LOGINShare
บทที่ 363
Related chapters
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 364
การแสดงออกที่ทำอะไรไม่ถูกฉายผ่านดวงตานกอินทรีของเจย์ "ถ้าคุณลุงเต็มใจที่จะทำงานร่วมกับบริษัท อาเรส ผมสามารถ... "จอร์จไม่สามารถซ่อนความโกรธของเขาได้อีกต่อไป "สิ่งนั้นไม่จำเป็น สิ่งที่เราตระกูลเซเวียร์ในวันนี้คือขอบคุณคุณมาก"เจย์ขมวดคิ้วและมองไปที่ 'ออร์คิด' อย่างกระสับกระส่าย'ฉันไม่แน่ใจว่าเธอก็คิดแบบนั้นเหมือนกันหรือเปล่า?'โรสเพียง แต่ยังคงสงบนิ่งและอดทน เธอไม่แปลกใจเลยกับสิ่งที่จอร์จพูด'นั่นหมายความว่าเธอเห็นด้วยหรือเปล่าว่าความหายนะของครอบครัวเซเวียร์เป็นเพราะฉัน?'"คุณออร์คิด ขอบคุณครับ ผมจะขอตัวก่อน” สีหน้าของจอร์จยังคงเย็นชา ขณะที่เขาดันตัวเข้าไปในลิฟต์ขณะที่ประตูลิฟต์กำลังจะปิดตัวเองอย่างสมบูรณ์เจย์จ้องมองออร์คิดด้วยสายตาอันเฉียบคมหวังว่าจะอ่านผ่านมุมมองที่ดูเหมือนสงบของเธอ แต่น่าเสียดายที่เธอเป็นผู้เชี่ยวชาญในการซ่อนอารมณ์ของเธอ"ท่านอาเรส เชิญทางนี้ค่ะ" โรสยื่นมือออกไปและโค้งคำนับเล็กน้อยเพื่อเชื้อเชิญเขาเจย์ถอนหายใจเบา ๆเขาหันหลังเดินไปยังห้องทำงานของฌอนฌอนรู้สึกท้อแท้เมื่อเห็นเจย์"ท่านอาเรส คุณยังมีหน้ามาหาผมได้อีกเหรอ?” ฌอนรู้สึกโกรธขึ้นมาเมื่อเห็นเจย์
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 365
"คุณมีวิธีติดต่อของท่านเซเวียร์ไหม?" ใครก็สามารถบอกได้ว่าเขากำลังตรวจสอบจากการสายตาของเขา"มันระบุไว้ในสัญญา แต่ฉันไม่ได้จดบันทึก" โรสตอบเจย์กล่าวว่า "โอ้ เป็นอย่างนั้นเหรอ? ช่วยส่งข้อความถึงเขาว่า อาเรส ฟิล์ม ยินดีที่จะลงทุนในภาพยนตร์เรื่องนี้ อย่างไรก็ตามกำไรจะแบ่งกัน 50-50"โรสรู้สึกประหลาดใจข่าวนี้เป็นพรอย่างแท้จริงสำหรับบริษัท เซเวียร์ ที่มีเงินทุนจำกัดใช่ไหม?โรสมองเขาพร้อมกับคำถามมากมายในใจของเธอ “ฉันได้ยินมาว่าท่านอาเรสเป็นนักธุรกิจที่แสวงหาผลกำไร แล้วทำไมคุณถึงมีใจกว้างต่อบริษัท เซเวียร์ นักล่ะ?”เจย์มองไปที่เธอ สายตาที่เย็นชาและเฉียบคมของเขาอ่อนโยนลงขณะที่เขาพูดว่า "รับไปเถอะเพราะฉันเป็นหนี้เธอและต้องการชดเชยให้"โรสคิดเรื่องนี้และพูดว่า "ฉันจะนำส่งข้อเสนอของท่านเอเรสให้ค่ะ" ด้วยเหตุนี้เธอจึงหันกลับไป"ออร์คิด!" จู่ ๆ เจย์ก็เรียกเธอโรสหันกลับมามองเขา"วันนี้เป็นวันจันทร์"โรสถึงกับผงะ เขาเตือนเธอว่าเป็นวันที่เธอจะได้ใช้เวลากับลูก ๆ ใช่ไหม?ดูเหมือนว่าไม่ว่าเธอจะปลอมตัวอย่างไร ดวงตาที่เหมือนเลเซอร์ของเขาสามารถบอกได้เสมอว่านั่นคือเธอ"เข้าใจแล้ว" โรสตอบเจย์หัน
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 366
