เมื่อนั่งอยู่ในรถโรลส์ - รอยซ์ของเจย์ อารมณ์ของโรสช่างซับซ้อนครั้งหนึ่งเธอเคยฝันอยากไปที่ อสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีน ที่ผ่านมาเธอถามเจย์ไปแล้วนับครั้งไม่ถ้วนว่า “เจย์บี้ ฉันรู้ว่านายไม่ชอบปัญหา ดังนั้นเราจะไม่แต่งงานกัน นายสามารถพาฉันไปที่ อสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีน และเราก็ทำเป็นเหมือนสามีภรรยากัน โอเคไหม?เจย์ตอบด้วยข้ออ้างเดิม ๆ เสมอว่า “ผู้หญิงที่เข้าสู่ อสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีน จะต้องเป็นภรรยาอย่างเป็นทางการของอาเรสเท่านั้นถึงจะเข้าไปได้ ไม่มีวิธีอื่นที่จะอ้างได้”ดวงตาของโรสเอ่อคลอด้วยน้ำตาความรู้สึกเศร้าจากการถูกปฏิเสธครั้งก่อนของเธอเหมือนมีคลื่นเล็ก ๆ ผ่านหัวใจของโรสเมื่อรถโรลส์ - รอยซ์มาถึง อสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีน ประตูด้านหน้าเต็มไปด้วยผู้คน แขกทุกคนถือการ์ดเชิญ มีผู้คนพลุกพล่านมากกว่าสถานที่ท่องเที่ยวใด ๆโรสมองเจย์อย่างรู้สึกหดหู่ “นายไม่ได้บอกมาก่อนเหรอว่าท่านปู่อาเรสปฏิเสธความคิดที่จะจัดพิธีใหญ่แบบนี้ไม่ใช่เหรอ?”เจย์ตอบว่า “นี่ถือเป็นเรื่องเล็ก”“งั้นพิธีใหญ่ในตอนนั้นจะเป็นอย่างไร?” โรสรู้สึกงุนงงกับเจย์อีกครั้ง“การเฉลิมฉลองระดับชาติเลย!”คำตอบของเขา
เจย์ก็รู้สึกผิดเช่นกัน ในที่สุดเขาก็ได้ผู้หญิงที่เขาโหยหามานานเพื่อกลับมาที่ อสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีน บางทีเขาอาจเป็นคนขี้กังวลมากเกินไปสัมผัสค่อย ๆ ของเขา เจย์โน้มตัวมาช่วยแต่งชุดให้เธอ ไฟในตัวโรสดับลงด้วยการกระทำของเขาอย่างไรก็ตาม เสียงบี๊บดังมาจากร่างกายของเธอทันทีหลังจากที่เธอสวมเสื้อผ้าเมื่อพบอุปกรณ์ตือนจับการกระทำผิดที่ปลายแขนเสื้อ โรสจ้องไปที่เจย์อย่างสงสัย “นี่คืออะไร?”“ที่จับเวลา! มันบันทึกว่าเธออยู่กับฉันมานานแค่ไหน”มันไม่ใช่ตัวจับเวลาธรรมดา เพราะมันมาพร้อมกับเซ็นเซอร์พิเศษ สิ่งจำลองของเจย์อยู่ในนาฬิกาข้อมือเพชรยิ่งนาฬิกาจับเวลาใกล้เจย์มากเท่าไหร่ ข้อมือก็เลือกจับเวลาเร็วขึ้นเท่านั้น ยิ่งเธอห่างเขาไปไกลเท่าไหร่เวลาก็จะผ่านไปช้าลงเมื่อพบกลไกของมันแล้วโรสก็จ้องมองมาที่เขาอย่างสิ้นหวัง“แล้วตัวจับเวลาจะทำงานได้ระยะทางเท่าใด?”“50!” เจย์กล่าวโรสรู้สึกไม่พอใจ “50 เมตรเหรอ? ไม่ไกลเกินไปเหรอ?”เจย์แก้ไขเธอและพูดว่า “50 เซนติเมตร”โรสอยากออกห่าง!“ทำไมนายไม่ผูกฉันไว้กับนายในตอนนี้ไปเลยล่ะ?”เขาตรวจสอบเธอด้วยสีหน้าจริงจัง “ฉันชอบความคิดนั้น”เขาจะมีเธออยู่ใน
