โรสตะลึง ...ทำไมเซย์นถึงมีความเกลียดชังต่อเจย์มากขนาดนี้?หากพวกเขาต้องการตำหนิการตายของแองเจลีนไว้ที่เจย์ มันก็ไม่ยุติธรรมสำหรับเขา“ใจเย็น ๆ เราไม่ควรคิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องเล็ก ๆ ในนาทีนี้ ถ้าเราต้องการประสบความสำเร็จ” โรสแนะนำเซย์นสีหน้าของจอร์จมืดลง “แองจ์ ลิน คุณไม่เข้าใจถึงความบาดหมางใจที่ตระกูลอาเรสและตระกูลเซเวียร์มีต่อกัน…”โรสพูดเบา ๆ “ฉันรู้นิดหน่อย”จอร์จจ้องมองเธอและร้องดังขึ้น "ไม่ คุณไม่เข้าใจ"โรสมองจอร์จที่กำลังฟูมฟายด้วยความโกรธ เธอนิ่งเงียบเมื่อสังเกตเห็นดวงตาแดงก่ำที่โกรธเกรี้ยวของคุณพ่อที่มักจะอ่อนโยนและพูดจานุ่มนวลมีปัญหาอื่น ๆ ที่ซ่อนอยู่ที่เธอไม่รู้หรือไม่?"ท่านเซเวียร์ โปรดชี้แจง" เสียงของโรสสั่นขณะที่เธอพูดจอร์จพูดอย่างเจ็บปวดว่า "แองเจลีนลูกสาวของฉันตายมีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาบ้าง"โรสถึงกับผงะ "คุณหนูเซเวียร์ ในเวลานั้นหลงรักท่านอาเรสอย่างบ้าคลั่ง เธอเลือกที่จะขับรถบนทางหลวงแม้จะเหนื่อยแค่ไหนก็อยากที่จะได้เจอเขา ด้วยเหตุนี้เธอจึงมีส่วนร่วมในอุบัติเหตุ มันเป็นอุบัติเหตุล้วนๆ ฉันหวังว่าท่านเซเวียร์จะไม่ตำหนิการเสียชีวิตของคุณหนูเซเวียร์ต่อตระกูล
โรสร้องไห้ขณะที่เธอพูด "ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากเกิดอุบัติเหตุ ฉันตื่นขึ้นมาเป็นโรส ลอยล์ !"จอร์จสะดุ้งเป็นครั้งคราว..."นี่มันไร้สาระ แองเจลีนลูกสาวของฉันเสียชีวิตในอุบัติเหตุครั้งนั้น ฉันฝังเธอไว้ที่สุสาน เมาน์เทน ฟอร์ก แต่เธอกำลังบอกฉันว่าตอนนี้เธอเป็นลูกสาวของฉัน… ที่ปรากฏตัวต่อหน้าฉันอยู่ในร่างอื่น..."แม้ว่ามันจะบ้าอย่างไม่น่าเชื่อ แต่จอร์จก็ยังไม่สามารถแยกความเป็นไปได้ที่แองเจลีนจะอยู่ในร่างของโรสได้อย่างสมบูรณ์เขาจำช่วงเวลาที่เขาได้พบกับแองจ์ ลิน ครั้งแรกที่เล่นเกม 'นิ้วกลางอยู่ไหน' เขาจำฉากที่แองเจลีนและโรสจับมือกันแน่นที่จุดเกิดเหตุเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเชื่อว่ามันเป็นสิ่งที่โชคชะตาได้จัดเตรียมไว้"โรส พิสูจน์ให้ฉันเห็นว่าเธอคือแองเจลีนลูกสาวของฉัน" เขามองไปที่โรสที่ยืนตรงด้วยสีหน้ามุ่งมั่น เธอเหมือนกับแองเจลีนลูกสาวของเขาทุกประการโรสพยักหน้าเธอวางมือไว้ข้างหลังและหมุนศีรษะไปรอบ ๆ ขณะที่เธอท่องบทกวี "คุณพ่อ คุณให้ชีวิตกับฉัน คุณแม่ คุณเลี้ยงดูฉัน คุณพ่อคุณแม่ของฉันคุณปลอบฉัน เลี้ยงฉัน ช่วยฉัน แนะนำฉัน ดูแลฉัน คุ้มครองฉัน อุ้มฉันไปตามสถานที่ต่าง ๆ ฉันต้
