โจซี่มองดูด้านหลังของพ่อของเธอในขณะที่น้ำตาไหลรินในดวงตาของเธอถ้าไม่ใช่เพราะเจย์ พ่อของเธอก็คงไม่สนเรื่องชื่อเสียงของเธอหลังจากการพิจารณาคดี ในที่สุด เจย์ก็เห็นคนเป็นที่สุดของหัวใจของเขา อย่างแองเจลีน แองเจลีนยิ้มให้เขาราวกับว่าฤดูใบไม้ผลิมีดอกไม้บานสะพรั่ง เจย์มีท่าทีตกตะลึงเล็กน้อยเขาโล่งใจที่หญิงสาวสามารถรักษาความร่าเริงของเธอไว้ได้ แม้จะพบกับความพ่ายแพ้ครั้งใหญ่“มีใครทำให้เธอรู้สึกลำบากใจข้างในนั้นหรือเปล่า?” เจย์ถือโอกาสถามเธอแองเจลีนยิ้มอย่างสดใส “นายไม่รู้หรือว่าฉันเป็นคนอดทนแค่ไหน? ใครจะมีใจมารังแกฉันได้บ้าง?”รอยยิ้มค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นบนใบหน้าของเจย์ “มันไม่สำคัญว่าเธอจะน่ารักแค่ไหน เธอไม่ใช่เงิน ไม่ใช่ทุกคนที่จะชอบเธอแน่นอน”แองเจลีนยอมพ่ายแพ้ “โอเค โอเค ฉันยอมรับก็ได้ว่ามีคนพยายามรังแกฉัน แต่หลังจากที่ฉันได้ทำร้ายพวกเขาไป ตอนนี้พวกเขาก็ดีกับฉันแล้วล่ะ”ดวงตาของเจย์แข็งค้าง “หันกลับมาแล้วบอกฉันว่าคน ๆ นั้นเป็นใคร ฉันจะไปกำจัดพวกเขาให้เธอ”แองเจลีนเริ่มประหม่า “ไม่ ไม่ ไม่จำเป็น ถ้าเราไม่ทะเลาะกัน เราคงไม่รู้จักกันหรอก ตอนนี้เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันที่คุยกันได้ทุกเ
ฟินน์ยังคงสงบสติอารมณ์ไว้และดูวิดีโอของกล้องวงจรปิดต่อไปราวกับว่าเขาดูมันมานับไม่ถ้วน“ผู้พิพากษาครับ เมื่อได้ดูวิดีโอของกล้องวงจรปิดนี้ซึ่งแสดงให้เห็นว่าฮิโรชิแอบเข้าไปในกระท่อมโบยบินสู่จันทราตั้งแต่ 12 นาทีก่อนหน้าแองเจลีน ในช่วง 12 นาทีนี้ ฮิโรชิทำอะไรที่กระท่อมโบยบินสู่จันทรากันแน่”ฟินน์หยุดพูดเรื่องราวสั้น ๆ หลังจากนั้น คำถามของเขาทำให้ทุกคนคิดเกี่ยวกับมันขึ้นมาทันทีจากนั้น ทุกคนก็มุ่งความสนใจไปที่โจเซฟินคำให้การของเธอมีความสำคัญในเวลานั้น คณะลูกขุนก็เงียบลงอย่างมาก แม่ของโจเซฟินจับมือของโจซี่ไว้แน่นราวกับพยายามจะรั้งเธอไว้โจซี่ยืนขึ้นราวกับว่าเข็มทิ่มแทงเธอ สายตาที่ริบหรี่ของเธอหันไปทางแองเจลีนและแองเจลีนก็มองกลับมาที่เธอ ด้วยดวงตาของเธออ่อนโยน ดวงตาโตของหล่อนยิ้มขณะที่หล่อนส่ายหัวเห็นได้ชัดว่าหล่อนกำลังบอกโจซี่ว่าอย่ากระโดดออกไปและทำลายอนาคตของตัวเธอเองโจซี่สะบัดมือหลุดจากมือแม่ของเธอทันที เธอชี้ไปที่ฮิโรชิและเกือบจะควบคุมตัวเองไม่ได้เมื่อเธอพูดว่า “ผู้พิพากษาคะ เขา... เขาพยายามจะทำร้ายฉัน ต้องขอบคุณการมาช่วยของพี่แองเจลีน เธอเตะเขาออกไปและมัดเขาด้วยเชือกก่อนที่เข
