บททั้งหมดของ ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!: บทที่ 371 - บทที่ 380

รถสปอร์ตพุ่งผ่านถนนกว้างในบางครั้ง ฌอน เบล จะเหลือบไปมองด้านหลังเพื่อมองไปที่โรส ลอยล์ ผู้ซึ่งนั่งอยู่ด้านหลัง เขารู้สึกขบขันจึงแกล้งเธอ"ผมควรจะพูดอะไรกับคุณดี? ผู้หญิงทุกคนในเมืองอิมพีเรียลหมดหวังที่จะพยายามและเข้าใกล้เขา ไม่ต้องพูดถึงที่ประจบเขา คุณมีโอกาสที่จะเป็นคุณนายอาเรสผู้ยิ่งใหญ่ อย่างไรก็ตาม คุณเลือกที่จะปฏิเสธเขา ผมควรจะบอกว่าคุณโง่ เขลาหรือเบาปัญญา? ""การเป็นคุณนายอาเรสเป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมมากเหรอ? ถ้าฉันต้องมองใบหน้าที่ไม่พอใจนั่นอยู่เสมอ ฉันจะต้องหยุดการพัฒนาความผิดปกติของต่อมไร้ท่อหรือระบบประสาท" โรสพัฒนาความปรารถนาที่จะแก้แค้น ถ้าเธอไม่มีเขา เช่นนั้นแล้วเขาจะมีอะไรดีล่ะ?ฌอนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ "ฮิฮิ"เมื่อรถสปอร์ตเลี้ยวเข้าสู่ถนนวงแหวนรอบกลางของเมือง อิมพีเรียล ฌอนเตือนโรสว่า "บริษัทอยู่ข้างหน้าถ้าคุณไม่ต้องการให้น้องสาวสองหน้าของผมสร้างปัญหาให้ คุณก็ควรรีบแต่งหน้าซะ "โรสหยิบเครื่องสำอางที่เธอมีอยู่ในกระเป๋าถืออย่างรวดเร็วและแตะแต่งหน้าจากนั้นฌอนก็ขับรถเข้าไปในลานจอดรถของเขื่อนเปิดโล่ง หลับตาและพักผ่อนในขณะที่เขารอให้โรสจัดการแต่งหน้าของเธอหลังจากโรสพ

หลังจากฝนตก ความเย็นสบายในฤดูใบไม้ร่วงก็จางหายไปและเริ่มต้นในฤดูหนาวที่หนาวเย็นแนนซี่นั่งบนเก้าอี้หมุนโดยมีโทรศัพท์อยู่ในมือ เธอกำลังแตะหน้าจอโทรศัพท์ซ้ำ ๆ จากนั้นเธอก็ปิดหน้าจอโทรศัพท์ครั้งแล้วครั้งเล่าในที่สุดแนนซี่ก็รวบรวมความกล้าและเปิดหน้าจอโทรศัพท์ของเธอ เธอพบชื่อของเจย์ อาเรส ในรายชื่อติดต่อและโทรหาเขาโทรศัพท์ดังขึ้นเป็นเวลานานก่อนที่น้ำเสียงเย็นชาของเจย์จะพูดขึ้นจากอีกด้านหนึ่ง "อะไร?"แนนซี่รู้สึกประหม่าจนฝ่ามือของเธอเริ่มมีเหงื่อออก “ ท่านอาเรส… ฉัน… ฉันมีบางอย่างจะบอกนาย”"พูด" เจย์ฟังดูไม่อดทนเพิ่มขึ้น"พี่ชายของฉันกับโรสอยู่ด้วยกัน" แนนซี่กัดริมฝีปากของเธอ เธอไม่เชื่อว่าเขาจะไม่สนใจข้อความนี้ตามที่เธอคาดไว้เจย์ดึงโทรศัพท์เข้ามาใกล้ ขณะที่เสียงอันน่าหลงใหลของเขาก็ชัดเจนขึ้น อย่างไรก็ตาม มันก็เย็นลงเช่นกัน "เธอพูดอะไร?"แม้จะมาจากปลายสาย เธอยังสัมผัสได้ถึงความเย็นชาที่แผ่ออกมาจากเขา"พี่ชายของฉันกับโรสอยู่ด้วยกัน" แนนซี่ตัวสั่นด้วยน้ำเสียงข่มขู่และส่งข้อความของเธอซ้ำในอีกด้านหนึ่งเจย์หงุดหงิดมาก เธอหมายความว่าอย่างไร เมื่อเธอบอกว่าฌอน เบล และโรส ลอยล์ อยู่ด้