ตอนนี้พวกเขามีลูกสามคน เธอสามารถบังคับตัวเองให้อยู่ห่างจากเจย์ได้ แต่อย่างไรก็ตามเธอจะทำเช่นเดียวกันกับเนื้อและเลือดของตัวเองได้อย่างไร?จอร์จเริ่มใช้อารมณ์ “ลูกเหมือนแมลงเม่าเข้าใกล้เปลวไฟถ้าลูกเข้าใกล้เขา ลูกจะหาความพินาศให้ตัวเอง"โรสตัวสั่น "คุณพ่อบอกเหตุผลว่าทำไมคุณพ่อถึงเกลียดเขามาก ไม่อย่างนั้นหนูก็คงจะทำไม่ได้... "จอร์จรวบรวมกำลังให้มากพอที่จะบังคับคำพูดของเขา "อุบัติเหตุครั้งนั้นเป็นของขวัญอำลาที่ครอบครัวอาเรสสร้างขึ้นมาเพื่อลูก"ไม่กี่วันหลังจากลูกตาย มีข่าวเกี่ยวกับงานแต่งงานของเจย์ เขาล่อลูกไปที่เมือง อิมพีเรียล แต่กำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น ลูกเดาได้ไหมว่าเจตนาของเขาคืออะไร?"ร่างของโรสเอนเอียง “คนที่เขาชอบ… ไม่ใช่หนู”"ถ้าไม่ใช่เพราะพฤติกรรมที่เหมือนคนบ้าของเซย์นที่สร้างความหายนะให้กับบ้านของอาเรส เพื่อขอให้พวกเขาจ่ายค่าชีวิตของลูก ครอบครัวอาเรสคงจะไม่ถูกโยนเข้าสู่ความสับสนวุ่นวาย อีกนัยหนึ่งคือเขาจะไม่ต้องยกเลิกงานแต่งงานของเขา” จอร์จเย้ยหยัน"ฮึ่ม สิ่งสำคัญที่สุดคือเขาเป็นแค่คนขี้ขลาดที่ไม่มีความรู้สึกใด ๆ หลังจากการตายของลูก เขาซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ในบ้
คืนนั้น เจย์ไม่กลับบ้านหลังจากที่โรสพาเด็ก ๆ เข้านอนแล้ว เธอกลับไปที่ห้องที่เจย์เตรียมไว้ให้เธอ แม้ว่าเธอจะนอนอยู่บนเตียง แต่เธอก็พบว่าตัวเองไม่ได้หลับเธอสงสารตัวเองและเป็นห่วงโจเซฟินกลางดึก ประตูห้องของเธอถูกกระชากเปิดออกโดยไม่มีสัญญาณเตือน จึงทำให้โรสสะดุ้งเมื่อเธอเปิดไฟ เธอก็เห็นเจนสันยืนอยู่ที่ประตูจ้องมองเธออย่างว่างเปล่า "คุณแม่ ผมขอนอนกับคุณแม่ได้ไหม?"โรสยิ้มให้เจนสันและยื่นมือออกไป "มาเลย"เจนสันปิดประตูตามหลังเขาแล้วนอนข้าง ๆ โรสโรสเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกาบนผนังเพื่อตรวจสอบเวลา 'มันเที่ยงคืนเเล้วเเต่เเจ็คสันยังตื่นอยู่เหรอ?'เธอลูบไล้ใบหูเล็ก ๆ ของเเจ็คสันขณะที่เธอถามอย่างแผ่วเบา "แบ่งปันกับคุณแม่ได้ไหม ว่าอะไรที่รบกวนลูกจากการนอน?"เจนสันขยับร่างกายของเขาบนเตียงและนอนตะแคงเพื่อมองไปที่โรสที่อยู่ภายในตาของเขา ดวงตาเธอมองเห็นส่วนผสมของความสงสัย,ความกลัว และความไม่สบายใจโรสถูติ่งหูของเขา เพราะเธอได้ยินมาว่าการนวดติ่งหูของเด็กสามารถช่วยคลายความกังวลของเด็กจากการนอนหลับที่น่ากลัวได้ เธอคิดว่ามันคงจะช่วยเจนสันได้บ้างโรสเพียงพยายามทำทุกอย่างที่เธอคิดได้โดยไม่ทราบสาเ
