การแสดงออกที่ทำอะไรไม่ถูกฉายผ่านดวงตานกอินทรีของเจย์ "ถ้าคุณลุงเต็มใจที่จะทำงานร่วมกับบริษัท อาเรส ผมสามารถ... "จอร์จไม่สามารถซ่อนความโกรธของเขาได้อีกต่อไป "สิ่งนั้นไม่จำเป็น สิ่งที่เราตระกูลเซเวียร์ในวันนี้คือขอบคุณคุณมาก"เจย์ขมวดคิ้วและมองไปที่ 'ออร์คิด' อย่างกระสับกระส่าย'ฉันไม่แน่ใจว่าเธอก็คิดแบบนั้นเหมือนกันหรือเปล่า?'โรสเพียง แต่ยังคงสงบนิ่งและอดทน เธอไม่แปลกใจเลยกับสิ่งที่จอร์จพูด'นั่นหมายความว่าเธอเห็นด้วยหรือเปล่าว่าความหายนะของครอบครัวเซเวียร์เป็นเพราะฉัน?'"คุณออร์คิด ขอบคุณครับ ผมจะขอตัวก่อน” สีหน้าของจอร์จยังคงเย็นชา ขณะที่เขาดันตัวเข้าไปในลิฟต์ขณะที่ประตูลิฟต์กำลังจะปิดตัวเองอย่างสมบูรณ์เจย์จ้องมองออร์คิดด้วยสายตาอันเฉียบคมหวังว่าจะอ่านผ่านมุมมองที่ดูเหมือนสงบของเธอ แต่น่าเสียดายที่เธอเป็นผู้เชี่ยวชาญในการซ่อนอารมณ์ของเธอ"ท่านอาเรส เชิญทางนี้ค่ะ" โรสยื่นมือออกไปและโค้งคำนับเล็กน้อยเพื่อเชื้อเชิญเขาเจย์ถอนหายใจเบา ๆเขาหันหลังเดินไปยังห้องทำงานของฌอนฌอนรู้สึกท้อแท้เมื่อเห็นเจย์"ท่านอาเรส คุณยังมีหน้ามาหาผมได้อีกเหรอ?” ฌอนรู้สึกโกรธขึ้นมาเมื่อเห็นเจย์
"คุณมีวิธีติดต่อของท่านเซเวียร์ไหม?" ใครก็สามารถบอกได้ว่าเขากำลังตรวจสอบจากการสายตาของเขา"มันระบุไว้ในสัญญา แต่ฉันไม่ได้จดบันทึก" โรสตอบเจย์กล่าวว่า "โอ้ เป็นอย่างนั้นเหรอ? ช่วยส่งข้อความถึงเขาว่า อาเรส ฟิล์ม ยินดีที่จะลงทุนในภาพยนตร์เรื่องนี้ อย่างไรก็ตามกำไรจะแบ่งกัน 50-50"โรสรู้สึกประหลาดใจข่าวนี้เป็นพรอย่างแท้จริงสำหรับบริษัท เซเวียร์ ที่มีเงินทุนจำกัดใช่ไหม?โรสมองเขาพร้อมกับคำถามมากมายในใจของเธอ “ฉันได้ยินมาว่าท่านอาเรสเป็นนักธุรกิจที่แสวงหาผลกำไร แล้วทำไมคุณถึงมีใจกว้างต่อบริษัท เซเวียร์ นักล่ะ?”เจย์มองไปที่เธอ สายตาที่เย็นชาและเฉียบคมของเขาอ่อนโยนลงขณะที่เขาพูดว่า "รับไปเถอะเพราะฉันเป็นหนี้เธอและต้องการชดเชยให้"โรสคิดเรื่องนี้และพูดว่า "ฉันจะนำส่งข้อเสนอของท่านเอเรสให้ค่ะ" ด้วยเหตุนี้เธอจึงหันกลับไป"ออร์คิด!" จู่ ๆ เจย์ก็เรียกเธอโรสหันกลับมามองเขา"วันนี้เป็นวันจันทร์"โรสถึงกับผงะ เขาเตือนเธอว่าเป็นวันที่เธอจะได้ใช้เวลากับลูก ๆ ใช่ไหม?ดูเหมือนว่าไม่ว่าเธอจะปลอมตัวอย่างไร ดวงตาที่เหมือนเลเซอร์ของเขาสามารถบอกได้เสมอว่านั่นคือเธอ"เข้าใจแล้ว" โรสตอบเจย์หัน