โรสตะลึง ...ทำไมเซย์นถึงมีความเกลียดชังต่อเจย์มากขนาดนี้?หากพวกเขาต้องการตำหนิการตายของแองเจลีนไว้ที่เจย์ มันก็ไม่ยุติธรรมสำหรับเขา“ใจเย็น ๆ เราไม่ควรคิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องเล็ก ๆ ในนาทีนี้ ถ้าเราต้องการประสบความสำเร็จ” โรสแนะนำเซย์นสีหน้าของจอร์จมืดลง “แองจ์ ลิน คุณไม่เข้าใจถึงความบาดหมางใจที่ตระกูลอาเรสและตระกูลเซเวียร์มีต่อกัน…”โรสพูดเบา ๆ “ฉันรู้นิดหน่อย”จอร์จจ้องมองเธอและร้องดังขึ้น "ไม่ คุณไม่เข้าใจ"โรสมองจอร์จที่กำลังฟูมฟายด้วยความโกรธ เธอนิ่งเงียบเมื่อสังเกตเห็นดวงตาแดงก่ำที่โกรธเกรี้ยวของคุณพ่อที่มักจะอ่อนโยนและพูดจานุ่มนวลมีปัญหาอื่น ๆ ที่ซ่อนอยู่ที่เธอไม่รู้หรือไม่?"ท่านเซเวียร์ โปรดชี้แจง" เสียงของโรสสั่นขณะที่เธอพูดจอร์จพูดอย่างเจ็บปวดว่า "แองเจลีนลูกสาวของฉันตายมีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาบ้าง"โรสถึงกับผงะ "คุณหนูเซเวียร์ ในเวลานั้นหลงรักท่านอาเรสอย่างบ้าคลั่ง เธอเลือกที่จะขับรถบนทางหลวงแม้จะเหนื่อยแค่ไหนก็อยากที่จะได้เจอเขา ด้วยเหตุนี้เธอจึงมีส่วนร่วมในอุบัติเหตุ มันเป็นอุบัติเหตุล้วนๆ ฉันหวังว่าท่านเซเวียร์จะไม่ตำหนิการเสียชีวิตของคุณหนูเซเวียร์ต่อตระกูล
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 367
โรสร้องไห้ขณะที่เธอพูด "ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากเกิดอุบัติเหตุ ฉันตื่นขึ้นมาเป็นโรส ลอยล์ !"จอร์จสะดุ้งเป็นครั้งคราว..."นี่มันไร้สาระ แองเจลีนลูกสาวของฉันเสียชีวิตในอุบัติเหตุครั้งนั้น ฉันฝังเธอไว้ที่สุสาน เมาน์เทน ฟอร์ก แต่เธอกำลังบอกฉันว่าตอนนี้เธอเป็นลูกสาวของฉัน… ที่ปรากฏตัวต่อหน้าฉันอยู่ในร่างอื่น..."แม้ว่ามันจะบ้าอย่างไม่น่าเชื่อ แต่จอร์จก็ยังไม่สามารถแยกความเป็นไปได้ที่แองเจลีนจะอยู่ในร่างของโรสได้อย่างสมบูรณ์เขาจำช่วงเวลาที่เขาได้พบกับแองจ์ ลิน ครั้งแรกที่เล่นเกม 'นิ้วกลางอยู่ไหน' เขาจำฉากที่แองเจลีนและโรสจับมือกันแน่นที่จุดเกิดเหตุเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเชื่อว่ามันเป็นสิ่งที่โชคชะตาได้จัดเตรียมไว้"โรส พิสูจน์ให้ฉันเห็นว่าเธอคือแองเจลีนลูกสาวของฉัน" เขามองไปที่โรสที่ยืนตรงด้วยสีหน้ามุ่งมั่น เธอเหมือนกับแองเจลีนลูกสาวของเขาทุกประการโรสพยักหน้าเธอวางมือไว้ข้างหลังและหมุนศีรษะไปรอบ ๆ ขณะที่เธอท่องบทกวี "คุณพ่อ คุณให้ชีวิตกับฉัน คุณแม่ คุณเลี้ยงดูฉัน คุณพ่อคุณแม่ของฉันคุณปลอบฉัน เลี้ยงฉัน ช่วยฉัน แนะนำฉัน ดูแลฉัน คุ้มครองฉัน อุ้มฉันไปตามสถานที่ต่าง ๆ ฉันต้
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 368
