All Chapters of ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!: Chapter 381 - Chapter 390

โรสทำบุ้ยปากแสดงหน้าบูดบึ้งของเธอ เขาไม่ต้องการตอกย้ำ เธอรู้ว่าวันนี้เป็นวันที่เธอต้องมอบร่างกายให้เขา“ข้อตกลงของเราเริ่มตั้งแต่วินาทีที่เธออยู่เคียงข้างฉัน หลังจากนั้นจะสิ้นสุดลงใน 72 ชั่วโมง” เจย์กล่าวและเตือนความจำโรสเลิกคิ้ว ข้อตกลงนั้นเฉพาะเจาะจงหรือไม่?เขาเป็นนายทุน เธอไม่มีประสบการณ์มากพอในสาขานั้นเมื่อเทียบกับเขาโรสฝืนหัวเราะ “ไม่ต้องกังวล ท่านอาเรส ฉันภูมิใจในความซื่อสัตย์ของการทำธุรกิจ ฉันจะไม่พยายามขโมยของที่อยู่ห่างจากนายแม้แต่วินาทีเดียว”“นั่นเป็นเรื่องดีที่ได้ยิน เปิดประตูเดี๋ยวนี้!”ในขณะนั้น มีเสียงเคาะประตูโรสนั่งลงบนเตียง เตรียมพร้อมสำหรับสิ่งที่เลวร้ายที่สุด เธอมองไปที่ประตูอย่างกังวลเธอคิดว่าเธอคงหมดหนทางในสถานการณ์นั้น ดังนั้น เธอจึงตัดสินใจที่จะยอมรับชะตากรรมและไปเปิดประตูวันนี้เจย์ไม่สวมสูทและแจ็คเก็ตตามปกติของเขา แต่เขาเลือกที่จะสวมเสื้อยืดสีเขียว แจ็คเก็ตแบบสบาย ๆ และสร้อยคอหัวกะโหลก ...โรสคิดว่าสร้อยคอดูคุ้นเคย ทว่า ในขณะนั้นเธอถูกตรึงโดยขาที่แข็งแรง ใบหน้าที่หล่อเหลา และสไตล์สบาย ๆ แต่มีระดับตรงหน้าเธอทันใดนั้น การขายร่างกายของเธอให้เขาก็

เจย์ก็รู้สึกผิดเช่นกัน ในที่สุดเขาก็ได้ผู้หญิงที่เขาโหยหามานานเพื่อกลับมาที่ อสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีน บางทีเขาอาจเป็นคนขี้กังวลมากเกินไปสัมผัสค่อย ๆ ของเขา เจย์โน้มตัวมาช่วยแต่งชุดให้เธอ ไฟในตัวโรสดับลงด้วยการกระทำของเขาอย่างไรก็ตาม เสียงบี๊บดังมาจากร่างกายของเธอทันทีหลังจากที่เธอสวมเสื้อผ้าเมื่อพบอุปกรณ์ตือนจับการกระทำผิดที่ปลายแขนเสื้อ โรสจ้องไปที่เจย์อย่างสงสัย “นี่คืออะไร?”“ที่จับเวลา! มันบันทึกว่าเธออยู่กับฉันมานานแค่ไหน”มันไม่ใช่ตัวจับเวลาธรรมดา เพราะมันมาพร้อมกับเซ็นเซอร์พิเศษ สิ่งจำลองของเจย์อยู่ในนาฬิกาข้อมือเพชรยิ่งนาฬิกาจับเวลาใกล้เจย์มากเท่าไหร่ ข้อมือก็เลือกจับเวลาเร็วขึ้นเท่านั้น ยิ่งเธอห่างเขาไปไกลเท่าไหร่เวลาก็จะผ่านไปช้าลงเมื่อพบกลไกของมันแล้วโรสก็จ้องมองมาที่เขาอย่างสิ้นหวัง“แล้วตัวจับเวลาจะทำงานได้ระยะทางเท่าใด?”“50!” เจย์กล่าวโรสรู้สึกไม่พอใจ “50 เมตรเหรอ? ไม่ไกลเกินไปเหรอ?”เจย์แก้ไขเธอและพูดว่า “50 เซนติเมตร”โรสอยากออกห่าง!“ทำไมนายไม่ผูกฉันไว้กับนายในตอนนี้ไปเลยล่ะ?”เขาตรวจสอบเธอด้วยสีหน้าจริงจัง “ฉันชอบความคิดนั้น”เขาจะมีเธออยู่ใน