“ร็อบบี้…มาช่วยแม่หน่อย!”ทันใดนั้น ร็อบบี้น้อยก็ยกหมัดขึ้น “ใครเอาเปรียบ คุณแม่ครับ? ผมจะล้างแค้นให้คุณแม่เอง”โรสจ้องไปที่ เจย์ อาเรส ทันทีความโกรธของร็อบบี้น้อยเปลี่ยนเป็นความอิ่มเอมใจในทันที “เป็นพ่อเหรอ?“ถ้าอย่างนั้น คุณแม่จะให้กำเนิดน้องของเราเมื่อไหร่?”โรสพูดไม่ออก “ ... ” เธอสอนให้ร้ายกาจแล้วอกตัญญูแบบนั้นเหรอ?เมื่อวางสาย เจย์จ้องมองโรส “เป็นการส่งสัญญาณให้เด็ก ๆ หรอกเหรอนี่?!”โรสรู้สึกอาย เพราะเธอไม่คาดคิดว่าเจย์จะมองเห็นความพยายามของเธอในการส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือจากลูกชายของเธอ“เธอไม่ชอบให้ฉันกระทำกับเธอเหรอ?”โรสพึมพำภายใต้ลมหายใจของเธอ “ฉันไม่ใช่คนกามวิตถารที่ได้รับความสุขเมื่อตัวเองเจ็บปวดสักหน่อย”“แต่ดูเหมือนเธอจะสนุกกับมันนะ…”เมื่อคำพูดของเขาพูดออกมาแบบนั้น แก้มของเธอก็พลันแดงขึ้นทันทีใบหน้าอิ่มเอมใจ เจย์หันหลังเดินออกจากบ้านด้วยความดีใจยอมแล้ว โรสทิ้งตัวนอนหงายอยู่บนเตียง ผู้ชายคนนี้จะบีบบังคับเธอทุกช่วงเวลาในสามวันถัดไปสินะไม่สิ เธอต้องคิดหาทางกำจัดปีศาจตนนี้!…ขณะที่เดินขึ้นบันไดพร้อมอาหารกลางวันในมือ เจย์ก็เดินเข้ามาเห็นภาพที่โรสนั่งอยู่
ตอนนั้นเองที่โรสเข้าใจแล้วว่าทำไมพวกอันธพาลได้รับการอบรมถึงรับมือได้ยากกว่าพวกไร้มารยาท!…หลังจากรับประทานอาหารกลางวันเสร็จ เจย์แนะนำให้พวกเราไปตีกอล์ฟกัน โรสรีบตอบตกลงด้วยความยินดี เพราะเธอไม่รู้ว่าเขาจะกลับไปใช้วิธีที่ป่าเถื่อนของเขาอีกหรือเปล่าหากเธอปฏิเสธณ สนามกอล์ฟของทัวร์มาลีนค่อนข้างใหญ่กว่าสนามกอล์ฟทั่วไปสองสามเท่า ความเขียวขจีเต็มไปด้วยภูมิทัศน์ขนาดใหญ่เมื่อไปถึง จอห์น อาเรส กำลังเข้าร่วมกิจกรรมกีฬาที่ค่อนข้างไม่เหมาะสมกับหญิงสาวคนหนึ่งในสนามอยู่ขณะนั้น“อย่ามอง” เจย์ยกมือขึ้นบังตาของโรส“ทำไมจะมองไม่ได้ล่ะ?” เธอดึงมือเขาลงทันที“เป็นการกระทำที่ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายในรูปแบบความละเอียดสูง มันจะเป็นการพลาดโอกาสที่จะไม่ดู”ทั้งสองได้ยินคำบรรยายที่ยอดเยี่ยมของโรสขณะที่พวกเขาเริ่มฉากเผ็ดร้อนอยู่บนทุ่งหญ้า ราวกับว่าพวกเขาเพิ่งดับไฟด้วยน้ำเย็น ทั้งคู่ก็รีบดึงเสื้อผ้าของพวกเขาทันทีจอห์น อาเรส ดูเหมือนว่าเขาถูกบังคับให้สัมผัสส่วนนั้นของเธอ“นายดูไม่ออกเหรอว่าฉันยุ่งอยู่ เจย์ อาเรส? ปล่อยเราอยู่ลำพังก่อน!” จอห์นดูสิ้นหวังสีหน้าของเจย์ไม่แยแส “ก็เธอต้องการเรียนรู้จากคุณสอ
