โรสลอยล์กำลังครุ่นคิด เจย์ตกลงที่จะทำงานกับบริษัท บริษัท เซเวียร์ อย่างไรก็ตามยังไม่มีการเซ็นสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษรถ้าเขาถอยออกมาล่ะ?เธอต้องเรียกร้องให้บริษัทเซเวียร์ดำเนินการโดยเร็วที่สุดโรสมาที่เอมิเนนท์ ออเนอร์ จำกัด เพื่อมองหา เซย์น เซเวียร์ จากระยะไกลเธอสามารถเห็นเซย์นและโจเซฟิน เกาะติดกัน"เซย์น นายจะมาที่บ้านของฉันเพื่อสู่ขอฉันเมื่อไหร่?" โจเซฟินเงยหน้าขึ้นมองเซย์น ดวงตาของเธอแวววาวด้วยความคาดหวังเซย์นจับหน้าโจเซฟินและพูดว่า "ถ้าฉันไปที่บ้านของเธอและสู่ขอเธอ พี่ชายของเธอจะไม่เตะฉันออกมาเหรอไง?"โจเซฟินยิ้ม “นั่นขึ้นอยู่กับความจริงใจของคุณ ถ้าคุณไม่จริงใจพอ พี่ชายของฉันก็อาจจะไล่คุณออกไปด้วยไม้เบสบอล!”การแสดงออกถึงความกลัวปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเซย์น “พี่ชายของคุณปกป้องคุณมากเกินไป เขาจะไม่รู้สึกผิดเหรอถ้าเขาเปลี่ยนเด็กสาวสวยอย่างคุณให้กลายเป็นหญิงชราที่ไม่มีใครต้องการ?”โจเซฟินฟาดหมัดเข้ากับหน้าอกของเขาเบา ๆ “นายพูดแบบนั้นได้ยังไง? ส่วนไหนของฉันที่แก่แล้ว? ยิ่งไปกว่านั้นพี่ชายของฉันก็รู้แล้วว่าถ้าเขาเข้มงวดกับฉันมากเกินไปฉันจะหาแฟนได้ยาก ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจคืนอิสรภาพใ
เธอปฏิบัติต่อเขาอย่างยุติธรรมในนามของ โจเซฟิน อาเรสเซย์น เซเวียร์ กำจมูกของเขา แล้วจ้องมองอย่างโกรธเกรี้ยว “โรส ลอยล์ เธอคิดว่าฉันจะไม่กล้าต่อยผู้หญิงเหรอ? ให้ผมบอกอะไรเธอหน่อยนะ อย่ายั่วโมโหผม เมื่อฉันถูกยั่วโมโห ฉันจะไม่แสดงความเมตตาเลยนะจะบอกให้”เขาพูดรุนแรง แต่เขาไม่ได้ขยับตัวมาโจมตีโรสเข้าใจว่าเขาไม่ใช่คนประเภทที่มักจะยกมือต่อต้านผู้หญิงง่าย ๆ“อย่าเล่นกับความรู้สึกของโจเซฟิน” โรสเตือนเขาอีกครั้งเซย์นโต้กลับ “ถ้างั้น เจย์ อาเรส ได้รับอนุญาตให้เล่นกับความรู้สึกน้องสาวของฉันไหม แต่ฉันไม่ได้รับอนุญาตให้เป็นของเล่นของเขานะ? เหตุผลนี้มีอยู่ที่ไหนกัน?”โรสมีชีวิตชีวามากจนเธอเล็งที่จะเตะไปที่เขา ทำให้เซย์นพลาดการทรงจนล้มทั้งยืนของเขา“ยัยบ้าเอ๊ย อย่าล้ำเส้นเกินไปนะ ถ้าเธอทำร้ายร่างกายฉันอีก อย่าทาโทษฉันนะถ้าฉันทำแบบเดียวกันกับที่เธอทำ”โรสนั่งยอง ๆ ข้าง ๆ เขาดูท่าทางที่ล้มไม่เป็นท่าของเขา “สัญญากับฉันสิ ว่าจะไม่ไปหาโจเซฟินอีก” เซย์นโพล่งออกมาตรงหน้าเธอว่า “หึ ยังไงมันก็ไม่ใช่เรื่องของเธอ”โรสโกรธมากจึงเตะเขาล้มลงอีกครั้งหลังจากถูกทำร้ายซ้ำแล้วซ้ำอีก เซย์นก็โกรธมาก เขากำห