ตอนนี้พวกเขามีลูกสามคน เธอสามารถบังคับตัวเองให้อยู่ห่างจากเจย์ได้ แต่อย่างไรก็ตามเธอจะทำเช่นเดียวกันกับเนื้อและเลือดของตัวเองได้อย่างไร?จอร์จเริ่มใช้อารมณ์ “ลูกเหมือนแมลงเม่าเข้าใกล้เปลวไฟถ้าลูกเข้าใกล้เขา ลูกจะหาความพินาศให้ตัวเอง"โรสตัวสั่น "คุณพ่อบอกเหตุผลว่าทำไมคุณพ่อถึงเกลียดเขามาก ไม่อย่างนั้นหนูก็คงจะทำไม่ได้... "จอร์จรวบรวมกำลังให้มากพอที่จะบังคับคำพูดของเขา "อุบัติเหตุครั้งนั้นเป็นของขวัญอำลาที่ครอบครัวอาเรสสร้างขึ้นมาเพื่อลูก"ไม่กี่วันหลังจากลูกตาย มีข่าวเกี่ยวกับงานแต่งงานของเจย์ เขาล่อลูกไปที่เมือง อิมพีเรียล แต่กำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น ลูกเดาได้ไหมว่าเจตนาของเขาคืออะไร?"ร่างของโรสเอนเอียง “คนที่เขาชอบ… ไม่ใช่หนู”"ถ้าไม่ใช่เพราะพฤติกรรมที่เหมือนคนบ้าของเซย์นที่สร้างความหายนะให้กับบ้านของอาเรส เพื่อขอให้พวกเขาจ่ายค่าชีวิตของลูก ครอบครัวอาเรสคงจะไม่ถูกโยนเข้าสู่ความสับสนวุ่นวาย อีกนัยหนึ่งคือเขาจะไม่ต้องยกเลิกงานแต่งงานของเขา” จอร์จเย้ยหยัน"ฮึ่ม สิ่งสำคัญที่สุดคือเขาเป็นแค่คนขี้ขลาดที่ไม่มีความรู้สึกใด ๆ หลังจากการตายของลูก เขาซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ในบ้
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 369
คืนนั้น เจย์ไม่กลับบ้านหลังจากที่โรสพาเด็ก ๆ เข้านอนแล้ว เธอกลับไปที่ห้องที่เจย์เตรียมไว้ให้เธอ แม้ว่าเธอจะนอนอยู่บนเตียง แต่เธอก็พบว่าตัวเองไม่ได้หลับเธอสงสารตัวเองและเป็นห่วงโจเซฟินกลางดึก ประตูห้องของเธอถูกกระชากเปิดออกโดยไม่มีสัญญาณเตือน จึงทำให้โรสสะดุ้งเมื่อเธอเปิดไฟ เธอก็เห็นเจนสันยืนอยู่ที่ประตูจ้องมองเธออย่างว่างเปล่า "คุณแม่ ผมขอนอนกับคุณแม่ได้ไหม?"โรสยิ้มให้เจนสันและยื่นมือออกไป "มาเลย"เจนสันปิดประตูตามหลังเขาแล้วนอนข้าง ๆ โรสโรสเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกาบนผนังเพื่อตรวจสอบเวลา 'มันเที่ยงคืนเเล้วเเต่เเจ็คสันยังตื่นอยู่เหรอ?'เธอลูบไล้ใบหูเล็ก ๆ ของเเจ็คสันขณะที่เธอถามอย่างแผ่วเบา "แบ่งปันกับคุณแม่ได้ไหม ว่าอะไรที่รบกวนลูกจากการนอน?"เจนสันขยับร่างกายของเขาบนเตียงและนอนตะแคงเพื่อมองไปที่โรสที่อยู่ภายในตาของเขา ดวงตาเธอมองเห็นส่วนผสมของความสงสัย,ความกลัว และความไม่สบายใจโรสถูติ่งหูของเขา เพราะเธอได้ยินมาว่าการนวดติ่งหูของเด็กสามารถช่วยคลายความกังวลของเด็กจากการนอนหลับที่น่ากลัวได้ เธอคิดว่ามันคงจะช่วยเจนสันได้บ้างโรสเพียงพยายามทำทุกอย่างที่เธอคิดได้โดยไม่ทราบสาเ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 370
