ฟรานซิสจ้องมองใบหน้าที่บวมของเซย์น “อย่าบอกนะว่าแม้แต่สถานที่ที่เธอทำร้ายนายก็ยังเหมือนกับสถานที่ที่แองเจิลเคยทำร้ายนายด้วย”เซย์นมองไปที่ฟรานซิสด้วยความงุนงง “บอกฉันสิ น้องสาวของฉันกลับชาติมาเกิดหรือยัง?”ฟรานซิสพูดไม่ออก “ราวกับว่า เธอแค่วางท่าเพื่อหลอกนายและพ่อของนาย เธอต้องเป็นสายลับเชิงการค้าที่มีประสบการณ์มาก”เซย์นปล่อยมือของฟรานซิสอย่างเงียบ ๆ สีหน้าของเขากลายเป็นหน้าซึมเศร้าฟรานซิสจับคางของเขาราวกับว่าเขากำลังครุ่นคิดอยู่ลึก ๆ “แต่อะไรคือแรงจูงใจของเธอในการแสดงเหมือนแองเจิลและเข้าใกล้บริษัท เซเวียร์ ได้ล่ะ?”เซย์นกล่าวว่า “ฉันต้องเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเธอ พ่อของฉันจะได้ไม่โดนเธอหลอกอีก”เมื่อเขาเอ่ยถึงพ่อของเขา เซย์นก็กังวลและเริ่มบ่นเกี่ยวกับเขา “พ่อของฉันมีชีวิตอยู่มานานและผ่านอะไรมามากมายจนเกือบจะจมอยู่ในหลุมศพ แล้วเขาจะไร้ความสามารถขนาดนี้ได้ยังไง?“บอกฉันสิ ระหว่างฉันกับเขาใครเป็นคนล้มเหลวที่แท้จริงตอนนี้?”ฟรานซิสมองเขาอย่างไม่ละสายตา “ในความคิดของฉัน นายทั้งสองมีข้อบกพร่องของตัวเองอยู่”เซย์นถอนหายใจ “โอ้ คงมีเพียงปู่และน้องสาวของฉันที่ยังคงอยู่ที่นี่”เนื
ในตอนเย็น เจย์กลับบ้านพร้อมกับลูก ๆ ทั้งสามคนโรสยืนอยู่ที่ประตูด้วยรอยยิ้มที่น่ารักและหยิบกระเป๋าเอกสารของเขาไปจากเขาอย่างสง่างาม “ให้ฉันช่วยนายถือนะ ท่านอาเรส”เจย์แปลกใจที่เห็นโรส “วันนี้เป็นวันพฤหัสบดี” เขาเตือนเธอน้ำเสียงของโรสอ่อนโยนอย่างน่ายินดีขณะที่เธอพูด “ท่านอาเรสต้องเหนื่อยกับงานที่ แกรนด์ เอเซีย ในตอนกลางวัน และต้องมาเหนื่อยสำหรับเด็ก ๆ ในตอนกลางคืน นายสามารถพูดได้ว่านายยุ่งมาก ฉันแค่คิดว่าฉันจะมาได้เมื่อฉันมีอิสระที่จะดูแลเด็ก ๆ และแบ่งเบาภาระของท่านอาเรส…”“เข้าประเด็นเถอะ”เจย์ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ หลังจากเขาทำท่าทางยกไหล่ขึ้น แล้วนิ้วของเขาก็ขยับไปปลดเนคไทออกโรสขยับเข้าหาเขาอีกครั้ง “ให้ฉันช่วยปลดให้นายเถอะนะ ท่านอาเรส”มือที่บอบบางและนุ่มนวลของเธอสัมผัสไปที่หน้าอกของเขาราวกับผีเสื้อที่กำลังกระพือปีกอยู่บนดอกไม้ แต่มันทำให้เขารู้สึกวูบวาบด้วยเหตุผลบางอย่างการเคลื่อนไหวของเธอไม่ลื่นไหลและค่อนข้างเงอะงะเจย์หรี่ตาลงมองเธอ “มีอะไรที่เธออยากจะถามฉันไหม?”โรสปลดเนคไทของเขาออก แต่มือของเธอยังคงอยู่บนหน้าอกของเขา เธอยิ้มให้เขาอย่างไร้เดียงสา“ท่านอาเรสเป็นผู้ประกอบก