เจย์อุ้มโรสกลับไปที่หอท่าเรือหอมหวนซึ่งหมอประจำตระกูลมาพร้อมกับยาของเขาอย่างรวดเร็วหลังจากตรวจสุขภาพอย่างรวดเร็ว เขาสรุปว่า “นายหญิงโรสมีอาการที่เรียกว่าโรคโลหิตจางจากภาวะขาดสารอาหาร”เจย์ขมวดคิ้วขณะจ้องไปที่รายงานการตรวจสุขภาพที่เต็มไปด้วยลูกศรหลังจากหมอออกไป เจย์ก็นั่งเหมือนความคิดว่างเปล่าล่องลอยอยู่ข้างเตียงหัวใจของเขากำแน่นเมื่อดวงตาของเขาสอดส่องไปที่แก้มบุ๋มของโรสเธอใช้ชีวิตแบบไหนมาตลอดเจ็ดปีที่ผ่านมา?ภายใต้การดูแลของเธอ ลูก ๆ ของพวกเขาเติบโตขึ้นอย่างมีสุขภาพดีในขณะที่ตัวเธอเองก็ใช้ชีวิตยุ่งเหยิงสินะบางทีอาจถึงเวลาที่เขาต้องใช้มาตรการพิเศษหลังจากที่เธอตื่นขึ้นมาแล้ว โรสก็ได้พบกับสายตาของเจย์ที่จ้องมองกลับมาที่ตัวเธอเองอย่างหดหู่เมื่อชินกับการแสดงออกที่สง่างามของเขาแบบนั้นมาตลอด โรสไม่สามารถขจัดความรู้สึกที่รบกวนอยู่เหมือนมีบางอย่างผิดปกติออกไปได้ความกลัวจากเห็นสีหน้าเขา เธอจึงคว้ามือของเจย์ด้วยความกลัว “ท่านอาเรส ฉันจะตายเหรอ?”ความขบขันสว่างวาบในดวงตาของเขา“แล้วเธอมีคำพูดสุดท้ายจะบอกไหม?” เขาถามอย่างใจเย็น“หลังจาก…ฉันตาย แล้วนาย…ยังคงเป็นพ่อม่ายได้ไหม?” ด
ไม่สามารถกลั้นน้ำตาไว้ได้ ในที่สุดน้ำตาของโรสก็ไหลลงมาไม่หยุดราวกับฝนที่ไหลผ่านหลังคารั่วภายใต้หมอนที่เปียกปอนเธอยังเชื่อในตัวเขาได้อีกไหม?สายตาของเธอว่างเปล่าราวกับว่ามีช่องว่างเธอเหม่อมองดูกระเบื้องหินอ่อนสีขาวและดูราวจับบันไดไม้มะฮอกกานีที่แกะสลักบริเวณรอบ ๆราวจับบันไดนำไปสู่ชั้นบนที่เงียบสงบ ซึ่งมันมืดมิดผิดปกติ“ผู้หญิงบ้าคนหนึ่งซ่อนตัวอยู่บนเตียงของพ่อ!”จู่ ๆ เสียงอันสั่นเทาของเจนสันก็ดังขึ้นในหัวของโรสความรู้สึกที่นอนไม่หลับ โรสลุกขึ้นมาแต่งตัว จากนั้น เธอก็ย่ำก้าวเดินขึ้นบันไดเจนสันไม่ใช่คนเดียวที่ตื่นตระหนกเกี่ยวกับความลับเบื้องหลังห้องใต้หลังคา เพราะมันทำให้เธอตื่นเต้นเช่นกันผู้หญิงในห้องใต้หลังคาคือใคร?…เนื่องจากหอท่าเรือหอมหวนถูกสร้างขึ้นตามลักษณะของสถาปัตยกรรมซ้อนทับแบบคลาสสิก ห้องของมันจึงถูกสร้างขึ้นอย่างซับซ้อนและมืดสลัวตามธรรมชาติเอื้อมมือไปผลักเปิดประตูข้างราวจับบันได้นั้น โรสเดินเข้าไปในห้องและปิดประตูข้างหลังเธอเธอพบว่าตัวเองอยู่ในห้องนั่งเล่นเล็ก ๆ ที่มีห้องนอน ตกแต่งอย่างเรียบง่าย มีโต๊ะสี่เหลี่ยมพร้อมชุดน้ำชาด้านบนและเก้าอี้แบรนด์ราคาแพ