เซ็ตตี้น้อยเคยเรียกเขาว่าลุง นอกจากนี้เจย์ยังไม่เปิดเผยตัวตนของเธอและไม่ตัดสินใจที่จะกลับมารวมตัวกับเธออีกโรสลุกจากเตียงอย่างรวดเร็ว แต่ไม่มีเวลามากพอที่จะปกปิดความเหนื่อยล้าบนใบหน้าของเธอในขณะที่เธอแต่งตัว เจย์ก็ปรากฏตัวที่หน้าประตูของเธอ คนที่มาทีหลังพิงกรอบประตูและแสดงรอยยิ้มบางโรสจับเส้นผมที่ยุ่งเหยิงของเธอด้วยความรำคาญร็อบบี้น้อยและเซ็ตตี้น้อยลืมที่จะปิดประตูหลังจากเข้ามาในห้องเพื่อทักทายอรุณสวัสดิ์กับคุณแม่“สวัสดีตอนเช้าค่ะ ท่านอาเรส” โรสยิ้มอย่างเก้ๆ กัง ๆรอยยิ้มของเธอมีร่องรอยของความขมขื่นเจย์มองไปที่โรส ดวงตาของเธอดูสวยงามมาก แต่ก็ไม่เพียงพอที่จะปกปิดวงรอยคล้ำที่เธอมี ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีความกังวลที่ผุดขึ้นภายในสายตาของเธอ“เมื่อคืนเธอนอนไม่สบายเหรอ?” เขาถามโรสรู้ว่าเธอไม่สามารถซ่อนมันจากเขาได้จึงพยักหน้า"ทำไม?"โรสมองมาที่เขา มีความรู้สึกเยาะเย้ยตัวเองในสายตาของเธอ “ท่านอาเรส เป็นห่วงฉันเหรอ?”เจย์ขมวดคิ้ว ภายในคืนเดียว สายตาของหญิงสาวก็ไม่สามารถอ่านได้ มันต่างจากรูปลักษณ์ที่ไร้เดียงสาของเธอเมื่อไม่นานมานี้มันทำให้หัวใจของเขาปวดร้าวสาเหตุหนึ่งของการเป
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 371
รถสปอร์ตพุ่งผ่านถนนกว้างในบางครั้ง ฌอน เบล จะเหลือบไปมองด้านหลังเพื่อมองไปที่โรส ลอยล์ ผู้ซึ่งนั่งอยู่ด้านหลัง เขารู้สึกขบขันจึงแกล้งเธอ"ผมควรจะพูดอะไรกับคุณดี? ผู้หญิงทุกคนในเมืองอิมพีเรียลหมดหวังที่จะพยายามและเข้าใกล้เขา ไม่ต้องพูดถึงที่ประจบเขา คุณมีโอกาสที่จะเป็นคุณนายอาเรสผู้ยิ่งใหญ่ อย่างไรก็ตาม คุณเลือกที่จะปฏิเสธเขา ผมควรจะบอกว่าคุณโง่ เขลาหรือเบาปัญญา? ""การเป็นคุณนายอาเรสเป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมมากเหรอ? ถ้าฉันต้องมองใบหน้าที่ไม่พอใจนั่นอยู่เสมอ ฉันจะต้องหยุดการพัฒนาความผิดปกติของต่อมไร้ท่อหรือระบบประสาท" โรสพัฒนาความปรารถนาที่จะแก้แค้น ถ้าเธอไม่มีเขา เช่นนั้นแล้วเขาจะมีอะไรดีล่ะ?ฌอนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ "ฮิฮิ"เมื่อรถสปอร์ตเลี้ยวเข้าสู่ถนนวงแหวนรอบกลางของเมือง อิมพีเรียล ฌอนเตือนโรสว่า "บริษัทอยู่ข้างหน้าถ้าคุณไม่ต้องการให้น้องสาวสองหน้าของผมสร้างปัญหาให้ คุณก็ควรรีบแต่งหน้าซะ "โรสหยิบเครื่องสำอางที่เธอมีอยู่ในกระเป๋าถืออย่างรวดเร็วและแตะแต่งหน้าจากนั้นฌอนก็ขับรถเข้าไปในลานจอดรถของเขื่อนเปิดโล่ง หลับตาและพักผ่อนในขณะที่เขารอให้โรสจัดการแต่งหน้าของเธอหลังจากโรสพ
Latest chapter
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1292
คุณท่านยอร์กหัวเราะดังลั่น “เจ้าหนูอย่าได้เอาเรื่องวันนี้ไปพูดกับใครเชียวล่ะ”“ทำไมถึงได้โหดร้ายขนาดนี้ คุณท่านยอร์ก…”คุณท่านยอร์กเอามือไขว้หลังและเดินอย่างสบาย ๆ ไปยังห้องสมุดในห้องสมุดตรงส่วน 48 นั้นดูเละเทะมาก บรรณารักษ์พยายามเก็บกวาดมานานมากและตอนนี้ก็กำลังหอบเพราะความเหนื่อยคุณท่านยอร์กพูดด้วยสีหน้าอึมครึมว่า “แค่มาขโมยหนังสือต้องทำให้ที่นี่เละเทะขนาดนี้เลยเหรอ? ดูสิว่าหมอนั่นทำให้ลูกศิษย์ของฉันต้องเหนื่อยแค่ไหน…”หลังจากแสร้งทำท่าเป็นห่วงเป็นใยเสร็จแล้ว คุณท่านยอร์กก็ถาม “มีอะไรหายไปบ้าง?”