เซ็ตตี้น้อยเคยเรียกเขาว่าลุง นอกจากนี้เจย์ยังไม่เปิดเผยตัวตนของเธอและไม่ตัดสินใจที่จะกลับมารวมตัวกับเธออีกโรสลุกจากเตียงอย่างรวดเร็ว แต่ไม่มีเวลามากพอที่จะปกปิดความเหนื่อยล้าบนใบหน้าของเธอในขณะที่เธอแต่งตัว เจย์ก็ปรากฏตัวที่หน้าประตูของเธอ คนที่มาทีหลังพิงกรอบประตูและแสดงรอยยิ้มบางโรสจับเส้นผมที่ยุ่งเหยิงของเธอด้วยความรำคาญร็อบบี้น้อยและเซ็ตตี้น้อยลืมที่จะปิดประตูหลังจากเข้ามาในห้องเพื่อทักทายอรุณสวัสดิ์กับคุณแม่“สวัสดีตอนเช้าค่ะ ท่านอาเรส” โรสยิ้มอย่างเก้ๆ กัง ๆรอยยิ้มของเธอมีร่องรอยของความขมขื่นเจย์มองไปที่โรส ดวงตาของเธอดูสวยงามมาก แต่ก็ไม่เพียงพอที่จะปกปิดวงรอยคล้ำที่เธอมี ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีความกังวลที่ผุดขึ้นภายในสายตาของเธอ“เมื่อคืนเธอนอนไม่สบายเหรอ?” เขาถามโรสรู้ว่าเธอไม่สามารถซ่อนมันจากเขาได้จึงพยักหน้า"ทำไม?"โรสมองมาที่เขา มีความรู้สึกเยาะเย้ยตัวเองในสายตาของเธอ “ท่านอาเรส เป็นห่วงฉันเหรอ?”เจย์ขมวดคิ้ว ภายในคืนเดียว สายตาของหญิงสาวก็ไม่สามารถอ่านได้ มันต่างจากรูปลักษณ์ที่ไร้เดียงสาของเธอเมื่อไม่นานมานี้มันทำให้หัวใจของเขาปวดร้าวสาเหตุหนึ่งของการเป
รถสปอร์ตพุ่งผ่านถนนกว้างในบางครั้ง ฌอน เบล จะเหลือบไปมองด้านหลังเพื่อมองไปที่โรส ลอยล์ ผู้ซึ่งนั่งอยู่ด้านหลัง เขารู้สึกขบขันจึงแกล้งเธอ"ผมควรจะพูดอะไรกับคุณดี? ผู้หญิงทุกคนในเมืองอิมพีเรียลหมดหวังที่จะพยายามและเข้าใกล้เขา ไม่ต้องพูดถึงที่ประจบเขา คุณมีโอกาสที่จะเป็นคุณนายอาเรสผู้ยิ่งใหญ่ อย่างไรก็ตาม คุณเลือกที่จะปฏิเสธเขา ผมควรจะบอกว่าคุณโง่ เขลาหรือเบาปัญญา? ""การเป็นคุณนายอาเรสเป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมมากเหรอ? ถ้าฉันต้องมองใบหน้าที่ไม่พอใจนั่นอยู่เสมอ ฉันจะต้องหยุดการพัฒนาความผิดปกติของต่อมไร้ท่อหรือระบบประสาท" โรสพัฒนาความปรารถนาที่จะแก้แค้น ถ้าเธอไม่มีเขา เช่นนั้นแล้วเขาจะมีอะไรดีล่ะ?ฌอนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ "ฮิฮิ"เมื่อรถสปอร์ตเลี้ยวเข้าสู่ถนนวงแหวนรอบกลางของเมือง อิมพีเรียล ฌอนเตือนโรสว่า "บริษัทอยู่ข้างหน้าถ้าคุณไม่ต้องการให้น้องสาวสองหน้าของผมสร้างปัญหาให้ คุณก็ควรรีบแต่งหน้าซะ "โรสหยิบเครื่องสำอางที่เธอมีอยู่ในกระเป๋าถืออย่างรวดเร็วและแตะแต่งหน้าจากนั้นฌอนก็ขับรถเข้าไปในลานจอดรถของเขื่อนเปิดโล่ง หลับตาและพักผ่อนในขณะที่เขารอให้โรสจัดการแต่งหน้าของเธอหลังจากโรสพ
