่วครู่ เขาก็เดินตามแองเจลีนเข้าไปในบ้าน“โจเซฟิน ช่วยเอาชามาให้คาร์สันหน่อย”โจเซฟินใช้เวลาพักหนึ่งในการรินชาและส่งถ้วยให้คาร์สัน คาร์สันวางถ้วยชาลงบนโต๊ะและบอกว่า “คุณเก่งเรื่องหันเหความสนใจใช่ไหมครับ คุณเซเวียร์?”แองเจลีนไม่ได้รู้สึกร้อนรนอะไรแม้ว่าคาร์สันจะมองแผนเธอออก เธอบอกว่า “ฉันก็แค่อยากจะคุยกับเพื่อนเก่าเท่านั้นคาร์สัน นายวัดหัวใจของคนที่ยอดเยี่ยมด้วยหัวใจแสนทรามได้ยังไงกัน? ฉันเองก็คงไม่ได้คาดหวังกับคนกระจอกอย่างนายไว้สูงหรอก”คาร์สันทำปากง้ำ เขาคงลืมไหว้ขอความโชคดีก่อนออกจากบ้านมาเมื่อเช้าแน่ เพราะพอตื่นขึ้นมา เขาก็เจอแต่เรื่องแย่ ๆ และคำพูดทิ่มแทงของทั้งเบ็นและแองเจลีน“คุณเซเวียร์ ให้ผมบอกความจริงก็คือว่าในป่านั้นมีสัตว์ป่ามากมาย หากว่าไม่มีคนของผมนำทางไป บอดี้การ์ดของคุณก็อาจจะหาทางออกจากป่าไม่ได้เมื่อเข้าไปแล้ว”ในใจของแองเจลีนนั้นตื่นตระหนกไปวูบหนึ่ง แต่เมื่อเธอจำได้ว่าเจย์บี้มีแผนที่ของโคลอี้เป็นตั
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1287
เจ้าชั่วโคลนั่นส่งคนมาคอยเฝ้าที่นี่ไว้โดยทำทีว่ามาคอยเฝ้ายามที่สวนสายลมสดชื่นเจย์เริ่มคิดหาหนทางจะหนีออกไปจากสวนสายลมสดชื่นเพื่อที่ว่าเขาจะได้ไปหาทะเบียนรายชื่อของผู้อาศัยในป้อมยอร์กแองเจลีนเรียกเขาเบา ๆ “เบ็น” เสียงเธอนั้นอ่อนโยนและแฝงความรักใคร่เจย์หันหลังมาและเดินเข้าไปหา“แองเจลีน”แองเจลีนจับสังเกตทิศทางจากเสียงและเดินเข้าไปหาเขาเจย์รีบเร่งฝีเท้าและคว้ามือเธอไว้พร้อมกระซิบว่า “จากที่ฉันเห็นตอนนี้ นายท่านยอร์กคงสงสัยว่าเรามีส่วนเกี่ยวข้องกับนักฆ่าเมื่อคืนนี้ เขาส่งคนมาคอยเฝ้าล้อมสวนสายลมสดชื่นไว้แล้วเช้านี้”แองเจลีนวิเคราะห์สถานการณ์และบอกว่า “นายท่านยอร์กนั้นรับผิดชอบส่วนหน้าของป้อมตระกูลยอร์กแล้วเขาก็ไม่มีเวลามาเฝ้าป้อม 48 หรอก ดังนั้นโคลยังเป็นคนรับผิดชอบที่นี่ ทำไมเราไม่ล่อเขาไปที่อื่นล่ะ? ฉันจะหาวิธีดึงไว้ให้โคลไม่ว่างมาสนใจตอนที่คุณออกไปทำทีเป็นว่าหาสมุนไพรมาให้ฉัน…”เจย์บีบแก้มแดงปลั่งของแองเจลีนเบา ๆ “เธอนี่มันฉลาดขึ้นทุกวันเลยใช่ไหมเนี่ย?”แม้ในใจเขาจะเห็นว่าเธอเป็นเพียงแกะน้อยไม่รู้เรื่องราวใด ๆ ในโลกนี้แองเจลีนยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ “คุณสอนฉันมาดีนี่คะ”
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1286
โคลรู้สึกใจคอปั่นป่วนขึ้นมาเมื่อเห็นแววตากระหายเลือดของสเปนเซอร์ “พ่อ แองเจลีนเป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอ พ่อก็เห็นว่าตอนนี้สายตาเธอมองไม่เห็นด้วยซ้ำ”ตอนที่เขาพูดเรื่อง ‘สายตามองไม่เห็น’ โคลก็อารมณ์ท่วมท้นจนสะอึก “มันเป็นความผิดของผมเอง ผมฆ่าสามีของเธอ แล้วเธอก็ร้องไห้จนตาบอด ผมติดค้างเธอมากเหลือเกิน”สเปนเซอร์พูดอย่างโกรธเกรี้ยว “แกมันใจอ่อนไป แกเองก็เห็นว่าบอดี้การ์ดของเธอไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน ดูจากทักษะของผู้ชายที่ชื่อเบ็นนั่น เขาสามารถก่อยิ่งกว่าหายนะให้กับป้อมตระกูลยอร์กแน่”โคลอธิบาย “เธอตาบอด เธอก็ต้องมีคนแบบนั้นไว้คอยปกป้องสิ”สเปนเซอร์บอกว่า “ฉันคิดว่าความรักทำให้แกตาบอดแล้ว ลองคิดดูสิ ผู้ชายชื่อเบ็นนั่นด้วยความสามารถของเขาสามารถไปได้ไกลมากแน่ แต่ทำไมเขาถึงเลือกที่จะอยู่ข้างกายผู้หญิงเหมือนพวกขี้ขลาดไร้ประโยชน์ด้วย?”