โรสตะลึง ...ทำไมเซย์นถึงมีความเกลียดชังต่อเจย์มากขนาดนี้?หากพวกเขาต้องการตำหนิการตายของแองเจลีนไว้ที่เจย์ มันก็ไม่ยุติธรรมสำหรับเขา“ใจเย็น ๆ เราไม่ควรคิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องเล็ก ๆ ในนาทีนี้ ถ้าเราต้องการประสบความสำเร็จ” โรสแนะนำเซย์นสีหน้าของจอร์จมืดลง “แองจ์ ลิน คุณไม่เข้าใจถึงความบาดหมางใจที่ตระกูลอาเรสและตระกูลเซเวียร์มีต่อกัน…”โรสพูดเบา ๆ “ฉันรู้นิดหน่อย”จอร์จจ้องมองเธอและร้องดังขึ้น "ไม่ คุณไม่เข้าใจ"โรสมองจอร์จที่กำลังฟูมฟายด้วยความโกรธ เธอนิ่งเงียบเมื่อสังเกตเห็นดวงตาแดงก่ำที่โกรธเกรี้ยวของคุณพ่อที่มักจะอ่อนโยนและพูดจานุ่มนวลมีปัญหาอื่น ๆ ที่ซ่อนอยู่ที่เธอไม่รู้หรือไม่?"ท่านเซเวียร์ โปรดชี้แจง" เสียงของโรสสั่นขณะที่เธอพูดจอร์จพูดอย่างเจ็บปวดว่า "แองเจลีนลูกสาวของฉันตายมีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาบ้าง"โรสถึงกับผงะ "คุณหนูเซเวียร์ ในเวลานั้นหลงรักท่านอาเรสอย่างบ้าคลั่ง เธอเลือกที่จะขับรถบนทางหลวงแม้จะเหนื่อยแค่ไหนก็อยากที่จะได้เจอเขา ด้วยเหตุนี้เธอจึงมีส่วนร่วมในอุบัติเหตุ มันเป็นอุบัติเหตุล้วนๆ ฉันหวังว่าท่านเซเวียร์จะไม่ตำหนิการเสียชีวิตของคุณหนูเซเวียร์ต่อตระกูล
โรสร้องไห้ขณะที่เธอพูด "ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากเกิดอุบัติเหตุ ฉันตื่นขึ้นมาเป็นโรส ลอยล์ !"จอร์จสะดุ้งเป็นครั้งคราว..."นี่มันไร้สาระ แองเจลีนลูกสาวของฉันเสียชีวิตในอุบัติเหตุครั้งนั้น ฉันฝังเธอไว้ที่สุสาน เมาน์เทน ฟอร์ก แต่เธอกำลังบอกฉันว่าตอนนี้เธอเป็นลูกสาวของฉัน… ที่ปรากฏตัวต่อหน้าฉันอยู่ในร่างอื่น..."แม้ว่ามันจะบ้าอย่างไม่น่าเชื่อ แต่จอร์จก็ยังไม่สามารถแยกความเป็นไปได้ที่แองเจลีนจะอยู่ในร่างของโรสได้อย่างสมบูรณ์เขาจำช่วงเวลาที่เขาได้พบกับแองจ์ ลิน ครั้งแรกที่เล่นเกม 'นิ้วกลางอยู่ไหน' เขาจำฉากที่แองเจลีนและโรสจับมือกันแน่นที่จุดเกิดเหตุเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเชื่อว่ามันเป็นสิ่งที่โชคชะตาได้จัดเตรียมไว้"โรส พิสูจน์ให้ฉันเห็นว่าเธอคือแองเจลีนลูกสาวของฉัน" เขามองไปที่โรสที่ยืนตรงด้วยสีหน้ามุ่งมั่น เธอเหมือนกับแองเจลีนลูกสาวของเขาทุกประการโรสพยักหน้าเธอวางมือไว้ข้างหลังและหมุนศีรษะไปรอบ ๆ ขณะที่เธอท่องบทกวี "คุณพ่อ คุณให้ชีวิตกับฉัน คุณแม่ คุณเลี้ยงดูฉัน คุณพ่อคุณแม่ของฉันคุณปลอบฉัน เลี้ยงฉัน ช่วยฉัน แนะนำฉัน ดูแลฉัน คุ้มครองฉัน อุ้มฉันไปตามสถานที่ต่าง ๆ ฉันต้