“ท่านอาเรสตอนนี้นายอารมณ์ดีขึ้นหรือยัง?”ดวงตาของเจย์สว่างขึ้นด้วยรอยยิ้มเขามีความสุขกับการถูกปรนนิบัติจากเธอ ราวกับว่าเธอเป็นภรรยาสาวของเขา นี่เป็นสถานการณ์ที่เขากล้าที่จะเพ้อฝันในความฝันเท่านั้นเขาพยักหน้าโรสเข้ามานั่งตรงหน้าเขาทันที “ท่านอาเรส ฉันมีคำขอเล็ก ๆ น้อย ๆ”เธอยื่นปลายนิ้วสองข้างออกมา แสดงให้เห็นขนาดของเล็บมือ “เรื่องเล็กแค่นี้”เจย์ตอบอย่างหนักแน่นว่า “คำขอเล็ก ๆ ยังคงเป็นคำขอได้อีกนะ”โรสประเมินสถานการณ์ “ใช่ ๆใช่แล้ว ท่านอาเรส นายจะทำตามคำขอของฉันได้ไหม?”“บอกมาก่อนสิ”“นายช่วยบริจาคเงินให้เพื่อนของฉันหน่อยได้ไหม?” เธอจับมือของเขาและเริ่มแกว่งมันอย่างยั่วยวน“ไม่มีปัญหา” คำตอบของเจย์นั้นห้วน “เธอต้องการเท่าไหร่?” เขาถามรอยยิ้มของโรสอบอุ่นยิ่งกว่าดวงอาทิตย์ที่ส่องแสง “ท่านอาเรส ฉันไม่ต้องการเช็คหรือเงินสด… ฉันแค่ต้องการตราประทับของนาย”เมื่อเธอพูดจบ เธอก็พูดเสริมอย่างไม่อาย “เห็นไหมคำขอนี้เล็กกว่าเล็บมือของฉันเสียอีก จริงไหม?”เจย์พูดไม่ออกการใช้ตราประทับของเขาไม่ได้แตกต่างจากการขายร่างกายของเขา เธอพูดอะไรแบบนั้นได้ยังไง?โรสรีบวิ่งขึ้นไปชั้นบน หลังจา
เจย์ร่างสัญญาขึ้นมาเพื่อทำข้อตกลงและขอให้โรสเซ็นเมื่อโรสดูรายละเอียดของข้อตกลง เธอก็รู้สึกอยากร้องไห้เธอต้องไปอยู่กับเจย์ในวันที่ 16, 17 และ 18 ของเดือนนั้น เพื่อเป็นค่าตอบแทน เขาจะลงนามในข้อตกลงการทำงานร่วมกันกับบริษัท เซเวียร์ ทันทีเมื่อครบสามวัน“การค้ามนุษย์เป็นสิ่งผิดกฎหมายนะ ท่านอารเส” โรสพยายามอ้อนวอนครั้งสุดท้าย“เธอเลือกที่จะยอมแพ้ได้นะ” เจย์พูดอย่างไร้อารมณ์ชะตากรรมของบริษัทเซเวียร์วางอยู่บนบ่าของโรส เธอกัดฟันและยอมลงนามในข้อตกลงมันไม่เหมือนกับที่เธอไม่ได้นอนกับเขามาก่อนการนอนกับเขาอีกสักสองสามครั้งคงไม่สร้างความแตกต่าง อย่างน้อย นี่คือสิ่งที่โรสพูดเพื่อให้กำลังใจตัวเองเจย์ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เธอรู้สึกราวกับว่าเขามีความพึงพอใจหลังจากที่หลอกล่อเธอได้สำเร็จไม่นานหลังจากนั้น ลางสังหรณ์ที่ไม่ดีของเธอได้รับการพิสูจน์แล้วว่ามันจริงจู่ ๆ ฌอนก็โทรหาเธอ แต่เธอไม่กล้ารับสายต่อหน้าเจย์ เธอรีบตัดสายของเขาอย่างรวดเร็วเมื่อฌอนยังคงโทรหาเธอ เธอก็ตัดสายของเขาทิ้งอีกอย่างไรก็ตาม…เสียงเย็นชาของเจย์สั่ง “รับสาย!”ตัวเธอสั่น เธอเลยรับสายนั้น ได้ยินเสียงอีกด้านหนึ่งแสนอบอ