เมื่อแม่ของโจซี่เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น เธอก็ลุกขึ้นยืนและพูดว่า “ใช่ อาหารถูกวางยาด้วยอะไรบางอย่างที่จะทำให้พวกเขามีความรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา ฉันแค่อยากจะจับคู่ลูกสาวของฉันให้กับฮิโรชิ แต่ฉันไม่เคยมีเจตนาจะฆ่าเขาเลย”ฟินน์ยิ้มอย่างรู้ทัน เขาหันไปมองยูมิ“คุณไททัส คุณอยากฟังบันทึกของน้องชายคุณไหม?”ยูมิซึ่งเดิมสงบนิ่ง เริ่มรู้สึกกังวลใจ“บันทึกอะไร?”“ในฐานะพี่สาวของเขา คุณน่าจะรู้ว่าเขาจะไปที่กระท่อมโบยบินสู่จันทราใช่ไหม?”ยูมิลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพยักหน้าฟินน์ยิ้มและพูดว่า “คุณยอมรับไหมว่าคุณมีส่วนคิดอุบายร่วมกับคุณนายอาเรสเพื่อให้แน่ใจว่าฮิโรชิและคุณโจซี่ได้อยู่ด้วยกันใช่ไหม?”ยูมิจ้องไปที่ใบหน้าที่จริงจังของฟินน์ราวกับว่าเขามีการเตรียมหลักฐานมามากมายจากนั้น เธอก็พยักหน้าฟินน์ดีดนิ้วและสรุปว่า “ท่านที่เคารพ คุณได้ยินสิ่งที่เธอพูดแล้ว ฮิโรชิไปที่กระท่อมโบยบินสู่จันทราคือสิ่งที่คุณนายอาเรสได้จัดการไว้ตั้งแต่แรกกับคุณยูมิ ดังนั้น ข้อกล่าวหาของคุณวอเตอร์ในการคิดไตร่ตรองก่อนหน้านี้คือการกล่าวหาเท็จ”วอเตอร์ไม่สามารถพูดอะไรเพื่อป้องกันมันได้อีกผู้พิพากษายืนยันข้อโต้แย้งของฟินน
ในที่สุดผู้พิพากษาก็ประกาศว่า “แรงจูงใจในการฆาตกรรมของคุณซอนเดอร์ได้เกิดขึ้นแล้ว!”เนื่องจากฮิโรชิไม่มีอาการบาดเจ็บร้ายแรง ซอนเดอร์จึงถูกตัดสินจำคุกสามปีตอนนี้ฟินน์เป็นคนที่ไม่มีใครเทียบได้ ทำให้ทุกคนในศาลตกตะลึง แม้แต่ยูมิและแจ็คก็ตกตะลึงเช่นกันพวกเขาอยากรู้มากว่าเจย์ไปพบทนายหนุ่มที่โดดเด่นคนนี้ได้จากที่ใด พวกเขาคิดว่ามันจะดีแค่ไหนหากพวกเขาสามารถใช้ฟินน์ทำคดีได้ด้วยตัวพวกเขาเอง เพราะเขาดูเหมือนเสือที่มีปีกอย่างไรก็ตาม เขาแค่ทำให้พวกเขาผิดหวังหลังจากที่เลิกศาล ฟินน์ก็เดินตรงไปหาเจย์“ท่านอาเรส ขาของคุณ”“ไม่เป็นไรหรอก” เจย์พูด“ใครเป็นคนทำ?” ฟินน์กำหมัดแน่นและถามสตอร์มอย่างโกรธจัดสตอร์มมองแจ็คและชี้ว่า “ท่านอาเรสไม่ได้บอกว่าเขาอยากจะแก้แค้น มันยังไม่ถึงเวลาที่เหมาะที่จะทำ”ฟินน์กัดฟัน รูปลักษณ์ที่อ่อนโยนและไม่เป็นอันตรายของเขาหายไป ทันใดนั้น เขาก็มีรัศมีมืดราวกับว่าเขากำลังจะทำลายโลก “เอาล่ะ เมื่อถึงเวลา โปรดแก้แค้นให้เขาแทนผมด้วยแล้วกัน เนื่องจากขาที่ได้รับบาดเจ็บทั้งสองของท่านอาเรส ผมอยากจะทุบกระดูกทั้งหมดของเขาคนนั้นเพื่อให้เขาไม่มีชีวิตอยู่ได้อีก”แจ็คเดินไปที่ทาง