โคลบอกว่า “ถ้าผมเดาไม่ผิด เบ็นอาจจะเป็นบอดี้การ์ดที่หลานชายคนโตของตระกูลอาเรส เจย์ อาเรส มอบไว้ให้แองเจลีน เจย์นั้นเป็นคนก่อตั้งหน่วยภูติผี หลังจากที่เขาตายพวกสมาชิกหน่วยภูตผีก็สาบานว่าจะภักดีและทุ่มเทให้แองเจลีน”สเปนเซอร์นั้นโมโหมากจนเขาคว้ากาน้ำชาปาใส่โคล “แก ไอ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1285
พวกคอร์เวตต์หากันทั้งคืนแต่ว่าก็หานักฆ่าไม่เจอ ราวกับว่าเขาระเหยหายตัวไปในอากาศวันต่อมาสเปนเซอร์ก็มาที่ป้อม 48เขาเรียกโคลไปที่ห้องลับและถามด้วยสีหน้าจริงจังว่า “โคล นักฆ่าเมื่อคืนมันผ่านกับดักหลายชั้นที่เราติดตั้งไว้ในเขามุกเข้ามาได้ เห็นได้ชัดว่าเป็นนักสู้ที่ฝึกมาเป็นอย่างดี พอมาคิดเรื่องนี้แล้ว นักฆ่าโผล่มาทันทีหลังจากที่แองเจลีนมา เป็นไปได้ไหมว่าพวกเขาร่วมมือกันประสานจากด้านใน?”โคลยังคงนิ่งเงียบ…สเปนเซอร์ดูงงงวย “แองเจลีนก็เป็นแค่นักธุรกิจหญิงเก่งฉกาจจากเมืองอิมพีเรียล แต่ว่าบอดี้การ์ดของเธอก็เก่งพอที่จะคว้ามีดสั้นของฉันได้ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเธอถึงต้องมีคนเก่งกาจขนาดนั้นอยู่ข้างกายด้วย?”โคลก็ยังคงนิ่งเงียบ…เมื่อสเปนเซอร์เห็นว่าโคลไม่ยอมพูดอะไรสักคำ ดวงตาเขาก็ยิ่งฉายแววสงสัย “นี่แกกำลังปิดบังอะไรฉันอยู่หรือเปล่าโคล?”มีแววอ่อนล้าในน้ำเสียงของโคล “ผมบอกเรื่องที่ควรบอกไปหมดแล้ว”สเปนเซอร์มองโคลอย่างไม่พอใจ “หมายความว่ายังไงที่ว่าบอกเรื่องที่ควรบอกไปหมดแล้ว? แกอยู่ที่เมืองอิมพีเรียลตั้งครึ่งปี แล้วพอแกกลับมาบ้านแกก็พูดแค่สามเรื่อง แกบอกว่าทำลายตระกูลอาเรสกับอสังหาริมทร
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1284
เด็กหนุ่มซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเธอร็อบบี้น้อยก็ทำแบบเดียวกันเวลาที่เขาทำอะไรผิดมา เขามักจะกอดเอวเธอแน่นที่สุดเท่าที่ทำได้และทำท่าเป็นเด็กขี้อ้อนเอาแต่ใจ ‘ผมผิดไปแล้วแม่จ๋า อย่าโกรธผมเลยนะ’ เขาจะพูดแบบนี้จากนั้นเธอก็ตัดสินใจอย่างบุ่มบ่ามโดยการฉีกเสื้อเธอออกเผยให้เห็นหน้าอกเปลือยเปล่า เธอยื่นแขนออกมานอกผ้าห่มแล้วเธอก็แสร้งทำเป็นร้องถามเสียงงัวเงีย “เกิดอะไรขึ้นเหรอเบ็น?”พอเจย์ได้ยินเสียงแองเจลีน เขาก็เปิดประตูเข้ามาเมื่อได้เห็นหน้าอกและแขนของเธอยื่นออกมานอกผ้าห่อม เจย์ก็ปิดประตูอย่างรวดเร็วแต่ถึงอย่างนั้นโคลก็ยังแอบเห็นภาพน่าตื่นตาภายในห้องอยู่ดีเจย์จ้องโคลราวกับจะกินเลือดกินเนื้อโคลครุ่นคิดว่าหากแองเจลีนไม่ได้ตาบอด เมื่อกี้เธอจะต้องกรีดร้องออกมาเพราะความอับอายเป็นแน่โคลถามอย่างสงสัย “เกิดอะไรขึ้นกับดวงตาเธอกันแน่?”“เธอร้องไห้มากจนตาบอด” เจย์ตอบห้วน ๆน้ำเสียงเขาแฝงโทสะและความรู้สึกโทษตัวเองโคลอี้งไปเล็กน้อย จากนั้นสีหน้าเขาก็ฉายความรู้สึกผิดจังหวะนั้นพวกคอร์เวตต์ที่ค้นหาบริเวณบ้านก็เดินส่ายหน้าออกมา “เราไม่เจออะไรผิดปกติ”โคลสั่ง “ไปหาที่อื่นต่อ”เมื่อพวกคอร์เ
