All Chapters of ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!: Chapter 361 - Chapter 370

"พี่ชายของเธอเห็นด้วยตามนี้หรือเปล่า?"โจเซฟินพูดว่า “ฉันคิดว่าพี่ชายของฉันมีความเข้าใจใหม่เกี่ยวกับความรักและตอนนี้ก็แบ่งแยกเซย์นน้อยลง เขาบอกว่าถ้าฉันตกหลุมรัก ฉันควรพาผู้ชายคนนั้นมาบ้านเพื่อเสนอต่อพ่อแม่ของเรา เขาไม่ได้พูดถึงเรื่องห้ามไม่ให้ฉันติดต่อกับเซย์นเป็นพิเศษ"โรสอ่อนปวกเปียก เจย์เคยเกลียดสิ่งนั้น เมื่อใดก็ตามที่เซย์นผู้ซึ่งไม่มี-อะไร-ดีเข้าใกล้น้องสาวที่มีค่าของเขาอะไรทำให้เขาเปลี่ยนใจ?“ให้ฉันทำงานให้เสร็จก่อน แล้วฉันจะหาเวลาไปกับเธอ” โรสเสนอโจเซฟินมีความสุข “พี่สะใภ้ใหญ่ เธอสุดยอดไปเลย”โจเซฟินทิ้งโรสไว้ที่บ้านเช่าของเธอเมื่อโรสมาถึงประตู เธอเห็นฌอนยืนพิงมันอยู่ คนที่ดูยุ่งเหยิงพวกเขาไม่ได้เจอกันมาสองสามวันแล้ว ใบหน้าของเขาดูซีดเซียวและเสื้อผ้าของเขายับยู่ยี่ นอกจากนี้ หนวดของเขาก็ยังไม่ได้โกน และเขาดูอ่อนเพลียมาก"ฌอน เบล?""ออร์คิด เจย์ อาเรส ทำอะไรกับคุณหรือเปล่า?" ฌอนถามอย่างเป็นห่วงโรสส่ายหัว "ฉันสบายดี"ฌอนยิ้ม "ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าผู้ก่อตั้งแกรนด์เอเชียจะใช้กลวิธีที่ไม่รอบคอบเช่นนี้เพื่อกำจัดคู่แข่งของเขา"สีหน้าของโรสหม่นลงเล็กน้อยเธอต้องยอมรับ

การแสดงออกที่ทำอะไรไม่ถูกฉายผ่านดวงตานกอินทรีของเจย์ "ถ้าคุณลุงเต็มใจที่จะทำงานร่วมกับบริษัท อาเรส ผมสามารถ... "จอร์จไม่สามารถซ่อนความโกรธของเขาได้อีกต่อไป "สิ่งนั้นไม่จำเป็น สิ่งที่เราตระกูลเซเวียร์ในวันนี้คือขอบคุณคุณมาก"เจย์ขมวดคิ้วและมองไปที่ 'ออร์คิด' อย่างกระสับกระส่าย'ฉันไม่แน่ใจว่าเธอก็คิดแบบนั้นเหมือนกันหรือเปล่า?'โรสเพียง แต่ยังคงสงบนิ่งและอดทน เธอไม่แปลกใจเลยกับสิ่งที่จอร์จพูด'นั่นหมายความว่าเธอเห็นด้วยหรือเปล่าว่าความหายนะของครอบครัวเซเวียร์เป็นเพราะฉัน?'"คุณออร์คิด ขอบคุณครับ ผมจะขอตัวก่อน” สีหน้าของจอร์จยังคงเย็นชา ขณะที่เขาดันตัวเข้าไปในลิฟต์ขณะที่ประตูลิฟต์กำลังจะปิดตัวเองอย่างสมบูรณ์เจย์จ้องมองออร์คิดด้วยสายตาอันเฉียบคมหวังว่าจะอ่านผ่านมุมมองที่ดูเหมือนสงบของเธอ แต่น่าเสียดายที่เธอเป็นผู้เชี่ยวชาญในการซ่อนอารมณ์ของเธอ"ท่านอาเรส เชิญทางนี้ค่ะ" โรสยื่นมือออกไปและโค้งคำนับเล็กน้อยเพื่อเชื้อเชิญเขาเจย์ถอนหายใจเบา ๆเขาหันหลังเดินไปยังห้องทำงานของฌอนฌอนรู้สึกท้อแท้เมื่อเห็นเจย์"ท่านอาเรส คุณยังมีหน้ามาหาผมได้อีกเหรอ?” ฌอนรู้สึกโกรธขึ้นมาเมื่อเห็นเจย์