บรรณารักษ์ตอบอย่างสงบเสงี่ยม “สมุดบันทึกรายชื่อผู้อาศัยหายไปครับคุณท่าน”สีหน้าคุณท่านยอร์กเคร่งเครียดทันที “ดูเหมือนว่าเขาจะมาที่นี่เพราะองค์กรโลกาวินาศ”จากนั้นเขาก็เดินจากไปด้วยสีหน้าเคร่งเครียดขณะเดียวกันเจย์ก็ตามมาอยู่กับเซย์นขณะที่เขากำลังขุดเม็ดต้นชุมเห็ดและรวบรวมดอกสายน้ำผึ้งก่อนที่จะมุ่งหน้ากลับทันทีที่พวกเขามาถึงสวนสายลมสดชื่น เจย์กับเซย์นก็โดนพวกคอร์เวตต์ของป้อม 48 ล้อมไว้“โคลเป็นคนสั่งเหรอ?” เจย์ถามนิ่ง ๆคาร์สันเดินออกมาจากกลุ่มคอร์เวตต์โดยที่มีมือหนึ่งกุมท้องไว้
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1291
คาร์สันกลืนน้ำลาย เขารู้สึกเหมือนกำลังอยู่ในถ้ำสิงโต เขาตอบไปด้วยเสียงสั่นเทา “พูดตามตรงนะครับคุณเซเวียร์ เรื่องโชคร้ายและการล่มสลายของตระกูลอาเรสเมื่อสามปีก่อน คุณเองก็อยู่ในรายชื่อที่ต้องโดนจัดการด้วยเพราะว่าคุณเป็นลูกสะใภ้ของพวกเขา แต่ว่านายน้อยนั้นหลงรักคุณหัวปักหัวปำจนเขายอมสละนิ้วก้อยของตัวเองเพื่อช่วยคุณไว้”“ส่วนลูก ๆ ของคุณนั้น นายน้อยก็ตั้งใจว่าจะหักนิ้วตัวเองสามนิ้วเพื่อช่วยพวกเขาไว้ แต่ต้องขอบคุณที่คุณบอกความจริงมาในตอนท้าย เพราะว่าในตัวของนายน้อยและคุณหนูพวกนั้นมีสายเลือดของยอร์กไหลเวียนอยู่ ทำให้พวกเขาได้รับการถอดชื่อออกจากรายการสังหาร”“ตอนที่นายน้อยจากมา เขาไม่ได้พาใครกลับมากับเขาด้วย”แองเจลีนสั่นสะท้านเมื่อได้ยินเรื่องที่เขาบอก“ถ้าเป็นแบบนั้น มีคนชื่อปีศาจอยู่ในป้อมตระกูลยอร์กไหม?” แองเจลีนถามอีกครั้งคาร์สันพึมพำ “ปีศาจ” เขาส่ายหน้าอย่างแรง “ไม่มีคนแบบนั้นในป้อมตระกูลยอร์กนะครับ คุณเซเวียร์”มือแองเจลีนที่ซุกอยู่ใต้แขนเสื้อสั่นเทา “ฉันเชื่อนายได้ใช่ไหมคาร์สัน?”คาร์สันสาบาน “ผมไม่มีความกล้าพอที่จะโกหกคุณหรอกครับคุณเซเวียร์ ใครจะรู้ว่าสักวันคุณอาจจะกลายเป็นนาย
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1290
หากมีใครต้องการหาหนังสือสักเล่มแบบเฉพาะเจาะจงในนี้ก็คงไม่ต่างอะไรกับงมเข็มในมหาสมุทร โชคดีที่เจย์มีแผนที่ในหัวคอยนำทาง เขารู้ว่าสมุดบันทึกรายชื่อประชากรอยู่ในชั้นหนังสือส่วนของป้อม 48ตอนนั้นมีคนเหมือนตุ๊กแกตัวใหญ่เกาะอยู่ที่ชั้นหนังสือตู้ที่ 48 ขาของเขาเลือดไหลไม่หยุด เขาหยิบชุดปฐมพยาบาลที่พกติดตัวออกมาจากนั้นก็ทายาและพันผ้าพันแผลเพื่อหยุดเลือดเจย์เดินผ่านยามห้องสมุดและแอบเข้ามาด้านในเมื่อเข้ามาถึงตู้หนังสือส่วนของป้อม 48 เจย์ก็เริ่มมองหาสมุดบันทึกรายชื่อประชากรบนชั้นหนังสือ ทันใดนั้นก็มีร่องรอยสีแดงเลือดบนหน้าหนังสือที่สะดุดตาเจย์ เขาแตะรอยสีแดงบนหน้าหนังสือนั้นด้วยนิ้วมือและรู้สึกได้ถึงความชื้น