โรสพุ่งเข้าหาช่องแคบนั้น ตอนห้องถูกเคลื่อนย้าย เพียงเพื่อให้กำแพงรอบ ๆ ช่องขยับได้ในขณะที่เธอเอื้อมมือไปปิดกั้นช่องให้หยุดหมุนจากนั้น ไฟของห้องก็เปิดขึ้นโรสหันกลับมาเห็นเจย์ด้วยสีหน้าเข้มขรึม มือของเขากำลังกดปุ่มบนผนังโรสจ้องไปที่ลูกบิด จากนั้นหันกลับไปจ้องที่ช่องถูกปิดกั้นเขาปิดช่องทางเข้านั้นหรือเปล่า?“ท่านอาเรส ฉัน… ฉันคิดว่าฉันหลงทาง ฉันอยากไปห้องน้ำ…” โรสพูดช้า ๆ ดวงตาของเธอหลบตาแล้วจ้องมองลงไปที่พื้นขณะที่เธอตัดสินใจโดยจิตใต้สำนึกที่ซ่อนเก็บสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นจากเขาเจย์เอื้อมมือออกมา ด้วยท่าทางที่ตกตะลึง โรสวางมือของเธอไว้ในมือที่ใหญ่กว่าของเขา“ออกมา เธอออกมาซะ” รอยย่นระหว่างคิ้วของเขาเมื่อรู้ตัวว่าโรสไม่ได้อยู่ข้าง ๆ เขาขณะที่เขาตื่นขึ้นมาในที่สุดก็ผ่อนคลายลงเมื่อเขาพบเธอแล้วการจ้องมองของโรสจับจ้องไปที่ลูกบิดราวกับว่ามันเป็นหลุมดำขนาดมหึมาที่ขู่ว่าจะกลืนกินเธอทั้งหมดความลับเบื้องหลังสถานที่นี้คืออะไร?เจย์ซ่อนบางอย่างจากเธอหรือเปล่า?“ช่างเป็นห้องที่มืดมิด นายจะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ ท่านอาเรส?” โรสกระวนกระวายขณะที่เธอพยายามถามอย่างอยากรู้อยากเห็นเธอแอบมองเจย
แม้จะไม่เคยใส่ใจกับรูปลักษณ์ของตัวเอง แต่การยกย่องจากผู้หญิงคนนี้ก็ทำให้เขามีอารมณ์เชิงลบโรสบ่นในใจ “นายไม่รู้เหรอ? หญ้าจะเขียวกว่าที่อีกด้านหนึ่งของรั้วเสมอ”เจย์ยิงสายตาด้วยแสงสะท้อนความตายให้เธอ “ผู้ชายแบบไหนที่เธอต้องการกัน?”โรสปิดปากและส่ายหัวเริ่มมีการสัมผัสแขนจากไหล่ของเธอไปที่เอวของเธอ เจย์บีบตัวเธอแน่นเข้ากับตัวเองจนถึงจุดที่โรสรู้สึกราวกับว่าอากาศจากช่องท้องไปยังปอดของเธอถูกบีบออกในชั่วขณะหนึ่ง เธอรู้สึกหายใจไม่ออก“เนื่องจากเธอได้นอนกับฉันอีกครั้งแล้ว โรส เธอได้เซ็นสัญญาว่าจะใช้ชีวิตเพื่อนอนกับฉันอยู่นะ เธอคงรู้ดีว่าฉันเป็นคนบ้าคลั่งแค่ไหน ใช่ไหม? ฉันจะโยนเธอเข้าไปในเตาเผาถ้าเธอมีความคิดแม้แต่น้อยนิดต่อผู้ชายคนอื่น”โรสพยักหน้าและโค้งคำนับด้วยท่าทางเหมือนลูกหมาน้อย “ไม่มีสักวินาทีที่ฉันจะไม่เตือนตัวเองว่าฉันเป็นของนาย ท่านอาเรส”“ดี” จากนั้น เขาก็พูดว่า “ปู่อยากให้ฉันดูแลแขก รอฉันอยู่ที่นี่ ฉันจะกลับมาเร็ว ๆ นี้”ราวกับว่ามีน้ำหนักมากที่แน่นถูกยกออกจากโรสในขณะที่เจย์หันจากไปฌอนเดินไปหาโรสอย่างสง่างาม“ออร์คิด!”“ฌอน แผนของเราจบแล้วตอนนี้” โรสถือโอกาสนี้ เพื่