Share

บทที่ 678

เซย์นทรุดตัวลงบนพื้นหญ้าและตบหน้าตัวเองอย่างแรง

เขารู้สึกผิดและโทษตัวเองในสิ่งที่เกิดขึ้นกับโจเซฟิน อย่างไรก็ตาม สิ่งต่าง ๆ ได้มาถึงจุดที่เขาไม่สามารถทำอะไรได้อีกแล้ว แม้ว่าเขาจะต้องการทำมันก็ตาม

สิ่งที่เหลืออยู่คือความเศร้าและความเสียใจไม่รู้จบ

เมื่อแองเจลีนกลับมาที่ห้องของเธอ เธอกลับไม่เจอเจย์

แองเจลีนออกตามหาบริเวณบ้านไปทั่วเป็นเวลานาน ก่อนที่เธอจะพบว่าเขาอยู่ในห้องทำงานกับคุณปู่ของเธอที่มีการพูดคุยเป็นการส่วนตัวกันอยู่

แองเจลีนนั่งที่บันไดใกล้ห้องทำงานและเอาแก้มวางบนฝ่ามือของตัวอย่างเงียบ ๆ เพื่อรอให้เจย์ออกมา

ภายในห้องทำงาน

ท่านปู่เซเวียร์และเจย์พูดคุยกันอยู่ที่โต๊ะทำงาน มีกระดาษแผ่นหนึ่งวางอยู่บนนั้นและปากกาหมึกซึมอยู่ในมือของท่านปู่เซเวียร์

“ท่านปู่เซเวียร์ คุณคงมีบางอย่างที่อยากจะบอกผมตั้งแต่คุณเรียกผมมาที่เมืองนางแอ่นใช่ไหมครับ?” เจย์ถามขึ้นมา

ท่านปู่เซเวียร์พยักหน้า “ไม่มีอะไรปิดบังนายได้เลยนะ”

สายตาของชายชราเลื่อนไปที่ขาของเจย์และสายตาที่น่าสงสารก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา “นายพอจะเดาได้ไหมว่าใครทำแบบนั้นกับขาของนาย?”

เจย์ส่ายหัว

“ในช่วงเวลาสองปีที่ผ่านมา มีหลายสิ่ง
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status