เจย์พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ต่อให้เธอจะกลับบ้าน เธอก็จะต้องกลับไปที่เป็นบ้านของฉันเท่านั้น ไม่ใช่บ้านของนาย”เซย์นทำหน้าบูดบึ้ง “น้องสาวผมไม่ได้กลับมาสักพักใหญ่แล้ว แต่เธอกลับถูกคุณขืนใจตลอดเวลา ผมแค่อยากพาเธอกลับมาสักสองสามวัน คุณไม่สงสารเราบ้างหรือไง คุณปู่คิดถึงเธอมากและพ่อแม่ของผมก็เช่นกัน คุณไม่รู้หรอกว่าความรักของครอบครัวที่มีต่อลูก ๆ ของพวกเขาแข็งแกร่งแค่ไหน”เจย์ปฏิเสธอย่างเด็ดขาด “ไม่ได้”เมื่อได้ยินเช่นนี้ เซย์นก็โกรธจัด “ไม่น่าแปลกใจที่คนจะบอกว่าคุณเป็นคนเลือดเย็นและเย็นชา คุณรู้อะไรไหม คุณแย่กว่านั้น คุณดูไม่ใช่มคนแล้ว แม้ว่าน้องสาวของผมจะแต่งงานกับคุณไปแล้ว แต่เธอก็ไม่ใช่ทรัพย์สินส่วนตัวของคุณ!”ไม่ว่าเซย์นจะพูดอะไร เจย์ก็ไม่หวั่นไหว“เธอได้แต่งงานกับฉันแล้ว และจะมีเพียงความตายที่จะพรากเราจากกันเท่านั้น ดังนั้น ฉันจึงมีหน้าที่รับผิดชอบในตัวเธอ”เซย์นไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากใช้ท่านปู่เซเวียร์เป็นการบอกกล่าวออกมาแทน “อันที่จริง คุณปู่ของผมต้องการพบคุณด้วย”ใบหน้าของเจย์เปลี่ยนไปเล็กน้อย “ฉัน?”“ใช่” เซย์นพูดเจย์ครุ่นคิดปกติแล้วท่านปู่เซเวียร์จะไม่ถามหาเขาโดยไม่มีเหตุ
แองเจลีนโจมตีเขาอย่างไม่สุภาพ “ผู้ชายคนอื่น ๆ ที่อายุ 31 ปีมีประสบการณ์มากมายในการเป็นสามีที่สมบูรณ์แบบ ทว่า สำหรับนาย เซย์นพี่ชายที่รักของฉัน นายสูญเสียประสบการณ์กว่า 30 ปีไปอย่างสูญเปล่าเลย”โจซี่อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ“ยะ-ยัยตัวแสบ… เธอพยายามจะพูดอะไร?” เซย์นตัวสั่นด้วยความโกรธ“นายไม่สามารถทำเพชรได้โดยไม่มีแรงกดดัน ซึ่งยิ่งกดดันมากเท่าไหร่ เราก็จะได้เป็นเพชรไวเท่านั้น” แองเจลีนกล่าว “ฉันอายุน้อยกว่านายถึงสองปีและมีลูกสามคนแล้ว นายก็ยังไม่มีแฟนเลย”ใบหน้าของเซย์นเริ่มขุ่นเคือง ริมฝีปากของเขาแยกออกราวกับว่าเขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ถึงอย่างนั้น ในท้ายที่สุดเขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมารถขับเร็วบนทางหลวง แต่บรรยากาศภายในรถกลับอบอ้าวอีกครั้งแองเจลีนอยากจะบ่นเรื่องนี้อย่างลับ ๆ เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วส่งข้อความหาเจย์ว่า ‘ที่รัก บรรยากาศในรถของเราช่างหนาวเย็นเหลือเกิน’เมื่อเจย์ได้ยินข้อความแจ้งเตือน เขาก็ลืมตาขึ้นและเห็นข้อความของแองเจลีน เขาตอบเธออย่างเศร้าว่า ‘ฉันคิดว่ามีหิมะอยู่ในตัวของฉันเหมือนกัน’‘พวกเขาจะรู้สึกอึดอัดใจกับคนที่พูดไม่หยุดอย่างแองเจลีนได้ยังไงกัน?’เขาอิจฉาเซย์น