ขมับของฌอนเริ่มสั่นแนนซี่เริ่มเติมเชื้อไฟให้กับไฟ "คุณพ่อคะ เธอเป็นคนยุยงให้พี่ชายฉกบทภาพยนตร์และอิทธิพลของบริษัท อาเรส โดยจงใจทำให้เกิดความแตกแยกระหว่างบริษัท เบล และบริษัท อาเรส ในความคิดของฉันเธอต้องเป็นสายลับเชิงพาณิชย์ที่บุคคลที่สามส่งมา!"ความเยือกเย็นและเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นในการแสดงออกที่หล่อเหลาและเด็ดเดี่ยวของสแตนลีย์ เบล "ยามมัดเธอและส่งเธอไปที่บริษัท อาเรส เพื่อสารภาพความผิดของเธอ"ฌอนเห็นว่าสถานการณ์กำลังเปลี่ยนไปในทางที่แย่ลง เขารีบดึงโรสไว้ข้างหลัง “คุณพ่อ โรสไม่ใช่สายลับเชิงพาณิชย์เธอ… เธอเป็นผู้หญิงที่ลูกชายของคุณพ่อชอบ!”สแตนลีย์จ้องไปที่ฌอนด้วยความตกใจ "นายพูดอะไร?""ผมบอกว่าเธอเป็นแฟนของผม!" ฌอนกล่าวอย่างชัดเจนแนนซี่ประหลาดใจมากจนปากของเธอกลายเป็นครึ่งวงกลม “เป็นบ้าเหรอพี่ชาย? พี่เคยคิดถึงผลที่ตามมาของการขโมยผู้หญิงของท่านเอเรสบ้างไหม?”สแตนลีย์ไม่เชื่อและเขาโกรธมากจนตัวสั่น “นายรู้ไหมว่าการทำแบบนี้ นายกำลังเป็นศัตรูกับเจย์ อาเรส อย่างสมบูรณ์?”"คุณพ่อ ถ้าคุณพ่อกังวลเกี่ยวกับการแก้แค้นของท่านอาเรส ผมยินดีที่จะออกจากบริษัท เบล ตลอดไป"สแตนลีย์ประหลาดใจ “นายยอ
หลังจากฝนตก ความเย็นสบายในฤดูใบไม้ร่วงก็จางหายไปและเริ่มต้นในฤดูหนาวที่หนาวเย็นแนนซี่นั่งบนเก้าอี้หมุนโดยมีโทรศัพท์อยู่ในมือ เธอกำลังแตะหน้าจอโทรศัพท์ซ้ำ ๆ จากนั้นเธอก็ปิดหน้าจอโทรศัพท์ครั้งแล้วครั้งเล่าในที่สุดแนนซี่ก็รวบรวมความกล้าและเปิดหน้าจอโทรศัพท์ของเธอ เธอพบชื่อของเจย์ อาเรส ในรายชื่อติดต่อและโทรหาเขาโทรศัพท์ดังขึ้นเป็นเวลานานก่อนที่น้ำเสียงเย็นชาของเจย์จะพูดขึ้นจากอีกด้านหนึ่ง "อะไร?"แนนซี่รู้สึกประหม่าจนฝ่ามือของเธอเริ่มมีเหงื่อออก “ ท่านอาเรส… ฉัน… ฉันมีบางอย่างจะบอกนาย”"พูด" เจย์ฟังดูไม่อดทนเพิ่มขึ้น"พี่ชายของฉันกับโรสอยู่ด้วยกัน" แนนซี่กัดริมฝีปากของเธอ เธอไม่เชื่อว่าเขาจะไม่สนใจข้อความนี้ตามที่เธอคาดไว้เจย์ดึงโทรศัพท์เข้ามาใกล้ ขณะที่เสียงอันน่าหลงใหลของเขาก็ชัดเจนขึ้น อย่างไรก็ตาม มันก็เย็นลงเช่นกัน "เธอพูดอะไร?"แม้จะมาจากปลายสาย เธอยังสัมผัสได้ถึงความเย็นชาที่แผ่ออกมาจากเขา"พี่ชายของฉันกับโรสอยู่ด้วยกัน" แนนซี่ตัวสั่นด้วยน้ำเสียงข่มขู่และส่งข้อความของเธอซ้ำในอีกด้านหนึ่งเจย์หงุดหงิดมาก เธอหมายความว่าอย่างไร เมื่อเธอบอกว่าฌอน เบล และโรส ลอยล์ อยู่ด้