โรสตะลึง ...ทำไมเซย์นถึงมีความเกลียดชังต่อเจย์มากขนาดนี้?หากพวกเขาต้องการตำหนิการตายของแองเจลีนไว้ที่เจย์ มันก็ไม่ยุติธรรมสำหรับเขา“ใจเย็น ๆ เราไม่ควรคิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องเล็ก ๆ ในนาทีนี้ ถ้าเราต้องการประสบความสำเร็จ” โรสแนะนำเซย์นสีหน้าของจอร์จมืดลง “แองจ์ ลิน คุณไม่เข้าใจถึงความบาดหมางใจที่ตระกูลอาเรสและตระกูลเซเวียร์มีต่อกัน…”โรสพูดเบา ๆ “ฉันรู้นิดหน่อย”จอร์จจ้องมองเธอและร้องดังขึ้น "ไม่ คุณไม่เข้าใจ"โรสมองจอร์จที่กำลังฟูมฟายด้วยความโกรธ เธอนิ่งเงียบเมื่อสังเกตเห็นดวงตาแดงก่ำที่โกรธเกรี้ยวของคุณพ่อที่มักจะอ่อนโยนและพูดจานุ่มนวลมีปัญหาอื่น ๆ ที่ซ่อนอยู่ที่เธอไม่รู้หรือไม่?"ท่านเซเวียร์ โปรดชี้แจง" เสียงของโรสสั่นขณะที่เธอพูดจอร์จพูดอย่างเจ็บปวดว่า "แองเจลีนลูกสาวของฉันตายมีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาบ้าง"โรสถึงกับผงะ "คุณหนูเซเวียร์ ในเวลานั้นหลงรักท่านอาเรสอย่างบ้าคลั่ง เธอเลือกที่จะขับรถบนทางหลวงแม้จะเหนื่อยแค่ไหนก็อยากที่จะได้เจอเขา ด้วยเหตุนี้เธอจึงมีส่วนร่วมในอุบัติเหตุ มันเป็นอุบัติเหตุล้วนๆ ฉันหวังว่าท่านเซเวียร์จะไม่ตำหนิการเสียชีวิตของคุณหนูเซเวียร์ต่อตระกูล

ตอนนี้พวกเขามีลูกสามคน เธอสามารถบังคับตัวเองให้อยู่ห่างจากเจย์ได้ แต่อย่างไรก็ตามเธอจะทำเช่นเดียวกันกับเนื้อและเลือดของตัวเองได้อย่างไร?จอร์จเริ่มใช้อารมณ์ “ลูกเหมือนแมลงเม่าเข้าใกล้เปลวไฟถ้าลูกเข้าใกล้เขา ลูกจะหาความพินาศให้ตัวเอง"โรสตัวสั่น "คุณพ่อบอกเหตุผลว่าทำไมคุณพ่อถึงเกลียดเขามาก ไม่อย่างนั้นหนูก็คงจะทำไม่ได้... "จอร์จรวบรวมกำลังให้มากพอที่จะบังคับคำพูดของเขา "อุบัติเหตุครั้งนั้นเป็นของขวัญอำลาที่ครอบครัวอาเรสสร้างขึ้นมาเพื่อลูก"ไม่กี่วันหลังจากลูกตาย มีข่าวเกี่ยวกับงานแต่งงานของเจย์ เขาล่อลูกไปที่เมือง อิมพีเรียล แต่กำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น ลูกเดาได้ไหมว่าเจตนาของเขาคืออะไร?"ร่างของโรสเอนเอียง “คนที่เขาชอบ… ไม่ใช่หนู”"ถ้าไม่ใช่เพราะพฤติกรรมที่เหมือนคนบ้าของเซย์นที่สร้างความหายนะให้กับบ้านของอาเรส เพื่อขอให้พวกเขาจ่ายค่าชีวิตของลูก ครอบครัวอาเรสคงจะไม่ถูกโยนเข้าสู่ความสับสนวุ่นวาย อีกนัยหนึ่งคือเขาจะไม่ต้องยกเลิกงานแต่งงานของเขา” จอร์จเย้ยหยัน"ฮึ่ม สิ่งสำคัญที่สุดคือเขาเป็นแค่คนขี้ขลาดที่ไม่มีความรู้สึกใด ๆ หลังจากการตายของลูก เขาซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ในบ้

เซ็ตตี้น้อยเคยเรียกเขาว่าลุง นอกจากนี้เจย์ยังไม่เปิดเผยตัวตนของเธอและไม่ตัดสินใจที่จะกลับมารวมตัวกับเธออีกโรสลุกจากเตียงอย่างรวดเร็ว แต่ไม่มีเวลามากพอที่จะปกปิดความเหนื่อยล้าบนใบหน้าของเธอในขณะที่เธอแต่งตัว เจย์ก็ปรากฏตัวที่หน้าประตูของเธอ คนที่มาทีหลังพิงกรอบประตูและแสดงรอยยิ้มบางโรสจับเส้นผมที่ยุ่งเหยิงของเธอด้วยความรำคาญร็อบบี้น้อยและเซ็ตตี้น้อยลืมที่จะปิดประตูหลังจากเข้ามาในห้องเพื่อทักทายอรุณสวัสดิ์กับคุณแม่“สวัสดีตอนเช้าค่ะ ท่านอาเรส” โรสยิ้มอย่างเก้ๆ กัง ๆรอยยิ้มของเธอมีร่องรอยของความขมขื่นเจย์มองไปที่โรส ดวงตาของเธอดูสวยงามมาก แต่ก็ไม่เพียงพอที่จะปกปิดวงรอยคล้ำที่เธอมี ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีความกังวลที่ผุดขึ้นภายในสายตาของเธอ“เมื่อคืนเธอนอนไม่สบายเหรอ?” เขาถามโรสรู้ว่าเธอไม่สามารถซ่อนมันจากเขาได้จึงพยักหน้า"ทำไม?"โรสมองมาที่เขา มีความรู้สึกเยาะเย้ยตัวเองในสายตาของเธอ “ท่านอาเรส เป็นห่วงฉันเหรอ?”เจย์ขมวดคิ้ว ภายในคืนเดียว สายตาของหญิงสาวก็ไม่สามารถอ่านได้ มันต่างจากรูปลักษณ์ที่ไร้เดียงสาของเธอเมื่อไม่นานมานี้มันทำให้หัวใจของเขาปวดร้าวสาเหตุหนึ่งของการเป