บทที่ 1187

“ไอ้เด็กนรก! แกไปยั่วโมโหคุณกรอส แล้วยังมีหน้ามานั่งพักผ่อนหย่อนใจตรงนี้อีกเหรอ? แกคิดว่าตัวเองเป็นแมวเก้าชีวิตหรืออย่างไร ถึงได้กล้าทำตัวห้าวหาญถึงเพียงนี้?!”

ในตอนนั้น ชายฉกรรจ์สิบแปดคนที่ถือมีดดาบเอาไว้ในมือกำลังยืนล้อมเจอรัลด์ไว้

หัวหน้าแก๊งหัวล้านแสยะยิ้มออกมา ก่อนจะพูดว่า

“มันคงจะรู้สึกกลัวจนหัวหดแล้วตอนนี้ มันคงจะรู้แล้วว่าคุณกรอสเป็นใครมาจากไหน แต่ก็สายเกินไปที่มันจะมีโอกาสหนีแล้ว? ในเมื่อมันกล้าตบหน้าผู้หญิงของคุณกรอส มันก็จะต้องตายที่นี่ วันนี้!”

กลุ่มชายฉกรรจ์เหล่านั้นพูดคุยกัน พร้อมกับหัวเราะอย่างสนุกสนาน

“ดีแล้วที่ได้เจอพวกนายที่นี่ ฟังฉันนะ ฉันขอถามอะไรหน่อย ถ้านายอยากจะขอร้องให้ใครสักคนช่วยเหลือนาย พวกนายจะทำอย่างไรให้เขาช่วยด้วยความเต็มใจ? ด้วยความที่นายมีเรื่องผิดใจกับเธอแต่แรก นายเลยไม่รู้ว่าจะพูดขอความช่วยเหลือจากเธออย่างไรดี” เจอรัลด์ตั้งคำถามกับกลุ่มชายที่ถือมีดดาบ

นั่นก็เป็นเพราะ เขากำลังรู้สึกกังวลใจเป็นอย่างมาก

เขาได้กอดคุนดรี้โดยไม่ได้ตั้งใจ และดูเหมือนว่า สิ่งที่เขาทำลงไปนั้น จะส่งผลกระทบต่อจิตใจเธอเป็นอย่างมาก

หากเขาไม่ได้กระทำการเช่นนั้นลงไป เธอก็คง