โรสลอยล์กำลังครุ่นคิด เจย์ตกลงที่จะทำงานกับบริษัท บริษัท เซเวียร์ อย่างไรก็ตามยังไม่มีการเซ็นสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษรถ้าเขาถอยออกมาล่ะ?เธอต้องเรียกร้องให้บริษัทเซเวียร์ดำเนินการโดยเร็วที่สุดโรสมาที่เอมิเนนท์ ออเนอร์ จำกัด เพื่อมองหา เซย์น เซเวียร์ จากระยะไกลเธอสามารถเห็นเซย์นและโจเซฟิน เกาะติดกัน"เซย์น นายจะมาที่บ้านของฉันเพื่อสู่ขอฉันเมื่อไหร่?" โจเซฟินเงยหน้าขึ้นมองเซย์น ดวงตาของเธอแวววาวด้วยความคาดหวังเซย์นจับหน้าโจเซฟินและพูดว่า "ถ้าฉันไปที่บ้านของเธอและสู่ขอเธอ พี่ชายของเธอจะไม่เตะฉันออกมาเหรอไง?"โจเซฟินยิ้ม “นั่นขึ้นอยู่กับความจริงใจของคุณ ถ้าคุณไม่จริงใจพอ พี่ชายของฉันก็อาจจะไล่คุณออกไปด้วยไม้เบสบอล!”การแสดงออกถึงความกลัวปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเซย์น “พี่ชายของคุณปกป้องคุณมากเกินไป เขาจะไม่รู้สึกผิดเหรอถ้าเขาเปลี่ยนเด็กสาวสวยอย่างคุณให้กลายเป็นหญิงชราที่ไม่มีใครต้องการ?”โจเซฟินฟาดหมัดเข้ากับหน้าอกของเขาเบา ๆ “นายพูดแบบนั้นได้ยังไง? ส่วนไหนของฉันที่แก่แล้ว? ยิ่งไปกว่านั้นพี่ชายของฉันก็รู้แล้วว่าถ้าเขาเข้มงวดกับฉันมากเกินไปฉันจะหาแฟนได้ยาก ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจคืนอิสรภาพใ

เซย์น เซเวียร์ กลับไปที่สำนักงานของ เอมิเนนท์ ออเนอร์ จำกัด เมื่อเข้าไป ฟรานซิส กรีน มองที่ใบหน้าที่บวมเป่งของเขาแล้วสะดุ้งด้วยความตกใจ ถ้วยน้ำชาในมือของเขาหล่นลงบนโต๊ะทำงาน“เซย์น นายไปทะเลาะกับใครมา?”เซย์นนั่งลงบนโซฟาด้วยความโกรธและพูดด้วยน้ำเสียงที่ขมขื่นว่า “พ่อของฉัน เขาแต่งตั้งคนนอกให้เป็นประธานบริหารของบริษัท เซเวียร์”ฟรานซิสเอาผ้าเช็ดหน้าออกมาแล้วเดินไปหาเขา จากนั้นเขาเอามือลูบเบา ๆ ซับแผลไปที่หน้าผากของเซย์น“โอ๊ย มันเจ็บนะ” เซย์นส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดฟรานซิสถามว่า “พ่อของนายทุบตีนายมาหรือเปล่า?”“ไม่นะ เขากลับไปที่เมือง นกนางแอ่น แล้ว”ฟรานซิสเริ่มสับสน “แล้วใครกันที่ทุบตีนายได้แย่ขนาดนี้?”เซย์นจ้องมองเขาด้วยแสงสะท้อนที่โกรธเกรี้ยว “ฉันต่อสู้กับประธานบริหารที่เพิ่งได้รับการแต่งตั้งใหม่มานั่นแหละ”ฟรานซิสสะกิดที่บาดแผลบนใบหน้าของเขา “นายจะไม่เป็นไร นี่คือบาดแผลบนพื้นผิวทั้งหมด แต่ฉันอยากรู้จัง นายบอกว่านายเป็นนักสู้ระดับแชมป์มาตั้งแต่เด็ก ๆ ถนนไม่กี่สายในเมือง นกนางแอ่น เป็นของนาย นายใช้เวลาตลอดหลายปีที่ผ่านมาในการฝึกการต่อสู้จริง ๆ นายจะปล่อยให้ใครสักคนมาทำร

ในตอนเย็น เจย์กลับบ้านพร้อมกับลูก ๆ ทั้งสามคนโรสยืนอยู่ที่ประตูด้วยรอยยิ้มที่น่ารักและหยิบกระเป๋าเอกสารของเขาไปจากเขาอย่างสง่างาม “ให้ฉันช่วยนายถือนะ ท่านอาเรส”เจย์แปลกใจที่เห็นโรส “วันนี้เป็นวันพฤหัสบดี” เขาเตือนเธอน้ำเสียงของโรสอ่อนโยนอย่างน่ายินดีขณะที่เธอพูด “ท่านอาเรสต้องเหนื่อยกับงานที่ แกรนด์ เอเซีย ในตอนกลางวัน และต้องมาเหนื่อยสำหรับเด็ก ๆ ในตอนกลางคืน นายสามารถพูดได้ว่านายยุ่งมาก ฉันแค่คิดว่าฉันจะมาได้เมื่อฉันมีอิสระที่จะดูแลเด็ก ๆ และแบ่งเบาภาระของท่านอาเรส…”“เข้าประเด็นเถอะ”เจย์ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ หลังจากเขาทำท่าทางยกไหล่ขึ้น แล้วนิ้วของเขาก็ขยับไปปลดเนคไทออกโรสขยับเข้าหาเขาอีกครั้ง “ให้ฉันช่วยปลดให้นายเถอะนะ ท่านอาเรส”มือที่บอบบางและนุ่มนวลของเธอสัมผัสไปที่หน้าอกของเขาราวกับผีเสื้อที่กำลังกระพือปีกอยู่บนดอกไม้ แต่มันทำให้เขารู้สึกวูบวาบด้วยเหตุผลบางอย่างการเคลื่อนไหวของเธอไม่ลื่นไหลและค่อนข้างเงอะงะเจย์หรี่ตาลงมองเธอ “มีอะไรที่เธออยากจะถามฉันไหม?”โรสปลดเนคไทของเขาออก แต่มือของเธอยังคงอยู่บนหน้าอกของเขา เธอยิ้มให้เขาอย่างไร้เดียงสา“ท่านอาเรสเป็นผู้ประกอบก