บทที่ 1189

“พูดตามตรงนะ ตอนที่เขากอดพี่ พี่รู้สึกอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก ชั่วขณะหนึ่ง พี่แอบคิดว่าผู้หญิงคนนั้นคงจะรู้สึกมีความสุข และโชคดีมากที่ถูกคนอย่างเขารัก มีชายที่รู้สึกแบบนั้นกับเธออยู่บนโลกนี้จริง!”

ความรู้สึกอิจฉาแอบซ่อนอยู่ในแววตาของคุนดรี้

“พี่อย่ามัวเสียเวลา และอย่าใช้สมองของพี่คิดถึงเรื่องไร้สาระเหล่านี้เลย ฉันคงอยากจะรู้เรื่องมากกว่านี้ ถ้าหากเขาหลงรักพี่จริง ตอนนี้เรามาคิดถึงเรื่องงานเลี้ยงของคุณสไนเดอร์วันพรุ่งนี้ดีกว่า ฉันได้ยินมาว่า คนที่มีชื่อเสียงในเมืองลูเกา และเมืองทางตอนใต้จะมาร่วมงานนี้กันหลายคนเลยนะ เพราะว่าเขาเชิญแขกผู้มีเกียรติลึกลับมาร่วมงานด้วยอย่างไรล่ะ!” ไรเลย์พูด

“เธออยากไปก็ไปเถอะนะ แต่พี่ไม่ไป” คุนดรี้ปฏิเสธด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“อ้าว! พี่ไม่ไปหรอกเหรอ? แต่คุณสไนเดอร์เขาเชิญพี่ให้ไปร่วมงานเป็นการส่วนตัวเลยนะ เขาพยายามหว่านล้อมพี่มาตั้งนาน ฉันได้ยินมาจากเพื่อนของเขาบางคนว่า เขาตั้งใจจะสารภาพรักกับพี่อีกครั้งในวันพรุ่งนี้ด้วยนะ”

“พี่รู้เรื่องนี้ดี และมันคือเหตุผลที่พี่ไม่อยากจะไปร่วมงานอย่างไรล่ะ พี่บอกเขาไปว่า พี่มีคนรักอยู่แล้ว แต่เขาก็ยังไม่ยอมแพ้ พี่ไม่ได้รู้