บททั้งหมดของ มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน: บทที่ 1181 - บทที่ 1190

“บ้าจริง! นายรนหาที่ตายซะแล้ว! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ”หญิงสาวรู้สึกฉุนเฉียวทันทีที่เธอถูกใครบางคนดึงผมเธอเริ่มแกว่งกระเป๋าในมือไปมา และพยายามจะตีคนที่กำลังดึงผมเธออยู่แต่ก่อนที่เธอจะได้ทำอะไรไปมากกว่านั้น เธอก็ถูกตบเข้าที่ใบหน้าอย่างแรงเสียงตบนั้นดังสนั่นหวั่นไหวหญิงสาวรู้สึกเหมือนโลกกำลังหมุน และเธอก็รู้สึกมึนงงเป็นอย่างมาก เธอเดินเซเข้าไปหาร้านขายขนมปังที่อยู่ไม่ไกล จากนั้นเธอก็ล้มลงพร้อมกับกวาดเอาขนมปังที่อยู่บนแผงขายลงพื้นจนหมดคนที่เพิ่งจะตบหน้าเธอคงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเจอรัลด์หลังจากที่เขาได้เห็นภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านั้นทั้งหมด เขาก็ไม่สามารถระงับความรู้สึกโมโหไว้ได้อีกต่อไปเขาเคยพบเจอคนที่ชอบข่มเหงรังแกคนอื่นมามากมายในชีวิต แต่เขาไม่เคยเจอใครที่โอหังเท่าเธอมาก่อนผู้หญิงคนนี้หาความบันเทิงและความตื่นเต้นจากความทุกข์ยากของคนอื่น แล้วเขายังจะปล่อยผู้หญิงที่โหดร้ายเช่นนี้ให้เที่ยวไประรานใครต่อใครได้ตามอำเภอใจอยู่อีกเหรอ?!“โธ่เอ๊ย! ยูมิ!”ชายหนุ่มผู้ร่ำรวยรู้สึกสับสนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นอย่างมาก ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วเกินไปจนเขายังไม่ทันได้ตั้งตัวผู

บอดี้การ์ดหลายคนที่อยู่ตรงนั้นต่างตกละลึง เมื่อเห็นเจอรัลด์กำลังวิ่งตามรถของคุณหนูใหญ่พวกเขาไม่ทันได้ยินว่าเจอรัลด์กำลังตะโกนว่าอะไร แต่พวกเขาเกรงว่าคุณหนูใหญ่จะตกอยู่ในอันตราย พวกเขาจึงรีบขึ้นรถเพื่อไล่ตามเจอรัลด์ในทันทีเจอรัลด์ยังคงวิ่งตามรถของคุนดรี้ที่กำลังแล่นด้วยความเร็วภายในรถคันนั้น“พี่คะ พี่สังเกตเห็นผู้ชายคนนั้น ที่อยู่ข้างหน้าเราก่อนจะขึ้นรถไหมคะ?” ไรเลย์ถามขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า“เธอพูดถึงผู้ชายคนไหนเหรอ?” คุนดรี้ถาม ขณะที่เธอขมวดคิ้ว และเผยอปากด้วยความสงสัย“ฉันก็กำลังพูดถึงเด็กหนุ่ม คนที่เข้าไปช่วยสองพ่อลูกคู่นั้น แล้วโดนแอปเนอร์เล็งปืนใส่ยังไงล่ะ!” ไรเลย์พูด ในขณะที่เอามือปิดปากที่กำลังหัวเราะ“เขาน่ะเหรอ? ไม่นะ ทำไมเหรอ?”“พี่อาจจะไม่ได้สังเกตนะ แต่เขาดูมึนงงและสับสนมาก ตอนที่เขาเห็นพี่น่ะ! เขายืนนิ่งอยู่กับที่ ฉันว่าเขาดูตลกมากเลย! ฮ่าฮ่าฮ่า! ฉันหันไปเห็นสีหน้าของเขา ก่อนที่ฉันจะเดินขึ้นรถ และฉันก็รู้สึกขำมาก! ดีนะที่พี่ไม่ได้ถอดหน้ากากออก ไม่อย่างนั้น เขาคงจะตกตะลึงในความสวยของพี่ จนเป็นลมล้มพับไปตรงนั้นเลยหรือเปล่านะ” ไรเลย์อดไม่ได้ที่จะขำออกมาจนเส

ไรเลย์ได้แต่เอามือของเธอขึ้นมาปิดปากเอาไว้ เมื่อเธอเห็นบทละครชีวิตที่กำลังถูกเปิดเผยต่อหน้าต่อหน้าเธอยังหยิบเอาโทรศัพท์มือถือขึ้นมาบันทึกภาพนั้นเอาไว้ เพื่อที่เธอจะได้ไม่พลาดเหตุการณ์สำคัญไม่มีใครคาดคิดเลยว่า เด็กหนุ่มคนนี้จะทำเรื่องที่น่าเหลือเชื่อได้ถึงเพียงนี้ ใครจะไปรู้ว่าเขาจะปรี่เข้าไปหาคุนดรี้ทันทีที่เขาเห็นเธอ? นี่มันเป็นเหตุการณ์ที่ยากจะเหลือเชื่อจริง ๆ! นี่มันบ้าไปแล้ว!“ฉัน…ฉันไม่ใช่…”หลังจากที่เธอนิ่งไปสักพัก คุนดรี้ก็พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนนุ่ม พร้อมกับทำท่าทีขัดขืนเขาเล็กน้อยน้ำเสียงของเธอทำให้เจอรัลด์ได้สติขึ้นมานี่ไม่ใช่เสียงของมิล่าเจอรัลด์รีบผละออกจากเธอทันทีคุนดรี้ทำสีหน้าแปลก ๆ ในขณะที่เธอกำลังหันหลังกลับมา ราวกับว่าเธอรู้สึกผิดเล็กน้อยกับเรื่องที่เกิดขึ้นและตอนนี้เอง ที่เจอรัลด์ได้เห็นเธออย่างเต็มตาด้านหลังของเธอ รูปร่างของเธอ หรือแม้แต่ดวงตา ทุกส่วนเหมือนมิล่าหมดอย่างไรก็ตาม ถึงแม้เธอจะเป็นผู้หญิงที่สวยมากคนหนึ่ง…แต่เธอก็ไม่ใช่มิล่า เขาจำคนผิดเจอรัลด์นิ่งไปชั่วครู่ แววตาของเขาเผยให้เห็นถึงความพ่ายแพ้และสิ้นหวังอย่างชัดเจนเขาเพิ่งจะรู้สึกว่า