โรสทำบุ้ยปากแสดงหน้าบูดบึ้งของเธอ เขาไม่ต้องการตอกย้ำ เธอรู้ว่าวันนี้เป็นวันที่เธอต้องมอบร่างกายให้เขา“ข้อตกลงของเราเริ่มตั้งแต่วินาทีที่เธออยู่เคียงข้างฉัน หลังจากนั้นจะสิ้นสุดลงใน 72 ชั่วโมง” เจย์กล่าวและเตือนความจำโรสเลิกคิ้ว ข้อตกลงนั้นเฉพาะเจาะจงหรือไม่?เขาเป็นนายทุน เธอไม่มีประสบการณ์มากพอในสาขานั้นเมื่อเทียบกับเขาโรสฝืนหัวเราะ “ไม่ต้องกังวล ท่านอาเรส ฉันภูมิใจในความซื่อสัตย์ของการทำธุรกิจ ฉันจะไม่พยายามขโมยของที่อยู่ห่างจากนายแม้แต่วินาทีเดียว”“นั่นเป็นเรื่องดีที่ได้ยิน เปิดประตูเดี๋ยวนี้!”ในขณะนั้น มีเสียงเคาะประตูโรสนั่งลงบนเตียง เตรียมพร้อมสำหรับสิ่งที่เลวร้ายที่สุด เธอมองไปที่ประตูอย่างกังวลเธอคิดว่าเธอคงหมดหนทางในสถานการณ์นั้น ดังนั้น เธอจึงตัดสินใจที่จะยอมรับชะตากรรมและไปเปิดประตูวันนี้เจย์ไม่สวมสูทและแจ็คเก็ตตามปกติของเขา แต่เขาเลือกที่จะสวมเสื้อยืดสีเขียว แจ็คเก็ตแบบสบาย ๆ และสร้อยคอหัวกะโหลก ...โรสคิดว่าสร้อยคอดูคุ้นเคย ทว่า ในขณะนั้นเธอถูกตรึงโดยขาที่แข็งแรง ใบหน้าที่หล่อเหลา และสไตล์สบาย ๆ แต่มีระดับตรงหน้าเธอทันใดนั้น การขายร่างกายของเธอให้เขาก็
เมื่อนั่งอยู่ในรถโรลส์ - รอยซ์ของเจย์ อารมณ์ของโรสช่างซับซ้อนครั้งหนึ่งเธอเคยฝันอยากไปที่ อสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีน ที่ผ่านมาเธอถามเจย์ไปแล้วนับครั้งไม่ถ้วนว่า “เจย์บี้ ฉันรู้ว่านายไม่ชอบปัญหา ดังนั้นเราจะไม่แต่งงานกัน นายสามารถพาฉันไปที่ อสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีน และเราก็ทำเป็นเหมือนสามีภรรยากัน โอเคไหม?เจย์ตอบด้วยข้ออ้างเดิม ๆ เสมอว่า “ผู้หญิงที่เข้าสู่ อสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีน จะต้องเป็นภรรยาอย่างเป็นทางการของอาเรสเท่านั้นถึงจะเข้าไปได้ ไม่มีวิธีอื่นที่จะอ้างได้”ดวงตาของโรสเอ่อคลอด้วยน้ำตาความรู้สึกเศร้าจากการถูกปฏิเสธครั้งก่อนของเธอเหมือนมีคลื่นเล็ก ๆ ผ่านหัวใจของโรสเมื่อรถโรลส์ - รอยซ์มาถึง อสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีน ประตูด้านหน้าเต็มไปด้วยผู้คน แขกทุกคนถือการ์ดเชิญ มีผู้คนพลุกพล่านมากกว่าสถานที่ท่องเที่ยวใด ๆโรสมองเจย์อย่างรู้สึกหดหู่ “นายไม่ได้บอกมาก่อนเหรอว่าท่านปู่อาเรสปฏิเสธความคิดที่จะจัดพิธีใหญ่แบบนี้ไม่ใช่เหรอ?”เจย์ตอบว่า “นี่ถือเป็นเรื่องเล็ก”“งั้นพิธีใหญ่ในตอนนั้นจะเป็นอย่างไร?” โรสรู้สึกงุนงงกับเจย์อีกครั้ง“การเฉลิมฉลองระดับชาติเลย!”คำตอบของเขา