โจซี่ไม่เคยคิดว่าสักวันหนึ่งจะต้องมีหญิงสาวที่ดูอ่อนโยนและดูไม่เป็นอันตรายมายืนเคียงข้างเซย์นได้ ทำให้เธอตาสว่างและจินตนาการว่าเซย์นตอนนี้จะมีความรักอีกครั้งแล้วถึงกระนั้น เธอก็ไม่มีน้ำตาหลงเหลือให้ร้องไห้ออกมาได้เลย“ฉันจะพาไปหาเซย์นเดี๋ยวนี้ โจซี่ แค่ระบายความคับข้องใจของเธอที่เขาได้ทำกับเธอเอาไว้ก็พอ” แองเจลีนโกรธและเดินกลับไปที่สวนหน้าบ้านในส่วนของลานด้านหน้าที่มีชีวิตชีวาในตอนแรกก็เงียบลงไปทันที เหลือเพียงแค่สตอร์มและฟินน์อยู่เท่านั้น คนที่ดูเหมือนลูกแกะตัวน้อยยืนอยู่ที่ประตู ส่วนคนอื่น ๆ หายไปหมดแล้ว“ทุกคนไปไหนกันหมด?” แองเจลีนรู้สึกสับสนสตอร์มบอกกับแองเจลีนว่า “ท่านประธานอาเรสและคุณปู่เซเวียร์กำลังคุยกันอยู่ในห้องทำงาน ส่วนคุณนายเซเวียร์และคุณโทมัสไปที่ห้องครัวเพื่อเตรียมอาหารเย็นกันอยู่และพ่อของคุณก็อยู่ข้าง ๆ ครัว คอยดูแลสวนของเขาอยู่”แองเจลีนกำหมัดแน่นและถามอย่างโกรธเคือง “แล้วไอ้บ้านั่นล่ะ เซย์น?”สตอร์มตะลึงกับความน่าเกรงขามของแองเจลีนและการดูถูกพี่ชายของเธออย่างไม่หยุดยั้งเพื่อหาความยุติธรรม หลังจากนั้น ในที่สุดเขาก็หลุดออกจากความคิด หลังจากยืนนิ่งผ่านไปนาน เขา
เจย์และท่านปู่เซเวียร์รีบออกมาจากห้องทำงาน “เกิดอะไรขึ้น?”คุณนายเซเวียร์และโทมัสดูกังวล ในขณะที่โจเซฟินยิ้มทั้งน้ำตา “พี่แองเจลีนอาจจะทะเลาะกับเซย์นอยู่”หลังจากนั้นไม่นาน แองเจลีนและเซย์นก็ลงมาที่ชั้นล่างโดยที่เซย์นดูมีรอยฟกช้ำบนใบหน้า ในขณะที่แองเจลีนไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆทุกคนตกตะลึงกับภาพที่เห็นโทมัสกรีดร้องและวิ่งไปหาเซย์นทันที “เซย์น คุณไม่เป็นอะไรมากใช่ไหม?”แองเจลีนพล่ามออกมาอย่างอาฆาตว่า “ไม่ต้องกังวลหรอกนะ เป็นเหมือนความหายนะที่มักจะทำลายไม่ได้ เขาจะไม่ตายหรอก”โทมัสน้ำตาซึม “แองเจลีน เขาเป็นพี่ชายของคุณนะ คุณทำรุนแรงกับเขาแบบนี้ได้ยังไง?”แองเจลีนพึมพำ “ฉันมีเมตตาเพียงพอหรอกนะ สำหรับสิ่งที่เขาทำ มันเป็นพรของเขาเลยนะเนี่ยที่ฉันไม่ได้ถึงกับตัดไอ้นั่นเขาไปด้วยซ้ำ”เซย์นจ้องไปที่แองเจลีน “ทำไมเธอถึงไม่ฉลาดขึ้นในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา แทนที่จะคล่องตัวมากขึ้น?”แองเจลีนพูดอย่างไม่ใส่ใจว่า “ดูเหมือนว่านายจะฉลาดขึ้น แต่นายก็ยังไม่เป็นคู่ต่อสู้ที่คู่ควรกับฉัน มันเป็นความผิดของนายเองที่โดนทำร้าย”คุณนายเซเวียร์ไม่รู้ว่าเธอควรจะเสียใจหรือหัวเราะเยาะการแสดงตลกของลูก ๆ ของเธอดี