เซย์น เซเวียร์ กลับไปที่สำนักงานของ เอมิเนนท์ ออเนอร์ จำกัด เมื่อเข้าไป ฟรานซิส กรีน มองที่ใบหน้าที่บวมเป่งของเขาแล้วสะดุ้งด้วยความตกใจ ถ้วยน้ำชาในมือของเขาหล่นลงบนโต๊ะทำงาน“เซย์น นายไปทะเลาะกับใครมา?”เซย์นนั่งลงบนโซฟาด้วยความโกรธและพูดด้วยน้ำเสียงที่ขมขื่นว่า “พ่อของฉัน เขาแต่งตั้งคนนอกให้เป็นประธานบริหารของบริษัท เซเวียร์”ฟรานซิสเอาผ้าเช็ดหน้าออกมาแล้วเดินไปหาเขา จากนั้นเขาเอามือลูบเบา ๆ ซับแผลไปที่หน้าผากของเซย์น“โอ๊ย มันเจ็บนะ” เซย์นส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดฟรานซิสถามว่า “พ่อของนายทุบตีนายมาหรือเปล่า?”“ไม่นะ เขากลับไปที่เมือง นกนางแอ่น แล้ว”ฟรานซิสเริ่มสับสน “แล้วใครกันที่ทุบตีนายได้แย่ขนาดนี้?”เซย์นจ้องมองเขาด้วยแสงสะท้อนที่โกรธเกรี้ยว “ฉันต่อสู้กับประธานบริหารที่เพิ่งได้รับการแต่งตั้งใหม่มานั่นแหละ”ฟรานซิสสะกิดที่บาดแผลบนใบหน้าของเขา “นายจะไม่เป็นไร นี่คือบาดแผลบนพื้นผิวทั้งหมด แต่ฉันอยากรู้จัง นายบอกว่านายเป็นนักสู้ระดับแชมป์มาตั้งแต่เด็ก ๆ ถนนไม่กี่สายในเมือง นกนางแอ่น เป็นของนาย นายใช้เวลาตลอดหลายปีที่ผ่านมาในการฝึกการต่อสู้จริง ๆ นายจะปล่อยให้ใครสักคนมาทำร
ฟรานซิสจ้องมองใบหน้าที่บวมของเซย์น “อย่าบอกนะว่าแม้แต่สถานที่ที่เธอทำร้ายนายก็ยังเหมือนกับสถานที่ที่แองเจิลเคยทำร้ายนายด้วย”เซย์นมองไปที่ฟรานซิสด้วยความงุนงง “บอกฉันสิ น้องสาวของฉันกลับชาติมาเกิดหรือยัง?”ฟรานซิสพูดไม่ออก “ราวกับว่า เธอแค่วางท่าเพื่อหลอกนายและพ่อของนาย เธอต้องเป็นสายลับเชิงการค้าที่มีประสบการณ์มาก”เซย์นปล่อยมือของฟรานซิสอย่างเงียบ ๆ สีหน้าของเขากลายเป็นหน้าซึมเศร้าฟรานซิสจับคางของเขาราวกับว่าเขากำลังครุ่นคิดอยู่ลึก ๆ “แต่อะไรคือแรงจูงใจของเธอในการแสดงเหมือนแองเจิลและเข้าใกล้บริษัท เซเวียร์ ได้ล่ะ?”เซย์นกล่าวว่า “ฉันต้องเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเธอ พ่อของฉันจะได้ไม่โดนเธอหลอกอีก”เมื่อเขาเอ่ยถึงพ่อของเขา เซย์นก็กังวลและเริ่มบ่นเกี่ยวกับเขา “พ่อของฉันมีชีวิตอยู่มานานและผ่านอะไรมามากมายจนเกือบจะจมอยู่ในหลุมศพ แล้วเขาจะไร้ความสามารถขนาดนี้ได้ยังไง?“บอกฉันสิ ระหว่างฉันกับเขาใครเป็นคนล้มเหลวที่แท้จริงตอนนี้?”ฟรานซิสมองเขาอย่างไม่ละสายตา “ในความคิดของฉัน นายทั้งสองมีข้อบกพร่องของตัวเองอยู่”เซย์นถอนหายใจ “โอ้ คงมีเพียงปู่และน้องสาวของฉันที่ยังคงอยู่ที่นี่”เนื