ตอนนั้นเองที่โรสเข้าใจแล้วว่าทำไมพวกอันธพาลได้รับการอบรมถึงรับมือได้ยากกว่าพวกไร้มารยาท!…หลังจากรับประทานอาหารกลางวันเสร็จ เจย์แนะนำให้พวกเราไปตีกอล์ฟกัน โรสรีบตอบตกลงด้วยความยินดี เพราะเธอไม่รู้ว่าเขาจะกลับไปใช้วิธีที่ป่าเถื่อนของเขาอีกหรือเปล่าหากเธอปฏิเสธณ สนามกอล์ฟของทัวร์มาลีนค่อนข้างใหญ่กว่าสนามกอล์ฟทั่วไปสองสามเท่า ความเขียวขจีเต็มไปด้วยภูมิทัศน์ขนาดใหญ่เมื่อไปถึง จอห์น อาเรส กำลังเข้าร่วมกิจกรรมกีฬาที่ค่อนข้างไม่เหมาะสมกับหญิงสาวคนหนึ่งในสนามอยู่ขณะนั้น“อย่ามอง” เจย์ยกมือขึ้นบังตาของโรส“ทำไมจะมองไม่ได้ล่ะ?” เธอดึงมือเขาลงทันที“เป็นการกระทำที่ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายในรูปแบบความละเอียดสูง มันจะเป็นการพลาดโอกาสที่จะไม่ดู”ทั้งสองได้ยินคำบรรยายที่ยอดเยี่ยมของโรสขณะที่พวกเขาเริ่มฉากเผ็ดร้อนอยู่บนทุ่งหญ้า ราวกับว่าพวกเขาเพิ่งดับไฟด้วยน้ำเย็น ทั้งคู่ก็รีบดึงเสื้อผ้าของพวกเขาทันทีจอห์น อาเรส ดูเหมือนว่าเขาถูกบังคับให้สัมผัสส่วนนั้นของเธอ“นายดูไม่ออกเหรอว่าฉันยุ่งอยู่ เจย์ อาเรส? ปล่อยเราอยู่ลำพังก่อน!” จอห์นดูสิ้นหวังสีหน้าของเจย์ไม่แยแส “ก็เธอต้องการเรียนรู้จากคุณสอ

ไม่สามารถกลั้นน้ำตาไว้ได้ ในที่สุดน้ำตาของโรสก็ไหลลงมาไม่หยุดราวกับฝนที่ไหลผ่านหลังคารั่วภายใต้หมอนที่เปียกปอนเธอยังเชื่อในตัวเขาได้อีกไหม?สายตาของเธอว่างเปล่าราวกับว่ามีช่องว่างเธอเหม่อมองดูกระเบื้องหินอ่อนสีขาวและดูราวจับบันไดไม้มะฮอกกานีที่แกะสลักบริเวณรอบ ๆราวจับบันไดนำไปสู่ชั้นบนที่เงียบสงบ ซึ่งมันมืดมิดผิดปกติ“ผู้หญิงบ้าคนหนึ่งซ่อนตัวอยู่บนเตียงของพ่อ!”จู่ ๆ เสียงอันสั่นเทาของเจนสันก็ดังขึ้นในหัวของโรสความรู้สึกที่นอนไม่หลับ โรสลุกขึ้นมาแต่งตัว จากนั้น เธอก็ย่ำก้าวเดินขึ้นบันไดเจนสันไม่ใช่คนเดียวที่ตื่นตระหนกเกี่ยวกับความลับเบื้องหลังห้องใต้หลังคา เพราะมันทำให้เธอตื่นเต้นเช่นกันผู้หญิงในห้องใต้หลังคาคือใคร?…เนื่องจากหอท่าเรือหอมหวนถูกสร้างขึ้นตามลักษณะของสถาปัตยกรรมซ้อนทับแบบคลาสสิก ห้องของมันจึงถูกสร้างขึ้นอย่างซับซ้อนและมืดสลัวตามธรรมชาติเอื้อมมือไปผลักเปิดประตูข้างราวจับบันได้นั้น โรสเดินเข้าไปในห้องและปิดประตูข้างหลังเธอเธอพบว่าตัวเองอยู่ในห้องนั่งเล่นเล็ก ๆ ที่มีห้องนอน ตกแต่งอย่างเรียบง่าย มีโต๊ะสี่เหลี่ยมพร้อมชุดน้ำชาด้านบนและเก้าอี้แบรนด์ราคาแพ

แม้จะไม่เคยใส่ใจกับรูปลักษณ์ของตัวเอง แต่การยกย่องจากผู้หญิงคนนี้ก็ทำให้เขามีอารมณ์เชิงลบโรสบ่นในใจ “นายไม่รู้เหรอ? หญ้าจะเขียวกว่าที่อีกด้านหนึ่งของรั้วเสมอ”เจย์ยิงสายตาด้วยแสงสะท้อนความตายให้เธอ “ผู้ชายแบบไหนที่เธอต้องการกัน?”โรสปิดปากและส่ายหัวเริ่มมีการสัมผัสแขนจากไหล่ของเธอไปที่เอวของเธอ เจย์บีบตัวเธอแน่นเข้ากับตัวเองจนถึงจุดที่โรสรู้สึกราวกับว่าอากาศจากช่องท้องไปยังปอดของเธอถูกบีบออกในชั่วขณะหนึ่ง เธอรู้สึกหายใจไม่ออก“เนื่องจากเธอได้นอนกับฉันอีกครั้งแล้ว โรส เธอได้เซ็นสัญญาว่าจะใช้ชีวิตเพื่อนอนกับฉันอยู่นะ เธอคงรู้ดีว่าฉันเป็นคนบ้าคลั่งแค่ไหน ใช่ไหม? ฉันจะโยนเธอเข้าไปในเตาเผาถ้าเธอมีความคิดแม้แต่น้อยนิดต่อผู้ชายคนอื่น”โรสพยักหน้าและโค้งคำนับด้วยท่าทางเหมือนลูกหมาน้อย “ไม่มีสักวินาทีที่ฉันจะไม่เตือนตัวเองว่าฉันเป็นของนาย ท่านอาเรส”“ดี” จากนั้น เขาก็พูดว่า “ปู่อยากให้ฉันดูแลแขก รอฉันอยู่ที่นี่ ฉันจะกลับมาเร็ว ๆ นี้”ราวกับว่ามีน้ำหนักมากที่แน่นถูกยกออกจากโรสในขณะที่เจย์หันจากไปฌอนเดินไปหาโรสอย่างสง่างาม“ออร์คิด!”“ฌอน แผนของเราจบแล้วตอนนี้” โรสถือโอกาสนี้ เพื่