ตอนนี้พวกเขามีลูกสามคน เธอสามารถบังคับตัวเองให้อยู่ห่างจากเจย์ได้ แต่อย่างไรก็ตามเธอจะทำเช่นเดียวกันกับเนื้อและเลือดของตัวเองได้อย่างไร?จอร์จเริ่มใช้อารมณ์ “ลูกเหมือนแมลงเม่าเข้าใกล้เปลวไฟถ้าลูกเข้าใกล้เขา ลูกจะหาความพินาศให้ตัวเอง"โรสตัวสั่น "คุณพ่อบอกเหตุผลว่าทำไมคุณพ่อถึงเกลียดเขามาก ไม่อย่างนั้นหนูก็คงจะทำไม่ได้... "จอร์จรวบรวมกำลังให้มากพอที่จะบังคับคำพูดของเขา "อุบัติเหตุครั้งนั้นเป็นของขวัญอำลาที่ครอบครัวอาเรสสร้างขึ้นมาเพื่อลูก"ไม่กี่วันหลังจากลูกตาย มีข่าวเกี่ยวกับงานแต่งงานของเจย์ เขาล่อลูกไปที่เมือง อิมพีเรียล แต่กำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น ลูกเดาได้ไหมว่าเจตนาของเขาคืออะไร?"ร่างของโรสเอนเอียง “คนที่เขาชอบ… ไม่ใช่หนู”"ถ้าไม่ใช่เพราะพฤติกรรมที่เหมือนคนบ้าของเซย์นที่สร้างความหายนะให้กับบ้านของอาเรส เพื่อขอให้พวกเขาจ่ายค่าชีวิตของลูก ครอบครัวอาเรสคงจะไม่ถูกโยนเข้าสู่ความสับสนวุ่นวาย อีกนัยหนึ่งคือเขาจะไม่ต้องยกเลิกงานแต่งงานของเขา” จอร์จเย้ยหยัน"ฮึ่ม สิ่งสำคัญที่สุดคือเขาเป็นแค่คนขี้ขลาดที่ไม่มีความรู้สึกใด ๆ หลังจากการตายของลูก เขาซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ในบ้
คืนนั้น เจย์ไม่กลับบ้านหลังจากที่โรสพาเด็ก ๆ เข้านอนแล้ว เธอกลับไปที่ห้องที่เจย์เตรียมไว้ให้เธอ แม้ว่าเธอจะนอนอยู่บนเตียง แต่เธอก็พบว่าตัวเองไม่ได้หลับเธอสงสารตัวเองและเป็นห่วงโจเซฟินกลางดึก ประตูห้องของเธอถูกกระชากเปิดออกโดยไม่มีสัญญาณเตือน จึงทำให้โรสสะดุ้งเมื่อเธอเปิดไฟ เธอก็เห็นเจนสันยืนอยู่ที่ประตูจ้องมองเธออย่างว่างเปล่า "คุณแม่ ผมขอนอนกับคุณแม่ได้ไหม?"โรสยิ้มให้เจนสันและยื่นมือออกไป "มาเลย"เจนสันปิดประตูตามหลังเขาแล้วนอนข้าง ๆ โรสโรสเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกาบนผนังเพื่อตรวจสอบเวลา 'มันเที่ยงคืนเเล้วเเต่เเจ็คสันยังตื่นอยู่เหรอ?'เธอลูบไล้ใบหูเล็ก ๆ ของเเจ็คสันขณะที่เธอถามอย่างแผ่วเบา "แบ่งปันกับคุณแม่ได้ไหม ว่าอะไรที่รบกวนลูกจากการนอน?"เจนสันขยับร่างกายของเขาบนเตียงและนอนตะแคงเพื่อมองไปที่โรสที่อยู่ภายในตาของเขา ดวงตาเธอมองเห็นส่วนผสมของความสงสัย,ความกลัว และความไม่สบายใจโรสถูติ่งหูของเขา เพราะเธอได้ยินมาว่าการนวดติ่งหูของเด็กสามารถช่วยคลายความกังวลของเด็กจากการนอนหลับที่น่ากลัวได้ เธอคิดว่ามันคงจะช่วยเจนสันได้บ้างโรสเพียงพยายามทำทุกอย่างที่เธอคิดได้โดยไม่ทราบสาเ