“ไอ้เด็กนรก! แกไปยั่วโมโหคุณกรอส แล้วยังมีหน้ามานั่งพักผ่อนหย่อนใจตรงนี้อีกเหรอ? แกคิดว่าตัวเองเป็นแมวเก้าชีวิตหรืออย่างไร ถึงได้กล้าทำตัวห้าวหาญถึงเพียงนี้?!”ในตอนนั้น ชายฉกรรจ์สิบแปดคนที่ถือมีดดาบเอาไว้ในมือกำลังยืนล้อมเจอรัลด์ไว้หัวหน้าแก๊งหัวล้านแสยะยิ้มออกมา ก่อนจะพูดว่า “มันคงจะรู้สึกกลัวจนหัวหดแล้วตอนนี้ มันคงจะรู้แล้วว่าคุณกรอสเป็นใครมาจากไหน แต่ก็สายเกินไปที่มันจะมีโอกาสหนีแล้ว? ในเมื่อมันกล้าตบหน้าผู้หญิงของคุณกรอส มันก็จะต้องตายที่นี่ วันนี้!”กลุ่มชายฉกรรจ์เหล่านั้นพูดคุยกัน พร้อมกับหัวเราะอย่างสนุกสนาน“ดีแล้วที่ได้เจอพวกนายที่นี่ ฟังฉันนะ ฉันขอถามอะไรหน่อย ถ้านายอยากจะขอร้องให้ใครสักคนช่วยเหลือนาย พวกนายจะทำอย่างไรให้เขาช่วยด้วยความเต็มใจ? ด้วยความที่นายมีเรื่องผิดใจกับเธอแต่แรก นายเลยไม่รู้ว่าจะพูดขอความช่วยเหลือจากเธออย่างไรดี” เจอรัลด์ตั้งคำถามกับกลุ่มชายที่ถือมีดดาบนั่นก็เป็นเพราะ เขากำลังรู้สึกกังวลใจเป็นอย่างมากเขาได้กอดคุนดรี้โดยไม่ได้ตั้งใจ และดูเหมือนว่า สิ่งที่เขาทำลงไปนั้น จะส่งผลกระทบต่อจิตใจเธอเป็นอย่างมากหากเขาไม่ได้กระทำการเช่นนั้นลงไป เธอก็คง

“พูดตามตรงนะ ตอนที่เขากอดพี่ พี่รู้สึกอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก ชั่วขณะหนึ่ง พี่แอบคิดว่าผู้หญิงคนนั้นคงจะรู้สึกมีความสุข และโชคดีมากที่ถูกคนอย่างเขารัก มีชายที่รู้สึกแบบนั้นกับเธออยู่บนโลกนี้จริง!”ความรู้สึกอิจฉาแอบซ่อนอยู่ในแววตาของคุนดรี้“พี่อย่ามัวเสียเวลา และอย่าใช้สมองของพี่คิดถึงเรื่องไร้สาระเหล่านี้เลย ฉันคงอยากจะรู้เรื่องมากกว่านี้ ถ้าหากเขาหลงรักพี่จริง ตอนนี้เรามาคิดถึงเรื่องงานเลี้ยงของคุณสไนเดอร์วันพรุ่งนี้ดีกว่า ฉันได้ยินมาว่า คนที่มีชื่อเสียงในเมืองลูเกา และเมืองทางตอนใต้จะมาร่วมงานนี้กันหลายคนเลยนะ เพราะว่าเขาเชิญแขกผู้มีเกียรติลึกลับมาร่วมงานด้วยอย่างไรล่ะ!” ไรเลย์พูด“เธออยากไปก็ไปเถอะนะ แต่พี่ไม่ไป” คุนดรี้ปฏิเสธด้วยสีหน้าเรียบเฉย“อ้าว! พี่ไม่ไปหรอกเหรอ? แต่คุณสไนเดอร์เขาเชิญพี่ให้ไปร่วมงานเป็นการส่วนตัวเลยนะ เขาพยายามหว่านล้อมพี่มาตั้งนาน ฉันได้ยินมาจากเพื่อนของเขาบางคนว่า เขาตั้งใจจะสารภาพรักกับพี่อีกครั้งในวันพรุ่งนี้ด้วยนะ”“พี่รู้เรื่องนี้ดี และมันคือเหตุผลที่พี่ไม่อยากจะไปร่วมงานอย่างไรล่ะ พี่บอกเขาไปว่า พี่มีคนรักอยู่แล้ว แต่เขาก็ยังไม่ยอมแพ้ พี่ไม่ได้รู้