เจย์ตื่นตัวระวังภัยทันใดนักฆ่าที่บาดเจ็บต้องซ่อนอยู่ข้างบนแน่เขาคาดเดาเช่นนั้นทันใดนั้นเจย์ก็มีความคิดดี ๆ แวบเข้ามาในหัว เขารวบรวมกำลังและฟาดมือใส่ชั้นหนังสือทันทีทันใด รังสีสังหารอย่างรุนแรงก็พุ่งตรงเข้ามาใส่เขาเจย์หมุนตัวด้วยความเร็วแสงและหลบพ้นคมมีดของนักฆ่าไปได้เจย์มองนักฆ่าที่ใส่ชุดพรางตัวสีดำพร้อมดึงหมวดฮู้ดขึ้นคลุมศีรษะ ทั้งปาก จมูก และตาต่างก็ปกปิดไว้มิดชิด ความคิดที่ว
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1289
จู่ ๆ เซย์นก็ยกมือกุมหน้าผากและบอกว่า “ผมมึนหัว”จากนั้นเขาก็ทรุดลงตรงหน้าเจย์ดังตึงเจย์แหย่ว่า “ชาดีจริง ๆ ตาเฒ่า มันทำคนสลบได้เร็วมากจนผมแปลกใจเลย”ชายชรามองเจย์อย่างพิจารณา ชายหนุ่มคนนี้รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับน้ำชาแต่ว่ายังคงคุยกับตาเฒ่าต่อเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอที่คนกล้าเยาะเย้ยเขาอย่างไม่ร้อนรนในอาณาเขตของตระกูลยอร์กเช่นนี้ชายชราชื่นชมความใจเด็ดและกล้าหาญของเจย์“บุคลิกท่าทางของแกถูกใจฉันมากเจ้าหนุ่ม ฉันชื่นชม แกชื่ออะไร?”เจย์ยิ้มออกมาเล็กน้อย “เบ็น”ชายชราถามอย่างงงงวย “ไม่มีนามสกุลเหรอ?”เจย์พยักหน้าและตอบอย่างไม่แยแส “มี”เขาพูดต่อ “ผมนามสกุลยอร์ก”ชายชรามองเจย์อย่างไม่พอใจ “หากว่าแกอยากจะหลอกฉัน อย่างน้อยก็ต้องทำให้มันถูกหน่อย”เจย์เทน้ำชาเย็นชืดทั้งหมดในกาออก จากนั้นก็เติมเองจากนั้นเขาก็ทำท่าเอาอกเอาใจชายชรา “ชาที่ผมชงนี้สดชื่นกว่าของคุณ อยากจะลองชิมสักถ้วยไหม?”ชายชราคว้าใบชามาเต็มกำ ก่อนหยิบส่วนหนึ่งใส่ในกาน้ำชาและบอกว่า “นี่ไง สมบูรณ์แบบแล้ว”เจย์ยกถ้วยชาขึ้นมา “โชคชะตานำพาเรามาพบกันตาเฒ่า ขอชนแก้วให้กับโชคชะตาอันน่าทึ่ง
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1288
เพื่อให้แน่ใจว่าโคลจะไม่เข้ามาขวางทาง แองเจลีนก็บอกกับคาร์สันอีกครั้ง “เข้ามาสิคาร์สัน เข้ามาคุยกันหน่อย”คาร์สันมองเจย์และเซย์นที่ตอนนี้เดินจากไปไกล หลังจากใจลอยไปชั่วครู่ เขาก็เดินตามแองเจลีนเข้าไปในบ้าน“โจเซฟิน ช่วยเอาชามาให้คาร์สันหน่อย”โจเซฟินใช้เวลาพักหนึ่งในการรินชาและส่งถ้วยให้คาร์สัน คาร์สันวางถ้วยชาลงบนโต๊ะและบอกว่า “คุณเก่งเรื่องหันเหความสนใจใช่ไหมครับ คุณเซเวียร์?”แองเจลีนไม่ได้รู้สึกร้อนรนอะไรแม้ว่าคาร์สันจะมองแผนเธอออก เธอบอกว่า “ฉันก็แค่อยากจะคุยกับเพื่อนเก่าเท่านั้นคาร์สัน นายวัดหัวใจของคนที่ยอดเยี่ยมด้วยหัวใจแสนทรามได้ยังไงกัน? ฉันเองก็คงไม่ได้คาดหวังกับคนกระจอกอย่างนายไว้สูงหรอก”คาร์สันทำปากง้ำ เขาคงลืมไหว้ขอความโชคดีก่อนออกจากบ้านมาเมื่อเช้าแน่ เพราะพอตื่นขึ้นมา เขาก็เจอแต่เรื่องแย่ ๆ และคำพูดทิ่มแทงของทั้งเบ็นและแองเจลีน“คุณเซเวียร์ ให้ผมบอกความจริงก็คือว่าในป่านั้นมีสัตว์ป่ามากมาย หากว่าไม่มีคนของผมนำทางไป บอดี้การ์ดของคุณก็อาจจะหาทางออกจากป่าไม่ได้เมื่อเข้าไปแล้ว”ในใจของแองเจลีนนั้นตื่นตระหนกไปวูบหนึ่ง แต่เมื่อเธอจำได้ว่าเจย์บี้มีแผนที่ของโคลอี้เป็นตั