เซ็ตตี้น้อยเคยเรียกเขาว่าลุง นอกจากนี้เจย์ยังไม่เปิดเผยตัวตนของเธอและไม่ตัดสินใจที่จะกลับมารวมตัวกับเธออีกโรสลุกจากเตียงอย่างรวดเร็ว แต่ไม่มีเวลามากพอที่จะปกปิดความเหนื่อยล้าบนใบหน้าของเธอในขณะที่เธอแต่งตัว เจย์ก็ปรากฏตัวที่หน้าประตูของเธอ คนที่มาทีหลังพิงกรอบประตูและแสดงรอยยิ้มบางโรสจับเส้นผมที่ยุ่งเหยิงของเธอด้วยความรำคาญร็อบบี้น้อยและเซ็ตตี้น้อยลืมที่จะปิดประตูหลังจากเข้ามาในห้องเพื่อทักทายอรุณสวัสดิ์กับคุณแม่“สวัสดีตอนเช้าค่ะ ท่านอาเรส” โรสยิ้มอย่างเก้ๆ กัง ๆรอยยิ้มของเธอมีร่องรอยของความขมขื่นเจย์มองไปที่โรส ดวงตาของเธอดูสวยงามมาก แต่ก็ไม่เพียงพอที่จะปกปิดวงรอยคล้ำที่เธอมี ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีความกังวลที่ผุดขึ้นภายในสายตาของเธอ“เมื่อคืนเธอนอนไม่สบายเหรอ?” เขาถามโรสรู้ว่าเธอไม่สามารถซ่อนมันจากเขาได้จึงพยักหน้า"ทำไม?"โรสมองมาที่เขา มีความรู้สึกเยาะเย้ยตัวเองในสายตาของเธอ “ท่านอาเรส เป็นห่วงฉันเหรอ?”เจย์ขมวดคิ้ว ภายในคืนเดียว สายตาของหญิงสาวก็ไม่สามารถอ่านได้ มันต่างจากรูปลักษณ์ที่ไร้เดียงสาของเธอเมื่อไม่นานมานี้มันทำให้หัวใจของเขาปวดร้าวสาเหตุหนึ่งของการเป
รถสปอร์ตพุ่งผ่านถนนกว้างในบางครั้ง ฌอน เบล จะเหลือบไปมองด้านหลังเพื่อมองไปที่โรส ลอยล์ ผู้ซึ่งนั่งอยู่ด้านหลัง เขารู้สึกขบขันจึงแกล้งเธอ"ผมควรจะพูดอะไรกับคุณดี? ผู้หญิงทุกคนในเมืองอิมพีเรียลหมดหวังที่จะพยายามและเข้าใกล้เขา ไม่ต้องพูดถึงที่ประจบเขา คุณมีโอกาสที่จะเป็นคุณนายอาเรสผู้ยิ่งใหญ่ อย่างไรก็ตาม คุณเลือกที่จะปฏิเสธเขา ผมควรจะบอกว่าคุณโง่ เขลาหรือเบาปัญญา? ""การเป็นคุณนายอาเรสเป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมมากเหรอ? ถ้าฉันต้องมองใบหน้าที่ไม่พอใจนั่นอยู่เสมอ ฉันจะต้องหยุดการพัฒนาความผิดปกติของต่อมไร้ท่อหรือระบบประสาท" โรสพัฒนาความปรารถนาที่จะแก้แค้น ถ้าเธอไม่มีเขา เช่นนั้นแล้วเขาจะมีอะไรดีล่ะ?ฌอนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ "ฮิฮิ"เมื่อรถสปอร์ตเลี้ยวเข้าสู่ถนนวงแหวนรอบกลางของเมือง อิมพีเรียล ฌอนเตือนโรสว่า "บริษัทอยู่ข้างหน้าถ้าคุณไม่ต้องการให้น้องสาวสองหน้าของผมสร้างปัญหาให้ คุณก็ควรรีบแต่งหน้าซะ "โรสหยิบเครื่องสำอางที่เธอมีอยู่ในกระเป๋าถืออย่างรวดเร็วและแตะแต่งหน้าจากนั้นฌอนก็ขับรถเข้าไปในลานจอดรถของเขื่อนเปิดโล่ง หลับตาและพักผ่อนในขณะที่เขารอให้โรสจัดการแต่งหน้าของเธอหลังจากโรสพ