ในตอนเย็น เจย์กลับบ้านพร้อมกับลูก ๆ ทั้งสามคนโรสยืนอยู่ที่ประตูด้วยรอยยิ้มที่น่ารักและหยิบกระเป๋าเอกสารของเขาไปจากเขาอย่างสง่างาม “ให้ฉันช่วยนายถือนะ ท่านอาเรส”เจย์แปลกใจที่เห็นโรส “วันนี้เป็นวันพฤหัสบดี” เขาเตือนเธอน้ำเสียงของโรสอ่อนโยนอย่างน่ายินดีขณะที่เธอพูด “ท่านอาเรสต้องเหนื่อยกับงานที่ แกรนด์ เอเซีย ในตอนกลางวัน และต้องมาเหนื่อยสำหรับเด็ก ๆ ในตอนกลางคืน นายสามารถพูดได้ว่านายยุ่งมาก ฉันแค่คิดว่าฉันจะมาได้เมื่อฉันมีอิสระที่จะดูแลเด็ก ๆ และแบ่งเบาภาระของท่านอาเรส…”“เข้าประเด็นเถอะ”เจย์ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ หลังจากเขาทำท่าทางยกไหล่ขึ้น แล้วนิ้วของเขาก็ขยับไปปลดเนคไทออกโรสขยับเข้าหาเขาอีกครั้ง “ให้ฉันช่วยปลดให้นายเถอะนะ ท่านอาเรส”มือที่บอบบางและนุ่มนวลของเธอสัมผัสไปที่หน้าอกของเขาราวกับผีเสื้อที่กำลังกระพือปีกอยู่บนดอกไม้ แต่มันทำให้เขารู้สึกวูบวาบด้วยเหตุผลบางอย่างการเคลื่อนไหวของเธอไม่ลื่นไหลและค่อนข้างเงอะงะเจย์หรี่ตาลงมองเธอ “มีอะไรที่เธออยากจะถามฉันไหม?”โรสปลดเนคไทของเขาออก แต่มือของเธอยังคงอยู่บนหน้าอกของเขา เธอยิ้มให้เขาอย่างไร้เดียงสา“ท่านอาเรสเป็นผู้ประกอบก
“ท่านอาเรสตอนนี้นายอารมณ์ดีขึ้นหรือยัง?”ดวงตาของเจย์สว่างขึ้นด้วยรอยยิ้มเขามีความสุขกับการถูกปรนนิบัติจากเธอ ราวกับว่าเธอเป็นภรรยาสาวของเขา นี่เป็นสถานการณ์ที่เขากล้าที่จะเพ้อฝันในความฝันเท่านั้นเขาพยักหน้าโรสเข้ามานั่งตรงหน้าเขาทันที “ท่านอาเรส ฉันมีคำขอเล็ก ๆ น้อย ๆ”เธอยื่นปลายนิ้วสองข้างออกมา แสดงให้เห็นขนาดของเล็บมือ “เรื่องเล็กแค่นี้”เจย์ตอบอย่างหนักแน่นว่า “คำขอเล็ก ๆ ยังคงเป็นคำขอได้อีกนะ”โรสประเมินสถานการณ์ “ใช่ ๆใช่แล้ว ท่านอาเรส นายจะทำตามคำขอของฉันได้ไหม?”“บอกมาก่อนสิ”“นายช่วยบริจาคเงินให้เพื่อนของฉันหน่อยได้ไหม?” เธอจับมือของเขาและเริ่มแกว่งมันอย่างยั่วยวน“ไม่มีปัญหา” คำตอบของเจย์นั้นห้วน “เธอต้องการเท่าไหร่?” เขาถามรอยยิ้มของโรสอบอุ่นยิ่งกว่าดวงอาทิตย์ที่ส่องแสง “ท่านอาเรส ฉันไม่ต้องการเช็คหรือเงินสด… ฉันแค่ต้องการตราประทับของนาย”เมื่อเธอพูดจบ เธอก็พูดเสริมอย่างไม่อาย “เห็นไหมคำขอนี้เล็กกว่าเล็บมือของฉันเสียอีก จริงไหม?”เจย์พูดไม่ออกการใช้ตราประทับของเขาไม่ได้แตกต่างจากการขายร่างกายของเขา เธอพูดอะไรแบบนั้นได้ยังไง?โรสรีบวิ่งขึ้นไปชั้นบน หลังจา