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1287
เจ้าชั่วโคลนั่นส่งคนมาคอยเฝ้าที่นี่ไว้โดยทำทีว่ามาคอยเฝ้ายามที่สวนสายลมสดชื่นเจย์เริ่มคิดหาหนทางจะหนีออกไปจากสวนสายลมสดชื่นเพื่อที่ว่าเขาจะได้ไปหาทะเบียนรายชื่อของผู้อาศัยในป้อมยอร์กแองเจลีนเรียกเขาเบา ๆ “เบ็น” เสียงเธอนั้นอ่อนโยนและแฝงความรักใคร่เจย์หันหลังมาและเดินเข้าไปหา“แองเจลีน”แองเจลีนจับสังเกตทิศทางจากเสียงและเดินเข้าไปหาเขาเจย์รีบเร่งฝีเท้าและคว้ามือเธอไว้พร้อมกระซิบว่า “จากที่ฉันเห็นตอนนี้ นายท่านยอร์กคงสงสัยว่าเรามีส่วนเกี่ยวข้องกับนักฆ่าเมื่อคืนนี้ เขาส่งคนมาคอยเฝ้าล้อมสวนสายลมสดชื่นไว้แล้วเช้านี้”แองเจลีนวิเคราะห์สถานการณ์และบอกว่า “นายท่านยอร์กนั้นรับผิดชอบส่วนหน้าของป้อมตระกูลยอร์กแล้วเขาก็ไม่มีเวลามาเฝ้าป้อม 48 หรอก ดังนั้นโคลยังเป็นคนรับผิดชอบที่นี่ ทำไมเราไม่ล่อเขาไปที่อื่นล่ะ? ฉันจะหาวิธีดึงไว้ให้โคลไม่ว่างมาสนใจตอนที่คุณออกไปทำทีเป็นว่าหาสมุนไพรมาให้ฉัน…”เจย์บีบแก้มแดงปลั่งของแองเจลีนเบา ๆ “เธอนี่มันฉลาดขึ้นทุกวันเลยใช่ไหมเนี่ย?”แม้ในใจเขาจะเห็นว่าเธอเป็นเพียงแกะน้อยไม่รู้เรื่องราวใด ๆ ในโลกนี้แองเจลีนยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ “คุณสอนฉันมาดีนี่คะ”
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1286
โคลรู้สึกใจคอปั่นป่วนขึ้นมาเมื่อเห็นแววตากระหายเลือดของสเปนเซอร์ “พ่อ แองเจลีนเป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอ พ่อก็เห็นว่าตอนนี้สายตาเธอมองไม่เห็นด้วยซ้ำ”ตอนที่เขาพูดเรื่อง ‘สายตามองไม่เห็น’ โคลก็อารมณ์ท่วมท้นจนสะอึก “มันเป็นความผิดของผมเอง ผมฆ่าสามีของเธอ แล้วเธอก็ร้องไห้จนตาบอด ผมติดค้างเธอมากเหลือเกิน”สเปนเซอร์พูดอย่างโกรธเกรี้ยว “แกมันใจอ่อนไป แกเองก็เห็นว่าบอดี้การ์ดของเธอไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน ดูจากทักษะของผู้ชายที่ชื่อเบ็นนั่น เขาสามารถก่อยิ่งกว่าหายนะให้กับป้อมตระกูลยอร์กแน่”โคลอธิบาย “เธอตาบอด เธอก็ต้องมีคนแบบนั้นไว้คอยปกป้องสิ”สเปนเซอร์บอกว่า “ฉันคิดว่าความรักทำให้แกตาบอดแล้ว ลองคิดดูสิ ผู้ชายชื่อเบ็นนั่นด้วยความสามารถของเขาสามารถไปได้ไกลมากแน่ แต่ทำไมเขาถึงเลือกที่จะอยู่ข้างกายผู้หญิงเหมือนพวกขี้ขลาดไร้ประโยชน์ด้วย?”โคลบอกว่า “ถ้าผมเดาไม่ผิด เบ็นอาจจะเป็นบอดี้การ์ดที่หลานชายคนโตของตระกูลอาเรส เจย์ อาเรส มอบไว้ให้แองเจลีน เจย์นั้นเป็นคนก่อตั้งหน่วยภูติผี หลังจากที่เขาตายพวกสมาชิกหน่วยภูตผีก็สาบานว่าจะภักดีและทุ่มเทให้แองเจลีน”สเปนเซอร์นั้นโมโหมากจนเขาคว้ากาน้ำชาปาใส่โคล “แก ไอ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1285
