บทที่ 370

เซ็ตตี้น้อยเคยเรียกเขาว่าลุง นอกจากนี้เจย์ยังไม่เปิดเผยตัวตนของเธอและไม่ตัดสินใจที่จะกลับมารวมตัวกับเธออีก

โรสลุกจากเตียงอย่างรวดเร็ว แต่ไม่มีเวลามากพอที่จะปกปิดความเหนื่อยล้าบนใบหน้าของเธอ

ในขณะที่เธอแต่งตัว เจย์ก็ปรากฏตัวที่หน้าประตูของเธอ คนที่มาทีหลังพิงกรอบประตูและแสดงรอยยิ้มบาง

โรสจับเส้นผมที่ยุ่งเหยิงของเธอด้วยความรำคาญ

ร็อบบี้น้อยและเซ็ตตี้น้อยลืมที่จะปิดประตูหลังจากเข้ามาในห้องเพื่อทักทายอรุณสวัสดิ์กับคุณแม่

“สวัสดีตอนเช้าค่ะ ท่านอาเรส” โรสยิ้มอย่างเก้ๆ กัง ๆ

รอยยิ้มของเธอมีร่องรอยของความขมขื่น

เจย์มองไปที่โรส ดวงตาของเธอดูสวยงามมาก แต่ก็ไม่เพียงพอที่จะปกปิดวงรอยคล้ำที่เธอมี ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีความกังวลที่ผุดขึ้นภายในสายตาของเธอ

“เมื่อคืนเธอนอนไม่สบายเหรอ?” เขาถาม

โรสรู้ว่าเธอไม่สามารถซ่อนมันจากเขาได้จึงพยักหน้า

"ทำไม?"

โรสมองมาที่เขา มีความรู้สึกเยาะเย้ยตัวเองในสายตาของเธอ “ท่านอาเรส เป็นห่วงฉันเหรอ?”

เจย์ขมวดคิ้ว ภายในคืนเดียว สายตาของหญิงสาวก็ไม่สามารถอ่านได้ มันต่างจากรูปลักษณ์ที่ไร้เดียงสาของเธอเมื่อไม่นานมานี้

มันทำให้หัวใจของเขาปวดร้าว

สาเหตุหนึ่งของการเป