เจย์ก็รู้สึกผิดเช่นกัน ในที่สุดเขาก็ได้ผู้หญิงที่เขาโหยหามานานเพื่อกลับมาที่ อสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีน บางทีเขาอาจเป็นคนขี้กังวลมากเกินไปสัมผัสค่อย ๆ ของเขา เจย์โน้มตัวมาช่วยแต่งชุดให้เธอ ไฟในตัวโรสดับลงด้วยการกระทำของเขาอย่างไรก็ตาม เสียงบี๊บดังมาจากร่างกายของเธอทันทีหลังจากที่เธอสวมเสื้อผ้าเมื่อพบอุปกรณ์ตือนจับการกระทำผิดที่ปลายแขนเสื้อ โรสจ้องไปที่เจย์อย่างสงสัย “นี่คืออะไร?”“ที่จับเวลา! มันบันทึกว่าเธออยู่กับฉันมานานแค่ไหน”มันไม่ใช่ตัวจับเวลาธรรมดา เพราะมันมาพร้อมกับเซ็นเซอร์พิเศษ สิ่งจำลองของเจย์อยู่ในนาฬิกาข้อมือเพชรยิ่งนาฬิกาจับเวลาใกล้เจย์มากเท่าไหร่ ข้อมือก็เลือกจับเวลาเร็วขึ้นเท่านั้น ยิ่งเธอห่างเขาไปไกลเท่าไหร่เวลาก็จะผ่านไปช้าลงเมื่อพบกลไกของมันแล้วโรสก็จ้องมองมาที่เขาอย่างสิ้นหวัง“แล้วตัวจับเวลาจะทำงานได้ระยะทางเท่าใด?”“50!” เจย์กล่าวโรสรู้สึกไม่พอใจ “50 เมตรเหรอ? ไม่ไกลเกินไปเหรอ?”เจย์แก้ไขเธอและพูดว่า “50 เซนติเมตร”โรสอยากออกห่าง!“ทำไมนายไม่ผูกฉันไว้กับนายในตอนนี้ไปเลยล่ะ?”เขาตรวจสอบเธอด้วยสีหน้าจริงจัง “ฉันชอบความคิดนั้น”เขาจะมีเธออยู่ใน
“ร็อบบี้…มาช่วยแม่หน่อย!”ทันใดนั้น ร็อบบี้น้อยก็ยกหมัดขึ้น “ใครเอาเปรียบ คุณแม่ครับ? ผมจะล้างแค้นให้คุณแม่เอง”โรสจ้องไปที่ เจย์ อาเรส ทันทีความโกรธของร็อบบี้น้อยเปลี่ยนเป็นความอิ่มเอมใจในทันที “เป็นพ่อเหรอ?“ถ้าอย่างนั้น คุณแม่จะให้กำเนิดน้องของเราเมื่อไหร่?”โรสพูดไม่ออก “ ... ” เธอสอนให้ร้ายกาจแล้วอกตัญญูแบบนั้นเหรอ?เมื่อวางสาย เจย์จ้องมองโรส “เป็นการส่งสัญญาณให้เด็ก ๆ หรอกเหรอนี่?!”โรสรู้สึกอาย เพราะเธอไม่คาดคิดว่าเจย์จะมองเห็นความพยายามของเธอในการส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือจากลูกชายของเธอ“เธอไม่ชอบให้ฉันกระทำกับเธอเหรอ?”โรสพึมพำภายใต้ลมหายใจของเธอ “ฉันไม่ใช่คนกามวิตถารที่ได้รับความสุขเมื่อตัวเองเจ็บปวดสักหน่อย”“แต่ดูเหมือนเธอจะสนุกกับมันนะ…”เมื่อคำพูดของเขาพูดออกมาแบบนั้น แก้มของเธอก็พลันแดงขึ้นทันทีใบหน้าอิ่มเอมใจ เจย์หันหลังเดินออกจากบ้านด้วยความดีใจยอมแล้ว โรสทิ้งตัวนอนหงายอยู่บนเตียง ผู้ชายคนนี้จะบีบบังคับเธอทุกช่วงเวลาในสามวันถัดไปสินะไม่สิ เธอต้องคิดหาทางกำจัดปีศาจตนนี้!…ขณะที่เดินขึ้นบันไดพร้อมอาหารกลางวันในมือ เจย์ก็เดินเข้ามาเห็นภาพที่โรสนั่งอยู่