เจย์ร่างสัญญาขึ้นมาเพื่อทำข้อตกลงและขอให้โรสเซ็นเมื่อโรสดูรายละเอียดของข้อตกลง เธอก็รู้สึกอยากร้องไห้เธอต้องไปอยู่กับเจย์ในวันที่ 16, 17 และ 18 ของเดือนนั้น เพื่อเป็นค่าตอบแทน เขาจะลงนามในข้อตกลงการทำงานร่วมกันกับบริษัท เซเวียร์ ทันทีเมื่อครบสามวัน“การค้ามนุษย์เป็นสิ่งผิดกฎหมายนะ ท่านอารเส” โรสพยายามอ้อนวอนครั้งสุดท้าย“เธอเลือกที่จะยอมแพ้ได้นะ” เจย์พูดอย่างไร้อารมณ์ชะตากรรมของบริษัทเซเวียร์วางอยู่บนบ่าของโรส เธอกัดฟันและยอมลงนามในข้อตกลงมันไม่เหมือนกับที่เธอไม่ได้นอนกับเขามาก่อนการนอนกับเขาอีกสักสองสามครั้งคงไม่สร้างความแตกต่าง อย่างน้อย นี่คือสิ่งที่โรสพูดเพื่อให้กำลังใจตัวเองเจย์ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เธอรู้สึกราวกับว่าเขามีความพึงพอใจหลังจากที่หลอกล่อเธอได้สำเร็จไม่นานหลังจากนั้น ลางสังหรณ์ที่ไม่ดีของเธอได้รับการพิสูจน์แล้วว่ามันจริงจู่ ๆ ฌอนก็โทรหาเธอ แต่เธอไม่กล้ารับสายต่อหน้าเจย์ เธอรีบตัดสายของเขาอย่างรวดเร็วเมื่อฌอนยังคงโทรหาเธอ เธอก็ตัดสายของเขาทิ้งอีกอย่างไรก็ตาม…เสียงเย็นชาของเจย์สั่ง “รับสาย!”ตัวเธอสั่น เธอเลยรับสายนั้น ได้ยินเสียงอีกด้านหนึ่งแสนอบอ
โรสทำบุ้ยปากแสดงหน้าบูดบึ้งของเธอ เขาไม่ต้องการตอกย้ำ เธอรู้ว่าวันนี้เป็นวันที่เธอต้องมอบร่างกายให้เขา“ข้อตกลงของเราเริ่มตั้งแต่วินาทีที่เธออยู่เคียงข้างฉัน หลังจากนั้นจะสิ้นสุดลงใน 72 ชั่วโมง” เจย์กล่าวและเตือนความจำโรสเลิกคิ้ว ข้อตกลงนั้นเฉพาะเจาะจงหรือไม่?เขาเป็นนายทุน เธอไม่มีประสบการณ์มากพอในสาขานั้นเมื่อเทียบกับเขาโรสฝืนหัวเราะ “ไม่ต้องกังวล ท่านอาเรส ฉันภูมิใจในความซื่อสัตย์ของการทำธุรกิจ ฉันจะไม่พยายามขโมยของที่อยู่ห่างจากนายแม้แต่วินาทีเดียว”“นั่นเป็นเรื่องดีที่ได้ยิน เปิดประตูเดี๋ยวนี้!”ในขณะนั้น มีเสียงเคาะประตูโรสนั่งลงบนเตียง เตรียมพร้อมสำหรับสิ่งที่เลวร้ายที่สุด เธอมองไปที่ประตูอย่างกังวลเธอคิดว่าเธอคงหมดหนทางในสถานการณ์นั้น ดังนั้น เธอจึงตัดสินใจที่จะยอมรับชะตากรรมและไปเปิดประตูวันนี้เจย์ไม่สวมสูทและแจ็คเก็ตตามปกติของเขา แต่เขาเลือกที่จะสวมเสื้อยืดสีเขียว แจ็คเก็ตแบบสบาย ๆ และสร้อยคอหัวกะโหลก ...โรสคิดว่าสร้อยคอดูคุ้นเคย ทว่า ในขณะนั้นเธอถูกตรึงโดยขาที่แข็งแรง ใบหน้าที่หล่อเหลา และสไตล์สบาย ๆ แต่มีระดับตรงหน้าเธอทันใดนั้น การขายร่างกายของเธอให้เขาก็