พวกคอร์เวตต์หากันทั้งคืนแต่ว่าก็หานักฆ่าไม่เจอ ราวกับว่าเขาระเหยหายตัวไปในอากาศวันต่อมาสเปนเซอร์ก็มาที่ป้อม 48เขาเรียกโคลไปที่ห้องลับและถามด้วยสีหน้าจริงจังว่า “โคล นักฆ่าเมื่อคืนมันผ่านกับดักหลายชั้นที่เราติดตั้งไว้ในเขามุกเข้ามาได้ เห็นได้ชัดว่าเป็นนักสู้ที่ฝึกมาเป็นอย่างดี พอมาคิดเรื่องนี้แล้ว นักฆ่าโผล่มาทันทีหลังจากที่แองเจลีนมา เป็นไปได้ไหมว่าพวกเขาร่วมมือกันประสานจากด้านใน?”โคลยังคงนิ่งเงียบ…สเปนเซอร์ดูงงงวย “แองเจลีนก็เป็นแค่นักธุรกิจหญิงเก่งฉกาจจากเมืองอิมพีเรียล แต่ว่าบอดี้การ์ดของเธอก็เก่งพอที่จะคว้ามีดสั้นของฉันได้ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเธอถึงต้องมีคนเก่งกาจขนาดนั้นอยู่ข้างกายด้วย?”โคลก็ยังคงนิ่งเงียบ…เมื่อสเปนเซอร์เห็นว่าโคลไม่ยอมพูดอะไรสักคำ ดวงตาเขาก็ยิ่งฉายแววสงสัย “นี่แกกำลังปิดบังอะไรฉันอยู่หรือเปล่าโคล?”มีแววอ่อนล้าในน้ำเสียงของโคล “ผมบอกเรื่องที่ควรบอกไปหมดแล้ว”สเปนเซอร์มองโคลอย่างไม่พอใจ “หมายความว่ายังไงที่ว่าบอกเรื่องที่ควรบอกไปหมดแล้ว? แกอยู่ที่เมืองอิมพีเรียลตั้งครึ่งปี แล้วพอแกกลับมาบ้านแกก็พูดแค่สามเรื่อง แกบอกว่าทำลายตระกูลอาเรสกับอสังหาริมทร
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1284
เด็กหนุ่มซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเธอร็อบบี้น้อยก็ทำแบบเดียวกันเวลาที่เขาทำอะไรผิดมา เขามักจะกอดเอวเธอแน่นที่สุดเท่าที่ทำได้และทำท่าเป็นเด็กขี้อ้อนเอาแต่ใจ ‘ผมผิดไปแล้วแม่จ๋า อย่าโกรธผมเลยนะ’ เขาจะพูดแบบนี้จากนั้นเธอก็ตัดสินใจอย่างบุ่มบ่ามโดยการฉีกเสื้อเธอออกเผยให้เห็นหน้าอกเปลือยเปล่า เธอยื่นแขนออกมานอกผ้าห่มแล้วเธอก็แสร้งทำเป็นร้องถามเสียงงัวเงีย “เกิดอะไรขึ้นเหรอเบ็น?”พอเจย์ได้ยินเสียงแองเจลีน เขาก็เปิดประตูเข้ามาเมื่อได้เห็นหน้าอกและแขนของเธอยื่นออกมานอกผ้าห่อม เจย์ก็ปิดประตูอย่างรวดเร็วแต่ถึงอย่างนั้นโคลก็ยังแอบเห็นภาพน่าตื่นตาภายในห้องอยู่ดีเจย์จ้องโคลราวกับจะกินเลือดกินเนื้อโคลครุ่นคิดว่าหากแองเจลีนไม่ได้ตาบอด เมื่อกี้เธอจะต้องกรีดร้องออกมาเพราะความอับอายเป็นแน่โคลถามอย่างสงสัย “เกิดอะไรขึ้นกับดวงตาเธอกันแน่?”“เธอร้องไห้มากจนตาบอด” เจย์ตอบห้วน ๆน้ำเสียงเขาแฝงโทสะและความรู้สึกโทษตัวเองโคลอี้งไปเล็กน้อย จากนั้นสีหน้าเขาก็ฉายความรู้สึกผิดจังหวะนั้นพวกคอร์เวตต์ที่ค้นหาบริเวณบ้านก็เดินส่ายหน้าออกมา “เราไม่เจออะไรผิดปกติ”โคลสั่ง “ไปหาที่อื่นต่อ”เมื่อพวกคอร์เ
